ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
เวลาตีสองขณะที่ทุกๆคนกำลังหลับใหลก็มีบางคนที่ยัง...ตื่นอยู่
ที่บริษัท Magic design บริษัทนี้เป็นบริษัทที่ 'มนต์ทิรา' และเพื่อนๆอีกสามคนช่วยกันสร้างขึ้น เป็นบริษัทเกี่ยวกับการออกแบบและตัดเย็บเสื้อผ้า โดยเฉพาะชุดแต่งงาน จะมีลูกค้ามาให้พวกเธอออกแบบให้เยอะมากเป็นพิเศษ
"มนต์ เก็บรายละเอียดของชุดที่ต้องส่งให้คุณดาวพรุ่งนี้เสร็จรึยัง?" ท่ามกลางความเงียบจู่ๆ 'ปณิตา' เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มก็ถามขึ้นมา เพราะเห็นว่ามนต์ทิราเพื่อนของเธอนั้นนำชุดเข้าไปเก็บรายละเอียดในห้องได้สักพักหนึ่งแล้ว
"กำลังจะเสร็จแล้วจ้ะ เดี๋ยวฉันเอาออกไปให้ดูเดี๋ยวนี้แหละ" พูดจบมนต์ทิรา สาวสวยคนหนึ่งในกลุ่มก็หยิบชุดอย่างระมัดระวังแล้วก็ค่อยๆเปิดประตูพร้อมกับเดินลงบันไดเพื่อนำชุดมาให้ปณิตาและเพื่อนๆอีกสองคนดู
"ระวังนะมนต์ มา เดี๋ยวฉันช่วย" พูดจบ 'นิรดา' เพื่อนอีกคนในกลุ่มซึ่งนั่งอยู่บนโซฟารับแขกกลางบริษัทก็รีบลุกมาช่วยมนต์ทิราถือชุดลงมาจากบันไดและนำมาแขวน
"เป็นยังไงบ้างทุกคน?" มนต์ทิราถามด้วยความตื่นเต้น
"สวยมาก!" นิรดาและปณิตาพูดพร้อมกัน
"แต่ฉันว่าฉันเห็นลูกไม้ตรงชายกระโปรงมันลุ่ยๆนะ"
"แหม ไม่รอดสายตาของคุณ 'ปวฤทธิ์' ไปได้เลยจริงๆ" มนต์ทิราแซวเพื่อนของเธออีกคนซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้พลาสติกแถวๆเค้าเตอร์
"ก็มันจริงนี่ แกยังเก็บรายละเอียดตรงนั้นไม่เรียบร้อยเลย และอีกอย่างนะ ฉันชื่อป๊อกแล้วย่ะ ไม่ต้องเรียกชื่อจริงก็ได้ ฉันเป็นผู้หญิงแล้วนะ ไม่ใช่ผู้ชายเหมือนแต่ก่อน แค่ยังไม่ได้เปลี่ยนชื่อจริงเอง" ปวฤทธิ์อธิบาย เพราะชื่อปวฤทธิ์เป็นชื่อจริงของเธอตอนที่เธอยังเป็นผู้ชายอยู่แถมตอนนี้เธอก็ยังไม่ได้เปลี่ยนจึงทำให้ไม่อยากให้ใครรู้ชื่อจริงของตัวเองสักเท่าไร
"แหม ฉันรู้แล้วจ้ะ แค่แซวเล่นเอง งั้นฉันจะไปจัดการกับลูกไม้นี่ก่อนละกัน แล้วพรุ่งนี้จะได้รีบเอาไปให้คุณดาว พวกแกไปนอนก่อนเถอะ อีกแป๊ปเดียวก็เสร็จแล้ว"
"ไหวแน่นะมนต์ ให้ฉันช่วยมั๊ย?"
