คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทแรก -- (เกือบ)สาย // ไอ้สูงหล่อ Vs. ไอ้เตี้ยสวย
ปังๆๆๆ !!
เสียงเคาะประตูห้องผมดังขึ้น(อย่างรุนแรง โหดไปไหน - -)
โว้ยยยย คนจะหลับจะนอน วันนี้มันวันอาทิตย์นะวะครับ - - มาทุบประตูปังๆงี้ได้ไงเนี่ย
ปังๆๆๆ !!
ใครวะ ทุบอยู่ได้ = = ในขณะที่ผมกำลังคิดอยู่ว่าใครหน้าไหนมันบังอาจมาเคาะประตูห้องคิมคีย์คนนี้
“คีย์ ! คีย์ ! ตื่นได้แล้วววว นี่มันสายแล้วนะ เดี๋ยวแกก็ไปโรงเรียนไม่ทันหรอก !” เสียงของดงเฮตะโกนอยู่หน้าห้องลูกชายตัวเอง
-o- นั่นมันเสียงมี๊ด๊องสุดโหดนี่หว่า วันนี้มันวันอาทิตย์ไม่ใช่เหรอ มาปลุกผมทำมายยย TT
“มี๊ครับบ วันนี้มันวันอาทิตย์ไม่ใช่เหรอ มี๊ปลุกน้องคีย์ไมอ่ะ ?” แหม่ สรรพนามที่ผมใช้เรียกตัวเองนี่มันน่าอายจริงๆ กระซิกๆ ผมโดนบังคับให้เรียกแทนตัวเองว่า น้องคีย์ T^T
“วันอาทิตย์บ้านแกซิ - - วันจันทร์ แหกตาดูวันที่ไป๊ เปิดประตูได้แล้ว แกไปอาบน้ำไป เดี๋ยวมี๊จัดเตียงให้”
“อ่า วันจันทร์เหรอ วันอาทิตย์มิใช่ = =” วันนี้วันอาทิตย์ไม่ใช่เหรอ เอ๊ะ หรือว่าวันจันทร์วะ - -
“แกกล้าเถียงมี๊คนสวยของแกเหรอ วันจันทร์ก็วันจันทร์ดิ - -“ มี๊ด๊องยืนยัน
“T^T ก็ได้ๆๆ น้องคีย์ไปอาบน้ำนะ” ผมว่าพลางลุกขึ้นดูนาฬิกา 7 โมงแล้วนี่หว่า หวา รีบๆดีกว่า เดี๋ยวไปโรงเรียนสายละโดนมี๊ด่าอีก หูชาแน่ๆ หนักไปกว่านั้นโดนป๋าบอมกักบริเวณ ไปเที่ยวไม่ได้อีก TT
ผมเดินลงมาข้างล่างเห็นมี๊ด๊องกำลังตักข้าวต้มให้อยู่ เลยเดินเข้าไปหา
“เอ้า นี่ รีบๆกินซะ อีก 15 นาที เดี๋ยวไปสายอีก คราวที่แล้วไม่เข็ดรึไง”
“มี๊อ่ะ ก็น้องคีย์นึกว่าวันนี้เป็นวันอาทิตย์นี่นา -3-“ ผมเถียง
“เอาเหอะ รีบๆกินละไปเรียนได้แล้ว”
อะไรนักหนาเนี่ย รู้สึกว่ามี๊จะไล่ผมจังนะ - - เชอะ! รีบๆกินดีกว่า จะได้ไปโรงเรียนซักที
ผมเดินออกมาจากบ้าน ผมเดินไปโรงเรียนทุกวันแหละครับ ก็บ้านผมก็อยู่ห่างจากโรงเรียนประมาณ 1 กิโลเมตรเลยโดนป๋าบอมบังคับให้เดิน ป๋าบอมไม่รู้รึไงนะ ว่าเดินมากน่ะ น่องมันขึ้นเดี๋ยวไม่สวย กิ๊วๆ (นอกเรื่องล่ะ - -) ที่จริงผมเคยขอรถซักคันนะ แต่มี๊ไม่ให้ มี๊บอกว่าเปลืองแค่นี้เองเดินๆเดี๋ยวก็ถึง T^T ป๋าบอมก็เห็นด้วย ผมเลยต้องเดินแบบนี้ไง แต่ชินแล้วล่ะ เดินมาจะ 3 ปีละเนี่ย
ในที่สุดก็ถึงซักทีโรงเรียนอันเป็นที่รัก -w- ข้างหน้านี่เอง อีกโค้งเดียวววว
ปรี๊นนๆๆ !!
