กอร์น in Wonderland

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

        ณ ยามบ่ายวันหนึ่ง 

“ไม่ได้กลับมาซะนานเลยน๊า” กอร์นเอ่ยขึ้นขณะลงจากเรือที่มาเทียบท่าที่เกาะปลาวาฬ “ฮ่า นั่นกอร์นคุงนินา เป็นไงบ้างสบายดีไม๊ แหม โตขึ้นเยอะเลยน๊า” ชาวประมง เอ่ยขึ้นทักทายกอร์น  “ฮะ สบายดีฮะ แล้วท่านลุงสบายดีไม๊ครับ” กอร์นทักกลับด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “พวกลุงกับป้าก็สบายดีหนะแล๊ มิโตะซังหนะเขาพูดถึงกอร์นคุงทุกวันเลยนา ท่าทางจะคิดถึงมากน่าดู” ภรรยาของชาวประมงเอ่ยขึ้น  “ถ้างั้นผมไปก่อนนะฮะแล้วเจอกับครับ” กอร์นตอบกลับพร้อมกับวิ่งกลับบ้านและหันมาโบกมือลาสามีภรรยาชาวประมง

        ณ บ้านกอร์น

“กลับมาแล้วคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ” กอร์นเปิดประตูพร้อมเอ่ยทักทายทันทีที่วิ่งมาถึงบ้าน “อะกอร์นจะกลับมาทำไมไม่ส่งข่าวมาบอกก่อน น้าจะได้ไปรับที่ท่าเรือ”น้ามิโตะเอ่ยขึ้นด้วนน้ำเสียออกแนวดุนิดๆแต่ก็ดีใจมากที่กอร์นกลับมาที่บ้าน จากนั้นกอร์นขึ้นไปเก็บสัมพาระที่ห้องและวิ่งลงมาพร้อมเบ็ดตกปลา “กอร์น เพิ่งจะกลับมาถึงบ้านก็จะออกไปเล่นแล้วเหรอ” น้ามิโตะเอ่ยถามขึ้นก่อนที่กอร์นจะออกจากบ้าน “ฮะ กะว่าจะไปตกปลาซะหน่อย” กอร์นหันมาตอบก่อนที่จาวิ่งออกจากบ้านไปในป่า “แล้วกลับมาก่อนข้าวเย็นนะกอร์น” น้ามิโตะตะโกนบอกกอร์นที่วิ่งออกไป

      ณ บนต้นไม้ใหญ่ในป่าแห่งหนึ่งบนเกาะปลาวาฬ

     กอร์นเหวี่ยงเบ็ดออกไปด้วยความชำนาญและนั่งรอ “ฉันจะจับแกให้ได้อีกครั้งนึงเลยคอบดู” กอร์นเอ่ยขึ้นในใจพลางคิดถึงปลาที่กอร์นจับได้ตอนก่อนจะออกจากเกาะไปสอบฮันเตอร์ ซักพักกอร์นก็ได้ยิ่นเสียงพุ่มไม้ขยับอยู่เบื้องล่าง กอร์นจึงละสมาธิจากการตกปลามาสังเกตการณ์ที่พุ่มไม้ ทันใดนั้น ก็มีบุคคลผู้หนึ่งออกมาจากพุ้มไม้นั้น “ว๊ากกกกกกกกก  สายแล้วๆๆๆๆๆๆ”บุคคลปริศนาเอ่ยอย่างร้อนรนพลางวิ่งไปพลาง บุคคลคนนั้นมีผิวขาวดวงตากลมโตเหมือนแมว ผมสีเงินฟูนุ่มน่าสัมผัส “คิรัวร์นั่นเอง มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย แล้วหูกับหางกระต่ายมาจากไหนละเนี่ย” กอร์นเอ่ยในใจ “เฮ้ คิรัวร์ ทางนี้ๆ”กอร์นเอ่ยทับพร้อมโบกมือ แต่คิรัวร์ยังคงวิ่งต่อไปโดยไม่สนใจเลยซักนิด กอร์นดึงเบ็ดขึ้นและกระโดดลงจากต้นไม้วิ่งตามคิรัวร์ไป “ไม่ได้ยินรึไงน๊า แปลกจัง”กอร์นคิดในใจ “เฮ้ คิรัวร์จะไปไหนหนะ”กอร์นกล่าวทักทายเพื่อนรักอีกครั้งในขณะวิ่งตาม  แต่คิรัวร์ก็ยังไม่สนใจและวิ่งต่อไป “อะไรกันแกล้งเมินกันหรอ ชักโกรธแล้วนะ”กอร์นเอ่นในความคิดพลางเร่งฝีเท้าขึ้น ในขณะทั้ง2วิ่งออกมาเกือบจะพ้นป่า คิรัวร์ก็ได้กระโดดลงไปในโพรงไม้ที่ไม่กว้างนักแต่ก็กว้างพอสำหรับเด็กอย่างกอร์นหรือคิรัวร์จะโดดลงไปได้อย่างสบายๆ กอร์นโดดตามคิรัวร์ลงไปในโพลงนั้น