คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : I LIKE YOU
ามที่อ่านนะรับเ
็นึภาพามันไป ฮา.
I LIKE YOU
“แ่รั้นี้รัเียวนะ แทยอนอ่า”
ิถูิผินะ ที่อบล ันไม่น่าเลยริๆ T^T
“านไม่หนัหรอ แถมเธอยัไ้เอานยอล้วยนะ”
เพราะประโยหลัแท้ๆเลย ที่ทำให้ันพอมีำลัใ ไม่ั้นันไม่ยอมทำามำออพี่ยูอีที่้อมาทำานเป็นสาฟ(staff) แทนพี่ยูอีที่อลาพัร้อนไปเที่ยวรอบโลับสามีหรอนะ แล้วที่ัน้อมาลาระเป๋าโเี่ยวอยู่ลาสนามบินนี่มันืออะไร T[]T อยาร้อไห้แล้วเนี่ย ฮือ.
“น้อ! ใ่นที่ยูอีส่มาไหม” ัน? แ้! ใ่่า ันรีบวิ่ไปยัผู้หิที่น่าะรุ่นเียวับพี่ยูอีที่ยืนมอมาทาัน รอายแล้วแทยอน
“สวัสี่ะ ันแทยอน่ะ”
“อืม พี่ื่อฮารา รีบไปเถอะ เรื่อะออแล้ว” บอไปหรือยั ว่าานนี้ัน้อบินไปทำานที่เาะอะไรสัอย่าลาทะเล ไ้่าวว่าบริษัท้อารทำแผนโปรโมทแบบใหม่ ที่มันื่นเ้น เร้าใ และร้อนแรว่าเิม สสัยใ่ไหมล่ะ ว่าันมาเป็นสาฟอะไร - _ - รู้แล้วอย่ารี๊นะะ เพราะันเอ็ื่นเ้นไม่แพ้ันหรอ ันมาเป็นสาฟอไออลนัร้อื่อัในอนนี้เลยล่ะ ็ูโอ้สุฮอานยอลและแบฮยอนยัไล่ะ J
“ทำหน้าให้มันีหน่อยๆิวะ” ผมวัสายาไปมอไอ้ยอล หรือานยอลเพื่อนสนิทที่ผิวปาอยู่้าๆอย่าอารม์ี
“ิะว่าไปเที่ยว” ถ้ามึเห็นาราานแล้วมึะไม่พูแบบนี้นะ - -; ผมยัเียบและไม่พูอะไรออไป ไอ้ยอลมันเลยยมือึ้นมาบหัวอผมเบาๆ ่อนที่ะเร่ฝีเท้าเินามสาฟที่อยู่้านหน้าไป ูท่าทามันะื่นเ้นับารที่ะไ้ไปเที่ยวเาะลาทะเลเหลือเินนะ
“แบฮยอนนี่ั๋วอนายนะ” ผมรับั๋วามืออพี่ฮารามาูแล้วหันไปมออไอ้ยอล มันนั่ริมหน้า่านี่ แล้วอี้าอผมือใร
“ใรนั่ E7”
“ันเอ” ผมมอไปยั้นเสีย ไมุ่้นหน้าเลยแหะ
“เธอ?” ผมี้มือไปยันรหน้า ูเ้าัวะใมาเลยล่ะ ผมแอบยยิ้มที่มุมปา
“เปลี่ยนที่เี๋ยวนี้”
“อ..อะไรนะ!” พี่ฮาราเินมายืนอยู่้าๆผม
“ทำไมล่ะแบฮยอน มีอะไรหรือป่าว”
“ผมไม่อยานั่ับยัยนนี้” พูเสร็ผม็ี้ไปยันรหน้าอีรั้ เธอัปาอเธอ้วยล่ะ ผมเห็นนะ
“อย่าเรื่อมาน่า” ไอ้ยอลพูแล้วเินเ้าไปหานรหน้าผม
“พี่ฮารานั่้าเธอใ่ไหมรับ” านยอลหันมาถามพี่ฮารา
“ใ่ ั้นพี่ะเปลี่ยนที่นั่ับแทยอนนะ เี๋ยวพี่นั่้าแบฮยอนเอ” ื่อแทยอนั้นเหรอ ผมมอานยอลที่ส่ายหน้าไปมา
“พี่ฮารามานั่ที่ผมนะรับ เี๋ยวผมนั่ที่อแทยอนเอ” เ้าอที่นัู่ะใไม่น้อยเลย แ้มอเธอแึ้นมาเรื่อยๆ ไม่้อเสียเวลาเา ยัยนี้เป็นแฟนลับอไอ้ยอลแน่นอน ผมส่เสียผ่านลำออมา ่อนที่ะ้าวเ้าไปหาแทยอนที่ยืนับเหุาร์รอบๆัว
“แทยอน” ผมเรียื่ออนรหน้า
“ันเปลี่ยนใล่ะ เธอนั่นแหละ ้อมานั่้าัน” พูบผม็ว้า้อมือเล็ๆนั่น่อนที่ะึให้เินาม ท่ามลาสายาที่ไม่เ้าใอทุน ูท่าทาารมาทำานรั้นี้ะมีอะไรสนุๆแล้วล่ะ ูอเล่นิ้นใหม่อผมะ่อนสิรับ ื่อแทยอน ้วยนะ J
อนนี้พวเราและทีมานทุนอยู่บนเรื่อบินแล้วล่ะ ทาบริษัทเ่าเหมาลำให้พวเราเพื่อป้อันไม่ให้แฟนลับมารุมทึ้ไอ้ยอลเหมือนอนที่บินไปเล่นอนเสิร์ที่ั้วโลเหนือราว่อน ผมยไอโฟนึ้นมาไปมา่าเวลา ให้ายเหอะ ผมเบื่อริๆ นี่ไ้่าวว่า้อเินทาถึหเ็ั่วโมเลย้วย้ำ หาอะไรทำ่าเวลาีนะ ผมยิ้มออมาเล็น้อยเมื่อศีรษะอนที่นั่้าน้าเอนมาบลที่ไหล่อผม มันไม่ใ่หัวอไอ้ยอลหรอนะ
“เฮ้ย!” ไอ้ยอลส่เสียร้อออมาเบาๆเมื่อเห็นผมผลัหัวอแทยอนไปอี้านอย่าแร นถูผลัลืมาื่นึ้น่อนที่ะหันมามอหน้าผม
“ทำบ้าอะไรอนายวะเนี้ย”
“ผลัหัวไ นาย็เห็น” แทยอนยัมอมาที่ผม
“..อโทษนะ ันไม่ไ้ั้ใ”
“ั้นเหรอ” ผมเอามือเท้าาแล้วเอียอมอไปยัแทยอน อนนี้เธอเยิบไปนั่ิับเบาะอพี่ฮาราเลยทีเียวล่ะ
“เธอหลับ ใรมันะไปรู้สึัววะ” แทยอนมอเลยผมไปยัานยอล ผม้อเธอนิ่ ่อนที่ะยืัวึ้นไปบัานยอลเอาไว้
“นายอบยัยนี้เหรอวะ แ้ัวแทนันริๆ” ผมส่เสียผ่านลำอออมา ่อนที่ะเอนหลัพิับเบาะ
“นี่เธอ” แทยอนหันมามอหน้าผม อนนี้เธอนั่หลัรัวเร็เลยล่ะ
“นายไม่อบอะไรันหรือป่าว” ผมที่ำลัะพูอะไรปาอย่าออไปลับ้อหยุ แล้วเปลี่ยนเป็นยยิ้มที่มุมปาึ้น
“ถ้าันอบว่าใ่ล่ะ” สายาที่แทยอนมอผม มันบ่บอว่าเธอ็ไม่ยอมแพ้เหมือนัน อ่า.ท่าทาารไปทำานรั้นี้ผมะมีเรื่อสนุๆให้ทำเยอะแยะเลยล่ะ
“ัน็ะบอว่า...” แทยอนยืัวึ้น เธอเยิบเ้ามาใล้ับเบาะอผม พร้อมับับที่เบาะวาแนเอาไว้
