ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
บทนำ
\"ทีนี้นะ ยัยนั้นกินขนมปังขึ้นราเต็มๆโดยไม่รู้สึกเลย หมายความว่าทั้งก้อนเลยน่ะ\"เสียงเกือบทุกคนหัวเราะตลกของบ็อบบี้ สมู๊ต
\"เธอทำแบบนั้นได้ไงกัน อันตรายมากนะรู้มั๊ย\"เสียงของแมรี่แอนน์ สก็อต ซึ่งเป็นเรียนเก่งที่สุดในโรงเรียนพูด
\"อันตรายยังไงล่ะ\"โจแอนนา คลาก แฟนของบ็อบบี้ สมู๊ตย้อนเธอกลับ
\"ราบางชนิดคนกินเข้าไปแล้วตายเลยนะ แม้ว่าจะปริมาณน้อยก็เหอะ\"เธอพูด
\"นี่ แมรี่แอนน์ ขนมปังนี่ขึ้นรารึเปล่า\"แพร์ พอตเตอร์ น้องสาวฝาแฝดของพีช พอตเตอร์พูดหยอกเธอ แล้วโชว์ขนมปังให้แมรี่แอนน์ดู
\"ไม่ขึ้นราหรอกน่าแพร์ แต่ถ้าเธอกินทุกเวลาอย่างนี้มีหวังอ้วนแน่นอน\"พีช พอตเตอร์ พี่สาวฝาแฝดเธอพูด แพร์ทำหน้าไม่พอใจ
\"น่า กินเข้าไปเถอะแพร์ ไม่อ้วนขึ้นหรอก เพราะเธออ้วนอยู่แล้ว\"พอล ฮันเนสเบิร์ก เพื่อนสนิทของเอพริลพูดยิ้มๆ ทุกคนพากันหัวเราะ
\"เอาล่ะ เรามาเงียบกันก่อนนะ ฉันอยากรู้ว่าใครยังไม่มีคู่ไปงานพรอมบ้าง อีกแค่สองวันเองนะ\"เอพริลพูดขึ้นมา
\"ฉันกับบ็อบบี้คู่กันแล้ว\"โจแอนนาบอก
\"พวกเรามีคู่กันแล่ว\"พีชกับแพร์พูดพร้อมกัน
\"ฉันมีแล้ว\"แมรีแอนน์พูด ทุกคนทำหน้าตกตะลึง
\"ใครน่ะ ที่ไปกับเธอ\"พอลพูด พร้อมกับจ้องตาแมรีแอนน์
\"ก็ฮาร์วีย์ แจ็คสันน่ะสิ\"เธอตอบ
\"จริงน่ะ ประธานนักเรียนนั่นน่ะเหรอ\"โจแอนนาถาม
\"อืม\"แมรีแอนน์พยักหน้า
\"พอลล่ะ มีคู่หรือยัง\"เอพริลถามพอล
\"เอ่อ...ยังเลยล่ะ เธอล่ะ\"พอลถามย้อน
\"ยังเลยล่ะ\"เอพริลตอบ
\"ดีเลย งั้นเธอไปกับฉันนะ\"พอลพูดเสนออย่างมีความหวัง
\"ด้วยความยินดี\"เอพริลตอบโดยไม่คิด ทั้งๆที่เธอหวังมาทั้งอาทิตย์ว่าโจเซฟจะชวนเธอ
\"ต๊าย เอพริล ฉันนึกว่าเธอจะปรับปรุงตัวออกห่างจากสวะพวกนี้แล้วนะ\"เสียงมาเรีย เพิร์ช สาวฮอตคนหนึ่งของโรงเรียนพูดขึ้น
\"หมายความว่าไงน่ะ\"เอพริลถามอย่างใจเย็น
\"ก็ดูสิ นายเถื่อนสมู๊ตกะนังเถื่อนคลาก คู่แฝดพอตเตอร์จอมเงอะงะ น้องหนูสก็อต ไอ้ทึ่มฮันเนสเบิร์ก แล้วดูเธอสิ เชียร์ลีดเดอร์ของโรงเรียนลดตัวลงมาคบกับพวกนี้ ถ้าเธอไม่อยากต่ำไปกว่านี้ก็เลิกคบพวกนี้ซะ\"มาเรียพูดอย่างดูถูก
