หนุ่มรูปงามกับเจ้าชายอสูรน้อย

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

Long Long Long Long time ago. ได้มีพ่อค้าผู้มั่งคั่งผู้หนึ่งกำลังจะเดินทางเพื่อไปเปิดตลาดแห่งใหม่ในประเทศข้างเคียงก็ได้ถามลูกชายว่า

 “พ่อจะไปครั้งนี้คงจะนานมากกว่าตะได้กลับมา เจ้าแน่ใจนะว่าจะไม่ไปกับพ่อหนะ”เลโอลีโอผู้เป็นพ่อเอ่ย

“อืม”อิรุมิผู้เป็นลูกชายเอ่ยตอบด้วยใบหน้านิ่งๆ

“งั้นลูกอยากได้อะไรไหมพ่อจะได้หามาเป็นของฝาก”เลโอลีโอถามลูกชายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“อะไรก็ได้”อิรุมิตอบหน้านิ่งๆต่อไป

“อืม มันยากนา เจาะจงหน่อยสิ”เลโอลีโอถามลูกชายอีกครั้ง

อิรุมิมองไปนอกหน้าต่าง “งั้นดอกกุหลาบซักดอกแล้วกัน”อิรุมิเอ่ยลอยๆ

“ดอกกุหลาบแถวนี้ก็มีนินา ไม่อยากได้อย่างอื่นหรอ”เอโอลีโอถาม

“เอากุหลาบสีเงิน”อิรุมิตอบหน้านิ่งๆ

“หา มันมีที่ไหนเนี่ยกุหลาบสีเงิน”เลโอลีโองงกับคำตอบของลูกชาย

“มี แต่ช่างมันเถอะ ไม่รีบไปเดี๋ยวก็สายหรอกครับ”อิรุมิตอบ

“อ๊ะจริงด้วย ป่านนี้แล้วหรอเนี่ย งั้นพ่อไปก่อนนะ”เลโอลีโอพูดจบก็เดินออกจากบ้านไป

...........................................................................

เมื่อเลโอลีโอไปถึงประเทศข้างเคียงก็ทำการค้าขายได้กำไรอย่างงาม แต่ก็ไม่พบของฝากที่จะนำไปให้ลูกชาย

แต่เมื่อถึงคราวเดินทางกลับเลโอลีโอก็ได้หลงทางเข้าไปในป่าแห่งหนึ่ง

“ชิ ทำไงดีเนี่ยหลงทางซะแล้ว มืดก็มืด”เลโอลีโอบ่นแต่ก็เดินทางไปเรื่อยๆจนไปพบปราสาทหลังใหญ่แห่งหนึ่งที่งดงามและมี ‘ดอกกุหลาบสีเงิน’ ปลูกอยู่ทั่วทั้งสวน

“มีจริงๆด้วยแฮะ นึกว่าจะต้องหาสีเงินมาทากุหลาบธรรมดาซะแล้ว”เลโอลีโอเอ่ยพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า

เลโอลีโอมองซ้ายขวาไม่มีใครอยู่ “ขอซักดอกก็แล้วกัน” พูดพลางตัดมาดอกหนึ่ง และในขณะที่กำลังจะหันกลับไปนั้น ก็ได้มีดาบคมกริบมาวางไว้บนบ่าพร้อมบั่นคอของเลโอลีโอได้ทุกเมื่อ

“แกคิดจะไปไหนไอ้หัวขโมย ริอาจมาขโมยของๆข้า อย่าคิดว่าจะกลับไปได้ง่ายๆ”คนบนม้าถาม

“ขะ ข้าไม่ขโมยซักหน่อย”เลโอลีโอหันมาแหลตอบ

“แล้วไอ้ดอกกุหลาบของข้าในเสื้อโค้ดเจ้าเรียกว่าอะไร”คนบนม้าถามอีกครั้งพร้อมดาบที่ขยับเข้าใกล้คอของเลโอลีโอมายิ่งขึ้น

“เออๆ ยอมรับก็ได้ แต่ข้าไม่ได้ตั้งใจจะขโมยนะ แล้วกุหลาบดอกนี้ท่านขายเท่าไหร่”เอโอลีโอถาม

“เงินทองข้าก็มีอยู่แล้ว งั้นเอาช๊อกโก้โรโบ้มาให้ข้าหนึ่งลำเรือเดี๋ยวนี้ ข้าให้เวลา5วินาที”คนบนม้าเอ่ย

“จะบ้าเรอะ ใครมันจะไปหาได้ใน5วิหละวะ”เลโอลีโอฟิวขาด

“งั้นเอาชีวิตแกแทนแล้วกัน”คนบนม้าเอ่ยพร้อมเงื้อดาบขึ้นตั้งท่าจะฟันลงมา

“เดี๋ยวววววววววววววววววววว ใจเย็นๆเด้ ก็ข้าบอกแล้วไงว่าจะจ่ายให้หนะ แต่ไว้ชีวิตข้าก่อนเถอะ”เลโอลีโอเอ่ย

“... งั้นแกมีลูกสาวไหม”คนบนม้าถาม

“ไม่มี มีแต่ลูกชาย ทั้งเก่ง ทั้งหล่อ ทั้งฉลาด เหมือนกับข้า 55555+”เลโอลีโอเอ่ยพร้อมหัวเราะ

“เหมือนแกเนี่ยนะ”คนบนม้าเอ่ยแบบเอือมๆ

“งั้นไปพาลูกชายแกมาแล้วข้าจะไว้ชีวิตแก”คนบนม้าตอบพร้อมกันกลับเข้าไปในปราสาท

“พามาให้ก็โง่ดิ”เลโอลีโอเอ่ยเบา

ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกนออกมา“ถ้าคิดเบี้ยวละก็ แกตายแน่”

“หูผีรึไงวะ”เลโอลีโอบ่น แล้วรีบหาทางกลับไปที่บ้าน

.................................................................................