“ัน็ไม่อบนายเหมือนัน”
หลัาที่ันประาศสราม - -; ับแบฮยอนแล้ว รู้สึว่าเาำลัเล่นสรามประสาทับันเลยล่ะ เพราะอนแรันไ้เป็นสาฟฝ่ายูแลสถานที่ แ่อนนี้ัน้อมาเป็นสาฟฝ่ายเสื้อผ้าแถมยัไู้แลเสื้อผ้าอแบฮยอนอี พี่ฮาราบอว่าแบฮยอนเป็นนเลือให้ันทำ นี่เป็นรั้แรที่เาเสนออะไรแบบนี้ พี่ฮาราบอว่าส่วนมาแบฮยอนะไม่อบให้ใรเ้าไปวุ่นวายับเามา แบบนี้เาำลัแล้ันใ่ไหม TT
“เธอนอนนเียวไ้นะ” พี่ฮารายื่นุแห้อให้ัน อนนี้เรามาพัที่บ้านพัริมทะเล เาะนี่มันอยู่ส่วนไหนอโล็ไม่รู้แหะ แ่มันสวยมาๆเลยนะ
“ไ้่ะ” สาเหุที่ันไ้นอนนเียว เพราะว่านอื่นเาับู่ันไว้่อนแล้วไ ันเป็นัวแถม T-T
“ห้าโมเย็นลไปเอันที่ริมหานะ” พี่ฮารายิ้มให้ัน่อนที่ะเินลาระเป๋าไปยัห้ออัวเอ อ่า.ถึเวลาที่ันะ้อพัผ่อนสมอสัที นี่เพิ่ะบ่ายสอเอ้วย
๊อ ๊อ
ยัไม่ทันที่้นอันะไ้สัมผัสับเียเลยอ่ะ ใรันนะ T-T ัน้อลาสัารไปเปิประูอีแล้ว ฮือ
“O_O”
“ันะไปว่ายน้ำ” แบฮยอนยืนอยู่หน้าประูห้อ แล้วเามาบอันทำไม - -;;
“ไปเรียมุว่ายน้ำให้ันเี๋ยวนี้” ว๊อท!!! นี่มันือเหี้ยอะไระ!!! แบฮยอนไม่ปล่อยให้ันไ้ยืนเอ๋ออยู่นาน เาใ้นิ้วี้เี่ยวที่แนเสื้ออันแล้วัารึให้เินามเาไป เฮ้ย!!อะไรันวะ แล้วะพาันเ้าห้อทำไม T[]T
“มาแล้วไ อ..อ้าว O_o” านยอลทำหน้าใ่อนที่ะรีบยมือึ้นปิร่าายอเาเอาไว้ อนนี้านยอลถอเสื้อ เาใส่เพียายีนส์สีำัวเิม อ๊า. เลือำเาันะพุ่ นี่เามีิแพ้วยเรอะ >[]<
“เลือ” แบฮยอนผลัันลที่เีย ันนี่เลย้า โระ มันืออะไร แล้วอเสื้อผ้าที่อยู่เ็มที่นอนนี่มันหมายวามว่ายัไ
“อะไรอีวะแบฮยอน นายทำอะไรอี แทยอนเธอออไป่อนนะ” ไม่เสียแรที่ันื้อโปสเอร์ให่ยัษ์อานยอลมาแปะไว้ที่ประูห้อ นอาะหล่อแล้ว เายันิสัยีอี้วย >///<
“หยุเลย ันะให้ยัยนี้เลือุให้”
“เลือมาเร็วๆ”
ันับานยอลไ้แ่มอหน้าันไปมา ่อนที่ันะส่ยิ้มไปให้านยอลแล้ว้มหน้า้มาหยิบอเสื้อผ้าึ้นมาูทีละิ้น นี่มันือห่าอะไร๊ะ บ๊อเอร์ เสื้อล้าม าเว่ายน้ำ ไอ้สั!!!! T_T ีวิทำไมรันที้!
“..ัวนี้” ันหยิบสิ่ที่เลือแล้วูไปให้แบฮยอนที่นอนอยู่บนเียู ันนั่อยู่บนเียส่วนเา็นอน านยอลนี่นั่อยู่ที่เีย้านหลััน และอยส่เสีย่าแบฮยอนเป็นระยะๆ
“ไม่อบ”
“ไอ้แบฮยอน!” เสียานยอลัึ้น่อนที่ะเินเ้ามานั่ล้าัน
“ไม่อยาว่ายน้ำแล้วล่ะ ันะพัผ่อน” ไอ้นนิสัยไม่ี!!!!!!!!!!!!!!!!!! านยอลหันมาส่ยิ้มแห้ๆให้ัน ่อนที่ะับแนันให้ลุึ้น รี๊. านยอลับแนันๆๆๆๆ *O*
“เธอะไปไหน” แบฮยอนพูึ้นทั้ๆที่หลับาอยู่ ไอ้บ้านี่มันมีิสัมผัสั้นเรอะ!!
“ันะไปเินเล่นับแทยอน”
“เธอ้ออยู่ับัน”
“เฮ้ย!แบฮยอน นายะเินไปแล้วนะ” านยอลเินเ้าไปสะิที่ไหล่อแบฮยอน เาลืมาึ้นแล้วมอันพร้อมับลุึ้นเินมาอยู่รหน้าัน
“เธอ” แบฮยอนเอานิ้วี้มาิ้มที่มูอัน ่อนที่ะโน้มใบหน้าลมาใล้ๆัน >////<
“้ออยู่ับันเท่านั้น” แบฮยอนยยิ้มที่มุมปา ่อนที่ะับมือันแล้วลาัน่อนาห้อ พร้อมับเสียร้อามหลัอานยอล
“นี่นาย...ะพาันไปไหน”
“ไม่รู้” แบฮยอนอบแ่มืออเายัับมือันเอาไว้อยู่ รู้สึื่นเ้นแปลๆแหะ
“นายไม่อบันนี่ ั้น็อย่ามายุ่ับันสิ” แบฮยอนหยุเินแล้วหันมามอหน้าัน เาเินเ้ามาหาันเรื่อยๆ ทำให้ัน้อถอยหนีนอนนี้หลัันิับำแพึไปแล้ว
“ใ่ ไม่อบมา”
“ั้น็่าน่าอยู่”
“ไม่” อ้าว.อะไรวะ
“ันอยาแล้เธอ ยิ่ไม่อบยิ่อยาแล้” ันไม่เ้าใในสิ่ที่แบฮยอนพูเลยริๆ เาะมาแล้ันทำไม เราเพิ่เยเห็นหน้าันรั้แร้วย้ำนะ หน้าันไปล้ายับลูหนี้เาหรือป่าว T-T
“ยิ่อนนี้ยิ่อยาแล้” แบฮยอนยมือสอ้าึ้นมาันำแพเอาไว้ พร้อมับโน้มหน้าลมานปลายมูอเรานัน ันรู้สึหายใิัเลยล่ะ
“ันไม่ไ้น่าแล้อะไรรไหนหรอนะ!” ันสบาแบฮยอนในะที่พูพร้อมับยมือึ้นันออแบฮยอนเอาไว้
“หึ. รู้อะไรไหม ไม่มีผู้หินไหนยมือมาันัวัน แบบที่เธอำลัทำอนนี้เลยนะ”
“=[]=” แบฮยอนยยิ้ม ันหลบสายาอเาในทันที รู้สึเหมือนัวำลัะระเบิ
“แล้วนี่ือบทลโทษอเธอ ที่ล้าทำับันแบบนี้”
“O/////////////O”
ริมฝีปาอแบฮยอนบยี้ลบนปาันอย่ารุนแร ันหลับาเม้มปาแน่นพร้อมับทุบที่ออเาหลายที อนนี้ร่าายันเหมือนำลัะไหม้เลยล่ะ เาร้อนแรเหมือนับไฟเลยริๆ!
