คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : +คำเตือนของแชร์ (นังตัวร้าย)
++วันใหม่++
จ๊ากก..วันนี้ตื่นสายอีกแล้ว ทำไมหมู่นี้ตื่นสายบ่อยจังฟะเนี่ย และก็เหมือนเคยต้องรีบปั่นเพื่อให้ไปเข้าแถวทันเวลา....
กำที่วันนี้ไม่เหมือนเมื่อวาน เพราะฉันไปถึงประตูโรงเรียนมันก็ปิดผนึกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ฉันคิดหาวิธีอันชาญฉลาด แต่ทำไงก็นึกไม่ออก เวงกำ ทำไงดีกรุ คราวนี้ซวยแน่ ฉันไม่อยากวิ่งรอบสนามบาสแล้วนะ หันซ้าย หันขวา และใช่เลย ทางลับของขนวบการกุหลาบขาว เรนเจอร์ไง โฮะๆๆ ฉันเดินไปข้างกำแพงโรงเรียน และช่างโชคดีที่ไม่มีใครอยู่แถวนั้น ฉันจัดการเลื่อนแผ่นไม้ขนาดใหญ่ออก โล่งครับพี่น้อง ไมมีใครเห็น แล้วฉันก็ค่อยๆก้าวเข้าไปอย่างเงียบเฉียบ หมับ!! กำ ใครวะมาจับบ่า ไอ้นี่เล่นไม่รู้เรื่อง ฉันหันไปเตรียมด่า แต่....
“เธอทำอะไรน่ะ” ก๊ากก..ลุงยามหน้าโหด
“สะ...สวัสดีค่ะ” ฉันบอกไป คงทำได้แค่นี้
“ตรงนี้มันมีรูโหว่ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” ลุงยามถามฉัน
“หนูไม่รู้ค่ะ” และทันใดนั้นเอง นายหัวหน้าขนวบการกุหลาบขาว เรนเจอร์ก็โผล่มา กำและทีนี้ ฉันต้องตายแน่
“มากับฉัน” เหอๆ ลุงยามลากฉันไปแล้ว ใครก็ได้ช่วยที
++ห้องเย็น (ฝ่ายปกครอง)++
“อาจารย์ครับ นักเรียนหญิงคนนี้ เจาะกำแพงโรงเรียนเพื่อใช้เป็นทางลับเข้าโรงเรียนในวันที่มาสายครับ” ลุงยามอธิบายเสร็จสรรพ จะบ้าไงลุง ฉันคงไม่พกสว่านใส่กระเป๋านักเรียนมาเจาะกำแพงโรงเรียนหรอกนะ บ้าจริง
“คือ หนูเปล่านะค่ะ” ฉันเตรียมแก้ตัว
“ลงบันทึกประจำวันไว้ แล้วขึ้นห้องเรียนได้” กำของเวรจริงๆ
เมื่อฉันก้าวออกมาพ้นธรณีประตูของห้องฝ่ายปกครอง ความซวยยังไม่หมดแค่นั้น
“เดี๋ยว...” นายหัวหน้าขบวนการกุหลาบขาวติ๊งต๊องดึงผมฉันไว้ แกอยากตายไงมาดึงผมฉ้าน
“ทำไม” ฉันหล่ะเกลียดขี้หน้านายนี่ชะมัด
“เธอจะเอาไง เมื่อกำแพงของแกงค์ฉันที่รักษามาเป็น 10 ปี ต้องถูกกลบเพราะเธอ” เวรกรรม นี่มันเรื่องใหญ่หรอ
“นายก็ไปหาที่เจาะใหม่ดิ เอาแบบที่ไม่มีใครรู้” นางเอกฉลาดอีกแล้ว โฮะๆๆ
“เธอต้องรับผิดชอบ” นายนั่นพูด
“จะให้ฉันทำยังไง” ยอมรับผิด เพราะยังมีความเป็นมนุษย์อยู่
“แน่ใจหรอว่าจะทำได้” ไม่รู้หรอว่าฉันเป็นใคร โฮะๆๆ
“เออ...” ฉันตอบอย่างไม่สบอารมณ์
“เลิกกับเล่ยแล้วเป็นแฟนฉัน” ไอ้นี่ ไม่ตายดีแน่
“ไม่มีทาง” ฉันพูดแล้วเดินไป
++คาบแรก++
“โรส แกรู้จักขบวนการกุหลาบขาว เรนเจอร์มั้ย” ฉันถามโรส เพราะเรื่องของชาวบ้านมันรู้ดีสุดและ
“การ์ตูนช่องไหนวะ ไม่เห็นเคยได้ยิน” กำ แกนี่โง่ชะมัด // ไม่ใช่โรสโง่หรอก แต่แกดิงั่ง
“แกงค์กุหลาบขาวอะ” แบบนี้ค่อยฟังได้หน่อย
“พอรู้ ทำไม” โรสตอบกลับมา
“เล่าให้ฟังหน่อยดิ” ฉันถามอย่างสนใจ
“มันก็ รู้ว่าหัวหน้าแกงค์ชื่อ เรย์ มั้ง อยู่ 6-E แค่เนี้ย” กำ รู้แค่นี้อย่าบอกซะดีกว่า
“ขอบใจ” มันเป็นมารยาท
++พักกลางวัน++
“ฉันไปห้องน้ำก่อนนะ” ฉันบอกโรสกะแพทที่นั่งกินข้าวอยู่
“ก็ไปดิ ทำไมต้องบอกด้วย” โรสพูดขึ้น
วันนี้ไม่รู้เป็นไรรู้สึกปวดท้อง วิ่งเข้าวิ่งออกห้องน้ำทั้งวัน... เมื่อฉันมาถึงหน้าห้องน้ำ โอ้..ม่าย ห้องน้ำมีคนต่อคิวโคตรเยอะอะ
“โอ้ย..ปวดท้อง” ฉันยืนบิดไปบิดมาอยู่หน้าห้องน้ำ สักพักก็เสียงดังออกมาจากห้องน้ำ ..
