คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : I LIKE YOU
ฟินี้แ่ึ้นแบบรวเร็วมา อยู่ีๆมัน็เิไอเีย
า เรียน นะรับ อย่าไปาหวัอะไรมา
แ่ึ้นสนอิเลสัวเอ
I LIKE YOU
“แบฮยอน! นายมัวทำอะไรอยู่ รีบออมาัทีเ่!”
เสียใสๆอน้านอัึ้น ทำให้ผมรีบใส่รอเท้าอัวเออย่ารีบเร่ที่สุ ่อนที่ะเปิประูห้อแล้วใบหน้าบึ้ึอเ้าอเสียใสๆ็เป็นสิ่ที่ผมไ้เห็นเป็นอันับแร
“..อโทษที” ผมยมือึ้นเาหัว
“้าลอ”
เธอพูเสร็็สะบัผมใส่ผมแล้วเินลบันไลไป ผมหันไปล็อประูห้อ่อนที่ะรีบวิ่ามนัวเล็ที่เินระแทเท้าเสียัลบันไไปอย่าเร็ว นอะไราสั้นแ่เินเร็วเป็นบ้า
“แทยอนอ่า รอ่อน”
ผมึ่วิ่ึ่เินอยู่้าหลัอเธอ ิูสิรับอนนี้หน้าอเธอยับึ้ึเหมือนเิม แถมยั้าวาสั้นๆอเธอออไปไลผมเรื่อยๆ
“แทยอน!”
ผมึ้นเสียบ้า อนนี้เธอเลยหันมาและมอผมาวาๆ
“อะไร! ทีันยัรอนายเป็นั่วโมไ้เลย!”
พอเธอหันมาเธอ็เริ่มัใส่ผมเป็นุเลยรับ ผมไ้ยืนมอเธอาปริบๆ
“อโทษแล้วไ”
“เอะ! รีบเินามมาเลย เี้ยแล้วยัเิน้าอี!”
โห. วามสูอเธอับผมนี่ไม่ไ้แ่าันมาเลยนะรับ
ผมับแทยอนเินมานถึห้าสรรพสิน้านาให่ลาใเมือ ใ่แล้วรับ ที่แทยอนนัผมมารั้นี้็เพราะว่านัร้อที่เธอามรี๊มาเป็นแรมปีำลัมีานแลายเ็นึ้น ้วยเหุนี้เธอเลยลาผมมารอิวเป็นเพื่อนเธอรับ เธอบอว่าอนเธอึ้นไปอลายเ็นบนเวที ให้ผมถ่ายรูปเธอรัวๆเลย - _ -
“นเยอะมาเลย เพราะนายนเียวแบฮยอน”
“อะไรัน -_-”
“ไม่้อมาทำเป็นบ่นเลยนะ นายไม่มีสิทธิ์บ่นอะไรทั้นั้น!” เธอยำปั้นึ้นมาทำท่าะ่อยผม้วยรับ ผมมอท่าทาอเธอแล้วเม้มปาแน่น พยายามอย่ามาที่ะไม่หลุหัวเราะออมา
“ันะพานายไปหามุมเหมาะๆ ในารถ่ายรูปันับแุนะ!”
แุนี้ือื่ออนัร้อที่เธอามลั่ามรี๊มาลอรับ เธอับแนผมแล้วออแรลาผมเินไปเินมาสอสามรอบ ่อนที่ะมาหยุอยู่รมุม้าน้ายมือ
“รนี้เหรอ?” เธอพยัหน้ารับผม ่อนที่ะยื่นระเป๋าและอพะรุพะรัอเธอมาให้ผมถือ
“ถือไว้ให้้วย” เธอบอผมแล้วหันหลัเินออไป สัพัเธอ็เินลับมา ผมล่ะใหมเลย - _ -
“อะไรอเธออียัยบ้า”
“ันูียั?”
“อะไรอเธอ”
“ันูโอเยั?”
“อือ ็ีแล้ว”
เธอ้มลัเสื้อผ้าอเธอ ่อนที่ะเยหน้าึ้นมาถามผมอีรั้
“ันูสวยแล้วหรือยั?”
หัวใผมเ้นแรึ้นทันทีที่ไ้ยินำถามาปาอนรหน้าเลยรับ ผมยมือึ้นเาหัวัวเอเพื่อลบอาารเิน่อนที่ะพยัหน้าออไป
“อะไรัน อบีๆิ”
เธอมอผมาใสเลยรับ อนนี้หัวใผมเ้นรัวเลยอ่ะ โอ้ยย ผมเลีย่วเวลาและวามรู้สึแบบนี้ริๆ
“อือ สวย สวยมา...”