“หึ โอ้ย!” แบฮยอนถอนูบออไป ันบเ้าไปที่หน้าอเา ไม่สิ ออแนว่วนมาว่า ันเห็นว่าที่มุมปาเาเป็นรอยเส้นเล็ๆ้วย โนเล็บัน่วนแน่ๆ สมน้ำหน้า!
“นายมัน...มัน!” มันอะไรวะ เห็นหน้าแล้วไม่รู้ะ่าอะไร แบฮยอนเอานิ้วโป้เ็ที่มุมปา ่อนที่ะโน้มใบหน้าลมาใล้ันมาว่าเิม อ๊า!! ไอ้บ้านี่มันะินหัวันหรือป่าวเนี้ย!!
“มันอะไร?” ทำไม้อเอาหน้ามาใล้ันแบบนี้้วย ไม่เ้าใ T////T ัน้มหน้าลนเหมือนอะหัแล้ว นี่ถ้าันแทรหลัเ้าไปในำแพไ้ทำไปแล้ว T-T
“แบฮยอน อะ..อ้าว” เสียอพี่ฮาราัึ้น ันเลยรีบผลัแบฮยอนออไปในทันที พี่ฮารามอหน้าแล้วอมยิ้ม โอมาย๊อ. สายาพี่ฮาราโรบ่บอว่าำลัสสัย T-T
“มีอะไรเหรอรับ” แบฮยอนหันไปถามพี่ฮาราที่ยัอมยิ้มแล้วมอมาที่ันอยู่
“สนิทันั้แ่เมื่อไหร่ อนแรยัูไม่อบันอยู่เลย”
“อนนี้็ยัไม่อบ” เหมือนมีรัสีอำมหิแผ่ออมารอบัวแบฮยอนเลยอ่ะ พี่ฮารมทำหน้าในทันที ่อนที่ะเาหัวอัวเอ
“ั้นเหรอ แหะๆ ือพี่ะมาบอว่าเราะเริ่มานันอาทิย์หน้านะ มีารเปลี่ยนแผนนิหน่อย ั้นระหว่านี้็พัผ่อนันไป่อนนะ”
“อาทิย์หน้าเหรอะ?” พี่ฮาราหันหน้าพยัหน้าให้ัน นี่มันเพิ่ะวันพุธเอนะ โอ้ยยยยย! พี่ยูอีนะพี่ยูอี ันไม่น่าลเลย
“แ่นี้?” แบฮยอนถาม
“...ใ่้า” พอพี่ฮาราพูเสร็ แบฮยอน็หันลับมาว้า้อมือันแล้วลาให้เินามเาไปในทันที อ๊า!!!! ทำไมีวิันมันรันทแบบนี้!!! T[]T
ผมลาแนอแทยอนออมานอที่พั ไม่รู้เหมือนันว่าะพายัยนี้ไปไหน - -; รู้แ่ว่าอยาลาออมา้วย็เท่านั้น
“นายะพาันไปไหนอี!” ผมหันไปมอหน้าแทยอน พอเห็นริมฝีปาเล็ๆนั่นแล้ว วามรู้สึอยาะูบอีรั้็ลับเ้ามา วามหวานาปาเล็ๆยัิอยู่ที่ปาผมอยู่เลย เฮ้ย! นี่เป็นบ้าอะไรวะ!
“แบฮยอน!!!!! ปล่อยันนะ!” ผมสะบัหัวไล่วามิไร้สาระออโยที่ไม่สนใเสียร้ออน้านหลั ผมมอไปยัเรือเ็สีที่อเทียบฝัอยู่
“ันอยาไปับเรือเล่น”
“=[]= ันไม่อยาไป นาย็ไปนเียวสิ!” แทยอนะโนออมาเสียั อนนี้มันน่าะประมาสี่โมรึ่เือบๆห้าโมแล้วล่ะมั้ ไหนๆ็เปลี่ยนแผนแล้วนี้ ไปหาอะไรทำแ้เ็ันีว่า
“นี่!” ผมแล้ระาแนอแทยอนนัวเธอเเ้ามาใล้ผม ผมเห็นแ้มแๆอเธอเลยแล้เอามือไปโอบเอวเล็ๆนั่นเอาไว้
“.็ไ้! รีบไปสิแล้วเอามือออาเอวัน้วย!” แทยอนเอนหลัออไปให้ไลาผม ิภาพามออใ่ป่ะ มันูลนะ ถ้าผมปล่อยมือาเอวเธอ็ะล้ม
“อ..อ๊าย!”
“รีบเินามมา” ผมมอแทยอนที่นั่อยู่ที่ทราย เธอเยหน้ามามอผมแล้วรีบลุึ้นปัเศษทรายที่อยู่ามาออ ผมยิ้มออมาเล็น้อย่อนที่ะว้า้อมือนั้นมาับไว้อีรั้ - -;; ทำไมผมอยาะับมือยัยนี้แบบนี้วะ - -;;
“ันว่ายน้ำไม่เป็นอ่า” ผมึแนแทยอนให้ึ้นมาบนเรือ หลัาที่ผมบอเ้าอเรือลำนี้ ผม็ัารเ่ามันะ เ้าอเรือะพอใับเินที่ผมให้มาแน่ๆ ไม่รู้อนนี้หายไปไหนแล้ว แ่ว่า่อนไปบอผมแ่เรือนี้มีน้ำมันเ็มถั
“ั้น็ี ันะไ้ับเธอโยนลลาทะเลไ้่ายๆ” แทยอนอ้าปา้า ผมเห็นแล้ว็อที่ะหัวเราะไม่ไ้ ไอ้ท่าทาเอ็ิ้โอเว่อร์แบบนี้มันทำให้ผมอยาะยิ้มริๆ
“เฮ้ย! ไอ้แบฮยอน ะไปไหนวะ!!” เสียานยอลัึ้น ผมเห็นมันำลัวิ่รมาที่เรือ ถ้าผมบอว่ารู้สึหุหิที่เห็นแทยอนยิ้มออมา ุะบอว่ามันไร้สาระหรือป่าวล่ะรับ
“นายไม่รอานยอลเหรอ เาำลัวิ่มานะ” ผมำลับิันเร่อเรือพร้อมับเลี้ยวให้หน้าเรือหันออไปยัทะเล
“รอทำไม” สายาอแทยอนยัมอไปที่านยอล ผมรู้สึหุหิมาเลยล่ะ ผมหันลับไปมอไอ้ยอลที่ำลัวิ่เ้ามาใล้เรื่อยๆ ่อนที่ะรีบเร่เรื่อแล้วับออไปยัทะเล
“เฮ้! ทำไมนายทำแบบนี้ านยอลใล้ะมาถึเรือแล้วนะ!”
