Short Fic " Wonhyuk ft. 83lines "

ลำดับตอนที่ #2 : [Drama] wonhyuk.......รักของ (เรา) ?...........1

รักของ (เรา) ? "wonhyuk"

-1-  

รักของเรา ยังเหมือนเดิมอยู่ใช่ไหม? .……

..................

....

..

 "ซีวอน วันนี้ฉันคงกลับไปกินข้าวกับนายไม่ได้แล้วนะ ฉันต้องอยู่ประชุมกับทางชมรมต่อน่ะ กว่าจะได้กลับคงดึกเลยแหล่ะ" เสียงใสๆเอ่ยผ่านโทรศัพท์มือถือเครื่องบาง ผ่านเข้าโสตประสาทของผู้ฟังอย่างชัดเจนทุกถ้อยคำ ใบหน้าคมของผู้ฟังดูผิดหวังไปชั่วขณะ

"อีกแล้วหรอ พี่ปล่อยให้ผมต้องกินข้าวคนเดียวมาเป็นอาทิตย์แล้วนะ" คนฟังพูดติดไปทางน้อยใจ ก็แหงล่ะ ตั้งแต่มหาวิทยาลัยเปิดเรียน 'ฮยอกแจ' คนรักของเขาก็เอาแต่วุ่นวายอยู่กับชมรมที่คณะ จนแทบจะไม่มีเวลามาสนใจอะไรเขาเลย ขนาดที่คุยกันอยู่นี่ 'ซีวอน' เองยังต้องเป็นคนโทรไปด้วยซ้ำ

"นี่ๆ อย่าน้อยใจเป็นเด็กๆไปสิ เดี๋ยวเสร็จแล้วฉันจะรีบกลับไปหานายเลยนะ~" ฮยอกแจพูดเป็นเชิงง้อ พอให้คนฟังใจชื้นขึ้นมาบ้าง

"ครับๆ แล้วพี่จะให้ผมไปรับ..."



"ไม่เป็นไรหรอก ลำบากนายเปล่าๆ เดี๋ยวฉันให้ดงเฮไปส่งเหมือนเดิม งั้นแค่นี้ก่อนนะ รุ่นพี่เรียกประชุมแล้ว ไว้เจอกัน " ฮยอกแจรีบพูดขึ้นมาก่อนจะรีบตัดสายทิ้งไป ทิ้งซีวอนไว้ที่ปลายสาย 

.....กี่ครั้งแล้วที่ฮยอกแจทำตัวห่างเหินกับเขา จนเขาเองเริ่มจะไม่แน่ใจในความรักว่ายังเหมือนเดิมอยู่หรือเปล่า

.....สำหรับซีวอนเอง คงตอบได้ทันทีว่าเหมือนเดิมและไม่มีวันเปลี่ยนไปแน่นอน

แลัวสำหรับฮยอกแจล่ะ...?

……………………….

………………….

…..

ในห้องเก็บของเล็กๆหลังคณะนิเทศ ปกติมักจะไม่มีใครย่างกรายเข้ามาถ้าไม่มีเหตุจำเป็น โดยเฉพาะยามโพล้เพล้เช่นนี้ แต่คงไม่ใช่สำหรับคนทั้งสองคนนี้ที่ใช้เป็นที่พรางตัวชั้นดี

"อ๊ะ...อื้ม.." เสียงครางหวานดังแว่วออกมาจากมุมมืดในสุดของห้อง มือหนาของอีกคนสอดมือเข้าไปใต้เสื้อตัวบางพร้อมกับกดย้ำไปมาที่ปุ่มนูนสองข้าง เรียวลิ้นชื้นพยายามแทรกตัวเข้าไปในปากบางที่เผยอรับอย่างเต็มใจ ก่อนจะดูดดึงลิ้นเล็กไปมาอย่างหลงใหล ใบหน้าคมละออกจากริมฝีปากแล้วค่อยๆไล้ลงไปตามลำคอขาว ดูดดึงสร้างรอยแดงตามแต่จะพอใจ

"อ่ะ..พอ..พอก่อนฮะพี่ฮัน..." ริมฝีบางบางที่บวมแดงจากการจูบเมื่อครู่เอ่ยเสียงแผ่ว มือบางที่โอบคออีกฝ่ายอยู่ผละออกมาแล้วออกแรงดันใบหน้าออกจากลำคอขาวของตัวเอง ผู้รุกรานร่างกายบอบบางนี้มองอย่างขัดใจเล็กน้อย แต่ก็ยอมละออกมาแต่โดยดี