เธอยื่นมือมาหยิแ้มผม ่อนที่ะรีบวิ่ไปนั่่อิวเ้าแถว ผมมอเธออยู่นาน ่อนที่ะหยิบล้ออัวเอึ้นมาเรียมพร้อมและถ่ายภาพไปเรื่อยๆ
อนนี้เวลาผ่านไปเือบหนึ่ั่วโมแล้วรับ แฟนลับที่ส่วนมาะเป็นผู้หิมาันเยอะมา ผมล่ะแอบอิาแุอะไรนั่นริๆเลยรับ มีสาวๆมารอรี๊เป็นร้อยๆพันๆน อนนี้ผมมอไม่เห็นแทยอนแล้ว้วย แล้วผมะรู้ไหมล่ะ ว่าเธอะึ้นไปอนไหน T-T นเยอะนานี้ผมเบลอแน่
สัพัผมไ้ยินเสียโห่รับ สาบานไ้เลยว่าเป็นเสียโห่ ผมพยายามับใวามอทาทีมานที่ยืนอยู่บนเวทีและประาศออมา อะไรวะ ฟัไ้แ่ว่า อบุรับ ห่าเอ้ย!
“อ..อ้าว แทยอน เธอออาแถวมาทำไมเนี้ย” ผมถามนัวเล็ที่ยืนหน้าบึ้อยู่รหน้าผม
“เาไ้นรบแล้ว เาบอว่าแไ้แ่ 200 น”
“แล้วเธอ...”
“ันเป็นนที่ 201 อ่ะิไอ้บ้า!” เธอระแทเสียใส่ผม่อนที่ะเินนำผมออไป ผมรีบวิ่าม่อนที่ะึแนเธอเอาไว้
“ไม่รอูหน่อยเหรอ” ผมับแนเธอไว้ แทยอนมอไปที่เวทีแล้วส่ายหน้า
“ทำไมล่ะ”
“ทำไมนายถามมาแบบนี้เนี่ย!” เธอ้อหน้าผมแล้วเอานิ้วี้ิ้มหน้าผมเบาๆ
“็เห็นเธออบ”
“อือ อบ”
ผมสบาเธอในอนที่เธอพูว่าอบพอี หัวใผมเลยเ้นแรึ้นมาอีรอบ บ้าิบ!
“ันไม่อยาให้นายรอนานอ่ะ ไปเถอะ”
“เฮ้ย! ันรอไ้นะ เราลับไปอนนี้ยัทันนะ ไปหาที่เหมาะๆแล้วันะถ่ายรูปแุอเธอให้สวยๆเลย”
“็บอว่าไม่อยาให้นายรอไเล่า!”
“ันรอไ้! เธอเ้าใป่ะเนี้ย ให้ันรอเธอทั้ีวิัน็รอไ้!”
“อ...อะไร นาย...พูอะไร”
ผมยมือึ้นมาปิปาทันที ิบหายแล้วไอ้แบฮยอนเอ้ย! เป็นเพื่อนีๆไม่อบ ันมาหลอบเพื่อนัวเออี ผมอยาเลหัวัวเอริๆที่ันหลุปาออไป
“ันถามว่านายพูอะไร หมายวามว่ายัไ!”
“ป่าว”
ผมเอามือออาปาแล้วอบเธอ สีหน้าเธอ็ไม่ไู้เื่อผมเท่าไหร่หรอนะรับ ผมสัมผัสไ้ - _ -
“็ี ั้นพรุ่นี้อนเ้านายมารับันที่บ้าน้วยนะ”
“ะไปไหนแ่เ้า”
“พอีรุ่นพี่ที่โรเรียนวนันเท”
“ใร!”
“อะไรอนายเนี้ยแบฮยอน ันแ่ให้นายมารับนะ ถ้าไม่ไ้ันะไ้ไปเอ” เธอหันหลัให้ผมแล้วเินนำออไป โยมีผมเินามและหอบออเธออยู่เ็มไปหม
“รุ่นพี่นไหน แทยอน! บอันมา!”
“ทำไมัน้อบอนาย้วยล่ะ”
“็ันอบเธอ!” ผมาโไม่แพ้ับเธอที่หันมามอผมแล้วอ้าปา้าเลยรับ
“นายอบันเหรอแบฮยอน” เธอเินเ้ามามอผมใล้ๆ ผมัปาัวเอแน่นเลยรับ ฮือ T///T
“แบฮยอน....”
“อือ อบ อบมา้วย” ไหนๆมัน็มาถึั้นนี้แล้วรับ อะไระเิ็ให้มันเิไปเลยแล้วัน!
“น...นายนี่มัน!!”
