ลอมฟาง

ลำดับตอนที่ #3 : ลอมฟางอาถรรพ์ -โดย รุ้งดาว

    ลอมฟางอาถรรพ์     

แสงแดดยามเช้าสาดส่อง  ทุ่งนาอันเหลืองอร่ามราวกับทองคำ  เสียงนกร้องเจื้อยแจ้วกังวานไกล  ปลุกผู้คนให้ลุกขึ้น  หุงหาข้าวปลาอาหาร  เตรียมตัวไปท้องไร่ท้องนากันแต่เช้า  เป็นวิถีชีวิตของคนในชนบท  ที่ทำอาชีพเกษตรกรรม 

มีเด็กชายตัวเล็ก ๆ  คนหนึ่ง  ซึ่งครอบครัวของเขาทำอาชีพ  ทำนา  เลี้ยงสัตว์  เขาอยู่กับพ่อแม่และยายที่แก่  เขามีชื่อว่าเด็กชายรักชาติ  หรือที่ชาวบ้านเรียกกันว่า “ไอ้ชาติ”  ชาติเป็นคนนิสัยดี  ช่วยครอบครัวทำงาน  และชอบช่วยเหลือผู้อื่น  ไม่ว่าจะหนักหรือเบา  ชาติช่วยได้ทุกอย่าง  ชาวบ้านในบริเวณนั้นจึงรักชาติเหมือนลูกหลาน  มีอะไรก็จะเอามาให้เป็นประจำ  ชาติเป็นคนพูดเก่ง  ขี้เล่น  ขี้สงสัย  เมื่อมีปัญหาอะไรชาติจะมาปรึกษาพ่อ  แม่  และยายอยู่เป็นประจำ  ทุก ๆ  วัน  พ่อแม่ของชาติ  จะออกไปทำนาแต่เช้า  และชาติมีหน้าที่เอากับข้าวไปส่งพ่อกับแม่  เอาวัวออกไปเลี้ยงในทุ่งทุก ๆ  วัน  ตอนเช้ายายของชาติจะเป็นคนทำกับข้าวให้ทุกคนกิน  เพราะยายของชาติทำกับข้าวอร่อย  พอพอชาติตื่นเช้าจะต้องเข้าครัวไปหายาย  “ยายจ๋า  ทำกับข้าวอะไรบ้างครับ หอมจังเลย”  เสียงชาติถามมาแต่ไกล  “ยายกำลังแกงส้มดอกแคของชอบของชาติอยู่  แกงบวน *  ต้มพะโล้  น้ำพริกปลาทู  ผักต้มกับลอดช่องน้ำกะทิ   ชาติไปเอาชามกับปิ่นโตมาให้ยายหน่อย ” ยายบอก

“ได้ครับ  รอเดียวนะครับ ”

ชาติก็ไปเอาชามกับปิ่นโตมาให้ใส่แกง  ยายตักอาหารใส่ปิ่นโต  เอาข้าวใส่หม้อ  และเตรียมจาน  ชาม  ช้อนใส่ตระกร้า

“ชาติ  เดี๋ยวเอากับข้าว  และของที่ยายเตรียมไว้ไปให้พ่อกับแม่ของเจ้าที่นาทีนะ  เพราะวันนี้ที่นามีการลงแขก **  เกี่ยวข้าวกันอยู่  แล้วกลับมากินข้าวกัน  วันนี้ยายทำแต่ของชอบที่ชาติชอบทั้งนั้นเลย”   ยายส่งปิ่นโตขนาดใหญ่ให้หลานชาย  ก่อนที่จะวิ่งไปที่นาด้วยความรีบเร่ง

แคร่ ***  ไม้ไผ่ข้างบ้านที่ไว้ใช้สังสรรค์ของคนในครอบครัว  โดยเฉพาะยามเช้า  แคร่ไม้ไผ่จะเป็นที่ยายกับชาติชอบมาทานอาหารเช้าด้วยกัน  อาหารมากมายหลายชนิดถูกวางรออยู่จนเต็มแคร่