"ทำไมล่ะ เราไม่ชอบหรอ ?" คนที่ถูกขัดใจเมื่อครู่เอ่ยถาม แต่มือหนาที่อยู่ภายในเสื้อตัวบางยังคงไม่ละออก จนคนถูกลวนลามมองค้อนตาม อีกฝ่ายจึงยอมเอามือออกไป

"เปล่าฮะ แต่ผมกลัวว่าเขาจะเห็น..." ร่างบางตอบเสียงแผ่ว ฮันคยองมองใบหน้าหวานที่ก้มหน้านิ่งก็เงียบไปชั่วครู่ก่อนจะพูดออกมา

 "....ซีวอนน่ะหรอ" ร่างบางไม่พูดอะไร เพียงแต่พยักหน้าเป็นเชิงตอบรับช้าๆ

 "ถ้าฮยอกลำบากใจที่พี่ทำแบบนี้ พี่ไม่ทำก็ได้ครับ" ฮันคยองพูดเสียงเรียบ แล้วหันหลังจะเดินออกไป แต่มือบางของฮยอกแจกลับรั้งไว้ก่อน

 "ไม่...ไม่ใช่อย่างนั้นครับ...ผมชอบ...ที่พี่ทำแบบนี้กับผม...แต่ผม..ไม่อยากให้ซีวอนจับได้ว่าเรา..."

"เป็นชู้กันงั้นเหรอ?" ร่างสูงตอบกลับไปอย่างเริ่มไม่สบอารมณ์ทั้งที่ยังหันหลังให้กับฮยอกแจ ถ้าแคร์ซีวอนขนาดนั้นจะมายอมทอดกายให้เขาทำไม กลับไปกอดไปจูบกับซีวอนเลยสิ

"......" ฮยอกแจเงียบไป น้ำใสๆเริ่มคลอในตา ก่อนจะไหลออกมาอย่างช้าๆ ฮันคยองหันมามองเห็นน้ำตาคนตัวเล็กก็ทำอะไรไม่ถูก จึงดึงร่างบางเข้ามากอดแนบอก มือหนาลูบหัวคนตัวเล็กกว่าช้าๆอย่างแผ่วเบา

 "โอ๋ๆ ฮยอกแจคนดีของพี่ อย่าร้องนะครับ ต่อไปพี่จะไม่ขึ้นเสียงใส่ฮยอกแจอีกแล้วนะ พี่...ขอโทษนะครับ" สุดท้ายฮันคยองก็ยอมแพ้กับน้ำตาของร่างบอบบางนี้ ริมฝีปากหนาไล่จูบซับน้ำตาบนใบหน้าหวานช้าๆก่อนจะมาหยุดที่ริมฝีปากบางอีกครั้ง แล้วเริ่มกดจูบลงไปช้าๆก่อนจะร้อนแรงขึ้นตามความต้องการของอีกฝ่าย

.…. ฮยอกแจรู้....ว่าการทำแบบนี้มันไม่ต่างอะไรกับคบชู้

.....แต่เขาขาดพวกเขาคนใดคนหนึ่งไม่ได้...จริงๆ

'ผมควรจะทำยังไงดี....?'

 
.............

......

 
..

 'กริ๊งงงง!'
 
เสียงออดลากยาวดังขึ้นกลางดึกเรียกให้คนที่นั่งอยู่บนโซฟาลุกขึ้นมาเปิดประตูห้องพักหรูใจกลางกรุงโซลอย่างเร่งรีบ

"กลับมาแล้วหรอครับพี่" เมื่อเห็นว่าแขกยามวิกาลเป็นใคร ซีวอนก็ยิ้มกว้างทันที ฮยอกแจยิ้มรับก่อนจะเดินเข้ามาในห้องโดยไม่พูดอะไร ซีวอนปิดล็อคประตูห้องแล้วเดินตามร่างบางเข้ามาในห้องโถงกว้างที่ตนเองนั่งเมื่อครู่

ฮยอกแจวางกระเป๋าไว้บนโต๊ะ แล้วนั่งหลับตาบนโซฟานิ่งไม่พูดอะไร ซีวอนเดินเข้าครัวไปหยิบน้ำเย็นมาขวดหนึ่งก่อนจะเดินมานั่งข้างๆ แรงยุบตัวของโซฟาทำให้ฮยอกแจลืมตาตื่นขึ้นมาช้าๆ

