คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : EP.1 ผู้เล่นในตำนาน
EP.1 ผู้เล่นในตำนาน
ฉากกว้างของท้องฟ้าไกลสุดลูกหูลูกตา เมืองมหาอาณาจักรภายใต้การคุ้มครองของป้องปราการกำแพงเหล็กกล้า นี่คือเมืองที่ขึ้นชื่อว่ามีการป้องกันแข็งแกร่งที่สุด ‘อาณาจักรอะโพคาลิปส์’
“ถอยไปดีกว่า ราชันย์ยักษ์ ปืนยิงอนุภาคของเมืองจักรกล ที่เจ้าให้การช่วยเหลือ ไม่อาจทำลายป้อมปราการแห่งอะโพคาลิปส์ได้หรอก” ร่างสูงใหญ่ คาดผ้าปิดตา สวมชุดคลุมรบ หมวกเขาปีศาจที่ถูกทำขึ้นเป็นพิเศษเสริมความดุดันให้ใบหน้าชายเจ้านครที่ขมวดคิ้วเข้ม
เสียงถูกส่งผ่านด้วยระบบตะโกนของเกมส์ออนไลน์ AKO ข้ามฟากฟ้า สะท้อนเข้าโสตสัมผัส กองทัพอสูรเหล็กจากมหานครจักรกล ‘อาณาจักรเนโครโปลิส’ ความหวาดผวาไม่ปรากฏทางสีหน้าแต่แสดงออกทางวงจรที่กระพริบกระตุกของพวกมัน ‘เนโครบอต’
”ท่าน เคียว ที่อะโพคาลิปส์พูดเป็นความจริงทุกประการ ปืนใหญ่ลำแสงอณุภาคของเรา ไม่ระคายผิวโลหะที่สร้างกำแพงซักนิด” หุ่นยนต์ที่มีการแต่งองค์ทรงเครื่องเลิศหรู อยู่ในชนชั้นเสนาธิการให้กล่าวบอก
ชายที่สวมชุดซามูไรที่มีหมอกครามของเมฆและลวดลายแดงของเปลวเพลิง ยิ้มที่มุมปากคราหนึ่งกล่าวจอบ
“เห้อๆ เราคือ เคียว ราชันย์ยักษ์ ผู้ไร้เทียมทานในโลก AKO นี้ แค่กำแพงเศษเหล็ก หยุดข้าไม่ได้หรอก” กล่าวจบ ก็บังเกิดรังสีอำมหิต แผ่ซ่านออกมา เส้นเลือนไหลแล่นจนร้อนระอุ แววตาสีหน้ากระหยิ่มยิ้มย่องราวหมาป่าที่พบปะเข้ากับแกะฝูงโต
“ย่าห์!” เร็วเท่าเสียง ร่างเคียวทะยานโดดข้ามน่านฟ้า พุ่งตรงสู่ป้อมปราการเหล็กกล้าท่ามกลางความตื่นตนกของกองทัพเนโครบอต
“เจ้า ราชันย์ยักษ์โง่ บุกเข้ามาอย่างสิ้นคิดอย่างนี้ คิดว่ามันเป็นซูปเปอร์แมนหรือยังไงกัน ปืนทุกกระบอก เล็ง! “ เจ้านครออกคำสั่งปืนใหญ่ลำแสงพินาศทัพ ถูกหันปากปืนสู่ชายชุดซามูไรลายแดงเพลิง
“ยิง!!” ปล่องพลังงานถูกขับเคลื่อน เร็วเท่าความคิด ปากปืนเปล่งลำแสงทะลุแรงต้านอากาศ พวยพุ่งเข้าหาราชันย์ยักษ์
“ทวยเทพแห่งวายุ จงสถิตที่ปลายดาบ แบ่งกั้นนภากาศ ปฐมเพลงดาบประตูลม ดาบตัดสูญญากาศ!”
