ความรักในปลายฝน (ํYaoi)

บทนำ

   ฤดูกาลที่มีแต่สายฝนพรำทำให้บรรยากาศรอบ ๆ ตัว ช่างดูเศร้าหมองสำหรับใครหลาย ๆ หนึ่งในนั้นก็คงไม่พ้นเด็กหนุ่มนักศึกษาชั้นปีที่ 1 ของมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ ในมือถือซองจดหมายสีเหลืองสดที่ข้างในบันทึกความในใจเพื่อหวังจะส่งออกไปให้ใครอีกคนที่อยู่ห่างไกลกันได้รับรู้ถึงสถานการณ์ของตนในตอนนี้  

             “เฮ้อออ  นายจะเป็นยังไงบ้างนะ คิดถึงนายจัง”  แม้ว่าในปัจจุบันการพูดคุยกันทางจดหมายไม่ได้เป็นที่นิยมดังเช่นในสมัยก่อน เพราะความล่าช้าและมีค่าใช้จ่ายเพิ่มไม่สะดวกเท่ากับการพูดคุยกันผ่านทางแอปพลิเคชัน Line  หรือ  Facebook แต่เด็กหนุ่มคนนี้ก็ยังเลือกการใช้จดหมายซึ่งมันสื่อถึงความคลาสสิกในการเขียนจดหมาย

   “ต้นหนาว มีจดหมายส่งถึงแนะ” เสียงทักของเจ้าหน้าที่ดูแลหอพักพูดทักขึ้นขณะที่เด็กหนุ่มกำลังจะเดินขึ้นหอพักเพื่อพักผ่อนหลังจากการเรียนที่ยาวนานตั้งแต่แปดโมงเช้า ถึงตอนนี้ก็ปาเข้าไปเกือบจะหกโมงเย็น ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในกรุงเทพ

    “อ่า  ขอบคุณครับ”  ต้นหนาวรับซองจดหมายสีเหลืองสดมาไว้ในมือพร้อมพร้อมรอยยิ้มขำ  ไม่ต้องดูชื่อคนส่ง เค้าสามารถรู้ได้เลยว่าจดหมายฉบับนี้มาจากใคร มีเพียงคนเดียวเท่านั้นแหละที่เลือกใช้วิธีส่งจดหมายแบบนี้   ปลายฝน

          “...ปลายฝนถึงต้นหนาว   บางเรื่องราวไม่จางหาย

                     ท้อใจไม่ท้อกาย   หวังมุ่งหมายจะก้าวไป

                   ให้ถึงยังจุดหมาย   จะทักทายวันฟ้าใหม่

                  ยิ่งสุขทุกข์ห่างไกล   ที่ดวงใจหวังต้องการ...”