“แทยอน ันอโทษ ันไม่รู้ริๆว่าอบเธอั้แ่เมื่อไหร่ รู้อีทีัน็อบเธอไปแล้ว เรายัเป็นเพื่อนันเหมือนเิมไ้ใ่มั๊ย?” ผมรีบเอื้อมมือไปับมือเธอเอาไว้
“มีใรเาบออบันแล้วเาเป็นเพื่อนันบ้าป่ะ” หัวใผมหล่นไปอยู่ที่เท้าเลยรับ แบฮยอนแแห้วแล้วริๆ
“แทยอน...ือ”
“มีแ่เป็นแฟนัน” เธอยิ้มออมาในะที่พู แ้มอเธอำลัเป็นสีแรับ โรน่ารัเลยริๆ ผมเลยไ้โอาสึัวเธอเ้ามาใล้ๆ ลิ่นหอมอ่อนๆาัวเธอำลัทำให้ผมลั่
“เป็นแฟนันนะ” ผม้มลมอนัวเล็ที่ำลัเม้มปาัวเอไว้แน่นแล้วอยิ้มออมาไม่ไ้
“แทยอนรับ”
“อือ อะไรอีล่ะ”
“เป็นแฟนับผมนะรับ” ผมเห็นเธอพยัหน้าเป็นำอบ ผม็รีบึเธอเ้ามาอทันทีเลยรับ เธอผอมว่าที่ผมิไว้อีนะเนี้ย!
“ปล่อยไ้แล้ว อายน” เธอันัวผมออ ่อนที่ะ้มหน้าล ผมไม่่อยไ้เห็นเธอในมุมแบบนี้เท่าไหร่เลยริๆรับ
“แล้วไอ้เรื่อรุ่นพี่อะไรนั่นล่ะ” ผม้มลระิบถามเบาๆ
“ันโหนาย :P ”
“เธอนี่มัน ยัยบ้า!” ผมีหน้าผาเธอไปเบาๆ ่อนที่ะหัวเราะออมา สุท้ายผม็แพ้นไ้สินะรับ
ผมับแทยอนหันไปทาเวทีทันทีเมื่อไ้ยินเสียประาศาทีมาน รั้นี้เป็นารเปลี่ยนแปลำหนารและให้นที่มีอัลบั้มอี 300 น เ้ารับลายเ็นไ้
“รีบไปเ้าิวเร็ว” ผมันหลัแทยอนที่ำลัยืนอึ้
“นายรอันไ้แน่นะ”
“อือ บอแล้วไ ให้รอทั้ีวิัน็รอไ้” เธอยิ้มให้ผม ่อนที่ะล้วมือไปหยิบอัลบั้มอแุึ้นมาถือไว้ในมือ
“นายไปหามุมเหมาะๆนะ อย่าลืมถ่ายรูปันับแุเยอะๆล่ะ”
“โอเร้าบบ” ผมเินามเธอเ้าไปภายในฝูนอีน ่อนที่ะมอหามุมเหมาะๆแบบที่เธอบอ สัพัผม็เห็นเธอวิ่ลับมา
“ลืมอะไรอีล่ะ”
“ไม่ไ้ลืม ันแ่ะมาบออะไรนายบาอย่า”
“บอัน อะไรล่ะ” ผมมอเธอ้วยสายาที่ไม่เ้าใ แ่เธอลับยิ้มและูเหมือนว่าำลัอารม์ีสุๆ
“ำไว้นะ ันอบแุ็ริ แ่ันอ่ะ อบนายมาว่า” เธอเย่ัวึ้นมาุ๊บที่แ้มผมเร็วๆ ่อนที่ะวิ่ลับไป้านในอีรั้ หัวใผมพอโเลยรับ รู้สึเหมือนัวเอำลัะบินึ้นไปบนฟ้ายัไไม่รู้ ผมหันไปมอโปสเอร์รูปอแุที่ำลัยิ้มว้าและูสอนิ้ว ่อนที่ผมะยิ้มับัวเอและหัวเราะออมาเบาๆ
“ไม่้อมายิ้ม เพราะอนนี้ันนะนายแล้วโว้ย!”
.
.
.
.
.
.
______________________________________________
บรับบ แ่ไปแอบมโนเป็นัวเอมา
อ่านไปอ่านมา ทำไมแทยอนเมะั แบฮยอนูเะไปเลยอ่ะ ื๊อ - _ -
่าเถอะรับ 555
เรื่ออื่นล่ะอั ราบ T/T เี๋ยวลับไปปั่น่อล่ะเนี้ย
แ่ฟิแปบเียว แ่แ่เว็บสอสามั่วโม T-T
เพลียับสมอัวเอ
ุบ
ความคิดเห็น