“ันบอเหรอว่าะให้ไอ้ยอลมันไป้วย” แทยอนเเล็น้อย เพราะว่าผมับเรือ้วยวามเร็วมันระทบับลื่นนเหมือนเรือะลอยเลยล่ะ เธอเไปมา่อนที่ะล้มลที่เบาะนั่้าๆผม
“ันะไปับเธอแ่สอน” ผมหันไปมอหน้าแทยอน ่อนที่ะับเรือออไป้วยวามเร็ว เสียอแทยอนร้อรี๊ออมาเล็น้อยเมื่อผมับไประทบับลื่น ผมแอบหันไปมอน้าๆที่ับอบเรือเอาไว้แน่น ผมับไปอยู่ลาทะเลแล้วับเรื่อล
“ันะอ้ว” แทยอนฟุบหน้าลับอบเรือ ผมแสยะยิ้มแล้วเินเ้าไปนั่อยู่้าๆ
“ไหวป่ะ อย่าอ้วในเรือล่ะ ันเหม็น” ผมพูพร้อมับยมือึ้นลูบหลัให้แทยอน ่อนที่ะรู้สึัวเพราะเธอหันมามอหน้าผม
“ลัวายในเรือ”
“โยนันลไปในน้ำ็ไ้นะ” ผมแล้เินเ้าไปแล้วอุ้มแทยอนึ้น เธอเอามืออี้าับราวเรือไว้แน่นเลยล่ะ
“ปล่อยมือ้านั้นะ”
“นายะทำบ้าอะไร!?”
“เธอบอให้ันโยนลไปในน้ำไม่ใ่หรือไ ันทำามำอเธอนะ” ผมออแรึมือ้าที่แทยอนับเอาไว้ออ ่อนที่ะเินไปแล้วยื่นัวอีนออไป้านนอ
“รี๊! ไอ้บ้า นี่!ันว่ายน้ำไม่เป็น!! TT” หน้าแทยอนเหมือนะร้อไห้มาเลยล่ะ อนนี้เธอออผมไว้แน่น ใบหน้าอเธอุเ้าที่ไหล่อผม
“นายะแล้ันทำไม ฮือ. ันลัวริๆนะ!” แทยอนยิุ่หน้าลที่ไหล่อผม แนเธอโอบออผมไว้แน่น ผม่อยๆอุ้มเธอแล้วมานั่ลที่เบาะ เหมือนเธอะไม่รู้ัวว่าผมอุ้มเธอมานั่แล้ว้วย้ำ
“ปล่อยันเถอะนะ ฮือ.ันลัวอ่ะTT” ผมแอบยิ้มออมาเมื่อแทยอนยัออผมอยู่ อนนี้เธอนั่ัผมอยู่ล่ะ
“หึ. เธอำลัยั่วันหรือไ” แทยอนปล่อยมือออาออผม ่อนที่เธอะใ เพราะเธอรู้แล้วว่าอนนี้เธอำลันั่ัอผมอยู่
“นายแล้ัน!”
“แล้วเธอะทำอะไรันล่ะ” ผมเอามือไปโอบเอวอแทยอนไว้ เธอทำาโ่อนที่ะิ้นไปมา
“ปล่อยันนะ!”
“ยัไม่ไ้ลโทษที่เธอ่วนหน้าันเลย”
“O[]O”
“ันไม่ลืม่ายๆหรอนะ” ผมยยิ้มพร้อมับึัวแทยอนให้เ้ามาใล้ เธอใ้มือันออผมอีแล้ว
“>////////////<”
“นี่เธอเอามือันันอีแล้ว” แทยอนเอามือออาออผมในทันที
“ันเหมือนะเป็นประสาทเลย นายำลัทำให้ันเป็นบ้า T^T” ผมมวิ้วในทันที
“ันไปทำอะไรให้เธอ”
“็ที่นายแล้ันอยู่นี่ไล่ะ! ไม่รู้ันไปทำอะไรให้นายแล้วอนนี้นาย็ปล่อยันลไ้แล้ว!” ผมมอแทยอนที่บ่นออมาเป็นุ ่อนที่ะส่ายหน้าไปมา
“เธออยารู้ไหม ว่าทำไมันถึอบแล้เธอ” ผมยื่นหน้าเ้าไปใล้ๆมอใบหน้าอแทยอน่อนที่ะอมยิ้ม เธอพยัหน้ารัวราวับอยารู้เ็มทีว่าทำไมผมถึอบแล้เธอนั
“เยิบมาใล้ๆสิ” ผมแล้เอนหลัพิับเรือ แ่มือผมยัไม่ปล่อยาเอวอแทยอน เธอมอหน้าผมเหมือนะลัเลใเล็น้อยแ่็ยื่นหน้าอเธอเ้ามาใล้ๆผม
“เหุผลน่ะเหรอ หึ. ไม่มีหรอ J”
“O/////O”
รสาิริมฝีปาอแทยอนยัหวานเหมือนเิมเลยแหะ ผมัะอใไม่ไหวับนัวเล็ที่นั่ัผมอยู่อนนี้แล้วนะ รู้สึว่าไม่อยาให้ริมฝีปาที่ผมรอบรออยู่อนนี้เป็นอใรเลยล่ะ
“O////O”
...ูบอีแล้ว!!! แบฮยอนูบันอีแล้ว >//////////< ภายในเวลาไม่ถึั่วโม เาูบันไปแล้วสอรั้ อนนี้มืออแบฮยอนยึ้นมาันท้ายทอยอันเอาไว้ เหมือนับไม่ให้ันหนีไปไหน มืออี้าอเา็โอบเอวันอยู่ แถมอนนี้ันนั่ัเา้วย T////////T
“อือ!” ันยมือึ้นทุบไปที่ออแบฮยอน รู้สึเหมือนำลัะาอาารหายใเพราะูบอเาและรู้สึเหมือนำลัะายเพราะวามร้อนแรอเา
“อื้อ!!” ันยมือึ้นทุบที่ออเาอีรั้ เพราะอนนี้เายัันท้ายทอยันอยู่เลย ฮือ. ันะาใายแล้ว!
“อือ” แบฮยอนปล่อยมือออาท้ายทอยัน พอเาถอนูบออ ันรีบอีอบโยเอาอาาศเ้าไปในทันที พอันเยหน้าึ้นไปสบาเา ันเลยรีบโลาัเาเลยล่ะ T/////T
“นี่!” แ้! ะมาับัวันไว้ทำไมอีนะ ันที่ยืนึ้นเลยเสียหลันั่ลมาที่ัอเาอีรั้ ราวนี้แบฮยอนสอมือเ้ามาโอบเอวอันเอาไว้เลยล่ะ ฮือ. แม่๋า!!!!
