หนุ่มรูปงามกับเจ้าชายอสูรน้อย

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter : Five

เช้าวันต่อมา

ทางด้านอิรุมิกับคิรัวร์

อิรุมิตื่นมาอย่างสดชื่น หันไปชื่อชมผลงานตนเองบนร่างบางที่ยังคงหลับต่อไปเนื่องจากเหน็ดเหนื่อยกับเรื่องเมื่อคืน

ทางด้านฮิโซกะกับกอร์น

“อู้ยยยย เจ็บงะ”กอร์นบ่นพลางทิ้งตัวลงไปที่เตียง เมื่อพยายามลุกขึ้นก็เจ็บแปล๊บไปทั้งตัว

“ตื่นเช้าจังน๊า กอร์นจัง”ฮิโซกะเอ่ยยิ้มร่าเริงพร้อมมองผลงานของตน

“มาต่อกันเลยมั๊ย”ฮิโซกะเอ่ยพร้อมรอบยิ้มเจ้าเล่ห์

ทางด้านคุโรโร่กับคุราปิก้า

“อรุณสวัสดิ เจ้าหญิง”คุโรโร่เอ่ยคำหวานเมื่อเห็นคุราปิก้าลืมตาตื่น

เพี๊ย คุราปิก้าตบฉาดเต็มแรงเข้าที่แก้มของคุโรโร่ในทันใด

“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ คุราปิก้า ข้ายินดีรับผิดชอบเธอนะ”คุโรโร่เอ่ยพลางซับเลือดที่มุมปาก

...................................................................

ย้อนเวลากลับไปประมาณ3วันก่อนวันเกิดเหตุ

“ของที่ข้าให้หา ได้มาแล้วใช่ไหม”อิรุมิถาม

“อืม แหม แต่กว่าจาได้มานี่ก็แทบแย่เลยน๊า ใช้ของที่มีวางขายทั้วไปไม่ได้รึไง อิรุมิ”ฮิโซกะบ่น

“ไม่ได้ ถ้าใช้ของตามตลาดเดี๋ยวโดยจับได้กันพอดี แล้วอีกอย่าง ถ้าจะให้ออกฤทธิ์ตามต้องการต้องปรุงเอง”อิรุมิเอ่บตอบ

“แล้วแผนหละว่าไง”คุโรโร่ถาม

“ไม่มีไรมาก”อิรุมิเริ่มพูดและเริ่มลงมือปรุงยา

“ก่อนอื่น ฮิโซกะนี่ของนาย”อิรุมิเอ่ยพร้อมยื่นยา2ขวดให้ฮิโซกะ ฮิโซกะรับขวดยาจากอิรุมิ

“ดื่มขวดสีแดงก่อนมางานเพราะมันออกฤทธิ์ช้า และประกบตัวกอร์นไว้ ยานั่นจะทำให้นายมีอาการเหมือนคนป่วย”อิรุมิเอ่ย ขณะที่ยังคงปรุงยาต่อไป

“แล้วพอนายดึงกอร์นออกมา ก็หาจังหวะดื่มยาแก้ขวดสีเขียวนั่น”อิรุมิเอ่ยพร้อมหรอกยาที่ปรุงใส่ขวดแต่ละขวด

“และนี่ ”อิรุมิเอ่ยพร้อมหยิบขวดยาที่เพิ่งบรรจุเสร็จขึ้นส่งให้ฮิโซกะ ฮิโซกะรับยาเพิ่งบรรจุจากอิรุมิ

“ทำยังไงก็ได้ให้กอร์นดื่มยานั่นเข้าไป มันจะทำให้อีกฝ่ายเกิดอารมณ์ขึ้นมา”อิรุมิเอ่ย

“แล้วของข้าหละ”คุโรโร่ประท้วง

“เดี๋ยวข้าจัดการให้ ในส่วนของคุราปิก้าเดี๋ยวข้าจะหาทางให้เขาดื่มมันเข้าไปเอง นายรอดูอาการของคุราปิก้าก็แล้วกัน เมื่อยาเริ่มออกฤทธิ์ นายก็ลากตัวไป”อิรุมิเอ่ย