“ชาติมากินข้าวได้แล้วกับข้าวกับปลาเย็นหมดแล้วลูก”  ยายส่งเสียงเรียก  หลานชายกำลังวิ่งไปที่ห้องครัว  เพื่อยกอาหารที่ยายทำมายังแคร่

“ครับยาย  ผมนึกว่ายังไม่ได้ยกมาไว้  ผมจะไปยกมาให้  เรามากินข้าวกันเถอะครับ  ผมหิวแล้ว”  หลังจากทั้งสองคนอิ่มข้าวแล้ว  ชาติเก็บชามไปล้าง  แล้วรีบเอาวัวออกไปเลี้ยงในทุ่ง  กับต้องไปช่วยพ่อกับแม่เกี่ยวข้าวที่นา

เมื่อชาติไปที่นาก็เห็นคนมากมายกำลังลงแขกเกี่ยวข้าวกัน  บ้างก็หยุดพักเหนื่อย  บ้างก็ร้องเพลงหยอกล้อเล่นกันอย่างสนุกสนาน  ชาติเห็นอย่างนั้นก็เลยเข้าไปร่วมร้องเพลงกับพวกผู้ใหญ่อย่างมีความสุข

พอตกเย็นพระอาทิตย์ลับหายไปจากขอบฟ้า  ฝูงนกบินกลับรัง  ชาวบ้านที่มาช่วยกันเกี่ยวข้าวก็เกี่ยวกันจนเสร็จ  ต่างคนก็ต่างเดินกลับบ้าน  ชาติก็ต้องไปเอาวัวเข้าคอก  แล้วสุมไฟให้วัว  พ่อกับแม่ของชาติกลับมาบ้านเห็นอาหารมากมายอยู่บนแคร่ที่ยายของชาติเตรียมไว้ให้

“ไปอาบน้ำอาบท่าเสีย  เดี๋ยวจะได้มาทานข้าวกัน”  ยายบอก

บรรยากาศการนั่งทานข้าวของครอบครัวก็มีการปรึกษากันว่า  “จะจ้างรถสีข้าวมาสีข้าวที่บ้านเพื่อจะได้ไม่ต้องไปซื้อข้าวสารกิน  และฟางที่เหลือจะได้มาลอมฟาง ****  ให้วัวกินในยามที่แห้งแล้งไม่มีหญ้า  ชาติจะได้ไม่ต้องลำบาก”  พ่อกับแม่ปรึกษากัน

รุ่งเช้าพ่อไปตามรถสีข้าวที่อยู่ข้างบ้านให้มาสีข้าว  แม่เรียกชาติ  “ชาติ  เจ้าไปเอาจอบมาถางหญ้าเตรียมที่เอาไว้ลอมฟาง”  “ได้ครับแม่”  ชาติตอบ

หลังจากนั้นชาติก็เดินถือจอบไปหลังบ้านตามที่แม่บอก  ชาติเห็นอะไรไม่รู้เหมือนภูเขาเป็นดินก่อตัวขึ้นสูงมีรู  และมีผ้าสามสีผูก  เพราะปกติชาติจะเป็นคนช่างสงสัยและชอบถาม  แต่มาครั้งนี้ชาติกลับไม่ถามพ่อแม่  ชาติเลยคิดไปเองว่าเป็นกองดินธรรมดา  ด้วยความเป็นเด็กก็เลยเอาจอบขุดดินพวกนั้นแล้วเกลี่ยให้เป็นพื้นเดียวกัน  หลังจากสีข้าวเสร็จ 

“ชาติมาขนฟางที่เหลือมาลอมฟางไว้ที่ที่ลูกเตรียมไว้ด้วยนะ”  พ่อเรียก

“ได้ครับพ่อ  เดี๋ยวผมไป”  ชาติตะโกนบอก  หลังจากนั้นชาติก็เอาฟางมาลอมฟางจนเสร็จ  แต่ชาติก็รู้สึกไม่ดีต่อร่างกายเลย  ชาติไปบอกพ่อกับแม่ว่า

“ผมปวดตามร่างกายไปหมดทั้งตัวเลย  ไม่รู้เป็นอะไรครับ”  แม่บอกว่าคงเป็นเพราะลูกขนฟางมากเกินไปจึงทำให้เป็นเช่นนี้

