เรื่องราวกันแสนโดดเดี่ยว ข้ามผ่านท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยก้อนเมฆสีขาว ไม่ว่านานแค่ไหนคำพูดและการกระทำนี้ก็ยังคงก้องกังวาลอยู่ภายในใจ จูบตนเอง เพื่อไว้อาลัยแก่โลก นิทราไปพร้อมกับลมหายใจสุดท้าย
"โลกอันแสนหอมหวานเอย โลกอันแสนหอมหวาน..ข้าจะยังเฝ้ารอเจ้าอยู่ไย"
"มีดเล่มเล็กที่สลัก แด่ ตัวเจ้า อีกไม่นานมันจะมาปักอยู่ที่อกของข้า ทุกอย่างที่ข้าจะต้องทิ้งไว้ที่โลกใบนี้ แม้นแต่ความความรักที่ข้ามีไว้กับเจ้า"
น้ำตาที่หยุดไหลไปครั้งหนึ่งนานมาแล้ว กลับรินไหลออกมาอีกครา ณ สถานที่อันไรผู้คน แล้วยิ้มเยอะให้กับการตายที่กำลังจะเกิดขึ้น
"การตายเป็นเพียงส่วนหนึ่งของชีวิต เจ้าต้องไปเพียงลำพัง ไม่มีแม้นเพื่อน ไม่มีแม้นคนดู และคนที่เจ้ารัก"
เสียงที่ย้ำเตือนภายในความคิด ชั่งเป็นเรื่องจริงอันน่าเศร้า....
แด่ คนที่จากไป และคิดที่จะจากไป
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น