หนุ่มรูปงามกับเจ้าชายอสูรน้อย

ลำดับตอนที่ #10 : บทสัมภาทตัวละคร4

Glace : ดีจ้ากลับมาพบกันอีกแล้วเช่นเคยนะครับ

              คือว่าความจริงตอนแรกวางพล๊อตเรื่องนี้เป็นแนวฮ่าๆนะเนี่ย แต่ไหงตอนจบมานออกมาดราม่าซะงั้นก็ม่ารุ เหอะๆ

            ตอนนี้งดเรื่องพล่ามเอาไว้ก่องแล้วไปสัมภาทเจ้าตัวที่เล่นบทต่างๆกันดูดีกว่าว่าพวกเขาคิดยังไงกันบ้าง

เดินๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

.............................................................................

ณ สตูดิโอ (เบื้องหลัง หนุ่มรูปงามกับเจ้าชายอสูรน้อย)

Glace : อ๊ะ นั่นคิรัวร์นิ คิรัวร์คุงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ดีจ้า อุแว๊กกกกกกกก อย่าเพิ่งปายกลับมาก๊อนนนนนนน(ผมวิ่งตามสุดชีวิต)

                แฮ่กๆๆๆ(เสียงหอบ) หนะ ในที่สุดก็ตามทัน

คิรัวร์ : ชิ ยังจะตามมาอีก ไสหัวไปเลยไป ตั้งแต่เรื่องที่แล้วละ ทำไมไม่มี ‘คิรัวร์ กอร์น’ บ้างหละห๊า คิดเป็นแต่‘อิรุมิ คิรัวร์’ หรือ ‘ฮิโซกะ กอร์น’รึไงแกเนี่ย (ออร่าสายฟ้าห่อหุ่มร่างของคิรัวร์พร้อมฟาดเปรี้ยงใส่คนตรงหน้า(ผมเอง)ได้ทุกเมื่อ)

Glace : แหมะๆ จายเยงๆก่องหนอ ค่อยๆพูดค่อยๆจาการก็ได้(ผมเหงื่อตกเป็นท่อประปาแตก)

กอร์น : กำลังฝึกกันหรอ สวัสดีครับ Glace

Glace : ดะ ดีจ้ากอร์นคุง แหม มาได้จังหวะพอดี๊พอดีเยยงะ(รอดตัวแย้วกรู บันไซ บันไซ)

                กอร์นคุงคิดยังไงกะบทในคราวนี้งะ

กอร์น : ก็...สนุกดีฮะ (Glace : สนุกตลอดเยยแฮะ) แล้วเมื่อไหร่ผมจะได้เป็นตัวเอกอีกหละ

Glace : อืม...นั่นสินะ ไว้คิดพล๊อตเรื่องที่ตัวเอกเหมาะกับกอร์นได้ก็คงเมื่อนั้นแหละ

กอร์น : ครับแล้วจะรอนะ

คิรัวร์ : เดี๋ยวชั้นไปคุยธุระแปปนะกอร์น (คิรัวร์กระชากคอเสื้อผมให้เดินออกมา)

                เรื่องที่กอร์นได้เป็นตัวเอก พระเอกต้องเป็นชั้นนะ พูดให้เข้าใจง่ายๆ(Glace : นี่กรูดูโง่ขนาดน้านเยยเรอะ) เขียนเรื่องที่เป็น ‘คิรัวร์ กอร์น’ ซะ

Glace : จาพยายามนะงับ(ในความคิดผม “ชิ เขียนเป็น ‘กอร์น คิรัวร์’ แทนดีกว่ามั้งเนี่ย”)

แล้วคิรัวร์กับผมก็เดินกลับไปหากอร์น

กอร์น : ธุระเสร็จแล้วหรอ

คิรัวร์ : อืม ให้ Glace เพิ่มค่าตัวให้หนะ เขาตกลงแล้วด้วยนะ

(Glace : เฮ้ย อย่าพูดม้าๆอย่างงี้เด้ แค่นี้ก็แทบไม่มีแกลบจากินอยู่แล้วT^T)

กอร์น : จริงหรอครับ ขอบคุณมากนะครับ

คิรัวร์ : เราไปฝึกเน็นกันต่อเถอะกอร์น

คิรัวร์พูดจบก็พากอร์นไป แล้วหันหน้ามาขยับปากบอกผมเป็นใจความว่า ‘ถ้าเรื่องที่ชั้นกับแกคุยกันรั่วไปถึงหูของกอร์นละก็ ชั้นจะฆ่าแก’

Glace : ท่านผู้อ่านครับ ดูท่าทางชีวิตผมจะไม่ยืนยาวเสียแล้ว งั้นไปหาท่านอื่นกันต่อดีกว่า

เดินๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

..................................................................

Glace : ดีจ้า เลโอลีโอ

เลโอลีโอ : อืมหวัดดี มาสัมภาพอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย

Glace : เหอะๆ งั้นรู้สึกไงบ้างงะครับ

เลโอลีโอ : บทก็ดีอะนะ แต่ที่ทำใจยากก็ตรงที่ต้องอยู่ใกล้อิรุมิเนี่ยแหละ น่ากลัวชิบ

Glace : เหอะๆ

เลโอลีโอ : เออแล้วเมื่อไหร่ฉันจะได้เป็นพระเอกบ้างหละ

Glace : .... (จาพูดความจริงดีมะเนี่ย)

เลโอลีโอ : เฮ้อ ช่างเถอะๆ ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกแล้วกัน ฉันไปละ

Glace : ครับ ขอบคุณครับ

เดินๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

..........................................................................