“เฮ้ย..ออกไปให้หมด ออกไป ออกไป” เสียงพวกนักเรียนชายดังออกมาจากห้องน้ำหญิง กำมันเข้าไปได้ไงวะเนี่ย แล้วนักเรียนหญิงหลายคนก็วิ่งออกมาจากห้องน้ำอย่างเร็ว มันอะไรกันฟะเนี่ย
“เชิญเข้าห้องน้ำครับเจ๊ใหญ” ฉันมองหน้าไอ้คนที่พูด แล้วมันฉันจำได้ทันที นั่นมันองครักษ์ฉันนี่หว่า
“ทำไมพวกนายทำอย่างนั้นหล่ะ” ก็ดูมันไล่คนออกมาหมดทั้งห้องน้ำเลย แต่ไม่ว่ากัน ยังไงฉันก็ปวดท้องอยู่ เป็นเจ๊ใหญ่มันก็ดีเงี้ยแหละ
หลังจากที่ปลดปล่อยเสร็จแล้ว ฉันก็เดินไปหาโรสกะแพทที่โรงอาหาร อ้าว..แล้วแกไม่ล้างมือหรอ ไม่อะ ค่อยไปล้างที่บ้าน เวร คิดผิดเปล่าวะที่เอาแกมาเป็นางเอก
“โรส แพทอะ” ฉันถามโรสเมื่อไม่เห็นแพทนั่งอยู่ด้วย
“ไปตบเด็กหน้าจืดเมื่อวานที่หลังโรงเรียน” โรสบอก แล้วแกไม่คิดจะไปช่วยเพื่อนเลยไง
“ไปช่วยแพทกัน”
“ขี้เกลียด แกอยากไปก็ไปคนเดียวเหอะ”
แล้วฉันก็เดินมาหลังโรงเรียน... เห็นไอ้แพท กับรุ่นน้อง 3-4 คน กะลังรุมฟัดกันอยู่ ทายดิว่าใครชนะ ปิ้งป่อง... แพทต่อยพวกหน้าจืดคนละ 2 หมัด ก็ลงไปกองกับพื้นหมดแล้ว 55+ มีหวังถ้ามันทำตัวงี้อีก โดนปลดจากตำแหน่งประธานนักเรียนแน่
“แพท พอแล้ว” ฉันบอกมันที่กำลังเงื้อมือจะตบเด็กหน้าจืดที่เมื่อวานด่ามันเป็นหนอนหนังสือ
“คราวหลัง เล่นให้รู้ที่ต่ำที่สูงซะบ้าง” แพทพูดกับยัยหน้าจืดพวกนั้น แล้วหันกลับเดินออกไปจากหลังตึก
ฉันวิ่งตามมันไป แต่ไมไอ้แพทเดินเร็วงี้วะ และซวยอีกครั้ง ฉันเดินชนอะไรไม่รู้
“ขะ..ขอโทษค่ะ” ฉันขอโทษ....แชร์!! ทำไมต้องมาเจอยัยนี่ด้วยนะเนี่ย แถมมากันครบเซ๊ทคอเล็กชั่นเลย ทั้งยัยบุ๊ค มิเกว ยกโขยงมาหมด จะแห่ขันหมากกันไง
“พี่แชร์ค่ะ นังนี่แหละค่ะ” กำ ยัยพวกหน้าจืดที่พึ่งเดินมาด้วยสภาพอนาถร้องบอกแชร์
“ที่แท้ก็เป็นแกเองหรอ” แชร์พูดพรางจ้องฉัน
“หลีกไป” ฉันกำลังหาทางหนีรอด แต่นังแชร์ ขอเรียกงี้แล้วกัน ใช้เล็บของเจ้าหล่อนจิกลงบนเนื้อแขนของฉัน จ๊ากก..เจ็บโว้ย เลือดไหลซิบๆเลย
“อย่าพึ่งไป เรามาคุยกันก่อนสิ” แชร์บอก
“ฉันไม่มีอะไรจะคุย” แม่จ๋าช่วยด้วย
“แกไม่มีวันได้เล่ยไปแน่ ฉันมาก่อนแก ฉันต้องได้เค้า” ไอ้บ้านี่
“ฉันไม่ให้” ต้องอย่างงั้น
“แกอยากลองดีใช่มั้ย” ต่อไปมันต้องตบฉันแน่เลย
“ถึงยังไงฉันก็จะไม่ยอมแพ้ ไม่ยกเค้าให้เธอเด็ดขาด” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“แล้วเราจะได้เห็นดีกัน” แล้วนังแชร์ก็เดินชนไหล่ฉัน บังอาจมาก
*-
-*
ความคิดเห็น