คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : โรงเรียนแห่งเดียวของโลก (พุธ-เวทยมนต์)
าวเราะห์น้อย—โล (Earth, Alpha Verse)
แสระทบลบนศรีษะอผม แที่ร้อนเผานหัวอผมะเืออยู่แล้ว แ่ผม็ไม่ิที่ะรู้สึหุหิ ลับื่นเ้น้วยํ้า ที่นี่ือโรเรียนแห่เียวบนโล มีนามว่า ACE โรเรียนนี้อยู่ในเสบศึึสามารถ่อั้โรเรียนไ้ ปัุบันไ้เิสรามให่อยู่ โยสอแผ่นินให่ อาโรโทร่า (Aggrotora) และโรเวียน่า (Roviana) ื่ออผมือพุธ เ็ใหม่ที่พึ่ะเยเรียนโรเรียนเป็นวันแร ผมอยาเอเพื่อนใหม่เร็วๆั
ผมหยิบแผนที่ที่ยําไว้ในระเป๋าาเ้ายออมา าเอผมเป็นสีพรม เสื้อสีาวนาพอีัว ผมสวมเ็มั และใส่เนไทสีฟ้าเ็มุโรเรียน ผมปัารอบๆแผนที่เพื่อหาห้อ C62 อัวเอ และเออย่า่ายาย เพราะผมไ้วลม้วยปาาหนาสีำนเห็นไ้่อน้าัเน แุ่ที่ผมอยู่...ือที่ไหนัน? ผมเอ็ไม่รู้เหมือนัน เพราะระหว่าที่ผมเหม่อเรื่อทฤษีอวาศ ผม็เินไปมานหลอยู่ในโรเรียนเสียแล้ว โรเรียนนี้มันว้าวาเินไป มีผู้นหลายรูปแบบ บ้ายัแ่ัวไม่เหมือนผมเลย ะเป็นนอนละแผนแน่ๆ ผมอยู่แผนสามัน ึเลือเรียนไ้ 6 วิา ึ่วิาที่ผมเลือือภาษาศาสร์ (Linguistics) าราศาสร์ (Astrology) พีิ (Algebra) เวทยมน์ (Magick) ออร่าศาสร์ (Auralogy) และหมายวอเน (Warden Law) วิาเหล่านี้็...ไม่ไ้ถึับยา แ่็ไม่ไ้ยาะทีเียว แ่ที่ยาสุเป็น...เวทยมน์ที่มี้อสอบ่อน้ายา มีทั้สอบวามสามารถ วามรู้ และยัมีสอบารใ้เวทยมน์อย่าสร้าสรร์ ผมไม่ไหวแน่เลย แ่มันน่าสนใริๆ ยัไ็้อลอเรียนให้ไ้ ผมเินมั่วๆะที่เหม่ออยู่แล้วลับมาถึหน้าห้อ C62 โยไม่รู้ัว ผมมาเ้าไปหน่อยสินะ เาเริ่มเรียนอน 7:30 แ่ผมมาถึั้แ่ 6:10
ผมอาศัยอยู่ับปู่ อาศัยอยู่ระท่อมเล็ๆใล้ๆโรเรียนนี่เอรับ ุพ่อหายัวไปั้แ่ผมยัเ็ (เ็มา้วย้ำไป) ส่วนุแม่มี่าวว่าเสียีวิเมื่อนานมาแล้ว ถูพบว่ารถนนเหว แ่ไม่สามารถหาศพไ้...ผมเื่อว่าแม่ยัไม่าย ุพ่อ้วย สัวัน้อหาทั้สอนให้เอ
ผมเ้าห้อเรียนและมีผู้หินหนึ่นั่เียนหนัสืออยู่บนระาษ เธอเียนเป็นภาษาประหลา ลายมือบรรสวยาม เธอัวผอม ผอมมา ผิวาวเนียน ผมสีํายาว เธอใส่เสื้อสีาว ระโปรสีแ และใส่หมวทรเ้ ปีว้าสีํา เธอมีร่มสีําวานานับัอเธอ เธอ่อยๆหันหน้ามามอผม เธอยิ้มเบาๆรปลายปา ผมยิ้มอบโยไม่ิอะไร ทําไมัน...แ้มอผมแไปหม เธอนนี้ไม่เหมือนนอื่น เป็นนทีู่น่าสนใริๆ ผมทัึ้นโยไม่ิอะไร
“เธอื่ออะไรหรือ? อยู่ห้อนี้ใ่ไหม?”
“ันื่อแอน เรียนราบแรที่ห้อนี้ เธอ็เรียนห้อนี้สินะ เธอื่ออะไรหรือ?”
“ผมื่อพุธ พึ่ย้ายมาที่นี่วันแร รู้ไ้อย่าไรว่าผมําลัะเรียนภาษาศาสร์?”
