คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Chapter : Thirteen
หลายวันผ่านไปจนมาถึงฤดูการสอบFinal
“ไม่เข้าหัวเลยงะ”กอร์นบ่น
“นั้นสิ ทำไมต้องมีการสอบด้วยเนี่ย”เลโอลีโอเห็นด้วยกับกอร์น
“ถ้าพวกนายหมั่นทบทวนเสมอๆ มันก็ไม่ยากอะไรหรอก”คุราปิก้าเอ่ย
“ฉันไม่ได้หัวดีแบบพวกนายนินา”เลโอลีโอบ่น
“สู้ๆนะครับ ถ้าผมคาดการณ์ไม่ผิด อาจารย์น่าจะออกตามนี้นะครับ” Glaceเอ่ยให้กำลังใจ
“มีGlaceเก็งข้อสอบให้ สบายขึ้นเยอะเลย ปกติต้องอ่านกันซะแทบโต้รุ่งทุกวัน”คิรัวร์เอ่ย
“หมะ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ” Glaceเอ่ย
จากการสอบครั้งล่าสุดที่ผ่านมาเรียงลำดับได้ดังนี้
1) Glace และ คุราปิก้า (100คะแนน)
2) คิรัวร์ (74คะแนน)
3) เลโอลีโอ (52คะแนน)
4) กอร์น (28คะแนน)
...................................................................................
และแล้วการสอบก็ผ่านพ้นไป
“เย้ เป็นอิสระแล้ว”กอร์นเอ่ยอย่างร่าเริง
“แต่ถ้าไม่มีใครตกเลยก็ดีนะครับ” Glaceเอ่ย
“ไม่มีทางฉันเขียนตอบไปทุกข้อเลยนะ”เลโอลีโอเอ่ย
“เขียนตอบทุกข้อแต่ใช่ว่าจะถูกทั้งหมดซะที่ไหน”คุราปิก้าเอ่ย
“น่าๆ พวกนายนิ ไหนๆมันก็ผ่านไปแล้วจะไปคิดถึงมันทำไม เอาสมองไปคิดว่าปิดเทอมนี้ไปเที่ยวไหนไม่ดีกว่าเหรอ”คิรัวร์เอ่ย
“เห็นด้วย”กอร์นเอ่ย
“งั้นจะไปไหนดีละครับ” Glaceถาม
“บ้านพักตากอากาศของฉันไหม”คิรัวร์เอ่ย
“อืม ก็ไม่เลวนิ แล้วมันอยู่ที่ไหนละ”คุราปิก้าถาม
“หลายที่ อยากเที่ยวที่ไหนหละ ทะเล น้ำตก ภูเขา ป่า ฯลฯ”คิรัวร์ถาม
“งั้นไปทะเลกัน ฉันชอบทะเล ไปทะเลกันนะๆๆๆๆๆๆๆ”กอร์นเอ่ยแบบอ้อนๆ
“เอางั้นก็ได้ ยังไงก็คิดไม่ออกอยู่แล้วว่าจะไปไหนดี”เลโอลีโอตอบ
“โอเค งั้นเดี๋ยวฉันโทรนัดอีกทีว่าจะไปวันไหน”คิรัวร์บอก
......................................................................
เช้าตรู่ของวันต่อมา
RRRRRRRRRRR
“คร้าบบบบบบบบ” Glaceรับโทรศัพท์อย่างงัวเงีย
“นี่ฉันเอง ฉันให้เวลานายครึ่งชั่วโมง นายจะต้องมาเจอฉันที่ย่านการค้าXYZ ฉันจะรอที่น้ำพุกลาง แค่นี้แหละ”ฮิโซกะก็ตัดสายไป
Glaceรีบจัดการตัวเองแล้วไปด้วยความไวแสง
.................................................................