“ป..ปล่อย!” พยายามุ้มเสียไม่ให้สั่น แบฮยอนเอาามาเยไว้ที่ไหล่อัน่อนที่ะี้มือไป้านหน้า
“พระอาทิย์ำลัะน้ำ” ันมอามมืออแบฮยอนแล้วหันไปมอหน้าเา แ่เาลับหันหน้ามาพอี เลยลายเป็นว่าันหันไปให้เาูบ T////T ันรีบหันหน้าหนีแล้วลุึ้น แ่แบฮยอนลับเาะเอวันเอาไแน่น
“ภาพำลัสวยเลย หันไปู” ันนั่ลที่ัอแบฮยอนอีรั้ เา็เอาามาเยที่ไหล่อัน - -;;
“สวยริๆ้วย มันำลัะน้ำแล้ว” ันแอบเลิ้มไปับภาพรหน้า ือพระอาทิย์มันให่มา สีส้มสะท้อนไปามน้ำสวยมาริๆ
“แทยอน” ันแอบใสั่นเล็น้อยเมื่อไ้ยินแบฮยอนเรียื่ออัน
“ันอเือนอะไรเธอไว้อย่านึนะ” แบฮยอนระับแนที่โอบเอวันเอาไว้ เอ่อ.ะะให้รวมร่าันเลยไหม - -;
“ปาเธอ” ปาัน ทำไมอ่ะ มันเหม็นเหรอ =[]=
“เป็นอันนเียวเท่านั้นนะ”
“หะ..หา ฮ...เฮ้ย!” ันร้อออมาเสียัเมื่อแบฮยอนูบลที่้นออัน นี่เาะัอันหรือไนะ ันรีบผละัวอันออาเาในทันที แ่็ยันั่ัอยู่นะ ็เาับเอวันเอาไว้แน่นเลย
“อย่าทำหน้าแบบนี้” แบฮยอนระับแนที่โอบเอวันให้แน่นึ้นอีรั้ โีที่วันนี้ันไม่ไ้ิน้าวเที่ยนะ ไม่ั้นพุออ แ่อะไรอเา ันแ่หันไปมอหน้าเอนะ ันผิอีั้นเหรอ
“ันะอใไม่ไหว” แบฮยอนเอาามาเยที่ไหล่ันอีรั้ T///////////T เหมือนัวันำลัะแอ่ะ บอทีว่าันวรทำอะไร่อไป ฮือ. ผู้ายนนี้น่าลัว ผู้ายนนี้ร้อนแร ผู้ายนนี้ไม่ปลอภัย โยเพาะอย่ายิ่ับหัวใัน
อนนี้แบฮยอนำลัพาันลับเ้าฝั่ อนนี้พระอาทิย์น้ำไปเรียบร้อยแล้วล่ะ ันนั่อยู่ห่าาเามา โีที่เา้อับเรือ ไม่ั้นมาแล้ันอีแน่ๆ พอเรือมาถึฝั่ ันรีบระโลาเรืออย่าเร็วเลยล่ะ วิ่เ้าฝั่โยที่ไม่รอแบฮยอนเลย้วย้ำ
“แทยอน!” ันเหยียบเบรในทันที านยอลที่เินเล่นอยู่หันมาส่เสียเรียัน
“ไอ้แบฮยอนมันทำอะไรเธอหรือป่าว”
“ปะ..ป่าว” =/////= อโทษนะานยอล ฮือ.
“ีแล้ว ัน็ลัวไอ้แบฮยอนมันะแล้อะไรเธออี” านยอลหัวเราะออมาเบาๆ ่อนที่แบฮยอนะเินมายืนอยู่้าหลัเา พอเห็นสายาอแบฮยอนที่มอมา ันถึับเม้มปาแน่นเลยอ่ะ -///-
“เธอไม่สบายเหรอ หน้าีเียว” ันส่ายหน้า่อนที่านยอละเอื้อมมือมาแะที่หน้าผา แบฮยอนเินมาึแนอานยอลลอย่าเร็ว นานยอลหันไปมอแล้วมวิ้วเลยอ่ะ
“มาั้แ่อนไหนวะ”
“ั้นานแล้ว” แบฮยอนอบำถามอานยอล แ่ลับมอ้อมาที่ัน
“ันอัว่อนนะ” ันส่ยิ้มให้านยอลแล้วรีบหันหลัเินหนีออมาในทันที พอนึถึสายาอแบฮยอนที่มอา ันรีบวิ่เลยอ่ะ โอ้ย. ันเป็นโริอะไรเนี้ย ันวิ่มาหยุอยู่หน้าห้อ่อนที่ะล้วหาุแที่ระเป๋าาเ อ้าวเฮ้ย! หายไปไหนวะ T[]T อ๋อ.หล่นอยู่รนี้นี่เอ ใหมเลยนะ แ่เอ๊ะ!มืออใรวะ!
“O[]O” ไม่อยาเอเลยริๆ ทำไม้อเป็นแบฮยอนลอเลยล่ะ ฮืออออออออ
“เวลาเธอเอหน้าัน้อทำหน้าใลอ ไม่เหมือนอนเอไอ้านยอล”
“-_- อุแืน้วย” ันยื่นมือออไปะหยิบุแ แ่แบฮยอนลับูมันึ้นไป้านบน
“ันะเ้าห้อแล้ว เอาืนมานะ!” ันมอหน้าแบฮยอน เายยิ้มึ้นมา ันเลียรอยยิ้มแบบนี้อเาริๆ
“ะออมาิน้าวอนไหน นี่หโมรึ่แล้ว” แบฮยอน้มลมอนาฬิา้อมือ แล้วเยหน้าึ้นมาถามัน
“ไม่รู้อ่ะ ถ้าไม่หิว็ไม่ออไปิน” อันนี้อบามวามริ ไม่ไ้ิะวนอะไรแบฮยอนนะ - -;;
“หนึ่ทุ่มออมาเอันหน้าห้อ” ทำไมเป็นแบบนี้วะ!!!! แบฮยอนเหมือนะเาออว่าันแอบ่อว่าเาในใเลยอ่ะ อนนี้เาเินเ้ามาใล้ๆันอีแล้ว
“โอเๆ เอาุแมาสิ ><”
“ูบ่อน” O_O อะไรนะ! ันยมือึ้นปิปาในทันทีเลยล่ะ แบฮยอนหัวเราะออมา้วย่อนที่ะวาุแไว้บนหัวอันแล้วโน้มหน้าลมาใล้ๆ
“มา้าันลโทษ” แบฮยอนพูทิ้ท้ายแล้วเินาไป อ๊า. อยาพ่นไฟเว้ยยยยยย!!!!
ผมเินไปเินมาอยู่ในห้อแ่ัว อนนี้็เือบเือนแล้วล่ะ ที่ผมับานยอล้อมาทำโปรเอะไรแบบนี้อยู่ลาเาะ - -;; วันนี้ผม้อไปถ่ายรูปอยู่แถวๆายป่า แล้วอนนี้ที่ผมเินวนไปวนมาแบบนี้็เพราะยัยบ้านั่นนเียว เห็นพี่ฮาราบอว่าแทยอนบ่นว่าปวหัวั้แ่เมื่อืน นถึอนนี้ผมยัไม่เห็นหน้าเธอเลย อ่อ.ลืมบอไป ผม็ยัแล้แทยอนเหมือนเิมนะ โยเพาะที่เวลายัยนั่นอยู่ับานยอล หึ.
