เจ็บซ้ำๆกับคำว่ารัก

เนื้อเรื่อง

เราเป็นคนหนึ่งที่เคยคิดอยากมีเพื่อนที่เข้าใจเราสักคนหนึ่ง
เพื่อนที่ไม่ได้หวังสิ่งของอะไรตอบแทน
เพื่อนที่เข้าใจในและยอบรับในความแตกต่างของเรา
ต่างฝ่ายต่างเข้าหากัน ทำความเข้าใจกัน
ไม่ทิ้งกันให้อีกฝ่ายต้องอยู่กับความโดดเดี่ยวทั้งๆที่ต่างฝ่ายต่างอยู่ใกล้กัน
เจอหน้าพูดคุยกันทุกวัน

... การพบเพื่อนก็เหมือนกับการคบแฟนที่ต้องอาศัยความเข้าใจ
การให้อภัย หลายคนทิ้งเพื่อนอย่างไม่ใยดี
ยามเมื่อมีแฟน
แต่เมื่ออกหักก็กลับมาในสภาพนกบาดเจ็บที่บินกลับรังใช้รังเป็นที่พักฟื้น
เมื่อหายดีก็บินออกไปอีกโดยไม่เหลียวแลรังเก่าๆ
ที่เคยปกป้องตัวมันจากอันตราย
แต่รังๆนั้นก็ไม่เคยนึกเกลียดเจ้านกตัวนั้นเลย

... ทำไมคนที่เราสนิทชิดใกล้กับกลายเป็นคนที่เราเกรงใจเค้าน้อยสุด
... ทำไมบางคนมีเพื่อนอยู่มากมายแต่ก็ต้องกลับรู้สึกโดดเดี่ยว เหมือนไม่มีใครเลย
... ทำไมเพื่อนสนิท เมื่อมีสุข ก็สุขร่วมกัน แต่เมื่อยามทุกข์ กลับไม่ทุกข์ร่วมกัน
... ทำไมสิ่งที่เราคิดว่ามีค่าที่สุดสำหรับเรา กลับกลายเป็นสิ่งที่น่าหัวเราะสำหรับคนบางคน
... ทำไมเมื่อเวลาเรามีสุขเราคิดถึงเค้าคนนั้นเป็นอันดับหนึ่ง แต่เมื่อเค้าคนนั้นมีสุขกลับคิดถถึงเราเป็นอันดับสุดท้าย
... ทำไม
... และทำไม..ไม่มีที่สิ้นสุด

หลายอย่างทำให้คนท้อใจ
หลายอย่างที่ทำให้คนเสียใจ
หลายอย่างทำให้คนๆหนึ่งเปลี่ยนไป
มันเป็นประสบการณ์ เป็นสิ่งสอนให้เราเป็นเรา

... แต่ก็มีบางคนที่รู้ว่าสิ่งๆนั้นทำให้เจ็บ ให้ปวด
แต่ก็ยินยอมที่จะเจ็บต่อไป เพราะคำว่ารัก

++ รักที่ไม่มีรูปแบบ ไม่ว่าจะรักแบบเพื่อน หรือรักแบบคนรัก ++