\"นี่...แก กล้าว่าฉันเรอะ\"โจแอนนาตะคอกใส่
\"นั่นไง ความเถื่อน โผล่ออกมาแล้ว\"มาเรียพูดอย่างสะใจ
\"โจแอนนาหยุดเถอะ\"เอพริลกระ ซิบโจแอนนา
\"จำคำของฉันไว้ให้ดีล่ะ\"มาเรียพูดแล้วสะบัดก้นเดินออกไป
\"ขอโทษนะแทนมาเรียด้วยนะ\"เคลลี่ ดอว์สัน เพื่อนสนิทมาเรียกระซิบ
\"ทำไม...ดอว์สันถึงไปคบยัยเพิร์ชได้นะ\"บ็อบกัดฟันพูด
\"ช่างเขาเถอะ ไปเข้าเรียนกันดีกว่า\"เอพริลพูดจบ แล้วทุกคนพากันเข้าห้องเรียน
ในวันรุ่งขึ้นเอพริลแต่งตัวซะสวยเช้ง เธอสวมกระโปรงสั้นเหนือเข่าสีขาว ตัดกับเสื้อคล้องคอคอสีชมพูที่เธอชอบ และรองเท้าส้นสูงสีขาว และที่สำคัญเธอมัดเปียเล็กๆรอบหัว ได้อย่างน่ารักมาก ทุกคนเหลียวหลังมองเธอด้วยความตะลึง แม้แต่โจเซฟเองก็เถอะ จนมาเรียอดอิจฉาไม่ได้ ต้องระบายออกมา
\"นี่ เอพริลแต่งตัวแบบนี้ หมายความว่าไงเนี่ย\"มาเรียพูดเสียดสี
\"แล้วแต่มาเรีย จะคิดละกัน แต่อย่าให้หยาบคายเหมือนตัวเธอนะ\"เอพริลพูดอย่างสบายอารมณ์ แล้วเดินออกไปทิ้งให้มาเรียยืนอย่างอารมณ์เสีย
\"หวัดดี พอล พีช แพร์ โจ(แอนนา) บ็อบ แล้วก็แมร์(แอนน์)\"เธอทักทาย
\"ลมอะไรหอบคนสวยมาเนี่ย\"โจแอนนาหยอกล้อเธอ
\"แล้วปกติล่ะ โจ\"เอพริลถาม
\"ตัวอะไรก็ไม่รู้ไงล่ะ\"โจแอนนาตอบ
\"เดี๋ยวเถอะ แล้วนี่พวกเธอไม่ไปเรียนชีวหรือไง\"เอพริลถาม
\"ถึงเรียนไปพวกเราก็ยังโง่เหมือนเดิมล่ะน่า\"บ็อบบี้ตอบ
\"แต่ถ้าเธอไม่เข้าเรียนจะสอบตกนะ\"แมรี่แอนน์พูดเตือน
\"เราก็ลอกเธอไง\"โจแอนนาพูด
\"คราวนี้ไม่ได้ ฉันมีทุนฮาร์วาดรออยู่ ขืนให้เธอลอกก็เสียประวัติสิ\"เธอพูด
\"เออๆ แม่คนดี\"โจแอนนาพูด
\"ไปกันหรือยังล่ะ\"แมรี่แอนน์ขมวดคิ้วถามบ็อบบี้แล้วก็โจแอนนา
\"เออๆ ไปกัน\"บ็อบบี้พูดแล้วทั้งสามก็เดินออกไป โดยมีแมร์รี่แอนน์ทิ้งท้ายว่า
\"ทำไมต้องมาเรียนกับพวกนี้ด้วยเนี่ย\"แมรี่แอนน์ถอนหายใจ
\"เออนี่ พีช เธอว่าฉันดูดีหรือยัง\"เอพริลถามพีช
\"ดูดีแล้วน่า วันนี้เธอสวยเป็นพิเศษเลยนี่นา\"พีชพูด
\"แล้วคำสารภาพล่ะ\"เอพริลถามแพร์
\"ว่าไปตามใจเธอดีกว่า อย่าขอยืมคำใครเด็ดขาด\"แพร์บอก
