ประสบการณ์ทางวิญญาณ ทิดอิสระ 55

ลำดับตอนที่ #4 : ประสบการณ์ทางวิญญาณ โดย สามเณร 211

 การบวชภาคฤดูร้อนในปี 55 นี้เป็นครั้งที่ 3 และอาจจะเป็นครั้งสุดท้าย ผมคิดจะบวชให้พ่อแม่และลุงที่พึ่งเสียไป และอยากอยู่ใกล้ชิดกับหลวงปู่ วันแรกที่เข้ามาก็สร้างความประทับใจให้ผมมากเพราะผมโดนให้ไปตักขี้ตั้งแต่ยังไม่ทันได้บวชเป็นสามเณรเลยแต่ก็รู้สึกดี หลังจากบวชผมได้ไปช่วยงานที่โรงยา ผมรู้สึกมีความสุขที่ได้ทำยาไปรักษาโรคให้กับคนที่เจ็บไข้ได้ป่วย มาจนถึงวันที่ 14 เมษา วันนี้เป็นที่ต้องทำขนมจีนซึ่งหลวงปู่ท่านได้ลงมาปรุงน้ำยาด้วยตัวของท่านเอง โดยผมได้ช่วยหยิบปลากับกระชายที่บดไว้มาใส่กะละมัง โดยหลวงปู่ท่านให้ผมกับพี่อีกคนไปเปลี่ยนกันกวนน้ำยาขนมจีน โดยในระหว่างที่ผมกำลังกวนน้ำยาอยู่หลวงปู่ท่านได้บอกกับผมว่า “ทำอาหารให้ชาวบ้านกินได้บุญมากลูก” มันทำให้ผมรู้สึกดีและกวนน้ำยาต่อไปจนเดือดมาก ในระหว่างที่ผมกวนอยู่ผมโดนน้ำยากระเด็นใส่เป็นแผลอยู่หลายที่แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรจนหลวงปู่ให้เพื่อนเณรคนอื่นมาเปลี่ยนกับผม และการไปธุดงค์ที่ทองผาภูมิ ในวันที่ 2 ขณะที่ผมกำลังกรรมฐานอยู่หลวงปู่ได้เรียกผมไปช่วยยกถังขยะและให้ผมตามขึ้นรถกะบะไปด้วย ตอนแรกผมก็ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน มารู้อีกทีหลวงปู่ก็เดินไปดูสวนมันและได้ให้ผมกางร่มไปโดย ผมเดินตามหลวงปู่ไปเรื่อยๆ แล้วท่านก็เดินไปดูที่เก็บแล้วพูดว่า “น้ำมันหายไปไหนหมดละ เออหายหมดเลย” ผมก็แอบยิ้มแล้วหลวงปู่ก็หันมาทางผมแล้วพูดว่า “เออรองเท้าก็ไม่ใส่ ทำไมไม่ใส่รองเท้าล่ะ” ผมก็ตอบไปว่า “ตอนนั้นผมเดินกรรมฐานอยู่ หลวงปู่เรียกผมก็เลยรีบมา” หลวงปู่ท่านก็บอกว่า “เออฉลาด ฉลาดมาก เดินตามกูให้หนามทิ่มไปเหอะ” พอได้ยินที่หลวงปู่พูดผมเลยยิ่งต้องระวัง และมีสติตลอดขณะที่เดินเพื่อไม่ให้ถูกหนามทิ่ม และพอเดินมาถึงบริเวรที่เป็นร่มเงาไม้หลวงปู่ก็หันมาบอกกับผมอีกว่า “โชว์ฉลาดอีกและ มันร่มแล้วไม่หุบร่มหรอ” แล้วท่านก็เดินไปด้วยคุมคนงานไปด้วย แล้วหันมาถามผมว่า “กูทำงานหนักไหม” ผมก็ตอบไปว่า “หนักครับ” ผมรู้สึกดีที่ได้อยู่ใกล้ชิดหลวงปู่ หลังจากนั้นหลวงปู่ก็ไปดูที่เขื่อน ท่านบอกให้ผมกลับไปเอารองเท้าผมก็รีบไปเอา แต่พอเดินกลับมาหลวงปู่ก็หันมาบอกกับผมว่า “มึงไม่ต้องขึ้นมาหลอก เดียวจะโดนตอทิ่มตายซะก่อนลงไป” ผมก็รีบเดินลงมาแล้วก็กลับไปพร้อมหลวงปู่