หนุ่มรูปงามกับเจ้าชายอสูรน้อย

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter : Two

เช้ามืดวันต่อมา

อิรุมิตื่นขึ้นและลุกจากเตียง

“ตื่นแล้วหรอ ตื่นเช้าจัง”กอร์นทักขณะพยายามขุดตัวเองขึ้นมาจากเตียง

“อืม ปกติตื่นเวลานี้”อิรุมิตอบ

“งั้นไปอาบน้ำกันเถอะ จาได้รีบไปเริ่มงาน ขื้นช้าเดี๋ยวโดนคุราปิก้าสวดจนหูชาแน่”กอร์นเอ่ยพร้อมลุกออกจากเตียงและเดินนำอิรุมิไป

.............................................................................

“อาวหละงานแรกของพวกเรา ต้มน้ำให้คิรัวร์”กอร์นเอ่ยพร้อมเริ่มลงมืออย่างร่าเริง

และแล้วเวลาก็ผ่านไป

“อิรุมิยกถังนั้นกับถังนั้นนะ และก็ตามฉันมา”กอร์นเอ่ยพร้อมหิ้วถังน้ำที่มีน้ำเต็ม2ถัง อย่างง่ายดายผิดกับขนาดตัว

.............................................................................

“คิรัวร์ตื่นได้แล้ว”คุราปิก้าเอ่ยพร้อมเดินไปเปิดผ้าม่าน

“ขออีกหน่อยหน่า”คิรัวร์เอ่ยงัวเงียตอบพร้อมเปลียนเป็นนอนตะแคงดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงหลบแสงแดดยามเช้าที่สาดส่องเข้ามา

“ไม่ได้”คุราปิก้าเอ่ยพร้อมดึงผ้าห่มออก

“ชิ”คิรัวร์ลุกขึ้นนั่งพร้อมเอ่ยเสียงลอดไรฟัน

ก๊อกๆๆ

“เข้ามา”คิรัวร์ตอบ

“อรุณสวัสดิคิรัวร์”กอร์นเอ่ยเสียงสดใสพร้อมเดินเข้ามากับอิรุมิ

“อืม รุณหวัด”คิรัวร์ตอบ

“เอาไปเทเตรียมในห้องอาบน้ำได้เลยกอร์น”คุราปิก้าเอ่ย

“อืม ปะอิรุมิ”กอร์นเอ่ย

อิรุมิเดินตามกอร์นไปที่ห้องอาบน้ำแต่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่คิรัวร์อย่างไม่วางตานับตั้งแต่ก้าวเข้ามาในห้อง

ขณะที่กอร์นกับอิรุมิกำลังผสมน้ำอาบ คิรัวร์ก็เดินเข้ามาด้วยร่างเปลือยเปล่าเผยให้เห็นผิวขาวเนียนละเอียดน่าสัมผัสทั่วร่างอีกทั้งยอดอกสีชมพูบนอกขาว และยังส่วนล่างนั้น ทำให้อิรุมิถึงกับเคลือบเคลิ้มหลงใหลไปกับภาพตรงหน้า

“โอเค น้ำอุ่นกำลังดีเลย”กอร์นหันไปบอกคิรัวร์

“อืม ขอบใจนะกอร์น”คิรัวร์พูดพลางลงไปแช่ในอ่าง

“อืม”กอร์นตอบพร้อมรอยยิ้ม

“จะจ้องอีกนานมั้ย”คิรัวร์พูดพร้อมส่งสายตาไม่พอใจไปที่อิรุมิ ทำให้อิรุมิหลุดจากภวังค์กลับสู่เหตุการณ์ตรงหน้า

“เอ่องั้นฉันไปทำงานต่อก่อนนะคิรัวร์ ปะอิรุมิ” กอร์นเอ่นพร้อมชวนอิรุมิออกมา

................................................................