\"อืม วันนี้เพอร์กิสเรียนประวัติศาสตร์กับเรา แล้วมารีก็ไม่อยู่ด้วยล่ะ\"เอพริลบอก
\"สู้เค้านะเพื่อน\"พีชกับแพร์พูดพร้อมกัน แล้วหันไปทางพอล
\"สู้เค้านะ เอพริล\"พอลพูด
\"อืม เรามั่นใจขึ้นแล้วล่ะ เดี๋ยวเราไปเรียนภาษาแล้วก็ประวัติศาสตร์เลยนะ เจอกันพรุ่งนี้ล่ะ\"เอพริลพูดแล้วลาพีชกับแพร์ เดินเข้าเรียนภาษาพร้อมกับพอล โดยที่เธอไม่ได้สังเกตเลยซัดนิดว่า พอลเศร้ามาก
\"กริ๊ง~~~~~~~~~~~~~\"เสียงออกบอกหมดคาบเรียนประวัติศาสตร์แล้ว เอพริลค่อยๆรวบรวมความกล้าแล้วเรียก โจเซฟ เพอร์กิส
\"เอ่อ...โจเซฟ...\"เอพริลเรียกเขา
\"มีอะไรหรอ...เออ...เอพริลใช่มั๊ย\"โจเซฟถามเธอ
\"อืม...คือ เรามีเรื่องขอร้องน่ะ...คือว่าวันนี้เธอมีนัดที่ไหนหรือเปล่า\"เอพริลถาม
\"อืม...คิดดูก่อนนะ...ไม่มีนะ\"โจเซฟตอบ
\"แล้วมาเรียล่ะ\"เอพริลถามอย่งรวดเร็ว
\"เห็นว่าจะไปทำเล็บมั้ง\"โจเซฟตอบ
\"คือว่า...เธอไปกินกาแฟกับฉันสักพักได้มั๊ย\"เอพริลไขว้นิ้วไว้ด้านหลัง
\"อืม...ได้สิ\"เขาตอบ ง่ายขนาดนี้เลยหรอ เธอคิด
\"เอ่อ...โจเซฟ เธอห้ามบอกใครเรื่องที่ฉันจะพูดนะ\"เอพริลทำหน้าเครียดขณะที่เธอใช้หลอดคนโกโก้ของเธอเล่นอยู่
\"ว่ามาซิ\"โจเซฟพูดแล้วดื่มกาแฟ
\"คือ...ว่า...เราชอบเธอนะ\"เอพริลพูดอย่างรวดเร็วแล้วก้มหน้า
\"เอ่อ...คือ...ฉันชอบเธอไม่ได้หรอก...ฉันมีแฟนแล้วนะ...มาเรียไง\"โจเซฟพูด
\"เอ่อ...คือ...ฉันรู้...ฉันรู้นะ แต่แค่อยากบอกเธอเท่านั้นน่ะ\"เอพริลก้มหน้า
\"คือ...ฉันซึ้งเธอมากเลยนะ แต่ว่าเธอให้เกียรติเต้นรำกับฉันสักเพลงสิ พรุ่งนี้น่ะ แล้วก็เป็นเพื่อนกันนะ\"โจเซฟบอก
\"เป็นเกียรติมากเลยล่ะ แต่ว่าเธอสัญญาแล้วนะ\"เอพริลยังคงก้มหน้าอยู่
\"อืม...ฉันสัญญา\"โจเซฟพูด
\"อย่าบอกเรื่องที่ฉันพูดกับเธอวันนี้กับใครเลยนะ\"เอพริลขอร้อง แต่คงก้มหน้าอยู่ พอเธอเงยหน้าขึ้นมา น้ำตานั้นไหลพรากออกมาเป็นสาย
\"เป็นอะไรน่ะ แต่ฉันสัญญาแล้วนะ\"โจเซฟร้อง
\"คือ...เสียใจปนดีใจน่ะ\"เอพริลตอบแล้วยิ้มออกมา โจเซฟก็ยิ้มเช่นกัน