“แทยอน โอเหรือยั” ผมหันไปมอนที่เินเ้ามาใหม่ หน้าาูีๆไปเลยแหะ โีที่อนนี้ในห้อมีแ่ผม พี่ฮารา ไอ้านยอลมันไปถ่ายรูปอยู่ลาทะเล
“ีึ้นแล้ว่ะ อโทษที่ทำให้เป็นห่วนะะ” แทยอนโ้ัวแล้วเินเ้าไปหยิบุที่ิื่ออผมมา
“อโทษนาย้วยนะ” แทยอนยื่นุให้ผม หน้าาเธอูไม่่อยีเลยแหะ ผมรับเสื้อมาแล้วึแนอีนให้เ้ามาในห้อเปลี่ยนเสื้อผ้า้วยัน
“น..นาย! วันนี้ันอสบศึสัวันเถอะนะ” ผมหันไปมอแทยอนที่ยืนอยู่้านนอ พี่ฮาราหันมามอทาผมรู่เียว ่อนที่ะรับโทรศัพท์แล้วเินออาห้อไป
“เ้ามา!” ผมระาแนให้อีนเินเ้ามาอยู่้านใน ่อนที่ะล็อประูห้อ แทยอนมอผม้วยสายาที่โรอิโรย เธอเยิบไปพิผนัห้อเอาไว้
“ไม่สบายทำไมไม่พัผ่อน” แทยอนส่ายหน้าอย่าเร็ว ผมยมือึ้นไปแะหน้าผาอเธอ
“ัวยัร้อนๆอยู่เลย”
“นายอย่ามาใล้ันมาสิ เี๋ยวะิไ้ไป้วย” แทยอนึมือผมออาหน้าผาอเธอ
“ิว่าันลัวหรือไ”
“เปลี่ยนุเถอะ” แทยอนบอ้วยน้ำเสียเหนื่อยๆ ท่าทาวันนี้เธอะป่วยริ ผมยมือึ้นับแ้มอเธอเอาไว้
“ไม่สบาย้อพัผ่อน รู้ไหม” ผมมอ้อเ้าไปในาอแทยอน เธอพยัหน้ารับให้ผม
“เี๋ยวันะพาเธอลับห้อ”
“ไม่้อหรอ ันยัไหวอยู่” ผมมอนรหน้า หน้าีแบบนี้ยัไหวอยู่ั้นเหรอ ั้นอพิสูน์แล้ว ผม้มลูบแทยอนอย่ารวเร็ว นานแ่ไหนแล้วนะที่ผมไม่ไ้ิมวามหวานาปานี้
“ลมหายใเธอยัร้อนเลย แบบนี้ท่าทาะไม่สบายหนั” ผมพูแ่ยัไม่ละใบหน้าออมาาอีน หน้าผาผมแนบิับอีน
“..แล้ันทำไม ันป่วยอยู่ สู้นายไม่ไหวหรอ” ผมแอบอมยิ้มเล็น้อย่อนที่ะึอีนเ้ามาอ
“รั้นี้ไม่ไ้แล้”
“อือ ไม่เื่อหรอ” แทยอนพูเสร็็ล้มลไปเลย โีที่ผมรับัวอเธอไว้ทัน ยัยบ้าเอ้ย! ป่วยหนันานี้แล้วยัะทำปาี! ผมรีบพาแทยอนออมาาห้อเปลี่ยนเสื้อผ้า
“แทยอนเป็นอะไร!” านยอลวิ่มาทันทีที่เห็นผมอุ้มแทยอนออาห้อ
“เป็นลม”
“นายทำอะไรเธอ”
“สมอมึิแ่ว่าูะทำอะไรแทยอนั้นเหรอวะ” สรรพนามแบบนี้นอาะอยู่้วยันามลำพัแล้ว ผมับานยอล็ไม่่อยไ้พูหรอ ทาบริษัทห้ามไว้เนื่อาภาพพน์
“ูเห็นมึอบแล้แทยอน” ผมเียบ ็ริเหมือนที่มันพู
“มึ้อไปเรียมัวถ่ายเ็่อไปไม่ใ่ไ”
“ใ่”
“ส่แทยอนมา เี๋ยวูะพาเธอไปที่ห้อพี่ฮารา่อนเอ” ผม้อาไอ้านยอล พร้อมับมอมืออมันที่ยื่นออมาพร้อมที่ะรับัวอแทยอนไป
“นนีู้ส่ให้มึไม่ไ้หรอวะ” ผมอุ้มแทยอนแล้วเินผ่านัวอานยอล
“มึอบแทยอนสินะ” ผมหยุเินในทันทีเมื่อไ้ยินสิ่ที่านยอลพูึ้น ผมยันิ่นมันพูึ้นมาอีรั้
“ู็อบแทยอนเหมือนันวะ”
ผมพาแทยอนมายัห้ออเธอพร้อมับพี่ฮาราและานยอล พี่ฮาราเินไปหยิบผ้าุบน้ำพร้อมับยามาวาไว้ที่โ๊ะ้าเีย
“ไปเถอะแบฮยอน” พี่ฮาราหันมาเรียผม านยอลยืนึ้น่อนที่ะเินมานั่้าเียแล้วหยิบผ้าุบน้ำึ้นมาบิ
“แบฮยอน!” ผมยัยืนอยู่ที่เิม านยอลหันมามอหน้าผม
“มึรีบไปเถอะ” ผมมอหน้ามัน ่อนที่ะเอียอไปมอแทยอนที่นอนหลับอยู่บนเีย านยอลมันเินเ้ามาแล้วับไหล่ผมเอาไว้
“ูะให้แทยอนเป็นนัสินใเอ” ผมหันหลัและเินออาห้อทันที พี่ฮาราที่รออยู่้านนอเินเ้ามาัเสื้อให้ ่อนที่ะเินนำออไป ให้แทยอนเลือเอั้นเหรอ ที่ผ่านมาผมทำีับแทยอนมาเลยสินะ เหอะ!
“แบฮยอน! ทำไมูไม่มีสมาธิเลยล่ะ” เสียอพี่ฮาราัึ้นทำให้ผมหลุออาวามิมามาย
“เป็นอะไรหรือป่าว พัหน่อยไหม” พี่ฮาราเินมาับไหล่ผมเอาไว้
“วันนี้ผมไม่ไหวแล้ว ไว้่อยถ่ายันใหม่วันหลัแล้วัน” พี่ฮาราพยัหน้า ผมเลยรีบเินลับไปยัห้อพัในทันที
“อือ” ันลืมาึ้นมา รู้สึเหมือนเปลือามันหนัว่าปิัเลยแหะ แล้วทำไมอนนี้ันมานอนอยู่ที่เียในห้ออัวเอไ้ล่ะ ันำไ้ว่าันอยู่ับแบฮยอนนี่นา
“แบฮยอน...อ อ้าว านยอลเหรอ” ันยันัวลุึ้นนั่ พร้อมับมอไปยันที่ยืนอยู่้านนอริมระเบีย านยอลเินเ้ามาแล้วนั่ล้าเีย อนนี้ันไม่รู้สึื่นเ้นเวลาอยู่ับานยอลแล้วล่ะ ไม่เหมือนอนอยู่ับแบฮยอน พออยู่ับเาเหมือนัวันะละลายทุทีเลย
“ื่มน้ำหน่อยไหม” ันพยัหน้าานยอลเลยหยิบแ้วน้ำมาให้แล้วัารถือแ้วน้ำให้ัน ันโ้หัวลอบุานยอล่อนที่เาะยมือึ้นมาเ็ที่มุมปาอันพร้อมๆับเสียฝีเท้าอใรบานที่เินเ้ามาในห้อ
“หายีแล้วเหรอ” แบฮยอนยืนอยู่ปลายเีย ันสบาเา่อนที่ะพยัหน้าล
“็ี” พูเสร็เา็หันหลัแล้วเินออาห้อไปในทันทีเลย ันไ้แ่มอามแผ่นหลัอเาไป เป็นอะไรไปนะ
“แบฮยอนเป็นอะไรไปเหรอ ูท่าทาไม่ีเลย”
“ไม่รู้เหมือนัน” านยอลอบพร้อมับส่ยิ้มให้ัน ันหันไปมอทาประู เาูผิปิมาๆเลยล่ะ
อนนี้านยอลลับห้อไปแล้ว พี่ฮาราที่มาอยู่ับันหลัาที่านยอลออไปไม่ถึสิบนาที็ลับไปแล้ว ันนอนมอเพานสีาวอยู่นาน ่อนที่ะลุึ้นาเียแล้วเินออาห้อ ารนอนอยู่ในห้อทั้วันแบบนี้มันหหู่ะมัเลยแหะ อนนี้เวลาสอทุ่มแล้ว บรรยาาศริมทะเลำลัีเลย ันเินเ้าไปใล้ๆับน้ำทะเลมาึ้นเรื่อยๆ รู้สึว่าะเป็น่วน้ำลนะ เพราะอนนี้ันเินลทะเลมาลึมาเลยล่ะ
“ไม่ลัวแล้วหรือไ” ันหันหลัลับไป็พบว่าแบฮยอนยืนมอูันอยู่ มาั้แ่เมื่อไหร่นะ?
