ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : หมัดของศักดิ์ศรี
“อารายครับ ป้าพูดซิครับ” พี่พัฒอยากรู้มาก
“ก็ มันเห็นกาเหว่านัดผู้ชายเมื่อเช้า มันเคยบอกกับแม่เอ็งว่า……แก่ขายตัว”
ฉันอึ้งมาก ตะลึกและช็อกไปเลย แล้วฉันก็ส่ายหัวอย่างไม่มีสติ มองไปที่พี่พัฒ
“ไอ้ตี๋ มึง…” แล้วพี่พัฒก็เดินออกไป กอล์ฟเดินตามไป อย่างรู้กันว่าจะไปทำอะไร
พี่พัฒไปจัดการพวกไอ้ตี๋ พวกไอ้ตี๋ก็ต้องแพ้พี่พัฒ พี่พัฒได้ตามเพื่อนที่ทำงานที่อู่ มาจัดการลุมไอ้ตี๋ จนดูไม่ได้เลย หมดซะภาพของนักเลงเลย
ส่วนกอล์ฟเอง ดูถ้าจะไม่กล้า ไม่ใช่ไม่กล้าซิ คนเขามีระดับศักดิ์ศรี เลยขอตัวไปโทรบอกแม่ว่า วันนี้กาเหว่าไปไม่ได้ ติดธุระเรื่องแม่อยู่ พอทุกคนหมดธุระก็กลับมาที่โรงพยาบาลต่อ ในตอนนั้นเกือบ 4 ทุ่มได้
“กาเหว่า ๆ กาเหว่าเป็นอะไรไป” กอล์ฟถามฉัน ในระหว่างที่ฉันกำลังร้องไห้ไม่หยุดสาย
“ป้าแมว มีอารายเกิดขึ้นครับ” พี่พัฒถาม
“เอ่อ…..แม่แก ตายแล้ว…”
“ไม่จริง ไม่จริง” พี่พัฒตอนนี้ไม่มีสติหลงเหลืออยู่เลย จากที่พี่เขายืน ล้มลงนั่งคลุกกับพื้น ป้าแมวเลยนั่งยองๆ พูดปลอบกันยกใหญ่
วันงานศพ
ในงานไม่ค่อยมีใครมามากเหมือนงานอื่น เพราะตัวแม่เองไม่ค่อยรู้จักใคร แม่ต้องทุกทรมานมาตั้งแต่อายุ 35 ปี
จน 42 ปี แม่เองดูไม่แก่หรอก อือ งานศพมีแค่ 3 วัน ก็เพราะคนไม่มีตังค์นี่ ต้องเรี่ยไรหาเงิน
(เรื่องเนี้ย ดูว่านางเอกโครตน่าสงสารเลยอ่ะ)
เรื่องราวของแม่กาเหว่า ผ่านมาอาทิตย์นึงแล้ววววววว แต่กาเหว่ายังนึกภาพแม่ตลอดเวลา
วันจันทร์ คาบพักกลางวัน
“ยังเสียใจอยู่เหรอ” เสียวกอล์ฟดังขึ้น จนฉันรู้สึกตัว
“อือ….ฉันจะลืมได้งัยเหล่ะ แม่ฉันทั้งคนน่ะ”
“มันผ่านมาอาทิตย์แล้วน่ะ ควรลืมได้แล้ว ทำวันนี้ให้ดีที่สุดดีกว่าน่ะ อย่างน้อยยังมีกอล์ฟ เป็นกำลังใจให้นะ”
“กอล์ฟ…” ฉันน้ำตาคลอเลย แล้วซบอกเขา
“นั้นวันนี้เลิกเรียน เริ่มต้น ชีวิตใหม่ โดยการไปหาแม่ฉันน่ะ”
“วันนี้เหรอ” 0_0^^^^^
