คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 |คู่กรณี| (Re-write) 100%
1 : คู่กรณี
“ครับแม่
ผมถึงเกาหลีแล้วครับ”
‘ดูแลตัวเองดีๆ นะอี้ชิง’
“ครับ
แม่ก็ดูแลตัวเองดีๆ นะครับ รักแม่นะครับ”
‘จ้ะ
ไปพักผ่อนเถอะ แม่ไม่กวนแล้ว’
“ครับแม่” ผมรอจนแม่กดตัดสายไป
ก่อนที่เสียงโทรศัพท์จะดังขึ้นอีกครั้ง อา... เซฮุนนั่นเอง
♪♫ 当我乘坐着风 ♪♫
‘เลย์อา... รอก่อนได้ไหม รถติดมากเลย แต่ฉันใกล้ถึงแล้วล่ะ รอหน่อยนะ’
“อย่านานนะเซฮุน
ไม่งั้นฉันงอนนายจริงๆ ด้วย”
‘ครับผม
ไม่เกิน 10 นาทีแน่นอน’ ว่าเสร็จก็ตัดสายไปเลย จริงๆ เลยนะโอเซฮุน
ชักช้าตลอด
“เฮ้อ! แถวนี้มีอะไรกินบ้างเนี่ย” ผมบ่นเบาๆ
ก่อนจะหันไปเห็นร้านกาแฟเล็กๆ น่ารักดีครับ ลองชิมดูหน่อยดีกว่า
“รับอะไรดีคะ”
“นมวนิลาปั่นหนึ่งแก้วครับ”
“รอสักครู่นะคะ”
ผมรอสักพัก พอได้เครื่องดื่ม ผมก็เดินออกมาจากร้าน และชนเข้ากับคนๆ หนึ่ง
“โอ๊ย! เดินยังไงของนาย
เสื้อฉันเปื้อนหมดแล้วเห็นไหม?” เขาต่อว่าผม
“ขอโทษนะครับ
ผมไม่ทันระวัง ขอโทษด้วยจริงๆ” ผมขอโทษไปตามมารยาท จริงๆ ก็ไม่อยากขอโทษหรอกนะ
ก็มาว่าผมซะขนาดนั้นนี่ แต่ก็ไม่อยากมีเรื่อง เลยต้องขอโทษไป
“เออๆ
ช่างมันเถอะ คราวหน้าก็เดินให้มันดีๆ หน่อยแล้วกัน” พูดจบเขาก็เดินจากไป อะไรของเขากันนะ
“เลย์!!!” เซฮุนครับ
ผมรีบเดินไปหาเขาทันที
“มาช้านะเซฮุน”
“อะไรกัน
5 นาทีเอง อย่างอนสิ ดีกันนะๆ” เซฮุนยื่นนิ้วก้อยมาตรงหน้าผม
“เออๆ
ไปกันได้หรือยัง ฉันเมื่อยจะตายอยู่แล้ว”
“คร้าบๆ
ไปกันเถอะ” แล้วเขาก็จูงมือผมไปขึ้นรถ
-Yifan Part-
ให้ตายสิ
พึ่งมาเกาหลีวันแรกแท้ๆ ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย น่าเบื่อจริงๆ
“เฮ้ย! คริส ทางนี้ๆ” เทาเรียกผม
ผมเดินไปหาพวกนั้นทันที อยู่กันครบเลย ดีเลย จะได้ไปเปลี่ยนชุด
“กลับเหอะ”
พูดจบผมก็เดินนำมาเลยครับ ว่าแต่...รถอยู่ไหนนะ
“ไอ้ชาน
รถล่ะ” ผมหันกลับไปถามชานยอลเพื่อนชาวเกาหลีของผม
“ตามมาๆ
เดินนำมาอย่างกับรู้ทาง” เออ กูผิดเองแหละ
“แล้วนี่คริสไปทำอะไรมา
ทำไมเสื้อเปื้อนอย่างนั้นล่ะ” ลู่หานถาม
“มีอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะ
ช่างมันเถอะ รีบไปบ้านไอ้ชานเลยดีกว่า เหนียวตัวจะแย่ เหนื่อยด้วย”
“ใครว่ากูจะให้พวกมึงนอนบ้านกูวะครับ”
ชานยอลพูดขึ้นหลังจากทุกคนขึ้นรถแล้ว
“อ้าว! แล้วพวกกูต้องนอนไหนวะ”
เทามันถามครับ
“คอนโดไง
กูจองไว้ให้ละ มี 3 ห้องนอน ห้องน้ำอยู่ในตัวห้องนอน” พูดจบมันก็สตาร์ทรถ
และเริ่มออกเดินทาง ระหว่างทาง ไม่มีใครพูดอะไรกันเลย ทั้งเทาทั้งลู่หานหลับกันหมด
สงสัยคงเหนื่อยจากการนั่งเครื่อง ผมก็เหนื่อยนะ แต่มันเหนียวตัวด้วย
อาบน้ำแล้วค่อยนอนทีเดียวเลยดีกว่า
-End Yifan Part-
50%
“เลย์
ถึงแล้วนะ ตื่นได้แล้ว” นี่ผมหลับไปตอนไหนกันนะ ผมจำได้ว่า
ผมเล่าเรื่องที่ชนกับผู้ชายคนนั้นให้เซฮุนฟัง แล้วก็เปิดเพลงฟัง สงสัยจะเผลอหลับไป
“ที่นี่ที่ไหนหรอ”
ผมถามเซฮุนด้วยความงัวเงีย
“คอนโดฉันน่ะ”
“ไม่เป็นไร
ฉันถือเอง” ผมแย่งกระเป๋าเดินทางของผมมาจากมือเซฮุน
“ไม่เป็นไร
ฉันถือให้ โทษฐานที่ฉันมาสาย นายเดินตามมาก็พอ”
“ตามใจ”
ผมเดินตามเซฮุนจนมาถึงหน้าห้อง คอนโดนี้เป็นคอนโดที่สวยมากเลยทีเดียว
ราคาต่อห้องคงไม่ธรรมดาแน่ๆ เซฮุนเปิดประตูเข้าไปข้างใน มีผู้ชาย 2
คนนั่งอยู่ที่โซฟาหน้าโทรทัศน์
“อ้าว! เซฮุน มาแล้วหรอ นี่เลย์ใช่ไหม
ยินดีที่ได้รู้จักนะ เราชื่อแบคฮยอน บยอนแบคฮยอน” แบคฮยอนกล่าวทักทายผม
คงจะเป็นเพื่อนเซฮุนสินะ
“สวัสดีแบคฮยอน
แล้ว...” ผมเว้นเพื่อถามชื่ออีกคน
“ฉันคิมจงแด
เรียกว่าเฉินก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จัก” เฉินพูดยิ้มๆ
“อา...