“ไม่ไ้ไปเล่นในน้ำสัหน่อย แ่เินริมๆ”
“ออมาทำไม” แบฮยอนเินเ้ามาใล้ัน
“อยู่ในห้อมันน่าเบื่อน่ะ” ันอบ่อนที่ะนั่ยอๆแล้วีๆเียนๆลบนทรายที่ื้นแะไป้วยน้ำทะเล
“หึ” แบฮยอนส่เสียผ่านลำอออมา่อนที่ะึันให้ลุึ้น แล้วเอามือับแ้มันเอาไว้
“ัวยัร้อนอยู่” ันึมืออแบฮยอนออ รู้สึื่นเ้นเหมือนะละลายอีแล้วล่ะ
“เธออบานยอลใ่ไหม” อยู่ีๆแบฮยอน็พูึ้น มามุไหนอีล่ะ
“ปลื้ม่าหา ันเมนานยอล” แบฮยอนมอหน้าันนิ่
“ถ้าานยอลมันอบเธอล่ะ”
“เป็นไปไม่ไ้หรอ” พูาไร้สาระอะไรอเา = =;;
“ถ้ามันอบเธอริๆ เธอะรู้สึยัไ”
“็ีใ” อบามวามริ ถ้าเมนัวเอมาอบ ็้อีใ ถูไหม ><
“ั้นเหรอ” แบฮยอน้มหน้าล
“แล้วนายะมาถามันทำไม”
“แล้วถ้าันอบเธอล่ะ”
“O_O”
“เธอะีใเหมือนับที่รู้ว่าานยอลอบเธอไหม” แบฮยอนเยหน้าึ้นมามอัน ่อนที่เาะยยิ้มที่มุมปาแล้วึันเ้าไปอ นี่มันอะไรัน!!!
“ไม่ิว่าะเป็นเธอ”
“…..”
“แทยอนันอบเธอ”
“มึไปไหนมาวะ” านยอลส่เสียถามเมื่อผมเินลับเ้ามาในห้อ
“ไปเินเล่น” ผมล้มัวลใส่ที่นอน ่อนที่ะึผ้าห่มึ้นมาลุมหัว หลัาที่ผมบออบแทยอนไปแล้ว ยัยนั้นนิ่ไปเลย ่อนที่ะวิ่หนีลับเ้าห้ออัวเอ เฮ้อ!
“ูว่าแทยอนเาอบมึนะ” ผมึผ้าห่มลแล้วมอหน้าานยอล มันพร่ำอะไรอมันวะ
“อนื่นมา็เรียูเป็นมึ” แ่แทยอนบอว่าีใถ้ารู้ว่ามึอบเธอนะ - -;;
“ยัยนี้สมอ้าแบบนี้แหละ” ผมหยิบโทรศัพท์ึ้นมาเล่น ริๆไม่ไ้อยาะเล่นอะไรนัหรอ - -
“เห็นพี่ฮาราบอว่าพี่ยูอีะลับมา่อนำหน ไม่แน่อาะวันสอวัน” ผมพยัหน้า
“หมายวามว่าแทยอน็้อลับไป่อนำหน” ผมรีบหันไปมอหน้าไอ้านยอลมันในทันที ลืมไปสนิทเลยว่าแทยอนมาทำานแทนพี่ยูอี ผมปรับสีหน้าให้นิ่ามเิม
“แล้วยัไวะ”
“มึอบแทยอนไม่ใ่หรือไวะ ูไม่แย่เพื่อนหรอนะ ู็รู้ว่าเธอน่ะอบมึ” แุเลย แ่พยายามทำหน้านิ่่อไป แล้อะไรเล่นในโทรศัพท์ ทั้ๆที่มันไม่ไ้มีห่าอะไรเลย!
“เลิแล้เธอสัที แล้วรีบๆบอวามในใไปะ” ไอ้สั ถ้ามึรู้ว่าูบอไปแล้ว แล้วแทยอนนิ่เหมือนหุ่น มึะเิบ! ผมแล้ส่ายหน้าไปมาแล้วเินออไปนอระเบีย เฮ้อ! อะไรวะเนี้ย!
เ้านี้ผมลมาที่ห้ออาหารเร็วว่าปิ ิไว้ว่าะ้อมาเอแทยอนนั่ิน้าวอยู่ แ่ผิา พี่ฮาราบอว่าเธอออไปพร้อมับลุ่มอานยอลั้แ่เ้ามืแล้ว เหมือนว่าเธอะหลบหน้าหลบาผมยัไ็ไม่รู้ - -;; เี๋ยวะโนลโทษ! ผมยแ้วน้ำึ้นื่มแล้วเินออาที่พั มอไปยัลุ่มอานยอลที่ำลัถ่ายทำอยู่ริมายหา สัพัผม็เห็นเป้าหมายอผมวิ่ลับเ้ามา พอเธอเห็นผม เธอรีบวิ่หนีไปทาอื่นเลย เรื่ออะไระยอมให้หนี!
“ทำไม้อหลบหน้าัน!”
“ใรหลบ! ไม่มีนี่!” โหไม่เนียนเลยนะแทยอน แ้มเธอแหมแล้ว หึ. ผมลาแทยอนมายัมุมหลั้นมะพร้าว
“ไม่้อมาโห!”
“แบฮยอนันรีบอยู่นะ”
“เธอยัไม่อบันเลย ว่าทำไม้อหลบหน้าันแบบนี้” แทยอนส่ยิ้มมาให้แบบเอะๆะๆ ผมเห็นแล้วอที่ะิถึวามหวานาริมฝีปาอีนไม่ไ้
ผม้มลูบแทยอนอย่ารวเร็ว รั้นี้ผมหลับาล ปาอแทยอนยัเม้มันแน่น ผมูับวามหวานาปาสวยๆนี้ไม่มีวันเบื่อเลยริๆให้ายเหอะ!
