ประสบการณ์ทางวิญญาณ ทิดอิสระ 55

ลำดับตอนที่ #5 : ประสบการณ์ทางวิญญาณ โดย สามเณร ณัฐวุฒิ 212

 ผมขอย้อนเล่าถึงการบวชเณรภาคฤดูร้อนปี 2554 ผมได้ลงมือทำข้าวผัดกับองค์หลวงปู่ฯ ซึ่งหลวงปู่ฯทำข้าวผัดแบบไม่มีใครคาดเดาอะไรได้เลย เพราะหลวงปู่ฯให้เทน้ำมันเยอะมากและยังเทอะไรต่อมิอะไรเยอะมากรวมทั้งท่านยังจามน้ำลายของท่านลงไปด้วย แล้วอยู่ๆก็ได้ยินเสียงของใครก็ไม่รู้ตะโกนออกมาว่า “ยาลูกมันคือยา” ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากแค่รู้สึกขำๆกับเสียงที่ได้ยินแล้วก็ช่วยท่านทำข้าวผัดต่อ ในระหว่างที่กำลังผัดข้าวผัดพอดีมีข้าวบางส่วนหกออกมานอกกระทะ หลวงปู่ฯท่านก็ใช้มือโกยขึ้นมาแล้วใส่กลับ เข้าไปในกระทะ ผมก็หัวเราะแล้วก็ได้ยินเสียง “ยา! จ๊ะลูกมันคือยา”  พอท่านทำข้าวผัดเสร็จเณรทุกองค์ก็มาร่วมกันฉันข้าวผัดที่หลวงปู่ฯทำ  หลวงปู่ฯถามเณรว่าอร่อยกันไหม สามเณรก็ตอบว่า “อร่อยครับ” ( ผมก็บอกในใจว่าอร่อยสิ น้ำลาย ขี้ฝุ่น แถมเอา ขี้มูกของท่านองค์หลวงปู่ฯไปด้วย  ยา! ลูกมันคือยา ) ส่วนการบวชเณรภาคฤดูร้อนในปี2555 ผมได้ของเป็นตัวแทนเข้ามาทำงานที่โรงยาซึ่งทำให้ผมได้เจอหลวงปู่ฯเกือบทุกวัน เพราะจะต้องเดินผ่านหน้ากุฏิท่านทุกครั้ง และในวันที่ 15 เมษายน หลวงปู่ฯคิดที่จะทำขนมจีนน้ำยาเลี้ยงญาติโยมที่มาสรงน้ำพระและสามเณร หลวงพี่โต๋ดจึงเรียกพวกผมมาทำงานในวันที่ 13 เมษายน ผมและสามเณรคนอื่นๆอีก 8 องค์ ได้มาช่วยหลวงปู่ฯ ตำกระชายกับปลา ซึ่งมันเป็นอะไรที่กล้ามขึ้นมาก ตำกระชายไม่เท่าไรแค่ตำแหลกแล้วจะมีน้ำกระชายออกมาตำจนละเอียดแล้วระหว่างนั้นน้ำกระชายที่ออกมามันก็กระเด็นเข้าตา ทำไม่มากหรอกครับ แค่ 50 กิโลเอง พอตำกระชายเสร็จหลวงพี่โต๋ดก็ให้ตำปลาต่ออีกนิดหน่อยแค่ 100 กิโลเอง พอลงมือทำหลวงพี่ท่านบอกว่าให้ตำจนละเอียดแล้วมันจะดูดสากเป็นอะไรที่หนุบหนับมากครับ และพอถึงวันที่ 15 เมษายน หลวงปู่ฯท่านก็ลงมือเข้าครัวเองเพื่อทำน้ำยาขนมจีน ผมรับอาสาทำหน้าที่คนกระทะกับสามเณรโอ๊ด ทำแรกๆก็ไม่เท่าไรแต่พอพริกแกงและกะทิเดือดเท่าละครับ กระทะทองแดงชัดๆ มันกระเด็นโดนผมกับสามเณรโอ๊ด ต่างก็ร้องว่า โอ็ย ร้อนมากมาย พอวันที่ 15 เมษายน มีคนมีกินขนมจีนที่เราได้ทำกันมันก็ทำให้หายเหนื่อยในพริบตา