“แล้วทำไมไม่ให้ข้าเอาไปให้เองละ”คุโรโร่ถาม

“ก็เท่าที่ดู คุราปิก้าไม่ไว้ใจพวกนายทั้ง2คน ยังไงคุราปิก้าก็คงไม่รับของที่พวกนายส่งมาให้ โดยเฉพาะของที่กินได้ ดังนั้นให้ข้าเอาไปให้นี่แหละเหมาะที่สุด”อิรุมิเอ่ย

คุโรโร่และฮิโซกะพยักหน้ารับ

“แล้วนายรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง”คุโรโร่เอ่ยพร้อมมองยาในมือฮิโซกะ

“ก็บ้านของ อิรุมิเขาเป็นทำธุรกิจเกี่ยวกับพวกยานินา ครอบคลุมทุกแขนง แถมคุณป๊าของอิรุมิก็เป็นหมอด้วยน๊า”ฮิโซกะตอบด้วนน้ำเสียงเริงร่า

“อ้อ”คุโรโร่เอ่ย

“ไม่มีอะไรแล้ว ข้าไปละ”อิรุมิพูดจบ ก็แยกย้ายกันกลับ

....................................................................

“หาาาา นายจะไปอยู่กับคุโรโร่งั้นหรอ คุราปิก้า”คิรัวร์ร้องถามผู้เป็นเพื่อนอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง

“คือ...........ความจริง ไม่ใช่แค่คุราปิก้าหรอก ฉันก็จะไปอยู่กับท่านฮิโซกะด้วย”กอร์นเอ่ย

“กอร์นก็ด้วยหรอ นี่มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ยยยยยยยยย”คิรัวร์ร้องออกมาพลางขยี้หัวตัวเองอย่างรับไม่ได้

ก๊อกๆๆ

“ห้ามเข้า ไสหัวไปซะ”คิรัวร์เอ่ย

ฮิโซกะและคุโรโร่เปิดประตูเข้ามาในห้อง

“ไม่ได้ยินที่พูดรึไง พวกแกนิ”คิรัวร์โวยวายพลางมองแขกทั้ง2อย่างไม่เป็นมิตร

“แหมๆ อย่าจ้องแบบนั้นสิคิรัวร์จัง พวกเราแค่มารับคนที่จะไปอยู่กับเราเฉยๆ อ้อ ส่วนเรื่องค่าตัวหนะ คิดเท่าไหร่บอกมาได้เลย พวกเรายินดีจ่าย”ฮิโซกะพูดอย่างร่าเริงพร้อมเดินไปโอบเอวของกอร์น ทำให้กอร์นหน้าขึ้นสีไปถึงใบหู

“ไม่ต้องการ ในเมื่อเจ้าเป็นความต้องการของเจ้าตัว ข้าก็ไม่อยากจะเซ้าซี้ให้มากความ”คิรัวร์พูดประชด(งอน)

“งั้นก็ขอรับตัวไปเลยแล้วกัน”คุโรโร่เอ่ย

“เฮ้ย เดี๋ยวเด้ จะไปวันนี้เลยหรอ”คิรัวร์เอ่ยอย่างร้อนรน

“อืม แล้วจามาเยี่ยมบ่อยๆนะคิรัวร์”กอร์นเอ่ย

“ชั้นก็เหมือนกัน แล้วจะมาบ่อยๆนะ”คุราปิก้าเอ่ยต่อ

“แล้วใครจะมา ทำงานแทนส่วนของพวกนายกันเล่า จะหาคนที่มีความสามารถระดับพวกนายมันง่ายซะที่ไหน”คิรัวร์พยายามรั้งเพื่อนทั้งสอง

“งั้นก็ให้อิรุมิทำเป็นไง”คุโรโร่เสนอ

“นั่นสิ เค้ายินดีรับใช้ปรนนิบัตินายทุกเรื่อง แน่ๆ”ฮิโซกะเสริมพร้อมรอยยิ้มแบบที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว

ได้ยินดังนั้นคิรัวร์นึกถึงเรื่องเมื่อคืนวันเกิดของตัวเองแล้วหน้าแดงขึ้นมาทันที

“เชอะ จะทำอะไรก็ตามใจพวกนายแล้วกัน”คืรัวร์บ่นเสร็จก็เดิน(งอน)ออกจากห้องไป

..............................................................................