“น..นายอบันไ้ยัไ” แทยอน้มหน้าในะที่ถาม ผมยนิ้วึ้นมาเลี่ยนแ้มแๆอเธอเล่น
“มัน้อมีเหุผล้วยหรือไ”
“อนแรนายบอไม่อบัน”
“นั่นมันแ่่อน” ผมยิ้มออมาแล้วหอมแ้มแๆอแทยอนอย่ารวเร็ว เธอยมือึ้นมาีแนผมอย่าแรเลยล่ะ
“อนนี้อบ็ืออบ”
“>/////<”
“อบมาว่าอบันไหม” ผมโอบเอวอแทยอนเอาไว้ เธอมอหน้าผมแล้วัปาอัวเอไว้ พร้อมับยมือึ้นมาันออผม ่อนที่ะอ้าปาเรียมพูอะไรบาอย่า
“แทยอนอ่า! เสร็หรือยั” แทยอนผลัผมออทันทีเมื่อไ้ยินเสียพี่ฮาราัึ้น
“่าพี่ฮารา” แทยอนวิ่ออไป ทำให้ผม้อเินามออไป พี่ฮารามวิ้วแล้วมอผมอย่าๆ
“ไ้ั๋วแล้วนะ แน่ใว่าเินทานเียวไ้” ั๋ว? ั๋วอะไรวะ
“แน่ใ่ะ”
“ั๋วอะไร?” แทยอนหันมามอผม ่อนที่เธอะแลบลิ้นแล้วยื่นั๋วมารหน้าอผม
“ั๋วเรื่อบินลับโล”
“ลับโล?”
“ใ่ ที่สำัเป็นั๋วอวันนี้้วยนะ J” แทยอนยิ้มว้าออมาเหมือนับีใที่ไ้แล้ผม พี่ฮารายื่นอระาษให้เธอ ่อนที่ะเินออไป แทยอนหันมามอผมอีรั้
“อยารู้ไหม ว่าันอบนายหรือป่าว” ผมทำหน้านิ่ แ่ในใร้อนลนมา!
“รอไป่อนนะ แล้วันะลับมาบอ”
“หมายวามว่าไ!” แทยอนยิ้มพร้อมับที่านยอลเินเ้ามา
“พร้อมยัแทยอน” อะไรันวะ
“พร้อมแล้วๆ เี๋ยวันไปหยิบระเป๋า่อนนะ” แทยอนวิ่ออไป ปล่อยให้ผมยืนมอหน้าไอ้านยอล
“สมน้ำหน้ามึรับ แล้เาไว้เยอะนี่ 55555555555” เสียหัวเราะมัน้อัวานไปทั่วเลยล่ะรับ อะไรัน! นี่มันอะไรัน!!
2 เือนผ่านไป
“่าพี่ยูอี ำลัะไป่ะ” ันรีบเินเ้าไปภายในโรแรมที่อยู่้านหน้า พี่ยูอีสั่ให้ันเอาอมาให้ พี่แันไปลืมไว้ที่บ้านัน เห็นบอว่าเป็นาราิวานอานยอลและแบฮยอน อ่อ.ลืมเล่าไป พอหลัาวันนั้น ที่ันลับมาาเาะ พี่ยูอี็ไปทำานที่เาะ่อาันในทันที ันำับพี่ยูอีไปว่าห้ามให้เบอร์โทรหรือที่อยู่อันให้ับแบฮยอนเ็า แ่พี่ยูอีันไปให้ไลน์อันไป เลยลายเป็นว่าสอเือนที่ผ่านมาันุยไลน์ับเาเือบทุวัน - -;;
ันลิฟ์มายัันเ็่อนที่ะเินไปยัห้อที่พี่ยูอีนั เห็นบอว่าวันนี้านยอลับแบฮยอนมีิวสัมภาษ์ที่นี่หวัว่ายัไม่มาันนะ ันมอเห็นห้อที่พี่ยูอีบอ ่อนที่ะเาะประูอยู่สอสามที ประู็เปิออ แ่นที่เปิประู ไม่ใ่พี่ยูอี แ่เป็น..
“แบฮยอน! O_O”
“หึ. แสบใ่เล่นนะ!” แบฮยอนึันให้เ้าไปในห้อทันที่อนที่เาะปิประูและล็อมันอย่ารวเร็ว ไหนพี่ยูอี! T[]T
“พี่ยูอีล่ะ” แบฮยอนเินไล่ันมานันล้มลที่เีย
“พี่ยูอีับไอ้านยอลบอให้ันุยับเธอไป่อน” นี่มันเป็นแผนอพี่ยูอีับานยอลแน่ๆ ไม่น่าล่ะ านยอลถึไ้เร่ให้ันรีบมา - -;; แบฮยอนโน้มัวลมาใล้ๆันเรื่อยๆ ่อนที่ะผลัันนอนราบลที่เีย
“O/////O” ท่ามันล่อแหลมมา!!
“เธอแล้ันไ้แสบมาแทยอน”
“……”
“แทบลั่าย” ันยิ้มออมาเมื่อไ้ยินำพูออีน แบฮยอนเปลี่ยนมาร่อมัวันเอาไว้แล้ว เฮ้ย!อนไหนวะ! ันรีบันัวหนีไปนั่อยู่ที่หัวเียเลย
“ไหนๆ็เอหน้าันแล้ว อบมาสิ” แบฮยอนยื่นหน้ามาใล้ๆัน ันรู้อยู่แล้วล่ะว่าเาหมายถึอะไร เพราะทุรั้ทีุ่ยไลน์ันะบอเาลอว่าถ้าเอัน ันะอบ แ่นี่มันยัไม่ถึเวลานี่! T///T
“เร็วๆ” นิสัยเอาแ่ใอเายัไม่เปลี่ยนไปเลย ันย่นมูเล็น้อย่อนที่ะยื่นหน้าไปูบที่ปาอแบฮยอนเร็วๆ หน้าเาเหวอไปเลยอ่ะ >///<
“แทนำอบ” อายนะ!
“ไม่เห็นรู้สึอะไรเลย” ันวัสายาไปมอแบฮยอนที่ำลัอมยิ้ม
“พูออมาเร็วๆ”
“อืออบ” อยาะแทรัวับที่นอน
“อยาไ้ยินอีรั้” แบฮยอนยมือึ้นมาับหน้าอันเอาไว้ โอ้ย.ันะละลายอีแล้วอ่ะ T///T
“ันอบนาย พอใยั >///<”
“ยั” ันมอแบฮยอนอย่าไม่เ้าใ ะอะไรอี - -;;
“ันยัไม่ไ้สะสาเรื่อที่เธอปล่อยให้ันรอเป็นเือนเลยนะ” รู้สึพลัานบาอย่าที่มัน่ออยู่รหน้าเลยล่ะ
“หึ.” ันไม่อบเวลาแบฮยอนส่เสียแบบนี้ผ่านลำอแล้วยยิ้มที่มุมปาเลยอ่ะ เาโน้มหน้าลมาใล้ันเรื่อยๆ
“ท..ทำอะไรอี” ันเอามือันหน้าออแบฮยอนเอาไว้
“ถ้ายัเอามือันันไว้ เธอะโนลโทษเป็นสอเท่า” ันรีบเอามือลอย่ารวเร็วในทันทีเลย แบฮยอนยิ้มออมา ่อนที่ะแล้วูบที่มูอันเบาๆ
“ัน็รัเธอเหมือนัน” ันยิ้มออมาเมื่อไ้ยินำพูอแบฮยอน ่อนที่ะุหน้าลที่ไหล่อเา
“บอว่าอย่าทำัวแบบนี้”
“=[]=”
“เพราะันะอใไม่ไหว J”
“อะ..บ...แบ..ฮยอน อื้อ อ..”
ทำไมูบบ่อยี้ 5555555555
แล้วอนบนี่ืออะไร ฮา. น่ารัิ้มลิ้มนะเ =///=
ิถึัเลยรับเ รู้สึว่าหายไปนานมา อโทษนะรับ
พอีมีธุระที่้อัารนิๆหน่อยๆ
ยัรัเเหมือนเิมรับ ูบปา J
ความคิดเห็น