**************** โอ้โหจะถึงตอนที่ 15 ซะที โครตเหมื่อยเลย แถมเหม็นด้วย ก็มันน้ำเน่านะซิ *******
“ก็ มันเห็นกาเหว่านัดผู้ชายเมื่อเช้า มันเคยบอกกับแม่เอ็งว่า……แก่ขายตัว”
ฉันอึ้งมาก ตะลึกและช็อกไปเลย แล้วฉันก็ส่ายหัวอย่างไม่มีสติ มองไปที่พี่พัฒ
“ไอ้ตี๋ มึง…” แล้วพี่พัฒก็เดินออกไป กอล์ฟเดินตามไป อย่างรู้กันว่าจะไปทำอะไร
พี่พัฒไปจัดการพวกไอ้ตี๋ พวกไอ้ตี๋ก็ต้องแพ้พี่พัฒ พี่พัฒได้ตามเพื่อนที่ทำงานที่อู่ มาจัดการลุมไอ้ตี๋ จนดูไม่ได้เลย หมดซะภาพของนักเลงเลย
ส่วนกอล์ฟเอง ดูถ้าจะไม่กล้า ไม่ใช่ไม่กล้าซิ คนเขามีระดับศักดิ์ศรี เลยขอตัวไปโทรบอกแม่ว่า วันนี้กาเหว่าไปไม่ได้ ติดธุระเรื่องแม่อยู่ พอทุกคนหมดธุระก็กลับมาที่โรงพยาบาลต่อ ในตอนนั้นเกือบ 4 ทุ่มได้
“กาเหว่า ๆ กาเหว่าเป็นอะไรไป” กอล์ฟถามฉัน ในระหว่างที่ฉันกำลังร้องไห้ไม่หยุดสาย
“ป้าแมว มีอารายเกิดขึ้นครับ” พี่พัฒถาม
“เอ่อ…..แม่แก ตายแล้ว…”
“ไม่จริง ไม่จริง” พี่พัฒตอนนี้ไม่มีสติหลงเหลืออยู่เลย จากที่พี่เขายืน ล้มลงนั่งคลุกกับพื้น ป้าแมวเลยนั่งยองๆ พูดปลอบกันยกใหญ่
วันงานศพ
ในงานไม่ค่อยมีใครมามากเหมือนงานอื่น เพราะตัวแม่เองไม่ค่อยรู้จักใคร แม่ต้องทุกทรมานมาตั้งแต่อายุ 35 ปี
จน 42 ปี แม่เองดูไม่แก่หรอก อือ งานศพมีแค่ 3 วัน ก็เพราะคนไม่มีตังค์นี่ ต้องเรี่ยไรหาเงิน
(เรื่องเนี้ย ดูว่านางเอกโครตน่าสงสารเลยอ่ะ)
เรื่องราวของแม่กาเหว่า ผ่านมาอาทิตย์นึงแล้ววววววว แต่กาเหว่ายังนึกภาพแม่ตลอดเวลา
วันจันทร์ คาบพักกลางวัน
“ยังเสียใจอยู่เหรอ” เสียวกอล์ฟดังขึ้น จนฉันรู้สึกตัว
“อือ….ฉันจะลืมได้งัยเหล่ะ แม่ฉันทั้งคนน่ะ”
“มันผ่านมาอาทิตย์แล้วน่ะ ควรลืมได้แล้ว ทำวันนี้ให้ดีที่สุดดีกว่าน่ะ อย่างน้อยยังมีกอล์ฟ เป็นกำลังใจให้นะ”
“กอล์ฟ…” ฉันน้ำตาคลอเลย แล้วซบอกเขา
“นั้นวันนี้เลิกเรียน เริ่มต้น ชีวิตใหม่ โดยการไปหาแม่ฉันน่ะ”
“วันนี้เหรอ” 0_0^^^^^
**************** โอ้โหจะถึงตอนที่ 15 ซะที โครตเหมื่อยเลย แถมเหม็นด้วย ก็มันน้ำเน่านะซิ *******
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น