อยู่ๆก็มีรถคันหนึ่งโผล่ออกมาจากโค้งด้วยความเร็วสูง ผมซึ่งยืนตรงนั้นพอดีก็โดนซิครับ ลงไปกองกะพื้นด้วย โฮ ๆๆ TT วันนี้ซวยอ่ะ ตื่น(เกือบ)สาย ยังจะมาโดนรถไอ้บ้าไหนก็ไม่รู้เฉี่ยวซะงั้นอ่ะ อย่าให้แม่เจอนะ แมร่ง ตายแน่!!
เอ๊ะๆๆ รถคันที่มันเฉี่ยวผมมันเลี้ยวเข้าโรงเรียนผมนี่หว่า หึหึ ต้องตามครับอย่างนี้ต้องตาม
ว่าแล้วผมก็วิ่งตามรถคันนั้นเข้าไปในโรงเรียน ประตูโรงเรียนก็กำลังจะปิดพอดี วุ๊ย! อะไรนักหนาวะครับ ผมวิ่งผ่านอาจารย์
รถเลี้ยวเข้าไปจอดในโซนจอดรถของนักเรียน มันลงมาละครับ มันลงมาแล้วววว ตายแน่เมิง -.- โฮะๆๆ เล่นกะใครไม่เล่น เล่นกะคิมคีย์ อย่าอยู่เลยเมิง!!
ร่างสูงโปร่งของใครบางคนก้าวลงจากรถหรูคันนั้น ใบหน้าหล่อเหลานั้นเอาผมแอบเคลิ้มเลยแหะ เห้ย! ไม่ได้ๆ มันขับรถเฉี่ยวแกแล้วยังหนีอีกนะ คิมคีย์อย่าเคลิ้ม?? จัดการ!!
“นี่ !! นายอ่ะ ไอ้สูง!” ผมตะโกนเรียกมัน มันหันซ้าย หันขวา สุดท้ายมันก็หาผมเจอ - - ผมเตี้ยขนาดนั้น มันเอามือชี้ตัวเอง เป็นเชิงถามว่า เรียกมันเหรอ = =
“เออ เมิงนั่นแหละ ไม่ต้องไปมองคนอื่น” ผมว่า เอามืออชี้หน้ามันไปด้วย ไอ้สูงแมร่งหล่อวะครับ
“อะไรของนายห๊ะ ชั้นลงมาจากรถนายก็มาชี้หน้าชั้นเนี่ย - -“ มันถามผม
“ก็เมิงอ่ะ ขับรถเฉี่ยวกู มันเจ็บนะเฟ้ย แถมไม่พอ เมิงยังไม่ลงมาดูอีก ถ้ากูตายขึ้นมาล่ะ”
“อ่อ นายเองเหรอ ที่เดินเกะกะถนนเมื่อกี้อ่ะ-o-“ ดูม๊านนดูมันตอบ มันว่าผมเกะกะ
“ไอ้บ้า เกะกะบ้านเมิงดิ กูเดินของกูดีๆ เมิงอ่ะแหละ ขับรถไม่ดูตาม้าตาเรือ”
“ก็มันไม่มีตาม้าตาเรือให้ดูน่ะซิ = =” -o- มันกวนครับ มันกวน
“เมิงนี่มัน.. ฮึ่ย ไอ้..ไอ้..ไอ้สูงหน้าหล่อ คิดว่าหล่อละจะไม่ผิดรึไงฟะ” นี่ผมพูดอะไรไป ชมมันว่าหล่อเหรอ เชอะ ผมหล่อกว่ามันเย๊อะ (เร้อะ - - //ไร้เตอร์) (เออดิ หล่อซิ! // คีย์)
“แล้วไงอ่ะ อ่ะโด่ ไอ้เตี้ยหน้าสวย หล่อสู้ชั้นไม่ได้อ่ะดิ๊” ห๊ะ อะไรนะ มันว่าผมเตี้ย -o- ไอ้นี่นิ วอนตายละเมิง
“เมิงว่าใครเตี้ย ไอ่อ๊อด!” ผมกระโจนใส่มันเลยครับ แต่มันดันไวกว่า แต่เอามือดันหัวผมไว้ ผมก็เอื้อมไม่ถึงมันแล้วอ่ะ -o- ให้ตายดิ ผมเตี้ยจริงๆใช่ม๊ายย TT
“ว่านายนั่นแหละ ผู้ชายอะไร เตี้ยชะมัด เอ่อ แล้วเมื่อกี้ใครอ๊อดว่ะ = = เรียกซะน่าเกลียดเชียวนะ”
“ก็เมิงหน้าเหมือนกบอ่ะ -o- ปล่อยกูนะเฟ้ยๆ ปล่อยๆ”
“ปล่อยก็โง่อ่ะดิ หึหึ ชั้นน่าจะทำมากกว่านี้นะ นายอยู่ไม่สุขแน่” มันยิ้มแบบมีเลศนัย อะไรฟะ ชักขนลุก
“อะไร มะ...หมายความว่าไง อะไรอยู่ไม่สุข ไอ้อ๊อด!” มันหมายความว่าไงฟะ
มันมองไปรอบๆ ผมก็เลยมองตาม โอ้ ผมเพิ่งสังเกต มีแต่คนมุงดูเราเต็มเลย แล้วส่วนมากทั้งหมดนั่นก็ผู้หญิงซะด้วย หน้าตามุ่งร้ายน่าดูเลย TT พวกนั้นเหมือนจะฆ่าผมเลยแหะ
“หึ นายเห็นมั้ย นั่นน่ะ แฟนคลับชั้นทั้งนั้นนะ” แหวะ อวดแฟนคลับเหรอ
“แล้วไงล่ะ?”