สวัสดีเฉิน เอ่อ... พวกนายมาทำอะไรที่ห้องนี้หรอ” ผมถาม
“นี่นายไม่ได้บอกเลย์หรอเซฮุนว่าเขาต้องมาอยู่ห้องเดียวกันกับพวกเราทั้ง
4 คน” ห้ะ? อะไรนะ อยู่ห้องเดียวกัน แล้วจะนอนกันยังไงล่ะ 4 คนหรอ แล้วอีกคนล่ะ
“ที่นี่มีห้องนอน
3 ห้อง มีห้องน้ำในตัว ห้องแรกเป็นห้องของแบคฮยอนกับแฟนมัน ห้องที่ 2 ห้องของจงแด
ห้องที่ 3 ของฉัน แล้วนายก็นอนห้องฉัน” นี่เซฮุนอ่านใจผมออกหรอ
บอกซะหมดข้อสงสัยเลย
“เอ่อ...
แล้วแฟนแบคฮยอนอยู่ไหนหรอ” ผมถามออกไปกดด้วยความอยากรู้
“อ๋อ! แฟนเราหรอ นั่นไง! มาพอดีเลย” แบคฮยอนว่าพลางชี้ไปทางประตูห้อง
“แฟนแบคฮยอนเป็นผู้ชายหรอ”
อ่า... ผมพูดอะไรออกไปเนี่ย เสียมารยาทจริงๆ
“ชะ...ใช่ นายคงไม่รังเกียจหรอกใช่ไหมเลย์” คนหน้าหวานถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล
ผมไม่น่าพูดเลยจริงๆ
“ไม่หรอก
เราแค่ตกใจน่ะ”
“สวัสดี
เลย์ใช่ไหม ฉันชานยอลนะ ยินดีที่ได้รู้จัก” ชานยอลเดินเข้ามาแนะนำตัวกับผม อ่า...
เขาหล่อมากเลย สูงมากด้วย อิจฉาจัง
“อื้ม
สวัสดีชานยอล ^^”
“ฉันว่านายไปพักผ่อนดีกว่า
ป่ะ เข้าห้องกัน” เซฮุนบอก แล้วผมก็เดินตามเขาเข้าไปในห้องนอน
“แล้วค่าใช้จ่าย...”
ผมถามถึงเรื่องค่าใช้จ่ายในการพักอาศัยอยู่ที่นี่
เซฮุนเหลือบมามองเล็กน้อยก่อนจะลงไปนอนกับเตียง
“ก็หารกัน
5 คน ทั้งค่าห้อง ค่าน้ำ ค่าไฟ”
“ก็แฟร์ดี”
ว่าเสร็จผมก็ล้มตัวลงนอนข้างเซฮุน ผมเหนื่อยจังเลยครับ ขอนอนเอาแรงหน่อยแล้วกัน
[ก่อนหน้านั้น
15 นาที]
“นี่ห้องพวกมึง
จัดการเองเลย ค่าห้องก็หารกันเอานะ กูไปละ” ชายหนุ่มหน้าหวานพูดขึ้น
“อ้าว! จะรีบไปไหนวะไอ้ยอล”
คนที่ตัวเล็กที่สุดถามขึ้น
“กลับห้องกูสิ
อยู่ตรงข้ามห้องพวกมึงเนี่ย ไปละ” ชานยอลบอกลาเพื่อนและเปิดประตูออกไป
“รีบไปไหนของมันวะ”
เทาพูดขึ้น
“ไปหาเมียมั้ง
ช่างแม่งเหอะ กูไปอาบน้ำก่อนนะ” ว่าจบร่างสูงก็เดินเข้าไปในห้องนอนห้องแรก
“ฉันขอห้องสอง”
พูดจบลู่หานก็วิ่งเข้าห้องทันที
“อะไรของพวกมันวะเนี่ย”
บ่นเสร็จเทาก็เดินเข้าห้องของเขาบ้าง
เป็นวันที่วุ่นวายจริงๆ...
100%
______________________________________________________________________________________
ลงครบแล้วนะคะ ชอบไม่ชอบก็ติชมได้นะคะ
ขอโทษที่หายไปนาน พอดีไม่ค่อยว่างเลยจริงๆ เปิดคอมในรอบหลายเดือน 5555
ความคิดเห็น