หนุ่มรูปงามกับเจ้าชายอสูรน้อย

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter : One

เมื่อเลโอลีโอกลับมาถึงบ้านก็พยายามทำตัวให้ปกติที่สุด

“ไง อิรุมิ ระหว่างที่พ่อไม่อยู่สบายดีรึเปล่า”เลโอลีโอถาม

“อืม”อิรุมิตอบโดยยังคงอ่านหนังสือต่อไป

“อะนี่ ของที่อยากได้”เลโอลีโอพูดพร้อมยืนกุหลาบสีเงินที่เอามาจากปราสาทให้

“หืม”อิรุมิเอ่ยพร้อมรับมา

“ของจริงนิ แปลว่าพ่อไปที่นั่นมา”อิรุมิเอ่ยถามทั้งที่ยังมองดอกกุหลายสีเงินในมือ

“เอ่อออออออ ใช่”เลโอลีโอตอบ

“แล้วพ่อแลกกับอะไร”อิรุมิถาม

“.... มันบอกว่าให้พาแกไปที่ปราสาท”เลโอลีโอตอบด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด

“งั้นก็ได้”อิรุมิพูดพลางลุกขึ้นออกจากบ้าน

“เดี๋ยวแกจะไปไหนอิรุมิ”เลโอลีโอวิ่งตามไป อิรุมิกำลังขึ้นม้า

“ก็ไปที่ปราสาทไง”อิรุมิเอ่ยจบก็ควบม้าออกไปทันที

“เดี๋ยวอิรุมิ แกไม่จำเป็นต้องไปนะ กลับมาอิรุมิ กลับมาาาาาาาาาาาาา”เลโอลีโอตะโกนไล่หลังไปแต่ก็ไร้เงาของผู้ที่เป็นลูกชาย

.................................................................

ณ หน้าประตูปราสาท

อิรุมิลงจากม้าแล้วปล่อยม้ากลับบ้านไป(ม้ามันฉลาดจำทางได้)จากนั้นก็ผลักประตูรั้วเข้าไป เดินไปตามทางที่ทั้ง2ข้างทางมีดอกกุหลาบสีเงินบานสะท้อนแสงในความมืด ดูๆไปก็เหมือนหมู่ดาวบนพื้นปฐพี อิรุมิเดินไปเรื่อยๆจนมาหยุดอยู่ที่ประตูปราสาท

“ล๊อกแฮะ”อิรุมิเอ่ย

 “ถ้างั้นก็”อิรุมิพูดลอยๆพร้อมยันประตูเต็มแรง ประตูที่น่าสงสารลอยละลิ้วไปตกกระทบที่บันได ตู้ม เสียงดังกึ่งก้องไปทั่วทั้งปราสาท

บรรดาข้ารับใช้ทั้งหลายต่างก็พากันวิ่งออกมาทุกทิศทาง และตกตะลึงกับภาพตรงหน้า

“เกิดอะไรขึ้น”

ทุกคนหันไปมองต้นตอของเสียงที่กำลังลงบันไดมา

เขาเป็นเด็กอายุประมาณ12-13 ผมสีเงินฟูนุ่มน่าสัมผัส ผิวขาวเนียนละเอียด ลักษณะท่าทางเหมือนแมว เดินงัวเงียลงมา

เด็กน้อยคนนั้นกับอิรุมิจ้องตากัน

“แกเป็นใคร คิดจะมาพังปราสาทของข้ารึไง”เด็กคนนั้นเอ่ย

“เปล่า เห็นมันล๊อกอยู่ก็เลยพยายามเปิดเข้ามา อ้อ ข้าชื่ออิรุมิ ที่นายเรียกให้มาเป็นค่าดอกกุหลาบนี้ไง”อิรุมิตอบหน้านิ่งพร้อมชูดอกกุหลาบสีเงินขึ้น

“ออ งั้นงานแรกของนาย อิรุมิ เก็บกวาดและซ่อมประตูนั่นซะ คุราปิก้าเรื่องเด็กใหม่นี่ฝากนายด้วยก็แล้วกัน”เด็กคนนั้นพูดจบก็เดินขึ้นไป

เด็กหนุ่มผมทอง รูปร่างหน้าตางดงามยิ่งกว่าสตรีเพศทั่วไป ซึ่งเป็นหัวหน้าพ่อบ้าน นามคุราปิก้า รับคำ”ครับ”

“นาย อิรุมิ ใช่ไหม ตอนนี้ยกประตูนั้นขึ้นมาปิดไว้ก่อนแล้วพรุ่งนี้เช้าค่อยว่ากันอีกที เอ้าแยกย้ายกันไปนอนได้ ส่วนนายตามชั้นมาอิรุมิ”คุราปิก้าเอ่ยสั่งและเดินนำทันที

.....................................................................

“นี่ห้องของนายอิรุมิ”คุราปิก้าเอ่ยพร้อมเคาะประตูห้อง

“คร๊าบ”เสียงงัวเงียตอบออกมา

“กอร์น นี่คนรับใช้ใหม่ ชื่ออิรุมิ ต่อไปมาเป็นรูมเมทของนาย”คุราปิก้าพูด

กอร์นมองผู้มาเยือน“สวัสดีครับกอร์นครับ มีอะไรให้ช่วยเหลือก็บอกได้เลยนะครับ”กอร์นเอ่ยทัยทายอิรุมิอย่างสุภาพ

“กอร์นเป็นหัวหน้าคนสวน และงานเบ็ดเตล็ดทั่วๆไป”คุราปิก้าเอ่ยต่อ

“อืม”อิรุมิตอบหน้านิ่ง

“งั้นฝากด้วยนะกอร์นชั้นไปนอนต่อละ”คุราปิก้าเอ่ยพร้อมเดินหาวจากไป

“อืม ไม่ต้องห่วง เข้ามาก่อนสิ”กอร์นตอบคุราปิก้าและเอ่ยเชิญอิรุมิ

ในห้องไม่มีอะไรมาก เตียง2หลัง โต๊ะและเก้าอื้2ชุด ตู้เสื้อผ้า แต่ขนาดของห้องกว้างพอสำหรับคน2คนอยู่ได้สบายๆ

“นายนอนเตียงนั้นนะ และก็ใช้โต๊ะนั้นได้”กอร์นเอ่ยพร้อมชี้ไปที่เตียงและโต๊ะดังกล่าว

“เด็กคนที่ผมสีเงิน นั้นเป็นใคร”อิรุมิถามกอร์นพลางนั่งบนเตียง

“อ้อ นั่นคิรัวร์เป็นเจ้าของปราสาทหลังนี้ คิรัวร์ ฉัน คุราปิก้าเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่จำความได้”กอร์นตอบพร้อมเปิดตู้เสื้อผ้าและหาของบางอย่าง

“อ้อ แล้วคุราปิก้าหละ”อิรุมิถามต่อ

“คุราปิก้าเป็นหัวหน้าพ่อบ้านหนะ อะนี่หวังว่าคงจะใส่ได้นะ”กอร์นตอบพร้อมยื่นเสื้อชุดหนึ่งให้อิรุมิ

อิรุมิรับเสื้อที่กอร์นยื่นให้มา แต่ดูท่าทางจะเล็กไปนิดสำหรับขนาดตัวของอิรุมิ

“ตอนนี้ทนใส่ชุดนั้นไปก่อนพรุ่งนี้ค่อยหาชุดที่พอดีตัวนายให้”กอร์นตอบพร้อมรอยยิ้ม

“อืม”อิรุมิพูดพลางไปเปลี่ยนเสื้อและเข้านอน

................................................................................