"ไหวจ้ะ นิดาไปนอนก่อนเถอะ ฉันไม่เป็นไรหรอก"
"งั้นรีบทำแล้วก็รีบนอนนะมนต์ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา" ปณิตาบอกด้วยความเป็นห่วง
"ขอบใจจ้ะ" มนต์ทิราพูดพร้อมกับหันมายิ้มให้เพื่อนๆทั้งสามคน แล้วก็รีบกลับมาทำงานที่เหลืออยู่ให้เสร็จ
เช้าวันรุ่งขึ้น
เช้าวันรุ่งขึ้น
"สวยมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ" ดารินลูกค้าของบริษัท Magic design ที่มาขอให้พวกเธอช่วยตัดชุดแต่งงานให้พูดด้วยความซึ้งใจ
"เพราะฝีมือของยัยมนต์เลยนะคะที่เก็บรายละเอียดเก่ง" ปวฤทธิ์พูด
"ขอบคุณมากนะคะ"
"ไม่ใช่เพราะฉันคนเดียวหรอกค่ะคุณดาว เพราะทุกๆคนที่ช่วยกันทำจึงทำให้ชุดนี้ออกมาเสร็จสมบูรณ์ได้" มนต์ทิราถ่อมตัว และดารินก็จ่ายเงินค่าชุดพร้อมกับเดินออกไปจากร้านอย่างมีความสุข
"พวกแก ฉันกลับบ้านก่อนนะ เมื่อคืนฉันนอนที่ร้านน่ะ ไม่ได้กลับไปหาแม่เลย รถก็อยูาที่บ้านด้วย"
"ฉันก็จะกลับเหมือนกัน งั้นฉันไปส่งนะมนต์" ปณิตาเอ่ย
"งั้นฉันว่าพวกเรากลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็พักผ่อนกันก่อนดีมั๊ย แล้วบ่ายๆค่อยเข้ามาที่ร้านกัน เพราะนี่ก็เช้าอยู่เลย พึ่งแปดโมงเอง" ปวฤทธิ์ออกความเห็น
"ดีเหมือนกัน งั้นตอนบ่ายๆค่อยเข้ามาที่บริษัทละกันนะทุกคน" นิรดากล่าวเสริมแล้วทั้งหมดก็แยกย้ายกันกลับบ้านของตนเองไปพักผ่อน
ที่บ้านของมนต์ทิรา
"อ้าว กลับมาแล้วเหรอยัยมนต์"
"ค่ะ แม่ทำอะไรอยู่เหรอคะ?"
"เก็บห้องน่ะลูก ห้องแม่เริ่มรกแล้ว"
"หนูช่วยนะคะ" พูดจบมนต์ทิราก็เข้าไปช่วยนิชนาถ แม่ของเธอ หลังจากนั้นจึงเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวในห้องของเธอเอง ก่อนที่จะกลับไปที่บริษัท
"งั้นหนูไปก่อนนะคะ"
"จ้ะ ขับรถดีๆนะลูก"
"ค่ะ"
ที่บริษัท Magic design
"ปราย มีลูกค้ามารึเปล่า?"
"ยังไม่มีเลยมนต์ ยัยป๊อกก็ยังไม่มาเลย เห็นว่านิดาไปรับอยู่"
"โอเคจ้ะ" หลังจากที่พวกเธอพูดคุยกันได้ไม่นานก็มีรถสีเงินขับเข้ามาจอดที่หน้าร้าน
"อ้าว นี่ไง นิดากับป๊อกมาแล้ว" มนต์ทิราพูด
"พวกแกคิดออกกันรึยังว่าจะไปเลี้ยงที่ไหนดี?"
"เลี้ยง? เลี้ยงอะไรเหรอป๊อก?" นิรดาถาม
"อ้าว ก็เลี้ยงเนื่องในโอกาสที่เราทำงานของคุณดาวได้ออกมาเสร็จสมบูรณ์ไง กว่าจะทำเสร็จก็นานพอดูเลย"
"เออ จริงด้วย ที่ไหนดี?" ยังไม่ทันที่ทั้งสามคนจะได้ตอบมนต์ทิรา จู่ๆก็มีผู้ชายรูปร่างสูงโปร่ง แต่ตัวด้วยเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้ม กางเกงสแล็คสีดำเข้ากับรองเท้าหนังสีดำแบบผูกเชือก ผิวขาว ผมสีดำขลับไม่ยาวจนเกินไป ทำให้ดูมีเสน่ห์อย่างเหลือเชื่อ ก็เดินเข้ามาในบริษัท
"หล่ออ่ะแก" ปวฤทธิ์พูดพร้อมกลับบิดตัวไปมาอยู่แถวๆหน้าบริษัท
"ป๊อกก็...อย่าออกนอกหน้ามากสิ" นิรดาหันมาบ่นใส่ปวฤทธิ์
"เชิญค่ะ มีอะไรให้ช่วยไหมคะ?" ปณิตาพูดพร้อมยิ้มให้กับคนที่กำลังเดินเข้ามาในบริษัท "เอ่อคือ...คุณ!!!" ผู้ชายที่พึ่งเดินเข้ามาในบริษัทได้ไม่กี่ก้าวตะโกนด้วยความตกใจพร้อมกับรีบวิ่งไปรับมนต์ทิราที่กำลังจะล้มลงตรงหน้าเค้าเตอร์
"ยัยมนต์!!!" เพื่อนทั้งสามคนของเธอตะโกนพร้อมกันด้วยความตกใจที่จู่ๆมนต์ทิราก็ทำท่าจะล้มลงไปกับพื้นแต่โชคดีที่ผู้ชายแปลกหน้าที่พึ่งเข้ามาในบริษัทมาช่วยประคองไว้ทัน
"คุณ...ไหวรึเปล่าครับ ไปนั่งพักก่อนดีกว่านะครับ"
"เอ่อ...ขอบคุณค่ะ"
"มนต์ นี่มนต์ยังไม่ได้นอนเลยใช่หรือเปล่า?" นิรดาถามด้วยความเป็นห่วง
"อะ...เอ่อ ใช่จ้ะ ฉันคงนอนน้อยน่ะ เลยวูบไป"
"ไปนอนก่อนดีมั๊ย? เดี๋ยวทางนี้ฉันจัดการเอง" ปวฤทธิ์ถาม
"ไม่เป็นไรจ้ะ เดี๋ยวก็หาย"
หลังจากที่มนต์ทิรานั่งพักจนอาการของเธอดีขึ้นแล้ว ทั้งสี่คนจึงเริ่มหันมาสนใจที่ชายแปลกหน้าที่พึ่งเข้ามาในร้านและพึ่งช่วยมนต์ทิราเอาไว้อีกด้วย
"เอ่อ...คุณ"
"อ๋อ ผมชื่อทราวิทย์ครับ เรียกทามก็ได้ แล้วคุณล่ะครับชื่ออะไร?"