**************************************************************
\"ทีนี้นะ ยัยนั้นกินขนมปังขึ้นราเต็มๆโดยไม่รู้สึกเลย หมายความว่าทั้งก้อนเลยน่ะ\"เสียงเกือบทุกคนหัวเราะตลกของบ็อบบี้ สมู๊ต
\"เธอทำแบบนั้นได้ไงกัน อันตรายมากนะรู้มั๊ย\"เสียงของแมรี่แอนน์ สก็อต ซึ่งเป็นเรียนเก่งที่สุดในโรงเรียนพูด
\"อันตรายยังไงล่ะ\"โจแอนนา คลาก แฟนของบ็อบบี้ สมู๊ตย้อนเธอกลับ
\"ราบางชนิดคนกินเข้าไปแล้วตายเลยนะ แม้ว่าจะปริมาณน้อยก็เหอะ\"เธอพูด
\"นี่ แมรี่แอนน์ ขนมปังนี่ขึ้นรารึเปล่า\"แพร์ พอตเตอร์ น้องสาวฝาแฝดของพีช พอตเตอร์พูดหยอกเธอ แล้วโชว์ขนมปังให้แมรี่แอนน์ดู
\"ไม่ขึ้นราหรอกน่าแพร์ แต่ถ้าเธอกินทุกเวลาอย่างนี้มีหวังอ้วนแน่นอน\"พีช พอตเตอร์ พี่สาวฝาแฝดเธอพูด แพร์ทำหน้าไม่พอใจ
\"น่า กินเข้าไปเถอะแพร์ ไม่อ้วนขึ้นหรอก เพราะเธออ้วนอยู่แล้ว\"พอล ฮันเนสเบิร์ก เพื่อนสนิทของเอพริลพูดยิ้มๆ ทุกคนพากันหัวเราะ
\"เอาล่ะ เรามาเงียบกันก่อนนะ ฉันอยากรู้ว่าใครยังไม่มีคู่ไปงานพรอมบ้าง อีกแค่สองวันเองนะ\"เอพริลพูดขึ้นมา
\"ฉันกับบ็อบบี้คู่กันแล้ว\"โจแอนนาบอก
\"พวกเรามีคู่กันแล่ว\"พีชกับแพร์พูดพร้อมกัน
\"ฉันมีแล้ว\"แมรีแอนน์พูด ทุกคนทำหน้าตกตะลึง
\"ใครน่ะ ที่ไปกับเธอ\"พอลพูด พร้อมกับจ้องตาแมรีแอนน์
\"ก็ฮาร์วีย์ แจ็คสันน่ะสิ\"เธอตอบ
\"จริงน่ะ ประธานนักเรียนนั่นน่ะเหรอ\"โจแอนนาถาม
\"อืม\"แมรีแอนน์พยักหน้า
\"พอลล่ะ มีคู่หรือยัง\"เอพริลถามพอล
\"เอ่อ...ยังเลยล่ะ เธอล่ะ\"พอลถามย้อน
\"ยังเลยล่ะ\"เอพริลตอบ
\"ดีเลย งั้นเธอไปกับฉันนะ\"พอลพูดเสนออย่างมีความหวัง
\"ด้วยความยินดี\"เอพริลตอบโดยไม่คิด ทั้งๆที่เธอหวังมาทั้งอาทิตย์ว่าโจเซฟจะชวนเธอ
\"ต๊าย เอพริล ฉันนึกว่าเธอจะปรับปรุงตัวออกห่างจากสวะพวกนี้แล้วนะ\"เสียงมาเรีย เพิร์ช สาวฮอตคนหนึ่งของโรงเรียนพูดขึ้น
\"หมายความว่าไงน่ะ\"เอพริลถามอย่างใจเย็น
\"ก็ดูสิ นายเถื่อนสมู๊ตกะนังเถื่อนคลาก คู่แฝดพอตเตอร์จอมเงอะงะ น้องหนูสก็อต ไอ้ทึ่มฮันเนสเบิร์ก แล้วดูเธอสิ เชียร์ลีดเดอร์ของโรงเรียนลดตัวลงมาคบกับพวกนี้ ถ้าเธอไม่อยากต่ำไปกว่านี้ก็เลิกคบพวกนี้ซะ\"มาเรียพูดอย่างดูถูก