"พี่เหนื่อยมากมั้ย กินน้ำนี่ก่อนนะ" มือหนาส่งน้ำเปล่าเย็นเชียบในมือให้ 

"ขอบใจนะ" ฮยอกแจยิ้มรับ ก่อนจะเปิดขวดแล้วยกขึ้นดื่มทันที ซีวอนมองตามอย่างยิ้มๆ แต่รอยยิ้มนั้นก็หุบลงแทบจะทันทีที่เห็นร่องรอยบางอย่างบนลำคอขาว

"พี่...." อยากจะถามออกไปอย่างที่ใจคิด แต่ครั้นจะพูดออกไปกลับพูดไม่ออก

"หืม ? " ตาเรียวเหลือบมองเล็กน้อยอย่างสงสัย

"เอ่อ... ผมรักพี่นะ..." สุดท้ายซีวอนก็ยอมเก็บความสงสัยไว้ในใจ ไม่อยากจะจับผิด ไม่อยากที่จะไม่ไว้ใจคนรัก เมื่อรักกันแล้ว ความเชื่อใจก็เป็นสิ่งสำคัญด้วยไม่ใช่หรือ ?

"นี่ วันนี้ปากหวานจังน้า~ อยากได้อะไรล่ะเนี่ย" ฮยอกแจเอื้อมมือบางไปหยิกที่แก้มชายหนุ่มเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว รอยยิ้มหวานถูกส่งไปจนคนมองถึงกับเคลิ้ม ซีวอนมองใบหน้าหวานของอีกฝ่ายก็ได้แต่ยิ้มตาม

 'ที่รักของผม ทำไมถึงน่ารักได้ขนาดนี้นะ ?'

มือหนาจับที่มือบางข้างหนึ่งมาทาบไว้แนบอกก่อนจะค่อยๆเคลื่อนใบหน้าเข้าใกล้ใบหูอีกฝ่ายแล้วกระซิบเสียงแผ่ว

"วันนี้ผมขอ...ได้มั้ยครับ...?"

ฮยอกแจหน้าขึ้นสีจาง ซีวอนละใบหน้าออกมา จ้องดวงตาหวานอย่างสื่อความหมาย ร่างบางหลบสายตาวูบแต่ก็ถูกมือหนาประคองใบหน้าให้หันกลับที่เดิม ก่อนริมฝีปากหนาจะประทับลงที่ปากเรียวสวย

 "อื้มมม..." ฮยอกแจส่งเสียงอื้ออึงในลำคอ ลิ้นร้อนเลียไปมาบนกลีบปากบางอยู่ชั่วครู่ก่อนจะค่อยๆแทรกตัวเข้าไปในโพรงปากอีกฝ่าย ร่างบางก็ยอมรับแต่โดยดี ส่งลิ้นเล็กไปพัวพันกับลิ้นร้อนอย่างเร่าร้อน ก่อนร่างทั้งร่างของฮยอกแจจะเอนพิงลงบนโซฟาตัวยาว ดำเนินเกมส์รักต่อไปจวบจนเกือบรุ่งสาง

 คนรักกัน...ก็ต้องมีความเชื่อใจซึ่งกันและกัน

และซีวอนเอง...ก็เชื่อใจในตัวฮยอกแจเช่นกัน……

--------------------TBC--------------------

ก่อนอื่นขอสวัสดีรีดเดอร์ที่แสนจะน่ารักที่สละเวลาเข้ามาอ่านฟิคเรื่องนี้ก่อนเลย TvT

ฟิคเรื่องนี้เกิดจากอารมณ์ชั่ววูบ (?) ของไรเตอร์บ้าๆคนนึงที่อยากแต่งฟิค แฮร่…

ฟิคสั้นๆใสๆสไตล์วัยรุ่น ?? เรื่องนี้ไรเตอร์จะแต่งทั้งหมด 2 คู่คือพี่วอนน้องฮยอกกับป้าทึกเจ๊ฮี

สลับกันไปมาอยู่ 2 คู่นี้แหล่ะค่ะ -..- อาจมีคู่อื่นมาแทรกบ้างตามอารมณ์ไรเตอร์ 55555

“แค่คุณคลิ๊กมาอ่าน เราก็ดีใจแล้ว

แต่จะได้กำลังใจ ถ้าเม้นท์ซักนิด TvT”

เจอกันตอนหน้าค่ะ ^...^