ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter : Six
เช้าวันต่อมา
“โห คุราปิก้าก็โดนด้วยหรอเนี่ย”คิรัวร์เอ่ยขึ้นหลังจากฟังเรื่องที่คุราปิก้าเล่า(เหตุการณ์เจอรุ่นพี่คุโรโร่)
“บะ แบบนี้ก็โดนเพ่งเล็งอย่างเป็นทางการจากทั่วโรงเรียนแล้วละสิ ทำยังไงดี” Glaceเอ่ยอย่างวิตก
“ช่างมาน ถึงมันจะน่ารำคาญก็เถอะ แต่ยังไงก็ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้วนิ”คิรัวร์เอ่ย เมื่อทุกคนเข้าไปในตัวอาคารแล้วกำลังจะเปลี่ยนรองเท้า
เมื่อทุกคนเปิดประตูตู้ล๊อกเกอร์ก็มีจดหมายจำนวนมาร่วงลงมาจากล๊อกเกอร์ของ คิรัวร์ กอร์น คุราปิก้า
“อะไรเนี่ย”กอร์นเอ่ยขณะก้มลงเก็บจดหมายเกลื่อนพื้น โดยมีเพื่อนๆทั้งกลุ่มช่วยกันเก็บ แล้วเดินเข้าไปห้องเรียนเพื่อแยกจดหมาย(คือมันร่วงลงมาปนกันตอนเก็บเลยได้แต่โกยมารวมกันให้เป็นกองๆ)
หลังจากแยกเรียบร้อย
“โห สุดยอดเลยงะ นี่มันจดหมายรักทั้งนั้นเลยนิ” Glaceเอ่ย
“ชิ ทำไมไม่มีของฉันบ้างงะ”เลโอลีโอบ่นเมื่อเห็นจดหมายรักกองเป็นภูเขาแต่มีแต่ชื่อของ คิรัวร์ กอร์น คุราปิก้า
“แล้วจะอ่านยังไงหมดเนี่ย”กอร์นบ่น
“น่ารำคาญ”คิรัวร์เอ่ยพร้อมกำลังจะโยนกองจดหมายทั้งหมดใส่ถังขยะ
“เฮ้ย เดี๋ยวเซ่ แบบนี้มันโหดร้ายไปหน่อยมั้ง เขาอุส่าตั้งใจเขียนให้นายนะ”เลโอลีโอเอ่ยพลางหยุดคิรัวร์ไว้
“แต่จะให้ฉันมานั่งเสียเวลาอ่านมันทั้งหมดเนี่ยนะ”คิรัวร์บ่น
“เดี๋ยวพวกเราช่วยๆกันอ่านแปปเดียวก็คงจะหมด....มั้ง”คุราปิก้าเอ่ยอย่างไม่มั่นใจ
ณ เวลาพัก
“ชั้นชอบท่านคิรัวร์ มาตั้งแต่วันแรกที่เห็นแล้วกรุณาคบกับชั้นได้ไหมคะ” Glaceอ่าน
“ไม่”คิรัวร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงเซงสุดๆ
“งั้นอันต่อไป” Glaceเอ่ย
“เดี๋ยวๆ ชั้นต้องตอบจดหมายนี่อีกนานไหมเนี่ย”คิรัวร์บ่น
“ก็จนกว่าจะหมดและครับ” Glaceเอ่ยพลางมองกองจดหมายที่เหลือ
“เนื้อหามันเหมือนๆกันทุกอัน งั้นที่เหลือตอบว่า ‘ไม่’ ไปก็แล้วกัน”คิรัวร์เอ่ย
การตอบจดหมายเป็นเช่นนี้ Glaceช่วยอ่านให้คิรัวร์ เลโอลีโอช่วยอ่านให้กอร์น ส่วนคุราปิก้านั้นบอกว่าไม่ต้องก็ได้จึงตอบคนเดียว(ก็เป็นนักอ่านอยู่แล้วนิ...มั้ง)
จากนั้นก็ต้องหยุดไว้ก่อนเพื่อเข้าเรียน แล้วมาตอบต่อตอนเย็น
“เฮ้อ หมดซักที”คิรัวร์เอ่ยอย่างสบายอารมณ์
“นั่นสิ”คุราปิก้าเอ่ย
“เตรียมตัวไว้เลยครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ต้องมาทำแบบนี้อีก” Glaceเอ่ย
“ทำไมงะ”กอร์นถาม
“ก็ ดูท่าทางแต่ละคนคงจะไม่ยอมเลิกรากันง่ายๆแน่ คงจะเขียนกันมาอีกทุกวันจนกว่าจะเบื่อกันไปเองแหละครับ” Glaceอธิบาย
“555 ไม่หรอกมั้ง”เลโอลีโอเอ่ยอย่างร่าเริง
.........................................................................