//ทักษะต่อสู้ ดาบตัดสูญญากาศ เอฟเฟค ทำลายพลังทุกประเภทที่อยู่ในห้วงสูญญากาศที่เกิดขึ้นจากการวาดฟัน//
เคียวเปล่งวาจา ปลายดาบปรากฏแสงเอฟเฟคเขียวอมฟ้า ทันใดที่ดาบถูกฟาดฟันออกบังเกิดเป็นรอยตัดของมวลสายลมวน
“ชิ้ง! ชิ้ง!” ลำแสงแล้วลำแสงเล่าถูกฟาดฟัน ทันทีที่ฟาดฟันลำแสงก็หักออกเป็นสองท่อนราวถูกแช่แข็งแล้วสลายหายไปเป็นเศษโพลิก้อน
“หนอย! เป็นไปได้ยังไง แกอาจรอดจากปืนใหญ่ แต่แกไม่รอดจากสิ่งนี้แน่นอน นายพลรับคำบัญชาการปลดปล่อย นักรบเกราะดำ พร้อมหน่วยแฟนท่อมโซลเยอร์ บดขยี้ราชันย์ยักษ์ให้สิ้น” เจ้านครตวาดสั่ง
“รับทราบ เจ้านคร” นายพลซ้ายขวาคุกเข่ารับคำ ถ่ายทอดคำสั่งเร็วรี่ไปทั่วทุกหน่วยให้รับทราบ เพียงชั่วขณะ สองกองทัพปีศาจที่โลกต้องหวาดผวา ก็ประโดดตัวคล้ายภูตคล้ายวิญญาณ กำเนิดยืนกรูหน้ากำแพงเหล็กดำอันยิ่งใหญ่
“นักรบเกราะดำ? แฟนท่อมโซลเยอร์? อะโพคาลิปส์นี่ยิ่งใหญ่เป็นบ้า” เคียวกวาดตามอง ยิ้มเล็กที่มุมปากกล่าวว่า
“ค่อยคุ้มกับที่รับงานมาหน่อย มาสนุกกันดีกว่าพวก” ราชันย์ยักษ์ปลดปล่อยพลังพวยพุ่งขึ้นฟ้า ปรากฏปราณลักษณ์ยักษ์สีแดงที่เพียงแค่นั่งยองๆ ก็มีเงาร่างที่สูงใหญ่เสียดฟ้า
“ย๊ากก!” รัศมีดาบคาตานะแดงเข้ม มุ่งกวาดฟันแลกกระหน่ำฟันเป้าหมายเบื้องหน้าไม่หยุดยั้ง ชั่วเวลาเพียงลัดนิ้วมือ กองทัพปีศาจหายไป กว่า 1 ใน 4 ของทั้งหมด
แต่นักรบเกราะดำที่สูญสลายไปค่อยๆหลอมเกราะดำใหม่ด้วยเศษดินเศษหิน เมื่อสภาพเกราะใกล้สมบูรณ์ก็มีไอมารพวยพุ่งจากช่องว่างเกราะทมิฬ ค่อยๆกรูเข้าไปปะทะใหม่อีกครั้ง
ทางด้านแฟนท่อมโซลเยอร์กลับมีสภาพที่เปราะบางกว่ามาก เพียงถูกรัศมีพลังเพียงน้อยก็สลายหายไปในบัดดล แต่ทว่ากลับใช้ไอมารอันพวยพุ่งต่อเนื่องจากเกราะดำ บังเกิดใหม่ไม่สิ้นสุด
เคียวอยู่ในสภาพแลกเป็นแลกตายกับเหล่ามาร เหล่าภูต ที่ไม่มีวันตายหรือยอมแพ้ ตามร่างกายเขาเต็มไปด้วยบาดแผล พลังชีวิตของเขาลดและเหือดแห้งลงอย่างรวดเร็วดุจน้ำซึมบ่อทราย
เจ้านครมองเห็นภาพนั้นทั้งหมด ยิ้มด้วยความพึงพอใจ
“เป็นไงละ ราชันย์ยักษ์ ยอมแพ้สงครามตอนนี้ก็ยังทันนะ เพียงมอบทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของนครจักรกล และกุญแจเขตแดนมาให้เรา”
เคียวหันหน้ามองมาทางเขา เขาซึ่งเป็นเจ้านคร ใบหน้าราชันย์ยักษ์ที่ท้อแท้และอ่อนแอ ที่คิดว่าจะได้เห็นกลับไม่เป็นจริงดังคิดฝัน
“ขอบคุณว่ะ ประหยัดเวลาไปได้เยอะเลย” ราชันย์ยักษ์พูดด้วยท่าทีสบายๆ ดาบคาตานะข้างกายเริ่มเปล่งประกายเขียวแปลกๆ
“มันยิ้ม เห็นไหมนายพล มันยิ้มเยาะข้าเจ้านคร ไม่ต้องกั๊กกันแล้ว ปลดปล่อยทหารของเราไปที่แดนหน้ารุมสกรัม ราชันย์ขี้จุ๊นี่ซะ!”