\"นี่...แก กล้าว่าฉันเรอะ\"โจแอนนาตะคอกใส่
\"นั่นไง ความเถื่อน โผล่ออกมาแล้ว\"มาเรียพูดอย่างสะใจ
\"โจแอนนาหยุดเถอะ\"เอพริลกระ ซิบโจแอนนา
\"จำคำของฉันไว้ให้ดีล่ะ\"มาเรียพูดแล้วสะบัดก้นเดินออกไป
\"ขอโทษนะแทนมาเรียด้วยนะ\"เคลลี่ ดอว์สัน เพื่อนสนิทมาเรียกระซิบ
\"ทำไม...ดอว์สันถึงไปคบยัยเพิร์ชได้นะ\"บ็อบกัดฟันพูด
\"ช่างเขาเถอะ ไปเข้าเรียนกันดีกว่า\"เอพริลพูดจบ แล้วทุกคนพากันเข้าห้องเรียน
ในวันรุ่งขึ้นเอพริลแต่งตัวซะสวยเช้ง เธอสวมกระโปรงสั้นเหนือเข่าสีขาว ตัดกับเสื้อคล้องคอคอสีชมพูที่เธอชอบ และรองเท้าส้นสูงสีขาว และที่สำคัญเธอมัดเปียเล็กๆรอบหัว ได้อย่างน่ารักมาก ทุกคนเหลียวหลังมองเธอด้วยความตะลึง แม้แต่โจเซฟเองก็เถอะ จนมาเรียอดอิจฉาไม่ได้ ต้องระบายออกมา
\"นี่ เอพริลแต่งตัวแบบนี้ หมายความว่าไงเนี่ย\"มาเรียพูดเสียดสี
\"แล้วแต่มาเรีย จะคิดละกัน แต่อย่าให้หยาบคายเหมือนตัวเธอนะ\"เอพริลพูดอย่างสบายอารมณ์ แล้วเดินออกไปทิ้งให้มาเรียยืนอย่างอารมณ์เสีย
\"หวัดดี พอล พีช แพร์ โจ(แอนนา) บ็อบ แล้วก็แมร์(แอนน์)\"เธอทักทาย
\"ลมอะไรหอบคนสวยมาเนี่ย\"โจแอนนาหยอกล้อเธอ
\"แล้วปกติล่ะ โจ\"เอพริลถาม
\"ตัวอะไรก็ไม่รู้ไงล่ะ\"โจแอนนาตอบ
\"เดี๋ยวเถอะ แล้วนี่พวกเธอไม่ไปเรียนชีวหรือไง\"เอพริลถาม
\"ถึงเรียนไปพวกเราก็ยังโง่เหมือนเดิมล่ะน่า\"บ็อบบี้ตอบ
\"แต่ถ้าเธอไม่เข้าเรียนจะสอบตกนะ\"แมรี่แอนน์พูดเตือน
\"เราก็ลอกเธอไง\"โจแอนนาพูด
\"คราวนี้ไม่ได้ ฉันมีทุนฮาร์วาดรออยู่ ขืนให้เธอลอกก็เสียประวัติสิ\"เธอพูด
\"เออๆ แม่คนดี\"โจแอนนาพูด
\"ไปกันหรือยังล่ะ\"แมรี่แอนน์ขมวดคิ้วถามบ็อบบี้แล้วก็โจแอนนา
\"เออๆ ไปกัน\"บ็อบบี้พูดแล้วทั้งสามก็เดินออกไป โดยมีแมร์รี่แอนน์ทิ้งท้ายว่า
\"ทำไมต้องมาเรียนกับพวกนี้ด้วยเนี่ย\"แมรี่แอนน์ถอนหายใจ
\"เออนี่ พีช เธอว่าฉันดูดีหรือยัง\"เอพริลถามพีช
\"ดูดีแล้วน่า วันนี้เธอสวยเป็นพิเศษเลยนี่นา\"พีชพูด
\"แล้วคำสารภาพล่ะ\"เอพริลถามแพร์
\"ว่าไปตามใจเธอดีกว่า อย่าขอยืมคำใครเด็ดขาด\"แพร์บอก