“ทำยังไงข้าถึงจะได้เป็นหัวหน้าพ่อบ้าน”อิรุมิเอ่ยถามคนรับใช้คนหนึ่งขณะช่วยกันซ่อมประตู

“โห เพิ่งจะมาได้แค่แปปเดียวก็อยากได้ตำแหน่งหัวหน้าแล้ว หวังสูงจริงน๊า แต่คงจะยาก นอกจากกอร์นแล้ว คนที่ท่านคิรัวร์ไว้ใจก็คุราปิก้านี่แหละ เพราะทั้ง3อยู่ด้วยกันมานาน แถมคุราปิก้าก็ทำงานทุกอย่างได้อย่างสมบูรณ์แบบ ถึงคุราปิก้าจะไม่อยู่ก็ยังมีกอร์นอีกทั้งคน นายเลิกหวังดีกว่าม๊างงงงงงงง”คนรับใช้เอ่ย

“งั้นเหรอ”อิรุมิเอ่ยหน้านิ่ง

“อ๊ะ แต่ถ้าคุราปิก้าและกอร์นออกจากปราสาทนี้ไปก็ไม่แน่”คนรับใช่เอ่ยต่อ

“ยังไง?”อิรุมิรีบถามกลับทันที

“ก็ท่านลอร์ดคุโรโร่หนะซี๊ ตั้งแต่มางานวันเกิดท่านคิรัวร์เมื่อปีที่แล้วเห็นคุราปิก้าเข้าก็ถูกใจ ส่งคนมาขอซื้อตัวคุราปิก้าแทบทุกวันเลยแถมให้ราคาไม่ใช้น้อยเลยนะ เงินเดือนที่เสนอคุราปิก้าก็มากกว่าอยู่ที่นี้อีก และท่านลอร์ดฮิโซกะก็สนใจทั้งกอร์นคุราปิก้ารวมถึงท่านคิรัวร์ไม่ใช่น้อย”คนรับใช้เอ่ยต่อ

“แล้วท่านคิรัวร์ว่าไง”อิรุมิถาม

“ท่านคิรัวร์ก็บอกไปว่าแล้วแต่เจ้าตัวเขา แต่ไม่ว่าข้อเสนอจะดีซักแค่ไหนคุราปิก้าก็ยืนยันจะอยู่ที่นี่ต่อไป”คนรับใช่เอ่ยตอบ

“อย่างงั้นเหรอ”อิรุมิเอ่ยพร้อมทำท่าคิด แต่สีหน้ายังคงไร้อารมณ์เหมือนเดิม

.......................................................................

วันเวลาผ่านไป

.......................................................................

“อ๊าว นั้นอิรุมิไม่ใช้เหรอ”เสียงเอ่ยแบบทีเล่นทีจริงสียงหนึ่งเอ่ยขึ้นเอ่ยขึ้น

“อืม”อิรุมิตอบโดยไม่สนใจจะหันไปมอง

“แหมๆ อย่าเมินกันสิ หันหน้ามาคุยกันหน่อยน่าอิรุมิ ตอนที่รู้ว่าอิรุมิมาที่นี่ ข้าตกใจแทบแย่แหนะ”ผู้มาเยือนกล่าว

อิรุมิถอนหายใจ “มาทำอะไรที่นี่ฮิโซกะ”อิรุมิถาม

ใช้แล้วท่านลอร์ดฮิโซกะ เจ้าของกิจการขนมหวานที่เป็นที่นิยมในขณะนี้(โดยเฉพาะหมากฝรั่ง) ที่ปกติจะไปสิงสถิตตามงานรื่นเริงต่างๆคอบหลีสาวๆและหนุ่มๆ(?) ทำไมถึงมาที่นี่