“ลาสัหร์ ารอ่านสีหน้าเป็นพื้นานอภาษาศาสร์สมัยใหม่นะ”
ผมไปหมแล้ว ลาสัหร์ ารอ่านสีหน้า มันเี่ยวอะไรันแน่ เธอนนีู้ลาทั้ๆที่ไม่ไ้พูอะไรมา ผมอยู่ในภวั์แห่วามสับสนเสียแล้ว ําถามในหัวมีมามายนไม่รู้ะถามอะไร่อนี ผมึัสินใไม่เอ่ยปาแม้เพียําเียว
“สับสนสินะ?” เธอทัึ้น
ผมไ้แ่้อๆ ไม่รู้ะอบอะไรี
“ผ่อนลายหน่อยสิพุธ เรามาเป็นเพื่อนัน็ไ้นะ”
“้วยวามยินี...” ผมลืมื่อเธออ่ะ อบไปว่าไี...ผม็ไม่ล้าถามเพราะเป็นารเสียมารยาท
“ันื่อแอน เธอื่นเ้นสินะ แอนไแอน”
“อบุนะแอน เธอเรียนภาษาศาสร์เ่หรือเปล่า” ผมเปลี่ยนเรื่อเพราะไม่รู้ะ่อยัไ
“พ่อันเป็นนัภาษาศาสร์ ท่านเสียไปเมื่อ 2 ปี่อน ท่านมับอันเสมอถึวามฝันอท่าน”
“วามฝัน?”
“เป็น—วาม—ลับ” เธออบ้วยนํ้าเสียวนประสาท
ผมยิ้มอบเธอ และไปนั่้าๆเธอ ผมมอไปที่ระาษที่แอนเียนอยู่ มันไม่ใ่แ่ภาษาประหลา แ่มีรูปประหลาๆ ับสัลัษ์ที่สวยและบรร ที่ไ้เียนลายละเอียเอาไว้ัวเล็เป็นภาษาอัฤษมามาย
“นี่ืออัษรรูน”
“อัษร...”
“อัษรรูนเป็นเวทยมน์นิหนึ่ รูนือารสลัสัลัษ์ประหลาที่ทําให้เิสนามเวทยมน์เรียว่าเพนท์ (Pent)”
“สนามเวทมน์...”
“็ืออาาเเวทมน์อ่ะนะ ให้อธิบายยา อสาธิใหู้แล้วัน”
แอนหยิบร่มาัวาบนพื้น และลุึ้น้าๆ ผมละสายาาหน้าเธอมิไ้เลย ผมรู้สึประหลาริๆ เธอเอื้อมมือไปที่ล่อินสอสีโปร่อเธอ เปิออ และหยิบอล์สีเียวออมา เธอหยิบระิน้ำเธอึ้นมา้วยมือ้ายที่เธอถนัว่า มันเป็นระินํ้าที่สลัอัษรประหลาไว้มามาย เธอเปิฝาและเทนํ้าลพื้น มันไม่ใ่นํ้าเปล่า...แ่เป็นอเหลวเรื่อแส
“นี่ือ...” ผมทัึ้นเพราะวามสสัย แ่เธอันรู้ว่าผมะพูอะไรและัหน้าอีเหมือนเย
“มันือนํ้ามันเวทย์ (Magick Oil) เป็นอเหลวที่สร้าพื้นผิวให้เพนท์ไ้อย่าี สรุป่ายๆือเป็นส่วนประอบอเวทยมน์เพนท์นั่นแหละ”
เธอวาระิน้ำ และเปลี่ยนมาถึอ์้วยมือ้าย นํ้าในพื้นผิว่อยๆหายไปเหมือนับระเหยลายเป็นหมอ เธอใ้อ์ีอัษรอย่ารวเร็ว ผมูแทบไม่ทัน สัลัษ์เป็นสัลัษ์ที่ผมุ้นา นั่นือราศีเมถุน (Gemini ♊️) พอเธอวาลไป ไม่นานหลัานั้น ัวอัษรสีเียว็เรือแส และภาพายแฝสอน็ายออมา ผมลอเอามือไปแะ และภาพาย็แสลายลายเป็นหมอในพริบาเียว ่าเป็นภาพที่ส่าามอะไรเ่นนี้
“ใสินะ นั่นือพลัอเวทย์เพน์ อาาเอเวทยมน์ในที่นี้ือบริเวที่รานํ้ามันลไป นอเหนือาพื้นที่นั้น เวทย์เมถุน็ไม่สามารถออมาไ้ยัไหล่ะ”
“สุยอไปเลยแอน” ผมพูาใริ เธอนนี้สุยอ มีวามรู้ที่มานน่าเหลือเื่อ
“ไม่หรอ เธอ็ทําไ้นะถ้าหาฝึมาๆ เธอเรียนวิาเวทยมน์้วยหรือเปล่าล่ะ?”
“เรียนสิ อาะไ้อยู่ห้อเียวัน็ไ้นะ”
“เวทยมน์มีแ่ห้อเียวน่ะ”
หลัาเธอพูบ ผม็ยิ้มบานเ่ ไ้เพื่อนแรในโรเรียนแล้วเรา
ความคิดเห็น