คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter : One
ในขณะที่กำลังตกกอร์นพยายามมองหาคิรัวร์แต่ก็ไม่พบ เมื่อเรียกก็ไม่มีเสียงใดตอบกลับมา ทันใดนั้นกอร์นก็ตกลงมาถึงพื้น(?) กอร์นมองไปรอบๆก็ปรากฏว่าเป็นห้องๆหนึ่งแทนที่จะเป็นโพลงดิน เมื่อสังเกตไปรอบๆห้องกอร์นคิดในใจว่า “ห้องนี้แปลกดีแฮะ ทำไมโคมไฟระย้าถึงมาอยู่ข้างเราแถมแทนที่จะราบไปกับพื้นกลับตั้งเหมือนต้นไม้ จะผ้าม่านที่มีรางม่านอยู่ที่พื้นอีก รึว่า”ขณะที่กอร์นคิดได้ก็หล่นลงมาที่พื้น(จริงๆ)ของห้อง “โอ๊ย เจ็บๆๆ” กอร์นร้องพลางกุมหัว “ตอนแรกเราอยู่บนเพดานห้อนเหรอเนี่ย แล้วเราไปอยู่ตรงนั้นได้ไงหว่า”กอร์นคิดพลางมองสำรวจห้องอีกครั้งพบว่าห้องนั้นเป็นห้องทรง8เหลี่ยม ไม่มีทั้งประตูและหน้าต่าง กอร์นจำเดินไปเปิดผ้าม่านที่ผนังห้องหวังว่าจะเจอประตูหรือหน้าต่างที่จะสามารถออกไปจากห้องนี้ได้ และกอร์นก็ได้พบประตู พอลองเปิดก็พบว่ามันล๊อก กอร์นจึงหันกลับมา เมื่อหันหลังกลับมาก็พบว่ามีโต๊ะกลมใสที่มีกุญแจวางอยู่ กอร์นรีบคว้ากุญแจนั่นไปเปิดประตูทันที แต่ประตูนั้นเล็กจิ๊ดใหญ่พอแค่สอดแขนหรือขาได้เพียงข้างหนึ่งเท่านั้น “แล้วเราจะออกไปยังไงดีละเนี่ย”กอร์นคิดในใจ และหันหลับไปที่โต๊ะกลมอีกครั้ง พบขวดแก้วมีน้ำสีแดงเต็มขวด ที่คอขวดมีห้อยกระดาษเขียนไว้ว่า ‘Drink me’ กอร์นลังเลอยู่ซักพักแต่ก็ลองเปิดขวดจิบน้ำสีแดงนั่นนิดนึง “อร่อยดีแฮะ”กอร์นเอ่ยขึ้น ทันใดนั้นร่างกอร์นก็ค่อยๆหดลงจนสามารถผ่านประตูนั้นได้ กอร์นรีบวิ่งไปที่ประตูแต่มันกลับล๊อกไปแล้ว กอร์นจึงมองหากุญแจ แต่พบว่ากุญแจนั่นอยู่บนโต๊ะกลม กอร์นจำพยายามปีน ปีน ปีน และปีน แต่ด้วยโต๊ะกลมทำออกมาดีจึงลื่นมากอร์นจึงไม่สามารถปีนไปหยิบกุญแจได้กอร์นจึงนั่งลงคิดหาวิธีนำกุญแจลงมาหรือเปิดประตูแบบอื่น ในระหว่างที่กำลังคิดอยู่นั้นกอร์นก็รู้สึกตัวขึ้นว่าไม่ได้นั่งอยู่ที่พื้น จึงลุกขึ้นมาและหันกลับไปดูปรากฏเป็นกล่องคุกกี้ใสขนาดเท่าตัวกอร์น(ในตอนนี้)ที่มองเห็นคุกกี้ข้างในได้ คุกกี้ที่อยู่ด้านในนั้นมีหลายสีและรูปร่างต่างๆกันไปแต่ที่เหมือนกันทุกชิ้นคือจะมีช๊อกโกแล๊ตชิฟเรียงเป็นตัวอักษรว่า ‘Eat me’ กอร์นจึงลองกินคุกกี้ไปชิ้นนึง “นี่ก็อร่อย”กอร์นเอ่ย และด้วยความหิว+ความอร่อยของคุกกี้กอร์นจึงกินไปอีกชิ้น อีกชิ้น อีกชิ้น และอีกชิ้น อย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นร่างกอร์นก็ขยายใหญ่ขึ้นคับจนห้อง “ทะ ทำยังไงดีเนี่ย”กอร์นเอ่ยขึ้นหลังจากหยุดขยายแล้ว
หลายชั่วโมงผ่านไปกอร์นก็ยังติดแหงกอยู่อย่างนั้นในท่าเดิม ก็เริ่มมีน้ำใสๆไหลออกมาจากตาของกอร์น ใช่ตอนนี้กอร์นกำลังร้องไห้ และร้องต่อไปเรื่อยๆจนน้ำเริ่มท่วมห้อง ระดับน้ำ(ตา)สูงขึ้นเรื่อยๆพาโต๊ะกลมใสลอยขึ้นมากอร์นเห็นบนโต๊ะกลมนั่นมีขวดแก้วขวดเดิมที่ทำให้ตัวหดลงวางอยู่กอร์นจึงอ้าปากและกลืนโต๊ะนั้นไปทั้งโต๊ะ แล้วร่างของกอร์นก็หดเล็กลงเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จนถูกน้ำ(ตา)พัดออกไปทางรูกุญแจของประตู
เมื่อกอร์นรู้สึกตัวก็มาอยู่ในทุ่งดอกไม้ “อ๊ะนั่นไงตื่นแล้ว” ดอกไม้1พูดขึ้น “ที่นี่ที่ไหน”กอร์นถามดอกไม้ “ทุ่งดอกไม้ในวันเดอร์แลนด์ไง ดูก็น่าจะรู้นิ” ดอกไม้2พูด “แล้วเธอเป็นดอกอะไรเนี่ย น่าเกลียดจริง กลีบดอกก็ไม่มี”ดอกไม้3พูด “ฉันไม่ได้น่าเกลียดซักหน่อย แล้วฉันก็ไม่ใช่ดอกไม้แล้วจะมีกลีบดอกได้ยังไง”กอร์นพูดอย่างหัวเสีย “ที่นี่มีแต่ดอกไม้เท่านั้น ดังนั้นเธอก็ต้องเป็นดอกไม้”ดอกไม้4พูดขึ้น “เป็นเพิ่งจะมาใหม่แล้วยังจะมาก้าวร้าวอีกที่นี้ไม่ต้องรับดอกไม้น่าเกลียดอย่างแกออกไปซะ”ดอกไม้2เอ่ยขึ้น “ออกไปซะ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”ดอกไม้ที่เหลือพากันพูดตามและเริ่มพากันโจมตีใส่กอร์น เนื่องจากว่าตอนนี้กอร์นตัวเล็กมากๆ ดอกไม้แต่ละดอกนั้นสูกกว่ากอร์นเกือบ4เท่า กอร์นรีบวิ่งหนีเอาชีวิตรอดออกมาจาทุ่งนั้น
ความคิดเห็น