เช้าวันต่อมา
“ไม่จริงหน่า”เลโอลีโอ คิรัวร์ คุราปิก้า กอร์น เอ่ยพร้อมกันเมื่อเจอเหตุการณ์เดจาวู
“เป็นไปตามที่คาดการณ์ไว้จริงๆ” Glaceเอ่ย พลางบันทึกลงสมุด
“ถ้าไม่อยากอ่าน ก็โยนทิ้งไปซะ ก็หมดเรื่อง”เสียงๆหนึ่งเอ่ยขึ้น
“รุ่นพี่ฮิโซกะ”ทุกคนเอ่ยพร้อมกัน
“สวัสดี วันนี้พวกนายก็ยังน่ากินเหมือนเดิมนะ แต่ไม่รวม2ตัวนั้น”ฮิโซกะเอ่ยยิ้มแย้ม
“ไอ้2ตัวนั้นนี่หมายถึงเราใช่มะ”เลโอลีโอกระซิบถามGlace
“ครับ” Glaceกระซิบตอบ
“ที่น่ากินคงไม่ได้รวมถึงคุราปิก้า ‘ของข้า’ ใช่ไหม ฮิโซกะ”คุโรโร่เอ่ยพร้อมเดินตรงเข้ามา
และแล้วก็เกิดบรรยากาศมาคุขึ้นมาในทันใด
“สวัสดีคุโรโร่ ว่าแต่คุราปิก้าจังเป็นของคุโรโร่ไปแล้วหรอ”ฮิโซกะทักคุโรโร่ และหันมาถามคุราปิก้า
“ไม่ใช่ซักหน่อย ชั้นไม่ได้เป็นของใครทั้งนั้น”คุราปิก้าเอ่ย
“แปลว่าฉันก็ยังมีสิทธิ งั้นพวกเราไปหาที่อื่นคุยกันก่อนดีไหม”ฮิโซกะเอ่ย พร้อมใช้บันจี้กัมกระชากกองจดหมายทั้งหมดโยนใส่ถังขยะ
“แก ฮิโซกะ”คุโรโร่เอ่ยอย่างเหลือทน
‘จะหนีจากเหตุการณ์ตรงนี้ยังไงดีเนี่ย’คุราปิก้า เลโอลีโอ คิรัวร์ Glace คิด
“เอ่อ พวกผมต้องไปก่อนนะครับ ออดเข้าเรียนดังแล้ว”กอร์นเอ่ยขึ้น
‘Nice idea กอร์น’คุราปิก้า เลโอลีโอ คิรัวร์ Glace คิด
“หืมจริงด้วย”ฮิโซกะเอ่ยพร้อมทำท่านึกขึ้นได้(แหล ความจริงรู้แล้วแหละ)
“แต่ชั่งมันเถอะ เรื่องของ ‘เรา’ สำคัญกว่า แต่2ตัวนั้นจะไปเข้าเรียนก่อนก็ได้นะ”ฮิโซกะเอ่ย
“แต่คุราปิก้าต้องไปกับข้า”คุโรโร่เอ่ย
‘ทะ ทำไงดี’คุราปิก้า เลโอลีโอ คิรัวร์ กอร์น Glace คิด
“ออดดังตั้งนานแล้ว ทำไมยังยืนอยู่ตรงนี้กันอีก”อิรุมิที่บังเอิญ(?)ผ่านมาเอ่ยขึ้น
“อย่าจริงจังขนาดนั้นสิ อิรุมิ”ฮิโซกะเอ่ย
“คิรัวร์เป็นอะไรรึเปล่า”อิรุมิหันมาถามคิรัวร์(เมินตัวละครอื่นๆที่อยู่ที่นั่นโดยสิ้นเชิง)
“ปละ เปล่าครับ งั้นพวกผมขอตัวก่อน”คิรัวร์เอ่ย และพาเพื่อนๆไป
“ชิ งั้นฉันก็ไปบ้างดีกว่า”ฮิโซกะเอ่ยขึ้นและเดินจากไป คุโรโร่เดินจากไปเช่นกันเมื่อคุราปิก้าไม่อยู่ตรงนั้นแล้วก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องอยู่ต่อ
“เอ้าแยกย้ายกันไปเรียนได้แล้ว ไม่งั้นฉันจะลงโทษทุกคนที่อยู่ที่นี่”อิรุมิเอ่ยขึ้น ทุกคนที่มุงดูเหตุการณ์รีบสลายตัวในทันที
...........................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น