คลังเก็บของของกี้ อย่าเข้ามา เดียวกี้จะคลั่ง

ลำดับตอนที่ #75 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

ณ.โรงละครที่สามารถจุคนได้เพียง 200 คน แสงสปอร์ตไลท์เจิดจ้องส่องอยู่บนเวทีร่างของ'จินเนียร์'เดินขึ้นมาบนเวทีนั้น

ดวงตาสีเทาอมฟ้าจ้องมองไปตรงหน้าของตนและพบกับคนสามคน

[ไทโย มิเทรุ & อุราคิริ ฮิมิซึ & อิสึทานิ เซยะ]

"คิก..ไม่ต้องเครียดขนาดนั้นก็ได้ เพราะยังไงตอนนี้เธอก็ได้เป็นนักเรียนของสถาบันFuyuki Nakasa อยู่แล้ว

นี่ก็แค่สอบแบ่งห้องดังนั้นรีแลกซ์หน่อยรีแลกซ์"

คนที่ดังอยู่ฝั่งซ้ายมือหากมองจากลักษณะภายนอกเป็นผู้ชายวัย 20 ต้นๆและดูจะเด็กสุดในบรรดาคนทั้งสาม

จุดเด่นของเขาคือรอยยิ้มที่สดใสไร้เดียงสาบนใบหน้าและน้ำเสียงที่เป็นมิตร 

แตกต่างกับบุคคลที่นั่งอยู่ฝั่งขวาที่มีบุคลิกอึมครึมกับคนที่นั่งตรงกลางที่มีรอยยิ้มไม่น่าไว้ใจลิบลับ

3 คน 3 สไลต์เลยทีเดียว...

"เราไม่ได้มาเล่นกันนะคะ..กรุณาจริงจังหน่อย"

"คร้าบๆ....งั้นเริ่มแล้วนะ แนะนำตัวหน่อยสิ"

"ค่า~ ชื่อจินเนียร์ อาร์คอสต่าค่า~ อายุ15 ปี เป็นลูกครึ่ง...อ่า"

จินเงียบไปสักครู่หนึ่งดวยใบหน้าที่ยิ้มค้างอย่างร่าเริง...เธอลืมไปแล้วว่าตัวเองไปลูกครึ่งอะไร

รอสักครู่หนึ่งเธอจึงนึกออกแล้วพูกต่ออย่างลิ่นไหล

ประหนึ่งว่าเมื่อกี้แค่มีคนว่ากดพักหนังเอาไว้เท่านั้นและเขาก็พึ่งกดเล่นต่อจากเดิม

"....อ้อ!ลูกครึ่งอิตาลี-จีนค่ะ เรียนง่ายๆก็จินค่ะ!"

"ยินดีที่ได้รู้จักนะจินจัง เข้าประเด็นเลยแล้วกัน 

เธอคิดว่าตัวเองน่ะมีจุดเด่นคืออะไรเหรอ?"

"จุดเด่นของฉัน?...เอ่อ...จุดเด่นของฉันคงจะเป็นข้อเสียนี้ล่ะค่ะ"

จินพูดอย่างร่าเริงประหนึ่งสวนดอกไม้ยามเช้าก่อนจะเริ่มพูดตัว

"เพราะฉันเป็นคนที่เต้นได้นรกเลยน่ะค่ะ เพราะงั้นพอพูดถึงฉันคนที่รู้จักก็มักจะพูดถึงเรื่องนี้กันทุกคนเลย

จนไปๆมาๆ การเต้นของฉันก็กลายเป็นระดับตำนานที่พอพูดถึงฉันทุกคนก็จะนึกถึงการเต้นทุกทีเลยละค่ะ!"

เธอพูดออกมาจากสนุกสนานร่าเริงประหนึ่งเด็กที่เล่าวีรกรรมอันกล้าหาญให้ผู้ใหญ่ฟัง

แม้ความจริงจะแสนเลวร้ายและตรงข้ามก็เถอะ

"หืม..เหรอ...น่าสนใจดี..งั้นมีอะไรจะพูดอีกรึเปล่า"

"ค่า~ ถึงฉันจะเต้นได้แย่ แต่การเต้นกับการรำมันคนละเรื่องกันนะคะ ฉันมั่นใจนะคะว่าฉันรำสวย~"

"โอเค งั้นก็เชิญเธอแสดงความสามารถของเธอให้พวกฉันทั้ง 3 คนเห็นหน่อย

พยายามเข้านะ พวกฉันจะตั้งใจดู :) "

จินยิ้มอย่างดีใจราวกับเด็กที่ได้ภารกิจใหม่ พึ่งจะบอกว่ารำสวย งั้นก็ต้องรำสิ!!

เพียงแต่จะรำอะไรดี? รำไทย รำจีน รำดาบ รำพัด รำมวยหรือรำผ้าดี?

งือ~เอาเป็นรำพัดละกันยังไงก็พกพัดมาด้วย...เรื่องชุด...ชั่งมันเหอะ!!