ณ น้ำพุกลางย่านการค้าXYZ
“แฮกๆ ถึงซักที” Glaceเอ่ยหอบพร้อมนั่งที่เก้ากี้ใกล้ๆน้ำพุ พลางมองนาฬิกาข้อมือ
‘อีก10นาที’ Glaceคิดในใจ ระหว่างรอฮิโซกะ Glaceนั่งมองนู่น นี่ นั่นไปเรื่อยๆ จนมีเสียงหนึ่งเรียก
“มาเร็วดีเหมือนกันนิ”หนุ่มหล่อลากดินปานเทพบุตรกระชากใจสาวเอ่ยขึ้นและเดินตรงมาที่ Glace
“... เอ่อออ คุณเป็นใครครับ” Glaceถาม
“นายพูดอะไรของนาย ฉันฮิโซกะไง”ฮิโซกะเอ่ย
O[]O Glaceเหวอ อ้าปากค้าง ติดสตั้น แต่ Glaceยังจำรอยยิ้มแบบนั้นได้ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์โรตจิตชวนขนแขน stand up ที่อ่านไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่กันแน่ แต่ปกติ(เวลาเมคอัพ)ฮิโซกะก็หล่อเมพอยู่แล้วในแบบBad Boy แต่ตอนนี้ออกแนวเทพบุตรมากกว่า แถมไม่ได้จัดผมทรงชีไปด้านหลังเหมือนทุกทีแต่กลับปล่อยลงมาตามธรรมชาติพริ้วไหวไปตามแรงลม
“แค่วันนี้ฉันไม่ได้เมคอัพถึงกับจำไม่ได้เลยรึไง”ฮิโซกะถาม Glaceพยักหน้าอย่างรวดเร็ว
“ช่างเถอะ ตามฉันมาก็แล้วกัน”ฮิโซกะพูดแล้วก็เดินไป
ในการช๊อปปิ้งของฮิโซกะ ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็มีแต่สายตาจับจ้อง มีบางครั้งที่มีกลุ่มสาวๆวิ่งเข้ามาขอเบอร์ ขอถ่ายรูป แมวมองมาทาบทาม
และทุกครั้งจะมีกลุ่มสาวๆซุบซิบกันเช่นนี้
“หล่อสุดๆเลยอะ ใช่ไอด้อลรึเปล่า”
“ถึงไม่ใช่ก็อยากจะกรี๊ด หล่อเริดจริงๆ ดูของแต่ละอย่างที่ผู้ติดตามคนนั้นถือสิ แต่ละอย่างแบรนดังทั้งนั้น ว๊าย มองมาทางนี้ด้วยแหละ”
“เพอร์เฟคสุดๆ ทั้งหล่อทั้งรวย ชั้นอยากไปเดินอยู่ใกล้ๆแบบผู้ติดตามคนนั้นบ้างจัง”
“นั่นสิ ทำไมคนหล่อระดับนั้น ถึงมาเดินกับคนแบบนั้นได้นะ” พร้อมส่งสายตาทิ่มแทงเข้ามาที่ Glaceอย่างไม่ขาดสาย
“เป็นอะไรไปหนะ”ฮิโซกะหันหน้ามาถาม
“ปละ เปล่าครับ แค่รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแค่พารานาเรียหรือไม่ก็อะมีบ้า ที่สะเออะมาเดินใกล้พญาหงส์อย่างไม่เจียมกะลาหัวเท่านั้นเองครับ” Glaceเอ่ยตอบ =_=
แล้วฮิโซกะก็เหล่มองกลุ่มสาวๆ ที่ซุบซิบกันอยู่ “อ้อ”ฮิโซกะเข้าใจในทันใด
“ไหนเข้ามาใกล้ๆซิ”ฮิโซกะเอ่ย Glaceเดินเข้าไปใกล้อย่างกล้าๆกลัวๆ
“ใกล้อีก”ฮิโซกะเอ่ย เมื่อได้ระยะตามต้องการแล้ว ฮิโซกะก็ใช้มือใหญ่นั่นเสยผมหน้าของ Glaceขึ้นทีทีเดียวทั้งหมดทำให้เห็นใบหน้าเต็มๆของ Glaceอย่างชัดเจน
“ไม่ได้เลวร้ายอะไรนิ ไม่สิ จัดว่าใช้ได้ ไม่เลวเลยซะด้วยซ้ำ แล้วเอาผมมาปิดหน้าปิดตาทำไม”ฮิโซกะเอ่ยทั้งๆที่มือยังคาอยู่แบบนั้น
“เรื่องนั้นช่างหัวผมเถอะ ตอนนี้กรุณาเอามือออกก่อนเถอะครับ” Glaceเอ่ยอย่างร้อนรนพลางพยายามเอามือของฮิโซกะออก
“เป็นเพราะนี่สินะ”ฮิโซกะเอ่ยถึงแผลเป็นที่พาดตั้งแต่เหนือคิ้วลงมาถึงโหนกแก้มที่ตาข้างซ้ายของ Glace
“...ครับ” Glaceตอบด้วยใบหน้าเศร้า
“มันน่าเกลียดมาใช่ไหมครับ เพราะงั้นผมก็เลยไม่อยากให้ใครเห็นแผลนี่” Glaceเอ่ยพร้อมยกมือขึ้นมาปิด
“นั้นสินะ แต่คนอื่นจะคิดยังไงฉันไม่รู้ แต่สำหรับฉันมันไม่ได้เลวร้ายขนาดที่นายคิดหรอก”ฮิโซกะเอ่ยและเอามือออก
“จริงหรอครับ ถ้าทุกคนคิดแบบรุ่นพี่ก็ดีสิ” Glaceเอ่ย
“อันนี้มันก็ต้องเริ่มจากตัวของนายเองก่อน คนอื่นจะคิดยังไงก็ชั่งหัวมันไปซิ”ฮิโซกะเอ่ย
“ตะ แต่ผมไม่มั่นใจขนาดรุ่นพี่นิครับ” Glaceตอบ
“งั้น คำสั่งต่อไปของฉัน เปลี่ยนแปลงตัวเองซะ”ฮิโซกะเอ่ย
ความคิดเห็น