 “ต่อไปนี้นายรับหน้าที่แทนคุราปิก้ากับกอร์น เป็นหัวหน้าพ่อบ้านพ่วงตำแหน่งหัวหน้าคนสวนไปแล้วกัน อิรุมิ”คิรัวร์เอ่ยอย่างหัวเสียกับอิรุมิ ขณะดื่มชายามบ่าย

“ครับ”อิรุมิรับคำ

.............................................................................

หลายวันต่อมามีจดหมายมาจากฮิโซกะส่งข่าวมาว่าเลโอลีโอพ่อของอิรุมิกำลังป่วยหนัก

“นายจะกลับไปเยี่ยมก็ได้นะ ชั้นไม่ว่าอะไร”คิรัวร์เอ่ย

“แล้วงานในปราสาทละครับ”อิรุมิถาม

“เดี๋ยวให้พวกคนรับใช้คนอื่นดูแลไปก่อนก็ได้”คิรัวร์ตอบ

“ถ้างั้น ผมขอลาซักอาทิตย์นึงนะครับ”อิรุมิพูดจบก็เดินจากไป

.......................................................................................

ณ บ้านอิรุมิ

“กลับมาแล้วครับ”อิรุมิเอ่ย

“อิรุมี๊ กลับมาแล้วเหรอลูกกกกกกกกกกกกกก”เลโอลีโอเอ่ยพร้อมจะกระโดดกอดลูกชาย แต่อิรุมิเอี้ยวตัวหลบทำให้เลโอลีโอลงไปกองกับพื้น

“อู้ยยย หลบทำไมงะ”เลโอลีโอถามพลางลุกขึ้นมา

“ที่บอกว่าป่วยนี่แหล ใช่มะ”อิรุมิถาม

“ถ้าไม่ทำอย่างนั้นแล้ว แกจะกลับบ้านมาไหมละ”เลโอลีโอถาม

“งั้นผมไปละ” อิรุมิกำลังจะเดินออกจากบ้าน

“เดี๋ยวเซ่ เพิ่งจะกลับมาเองไม่ใช่เหรอ แล้วอีกอย่างแกไม่จำเป็นต้องกลับไปที่ปราสาทนั้นก็ได้”เลโอลีโอรั้ง

“ไม่ได้ ยังไงผมก็ต้องกลับไปที่นั่น”อิรุมิเอ่ย

“จะบ้าหรอ แล้วพ่อจะอยู่กับใคร แล้วใครจะสืบทอดกิจการนี้เล่า ถ้าแกไม่อยู่อิรุมิ แล้วพ่อก็เตรียมรายชื่อเจ้าสาวไว้ให้แกเลือกเยอะแยะเลยนะ”เลโอลีโอเอ่ย

“เรื่องเจ้าสาวไม่ต้องห่วงข้ามีแล้ว”อิรุมิเอ่ย

“ห๊ะ”เลโอลีโออึ้งกับคำตอบ

“ถ้าพ่ออยากเจอก็ไปที่ปราสาทได้ หรือไม่ ถ้าเป็นไปได้ผมจะหาโอกาสพามาเจอพ่อเอง ตอนนี้ผมไปละ”อิรุมิพูดจบก็เดินจากไป

.....................................................................

“อ้าว กลับมาแล้วหรอ เร็วจังแฮะ”คิรัวร์เอ่ยเมื่อเห็นอิรุมิ

“ครับ ท่านพ่อไม่ได้เป็นอะไรมาก”อิรุมิเอ่ย

“แน่ใจนะ”คิรัวร์ย้ำอีกครั้ง

“ครับ”อิรุมิตอบ

.............................................................................