“ได้ครับ แต่กองกำลังป้องกันเมืองจะ...” อ่อนแอลง ไม่ทันได้เอ๋ยจากปาก ก็ถูกตัดบทด้วยคำพูดที่ทั่งอาณาจักรมั่นใจ
“กำแพงเหล็กดำ ไม่มีวันถูกทำลาย!” เจ้านครกล่าวเสียงเหี้ยม จมูกปูดโปนที่ซ่อนไว้ใต้หมวกเกราะย่นยู่เช่นสุกร ตวาดต่อ“หากเรื่องนี้ไม่ใช่สิ่งที่เป็นจริงเสมอ อะโพคาลิปส์จะยิ่งใหญ่เฉกเช่นทุกวันนี้หรอ!?”
“รับทราบ เจ้านคร” นายพลซ้ายขวากระจายคำสั่ง ประตูเหล็กถูกเลื่อนออก พลม้า และรถเกวียนศึก เข้าสู่สมรภูมิ
“เข้ามาๆ! ข้ายังต้องการอีก!” เคียวกล่าววาจาคลุ้มคลั่ง แสงสีเขียวแปลกๆไม่ได้มีเฉพาะที่ตัวดาบอีกต่อไป กลับหล่อหลอมเป็นปราณลักษณ์ของอสูรแดงที่ไล่ล่าทำสงครามเคียงข้างเจ้าของปราณลักษณ์
“ต้องการอีกหรอ ได้เลย ได้!ได้!” เจ้านครกระชากหอกศึกประจำกายอาวุธเทพศาตรา ‘หอกแห่งเทรียม’ ทันใดหอกเปล่งแสงเอฟเฟคสีส้มเปลวเพลิง พริบตาเดียวจากที่บัญชาการอยู่เหนือกำแพงเหล็ก ร่างของเจ้านครกลับปรากฏตรงหน้าของเคียว หอกเปล่งประกายดุร้าย
“จงทำลายผองเหล่าศัตรู ให้สิ้น และนำชัยชนะมาสู่ผู้เป็นนาย มหาเทพศาสตราพิชิตศึก หอกแห่งเทรียม’
//ทักษะศาสตรา หอกแห่งเทรียม เอฟเฟค ทำให้ผู้ครอบครองศาสตราสามารถเข้าประชิดตัวศัตรูเมื่อทำการโจมตี ,ทักษะนี้ไม่สามารถหลบหรือถูกทำให้พลาดเป้าหมายได้//
“ตู้มมมม”
5,256,000! หอกแห่งเทรียมส่งพลังทำลายแล่นสูงศัตรูโดยตรงระเบิดจากภายนอกสู่ภายใน บังเกิดแรงสั่นสะเทือนสั่นคลอนแผ่นดิน
เคียวยิ้มเลือดไหลจากมุมปาก กล่าว
“สมที่เป็นหอกแห่งเทรียม ได้เกินความคาดหมายไปเยอะเลย” ราชันย์ยักษ์ปาดเลือดที่ริมฝีปาก ไม่มีผู้ใดคิดโจมตีเขาซ้ำอีก ไม่ใช่เพราะไม่อยากโจมตี หากแต่แรงกดดันจากเขามันมากเกินไป
“เป็นไปไม่ได้ ! แกถูกนักรบเกราะดำ กับแฟนท่อมโซลเยอร์รุมโจมตีพร้อมกองกำลังของอาณาจักรฉันทั้งหมด ไหนจะการโจมตีปิดท้ายด้วยหอกแห่งเทรียมอีก ไม่มีทางที่แกยังยืนมีชีวิตอยู่ได้” เจ้านครพูดเช่นนั้น แต่คำตอบประจักษ์เบื้องหน้าว่าไม่จริง
“ท่านเจ้าเมือง คุณควรไปซักสืบประวัติที่มาของฉายาฉันซะใหม่นะ ชนเผ่าฉันคือ เผ่ายักษ์ สายโบราณกาล และอยู่ในชนชั้นราชา นี่คือที่มาทั้งหมด คุณควรทราบว่าปกติเผ่ายักษ์พลังชีวิตมากแค่ไหน”