ต่อมาไม่นานร่างกายของชาติก็เริ่มไม่มีแรง  อ่อนเพลีย  แขนขาขยับไม่ได้  พ่อกับแม่จึงพาชาติไปหาหมอที่โรงพยาบาล  แต่หมอก็บอกว่าไม่เป็นอะไรมาก  หมอก็ให้ยามาทานแต่ก็ไม่หายดี  ยายของชาติชอบเชื่อเรื่องไสยศาสตร์จึงเดินไปหลังบ้านที่จะไปกราบไหว้จอมปลวกที่เก่าแก่ของบ้านให้ช่วยชาติให้หาย  พอยายเดินไปไม่พบจอมปลวกแต่กลับพบลอมฟาง  ยายจึงเดินกลับมาถามว่าทำไมเอาฟางไปทับจอมปลวกอย่างนั้น  พ่อกับแม่ของชาติไม่รู้เรื่องยายจึงไปถามชาติที่นอนอยู่บนบ้านว่า  “ชาติเจ้าไปทำอะไรกับจอมปลวกหรือเปล่า”

“ทำครับ  ก็แค่เอาจอบไปขุดมันออกก็แค่นั้น”  ชาติตอบ

“ตายแล้ว !  เจ้าชาติเจ้านี้ทำอะไรไม่ถามผู้ใหญ่ก่อน  ยายรู้แล้วว่าทำไมเจ้าถึงได้เป็นแบบนี้”  ยายจึงเล่าให้พ่อกับแม่ฟังว่า  “จอมปลวกที่ลูกของพวกเจ้าไปทำลายนั้นเป็นจอมปลวกเก่าแก่  ที่อยู่คู่กับบ้านเรามานาน  แม่จะไปกราบไหว้เป็นประจำ  เหมือนว่า  เป็นศาลเจ้าที่ก็ว่าได้  การที่ลูกของพวกเจ้าไปทำแบบนี้  ท่านคงจะโกรธเลยทำร้ายให้ลูกของพวกเจ้าเป็นอย่างนี้ไงล่ะ” 

                “จะมีวิธีแก้ได้ไหมจ๊ะ”  แม่ของชาติถาม

                “ได้  พวกเจ้าไปเตรียมธูปเทียนดอกไม้มาให้ลูก  แล้วให้ชาติมันไปขอขมาลาโทษท่านจอมปลวกที่ลอมฟางที่พวกเจ้าทำไว้นั่นแหละ”  ยายบอก

                หลังจากที่ชาติไปขอขมาเสร็จ  ชาติรู้สึกตัวเองว่า  ดีขึ้น  มีเรี่ยวแรงเหมือนแต่ก่อน  แขนขาขยับได้เหมือนเดิม  ร่างกายก็แข็งแรงสมบูรณ์วิ่งเล่นพูดเก่ง  ขี้สงสัยเหมือนเดิม  ชาติบอกกับยายว่า  “ต่อไปนี้   ชาติทำอะไรหรือสงสัยอะไร  ชาติจะมาถามยายทุกครั้ง  จะไม่ตัดสินใจทำอะไรผิดลงไปอีกแล้ว”

                “เข็ดหรือยังล่ะ  นี่เป็นบทเรียนของเจ้า  จำไว้”  ยายพูด

จบแล้วค่ะ 

มีดอกจัน ก็มีดังนี้

*                              แกงบวน  หมายถึง  แกงชนิดหนึ่งที่มีเครื่องในหมูต้มผัดกับเครื่องแกง  ผสมน้ำคั้น   จากใบไม้บางชนิดทำให้น้ำแกงมีสีเขียว  รสหวานเค็ม

**                             ลงแขก  หมายถึง  ช่วยกันทำงานโดยผลัดเปลี่ยนเป็นที่ที่ไป

***                           แคร่  หมายถึง  ที่สำหรับนั่งหรือนอน  มีรูปสี่เหลี่ยมทำจากฟาก  หรือไม้ไผ่ซี่ ๆ 

****                         ลอมฟาง  หมายถึง  ฟางที่กองทับซ้อนกับขึ้นเป็นจอม

                                                                                by rungdown