คิดได้มือเรียวก็เริ่มคลี่พัดออก สายตาที่เอาแต่เล่นจนถึงเมื่อครู่เริ่มเปลี่ยนไปให้ดูเป็นผู้ใหญ่ที่สง่างาม

หญิงสาวเริ่มสะบัดข้อมือที่ถือพัดใหญ่เป็นวงแสดงการเริ่มการร่ายรำตามธรรมเนียม

ร่างกายเริ่มเอนไหวไปตามทำนองของเสียงเพลงพร้อมกับมือและเท้าที่เคลื่อนไหวไปตามจังหวะและสะบัดพัดไปอย่างอ่อนช้อย

จากพัดเพียงหนึ่งกลับกลายเป็นสองและกล้ายเป็นหนึ่งอีกครั้งโดยผู้ดูไม่ทันจะสังเกต

คลับคล้ายเทพธิดาลงมารำใต้ต้นซากุระ....แน่นอนว่าถ้าไม่นับชุดและที่นี้คือโรงละคร

จนกระทั้งจบเพลงจินสะบัดพัดเป็นวงอีกครั้งก่อนจะสะบัดออกไปด้านข้างและก้มแสดงความขอบคุณที่ชม

เมื่อเงยหน้าขึ้นมาเจ้าตัวจึงเอาพัดมาปิดใบหน้าครึ่งร่างราวกับนางผู้สูงส่ง

ก่อนจะหุบพัดเก็บและกลายเป็นอีเด็กนรกคนเดิม

"เสร็จแล้วค่า~ เห็นม้า~เค้าบอกแล้วว่าเต้นกับรำมันคนละอันกัน สวยละซี่~ อะ!!ขอโทษค่ะที่เสียมารยาท"

ใช้ได้อยู่..แต่ก็ยังไม่มีประกายเป็นของตัวเองแฮะ..

มิเทรุก้มหน้าไปเขียนอะไรบางอย่างลงกระดาษแล้วเงยหน้าขึ้นมามองคุณยิ้มๆ

ในขณะที่เซยะขยับแว่นของตัวเองแล้วมองมาทางคุณนิ่งๆ

"จากนี้ฉันกับฮิมิซึจะเป็นคนสัมภาษณ์เธอมีแค่ 2 คำถาม..พร้อมจะตอบคำถามแล้วรึยัง?"

"เออ....ไม่พร้อ---อ่า ขอโทษค่ะ พร้อม...ก็ได้ค่ะ"

"คำถามที่ 1 บอกสิ่งที่เธอไม่ถนัดมาสิ.."

"การเต้นค่า~"

"คำถามสุดท้า---"

ไม่ทันที่เซยะจะได้ถามอะไร น้ำเสียงยียวนชวนถีบปลิวของฮิมิซึที่เงียบอยู่นานก็ดังขึ้นแทรก

ฮิมิซึนั่งแอนหลังแบบสบายๆแล้วจ่องมองคุณราวกับคาดหวังในคำตอบ 

"ทำไมเธอถึงอยากมาเป็นไอดอล? อ้อ..ตอบมาตามตรงก็ได้นะฉันไม่โลกสวยอยู่แล้ว..

เพราะมีชื่อเสียง?เพราะเงินดี?หรือเหตุผลอื่นมากกว่านั้น?"

"ไม่รู้ค่ะ....พอดีเป็นคนไม่มีอนาคต(?)เป็นของตัวเองค่ะ พอดีพี่ใหญ่เจอโรงเรียนนี้พอดี

เลยโดนถีบมาอยู่โรงเรียนนี้ค่ะ แถมโดนพี่รองบอกด้วยค่ะว่า...."

พูดมาถึงตรงนี้เจ้าตัวก็ทำท่าหม่นหมองประหนึ่งดอกไม้เหี่ยวในฟดูฝน

"ถ้ายังรักษาอาการเต้นขั้นปีศาจนี้ไม่ได้ก็ไม่ต้องกลับมา ก็เลยโดนถีบมาอยู่ที่นี้นี่ละค่ะ

จะว่าไป...พอได้ยินก็พึ่งนึกออกค่ะ ไอดอลเนี่ย!ถ้าได้เป็นจะมีชื่อเสียงแล้วก็ได้เงินด้วยสินะคะ!ลืมไปเลยค่ะ!!

งั้นเหตุผลเอาเป็น อยากมีชื่อเสียง อยากได้เงิน แล้วก็โดนถีบหัวส่งออกมาค่ะ!"

"คิก...ฮะๆๆๆๆฮ่าๆๆๆ!!"

เมื่อจินตอบคำถามเสร็จฮิมิซึระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่นทันที

"โอ๊ย..ฮะๆขอโทษๆเธอนี่น่าสนใจจริงๆด้วยแฮะ...หวังว่าปีนี้เธอจะทำให้โรงเรียนนี้น่าสนใจขึ้นกว่าเดิมนะจินเนียร์

จริงสิ!ยังไม่ได้แนะนำตัวสินะ ฉันอุราคิริ ฮิมิซึ เป็นอาจารย์วิชาการแสดง ส่วนแม่สาวแว่นหน้าโหดคนนี้ชื่ออิสึทานิ เซยะ อาจารย์สอนวิชาการร้องเพลง อีกคนที่ยิ้มร่าท่าทางชะละลาคนนั้นชื่อไทโย มิเทรุอาจารย์สอนวิชาการเต้น ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วย

รอผลประกาศได้ในอีกไม่กี่วัน..งั้นก็ไว้เจอกันในคลาสเรียนนะ..เอาล่ะ..คนต่อไปเข้ามาได้~"

"ค่า~ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ~"

จินพูดก่อนจะเดินออกไปโดยไม่ลืมทิ้งท้ายว่า

"หิวจังน้า~"

B E R L I N ❀