“ก็ลองนายมีเรื่องกะชั้นเนี่ย แฟนคลับชั้นคงไม่ปล่อยนายไว้หรอกใช่มั้ย ^^”
หนอยย ขู่เร้อะ คิดว่ากลัวรึไงว่ะ เออ! กูแอบหวั่นๆโว้ย
“เหอะ กลัวตายละเมิง” ปากดีไปงั้นแหละครับ TT
“หึ ขอให้มันจริงเห๊อะ อย่าร้องไห้กลับมาหาชั้นละกัน ฮ่าๆ” หัวเราะแป๊ะเมิงซิ = =
“เออ ไม่มีวัน เหอะ! เมิงปล่อยกูได้ล่ะ กูจะไปเรียน - -“
“ไม่ปล่อย นายพูดเพราะๆก่อนซิ ละชั้นจะปล่อนนาย^^”
“ไม่ ปล่อยกูนะ!” ไม่มีวัน เหอะ!
“หืมม หรือว่า....จะให้ชั้นทำแฟนคลับพวกนี้เดือดดีน้า” มันว่าพลางดึงผมเข้าไปใกล้ เห้ยๆๆ ไอ้อ๊อด เมิงจะทำอาร๊ายยย ปล่อยกู
“เออๆๆ ก็ได้ๆๆ นายปล่อยชั้นได้มั้ย ไอ้...เอ้อ..นาย!” ฮึ่ย ยอมมันไปก่อนวุ้ย = = (เมื่อกี้ใครบอกไม่มีวัน // ไร้เตอร์) (เงียบเหอะ! // คีย์)
“ฮ่าๆ อย่างนี้ซิ ค่อยน่ารักหน่อย ^^” มันพูดพลางปล่อยผมออกมาเป็นอิสระ หันหลังเดินไปทางตึกเรียน
“เดี๋ยว เมิง เอ๊ย นาย”ผมเกือบหลุดแล้วมั้งล่ะ วันนี้คงต้องยอมมันจริงๆ เพราะเมื่อกี้มันหันมามองผมด้วยสายตาโหด TT
“หืม? มีอะไร ไอ้เตี้ย = =” เอ๊ะ ไอ้บ้านี่
“เมิง...เอ๊ย นายชื่ออะไร”
“มินโฮ ชเวมินโฮ แล้วนายล่ะ”
“คีย์ คิมคิบอม”
“อ่าฮะ ไว้เจอกันนะเตี้ย บ๊ายบาย ^^” มันเดินไปแล้ว มันเดินออกไปแล้ว…………….
หึหึ คิดว่าผมจะจบเหรอครับ ผมก้มลงเก็บกรวดแถวๆนั้นขึ้นมาเล็งไปที่รถคันงามของมัน
ตุ้บ!!!!
แหม -w- เข้าเป้าแหะ รถคันงามมีรอยบุบแล้วว โฮะๆๆๆ
เมื่อไอ้สูงได้ยินเสียงกรวด มันก็รีบหันกลับมามองด้วยความงุนงงแป๊ปๆ พอเห็นรถตัวเองเท่านั้นแหละครับ ผมก็วิ่งซิ ใครจะอยู่ให้มันฆ่าล่ะ 555
“ไอ้เตี้ย!! คิมคิบอมมมม!!!!!!!”
เสียงไอ้สูงนั่นไล่ตามหลังผมมา ฮ่า ซะใจชะมัดเลยคิมคีย์ กร๊ากกกกกกกกกกกกกก
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
TALK : มาอัพแล้วนะคะ ตอนนี้เป็นไงมั่ง เม้นๆกันบ้างเน้อ ^^
ความคิดเห็น