“แหมๆ ก็มาส่งช๊อกโก้โรโบ้ ที่คิรัวร์สั่งซื้อหนะสิ”ฮิโซกะตอบพร้อมรอยยิ้มแบบการค้า

“โกหก แค่ส่งของไม่เห็น นายจะต้องถ่อสังขารมาเองเลยนิ”อิรุมิเอ่ย

“แหมๆ ก็ที่นี่มีแต่ของน่าสนใจทั้งนั้นเลยนินา ทั้งคิรัวร์ กอร์น คุราปิก้า แล้วตอนนี้ยังมีอิรุมิมาเพิ่มอีกคน”ฮิโซกะตอบ

เมื่อได้ยินชื่อของคิรัวร์อิรุมิก็จ้องฮิโซกะอย่างไม่วางตาย ถึงสีหน้าจะเรียบเฉยแต่กลับมีจิตสังหารพุ่งออกมาแทน

“น่ากลัวๆ นายเล็งใครไว้รึไง อิรุมิ ให้ข้าเดานะ คิรัวร์ใช่ไหม”ฮิโซกะเอ่ยอย่างรู้ทัน

“งั้นเรื่องก็ง่ายขึ้น นายช่วยอะไรหน่อยได้มั้ย”อิรุมิเอ่ย

 “หืม หายากนะเนี่ยที่อิรุมิจะเอ่ยปากขอความช่วยเหลือจากคนอื่น แล้วให้ทำอะไรหละ ถ้าไม่น่าสนใจข้าไม่ช่วยนะ”ฮิโซกะตอบ

“นายช่วยดึงกอร์นกับคุราปิก้าออกไปจากที่นี่ได้ไหม”อิรุมิเอ่ย

“วิธีการหละ”ฮิโซกะถาม

“แล้วแต่นาย”อิรุมิตอบ

“คิดจะแย่งคุราปิก้าของข้า เรื่องมันไม่จบง่ายๆหรอกนะ”เสียงๆหนึ่งเอ่ยขึ้น

“ใครหนะ”อิรุมิเอ่ย

คนๆนั้นเดินออกมาจากหลังพุ่มไม้ใหญ่แล้วตรงมาที่อิรุมิกับฮิโซกะ

“ไง คุโรโร่ ลมอะไรพัดมาถึงที่นี่”ฮิโซกะถามผู้มาเยือน

“มาหาคุราปิก้าของข้า”คุโรโร่ตอบ

“หืม แต่คุราปิก้ายังไม่ได้ตอบตกลงเลยนิ ดังนั้นข้าก็ยังมีสิทธิ์”ฮิโซกะเอ่ยยั่วโมโหคุโรโร่

“แต่ในอีกไม่ช้าคุราปิก้าก็ต้องเป็นของข้าอยู่ดี”คุโรโร่เอ่ย

“ว๊า น่าเสียดาย แค่กอร์นคนเดียวก็ได้”ฮิโซกะเอ่ยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง

“อ๊ะ งั้นตอนนี้มาร่วมมือกันไหมละคุโรโร่”ฮิโซกะเอ่ยต่อ

“เพื่อ?”คุโรโร่ถาม

“เพื่อสิ่งที่พวกเราต้องการไง เป้าหมายของอิรุมิคือคิรัวร์ ของข้าคือกอร์น นายก็คุราปิก้า”ฮิโซกะเอ่ยตอบ

“อืม....งั้นก็ได้ แต่เตือนไว้ก่อนว่าอย่ามายุ่งกับคุราปิก้าของข้า โดยเฉพาะแกฮิโซกะ ถ้าแกแตะต้องคุราปิก้าของข้าละก็เรื่องไม่จบง่ายๆแน่”คุโรโร่ตอบ

“คร้าบๆ แล้วจะลงมือกันเมื่อไหร่”ฮิโซกะถาม

“วันเกิดคิรัวร์”อิรุมิตอบ

“ก็ได้ตกลงตามนี้”คุโรโร่และฮิโซกะตอบ

หลังจากเจรจากันเสร็จทั้งสามก็แยกย้ายกันไป

.....................................................................................