Goofy&Mikie ดังนักรักซะเลย

ลำดับตอนที่ #4 : ชมรมดนตรี(เจอกอล์ฟ)

ทุก ๆ วันในคาบพักเที่ยงพวกกลุ่มฉันชอบไปนั่งกันอยู่ห้องสมุด นั่งอ่านหนังสือบ้าง นั่งเล่นบ้าง แต่มีฉันคนเดียวในกลุ่มที่ชอบมานั่งเล่นใต้ต้นไม้หลังอาคาร เพราะบริเวณนี้บรรยากาศดีมาก และวันนี้ก็เช่นกันฉันมานั่งเล่นใต้ต้นไม้แล้วหยิบกระดาษ ดินสอ มาวาดรูป ( ฉันชอบวาดรูปมาก ) พอฉันเริ่มวาดเท่านั้นก็เริ่มมีเสียงดนตรีขึ้น ฉันได้ยินเสียงนักร้อง เสียงนั้นร้องชั่งเพราะจัง เสียงของเขาชั่งสร้างจิตนาการสุดซึ้งได้ ( VER ) ฉันจึงตัดสินใจเก็บข้าวของแล้วเดินตามเสียงเพลงนั้น ฉันเดิมจนมาถึงห้อง ๆ นึงมีป้ายหน้าประตูเขียนว่า “ชมรมดนตรี” แล้วฉันก็แง้มประตูดูฉันเห็นกลุ่มนักดนตรีกำลังเล่นเพลงกันอยู่ ฉันมองไปที่นักร้อง  คนร้องหน้าตาดี หล่อ ยิ่งร้องเพลงยิ่งดูเท่ห์เข้าไปใหญ่เลย

“แอ๊  แฮ้ม มาแอบดูใครน่ะ” เสียงผู้ชายดังมาจากด้านหลังฉัน ฉันตกใจจนสะดุ้ง ในสมองตอนนี้คิดอย่างเดียงเลยว่า กาเหว่าเธอต้องหนี ฉันรีบเดินหนีเลย

“หยุดนะ ฉันบอกให้หยุด” เสียงของเขาตามหลังฉัน แต่ฉันไม่หยุด ฉันรีบเดินกึ่งวิ่งเลย แต่ฉันก็ไม่ทันเขา เขาวิ่งมาจับมือแล้วกระชากมือฉันไว้ จนฉันหันมาซบอกเขาโดยไม่ตั้งใจ ฉันเลยเหงยหน้ามอง หว้า! หล่อจัง ฉันถึงกับตะลึงเลย แต่ฉันก็ไม่ลืมตัวหรอกนะ ฉันรีบพลักเขาออกทันที

“ฉันขอโทษที่ทำให้ตกใจ” เขาพูด

“………” ฉันมองเขาอย่างเฉยๆ แล้วเดินต่อ

“ไม่พูดอารายหน่อยเหรอ ผมกอล์ฟน่ะ” กอล์ฟเดินตามฉันแล้วเดินมาดักหน้า

“หลบไปนะ” ฉันพูดอย่างรำคาญ

“เธอไม่รู้จักฉันหรอ”

“นายจะบ้าหรอ อยู่ดีๆ มาถามอย่างนี้ อย่าบอกนะว่านายความจำเสื่อมจำตัวเองไม่ได้นะ”

“แหม เธอนี่ก็อารมณ์ดีเหมือนกันนี่”

“ก็แหง่เหล่ะ” แล้วฉันก็เดินไป

“เธอชื่ออารายน่ะ”

“ชื่อกาเหว่า มีไรมั้ย” ฉันตอบกวน ๆ

“ไม่มีหรอกครับ” แล้วเขาก็ยิ้ม ๆ น่าจะปดหัวเราะด้วยนะ

“ขำอาราย ไม่มีเรียนหรอ” ฉันพูดอย่างเซ็ง ๆ แล้วเดินไป

ฉันเดินมาในห้องสมุด มาหาเพื่อน ๆ

“เฮ้อ! อารมณ์เสียงชะมัดเลย”

“อารมณ์เสียมาจากไหน อ่ะ เอาไปอ่านซะ” ดาวพูดแล้วเอาหนังสือเล่มนึงมาให้

“หนังสือธรรมะ!”

“ใช่ จิตใจจะได้ดีขึ้นงัย”

“เราไปเรียนกันเถอะได้เวลาเข้าเรียนแล้ว” ใบเตยพูด

  กริ๊ง  กริ๊ง

“ฉันกลับก่อนนะ คนขับรถมารับแล้ว” ดาวพูดแล้วเดินออกไป

“ฉันก็จะกลับเหมือนกัน ไปนะกาเหว่า ป่ะพั้น” ใบเตยพูดแล้วเดินไปกับพั้น พั้นโบกมือให้ฉัน

********* ต่อตามตอนที่ 5 นะค่ะ ********