“เทียบเท่าชนเผ่ามังกร แต่โอ้ชนเผ่ามังกรที่เจอการโจมตีของฉันก็ยังไงต้องตาย” แม้โดนแรงกดดันจนขยับเคลื่อนไหวไม่ได้ แต่ศักด์ศรีความเป็นเจ้านคร ทำให้เขาไม่ยอมรับความจริง
“ผมจะเฉลยให้ฟัง เมื่อเป็นสายโบราณกาล ทำให้พลังชีวิตมีมากกว่าปกติถึง 5 เท่า เช่นเดียวกับ เผ่ามายา สายโบราณกาล และยิ่งผมอยู่ในชนชั้นราชา ทำให้พลังชีวิตผมมีมากถึง 10 ล้านจุด”เคียวกล่าวให้ฟัง
“หึหึ ฉันประมาทไปจริงๆ ราชายักษ์สมคำร่ำลือ เอาสิฆ่าฉันสิ แล้วหลังจากกลับมาเกิดใหม่ นายต้องได้รับบทลงโทษที่สาสม เพราะตราบที่กำแพงเหล็กดำไม่ถูกทำลาย พวกแกก็ไม่อาจยึดเมืองฉันได้”
“ฮ่าฮ่าๆ” พูดจบเจ้านครก็หัวเราะร่วน แต่จู่ๆก็ต้องถูกกลบไปด้วยเสียงหัวเราะจากชายอีกคนหนึ่งที่ดังยิ่งกว่า ‘เคียวนั้นเอง!’
“คิดว่าด้วยฝีมือผมปกติ จะถูกนักรบเกราะดำประจอก กับกองทัพแฟนท่อมโซลเยอร์ขี้ประติ๊วนี่ทำร้ายจริงๆหรือ” ราชายักษ์เริ่มเฉลยอะไรบางอย่างอีกครั้งหนึ่ง
“สายลมแห่งชีวิต โปรดรับฟังคำวิงวอน แปรเปลี่ยนกระแสชีวิตเป็นพลัง เพลงดาบประตูลม ดาบวิญญาณลม”
//ทักษะต่อสู้ ดาบวิญญาณลม เปลี่ยนพลังชีวิตที่สูญเสียภายในเวลาที่กำหนด เป็นพลังโจมตีธาตุลมทั้งหมด//
ละลองแสงเขียวหลอมรวมเป็นหนึ่งดาบ เคียวทะยานตัวลอยฟ้า ปราณลักษณ์เป็นยักษ์แดงที่ยืนขึ้นจนสูงเหนือฟ้า ฟาดฟันดาบจากบนลงล่าง ระเบิดสายลมสาดแสงเขียวขจีทั่ว 8 ทิศ กวาดล้างพัดพาไอมาะจากเกราะดำและวิญญาณของแฟนท่อมโซลเยอร์สลายไปสิ้น
กำแพงเหล็กดำอันแข็งแกร่งมาตั้งแต่ก่อตั้งเกมส์ถูกทำลายลง!
“ไม่หนักหนาอะไรซักนิดเดียว” เคียวยิ้มละมัย ทะยานกลับเพื่อไปรับรางวัลค่าจ้างจากเมืองจักรกล ท่ามกลางความตะลึงของทุกคน
“แล้วนั้นคือตอนจบของ ราชันย์ยักษ์! เกมส์เมอร์ในตำนานของAKO (Avenger Key Online)”
เด็กชายผู้เล่าตำนาน ยืนอยู่เหนือโต๊ะในศูนย์ร้านเกมส์เซ็นเตอร์ ทำท่าชูมือถือดาบคาตานะพลาสติก สวมชุดเมฆอัคคีที่ทำเลียนแบบขาย ตามเว็ปไซด์คอสเพลย์ AKO
“แล้วที่นายเล่าเรื่องทั้งหมด เพื่อจะชวนพวกเราเล่นเกมส์นี้เนี่ยนะ” เด็กแว่นผมน้ำเงินทรงต้นหอมผ่าซีก ขยับดันกรอบแว่นพูดแอ็กท่าทางให้ดูฉลาดมากที่สุด
“ฉันวิเคราะห์ถูกใช่ไหม เรด!”