\"อืม วันนี้เพอร์กิสเรียนประวัติศาสตร์กับเรา แล้วมารีก็ไม่อยู่ด้วยล่ะ\"เอพริลบอก
\"สู้เค้านะเพื่อน\"พีชกับแพร์พูดพร้อมกัน แล้วหันไปทางพอล
\"สู้เค้านะ เอพริล\"พอลพูด
\"อืม เรามั่นใจขึ้นแล้วล่ะ เดี๋ยวเราไปเรียนภาษาแล้วก็ประวัติศาสตร์เลยนะ เจอกันพรุ่งนี้ล่ะ\"เอพริลพูดแล้วลาพีชกับแพร์ เดินเข้าเรียนภาษาพร้อมกับพอล โดยที่เธอไม่ได้สังเกตเลยซัดนิดว่า พอลเศร้ามาก
\"กริ๊ง~~~~~~~~~~~~~\"เสียงออกบอกหมดคาบเรียนประวัติศาสตร์แล้ว เอพริลค่อยๆรวบรวมความกล้าแล้วเรียก โจเซฟ เพอร์กิส
\"เอ่อ...โจเซฟ...\"เอพริลเรียกเขา
\"มีอะไรหรอ...เออ...เอพริลใช่มั๊ย\"โจเซฟถามเธอ
\"อืม...คือ เรามีเรื่องขอร้องน่ะ...คือว่าวันนี้เธอมีนัดที่ไหนหรือเปล่า\"เอพริลถาม
\"อืม...คิดดูก่อนนะ...ไม่มีนะ\"โจเซฟตอบ
\"แล้วมาเรียล่ะ\"เอพริลถามอย่งรวดเร็ว
\"เห็นว่าจะไปทำเล็บมั้ง\"โจเซฟตอบ
\"คือว่า...เธอไปกินกาแฟกับฉันสักพักได้มั๊ย\"เอพริลไขว้นิ้วไว้ด้านหลัง
\"อืม...ได้สิ\"เขาตอบ ง่ายขนาดนี้เลยหรอ เธอคิด
\"เอ่อ...โจเซฟ เธอห้ามบอกใครเรื่องที่ฉันจะพูดนะ\"เอพริลทำหน้าเครียดขณะที่เธอใช้หลอดคนโกโก้ของเธอเล่นอยู่
\"ว่ามาซิ\"โจเซฟพูดแล้วดื่มกาแฟ
\"คือ...ว่า...เราชอบเธอนะ\"เอพริลพูดอย่างรวดเร็วแล้วก้มหน้า
\"เอ่อ...คือ...ฉันชอบเธอไม่ได้หรอก...ฉันมีแฟนแล้วนะ...มาเรียไง\"โจเซฟพูด
\"เอ่อ...คือ...ฉันรู้...ฉันรู้นะ แต่แค่อยากบอกเธอเท่านั้นน่ะ\"เอพริลก้มหน้า
\"คือ...ฉันซึ้งเธอมากเลยนะ แต่ว่าเธอให้เกียรติเต้นรำกับฉันสักเพลงสิ พรุ่งนี้น่ะ แล้วก็เป็นเพื่อนกันนะ\"โจเซฟบอก
\"เป็นเกียรติมากเลยล่ะ แต่ว่าเธอสัญญาแล้วนะ\"เอพริลยังคงก้มหน้าอยู่
\"อืม...ฉันสัญญา\"โจเซฟพูด
\"อย่าบอกเรื่องที่ฉันพูดกับเธอวันนี้กับใครเลยนะ\"เอพริลขอร้อง แต่คงก้มหน้าอยู่ พอเธอเงยหน้าขึ้นมา น้ำตานั้นไหลพรากออกมาเป็นสาย
\"เป็นอะไรน่ะ แต่ฉันสัญญาแล้วนะ\"โจเซฟร้อง
\"คือ...เสียใจปนดีใจน่ะ\"เอพริลตอบแล้วยิ้มออกมา โจเซฟก็ยิ้มเช่นกัน
**************************************************************
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น