“แหะๆ ก็ใช่แหละครูซ แล้วสำเร็จไหมละ?” เด็กชายผู้เล่าตำนานกล่าวที่ดูดีๆก็คือวัยรุ่นอายุ 18 เพียงแต่ทำตัวคล้ายเด็กเท่านั้นเอง
“ก็ได้ผลแหละนะ แต่มีข้อแม้ นายต้องไปชวน ยูอิ กับ ยูกิ สองฝาแฝดสาวญี่ปุ่นเด็กนักเรียนแลกเปลี่ยนมาเล่นกับพวกเราด้วยนะ” เด็กแว่นพูดอย่างหัวหมอ ดวงตาโค้งงอเจ้าเล่ห์น้ำลายไหลยืด ‘หลังจากนั้น นายจะไปเล่นเกมส์ก็ไป ทิ้งสองสาวให้ฉันดูแลเองคนเดียว กิ๊วๆ’
“เป็นอะไรของนาย หิวหรอน้ำลายไหลแล้ว?”
“เปล่าๆ ไม่มีอะไรๆ ว่าไงละ นายจะชวนยูอิ กับยูกิ มาเล่นได้ไหม?” ครูซปาดเช็ดน้ำลายของตัวเองจ้าละหวั่น เปลี่ยนเรื่องคุย
“ตกลง” เรดรับปาก ทันใดนั้นครูซก็กระโดดตัวลอย ลอยจนเสียเสียสมดุล ศูนย์ถ่วงเคว้งและกำลังจะล้ม
“เหวอๆๆ” ครูซพยายามกระพือปีกเป็นนก แต่ก็ไม่อาจต้านทานแรงโน้มถ่วงที่กำลังดึงดูดเขาไปจูบดินได้
‘หมับ’ คอเสื้อเขาถูกคว้าไว้ก่อนที่หน้าจะล้มลงเข้าจูบพื้น
‘เห้อ โล่งอก’ ครูซคิดขณะมองกำแพงที่ห่างจากใบหน้าไม่กี่เซนต์
“ระวังด้วยนะนาย ครั้งหน้าอาจไม่โชคดีอย่างนี้” ทันใด ชายรุ่นพี่วัย 20 เศษก็ดึงคอเสื้อ จับครูซมากลับมาอยู่ในท่านั่งเดิมคล่องแคล่ว
“ข..ขอบคุณครับ” ครูซขอขมาอย่างเก้ๆกังๆ ขณะรุ่นพี่ผู้นั้นเดินออกไปจากศูนย์ร้านเกมส์เซ็นเตอร์
“พรึ๊บ” เสียงตกถึงพื้นของเอกสารชุดหนึ่ง ซึ่งบังเอิญเรดไปสังเกตเห็นเข้า และทำให้เขาตาโตด้วยความตะลึง
“เฮ้ยๆ เรด เพื่อนนายเกือบประสบอุบัติเหตุใจคอจะไม่ถามไถ่อะไรซักคำเลยหรอ” ครูซพูดยียวน ใบหน้ายิ้มแย้มไม่ได้หาเรื่องจริง
“ครูซ ชายคนนั้น!?” เรดพูดชี้ไปทางเอกสารที่ตกอยู่
“อ่อ เขาทำเอกสารตก เราต้องเอาไปคืนสินะ ดีเหมือนกันๆ”ครูซพูด
“เปล่า ไม่ใช่เรื่องนั้น” เรดกล่าวปฏิเสธ เขาไม่ได้ชี้ทางเอกสารเพื่อบอกกล่าวเรื่องนั้น
“แล้วเรื่องอะไร?” ครูซถามงุนงง
“เอกสารนั้น! จ่าหน้าถึง ไกรวุฒิ ตรีภพ ชื่อจริงของ เคียว ราชายักษ์ รับรองยืนยันสิทธิ์การสมัคร ID ใหม่ ของเกมส์ AKO”
ความคิดเห็น