"ฉันชื่อมนต์ค่ะ มนต์ทิรา ขอบคุณนะคะที่คุณช่วยฉันเมื่อกี้..."
"ไม่เป็นไรครับ"
"เดี๋ยวนะคะ คุณทาม...ที่เป็นทนายความใช่มั๊ยคะ?" นิรดาแทรกขึ้นมาขณะที่ทั้งสองคนคุยกันอยู่
"ใช่ครับ คุณรู้จักผมด้วยเหรอครับ?"
"ใช่ค่ะ คุณทามเป็นทนายชื่อดังเลยนะคะ ทำไมฉันจะไม่รู้จัก ฉันชื่อนิรดานะคะ เรียกนิดาก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"
"เช่นกันครับ"
"ฉันชื่อป๊อกนะคะ ส่วนนี่ก็ ปรายค่ะ"
"ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
"ว่าแต่ คุณมีอะไรให้พวกเราช่วยเหรอคะ?" มนต์ทิราถาม
"คือน้องสาวผมกำลังจะแต่งงานน่ะครับ เลยอยากให้ช่วยตัดชุด แต่อยากให้ใส่อำพันลงไปในชุดด้วยน่ะครับ พอจะไหวไหมครับ?"
"ได้เลยค่ะ มันไม่ได้ยากขนาดนั้นซะหน่อย แค่ให้น้องสาวคุณมาวัดตัว แล้วก็บอกมาได้เลยค่ะว่าอยากได้แบบชุดเป็นแบบไหน หรือจะให้พวกเราช่วยออกแบบให้ก็ได้ค่ะ แค่นี้เอง นอกนั้นพวกเราจะจัดการเอง ทำไมต้องทำหน้าเครียดขนาดนั้นด้วยล่ะคะ?"
"มันไม่ได้ง่ายแบบนั้นน่ะสิครับคุณนิดา ผมกับน้องเขยของผมจะช่วยกันเซอร์ไพรส์เธอน่ะสิครับ เลยต้องปิดไว้เป็นความลับ เรื่องขนาดตัวก็คงต้องแอบวัดจากชุดที่น้องสาวผมใส่ ส่วนแบบผมกะว่าจะให้พวกคุณคนใดคนหนึ่งไปอยู่ที่บ้านของผมเพื่อที่จะได้สังเกตว่าชุดแบบไหนถึงจะเหมาะสมกับน้องสาวของผมน่ะครับ เอ่อ...ถ้าพวกคุณไม่รับงานนี้ ก็ไม่เป็นไรนะครับ ผมเข้าใจ..."
"ทำไมพูดแบบนั้นล่ะคะ รับสิคะงานนี้น่ะ..." ปณิตาพูดพลางหันไปมองหน้าเพื่อนคนอื่นๆซึ่งก็พยักหน้าเห็นด้วยเหมือนกัน
"จริงเหรอครับ ขอบคุณมากนะครับ" ทราวิทย์พูดด้วยความซึ้งใจ
"แต่...มีอีกอย่างนะครับ"
"อะไรเหรอคะ?" มนต์ทิราถามด้วยความสงสัย
"คือ...ผมจะให้เข้าไปอยู่ในถานะ แฟน ของผม"
"หา!!!" ทั้งสี่คนอุทานออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ
"งั้นฉันจะทำเองค่ะ เต็มใจมากเลย" ปวฤทธิ์รีบพูด
"แหม ไม่ค่อยเลยนะ" นิรดาแซว
"เอาอย่างนี้ดีมั๊ย ให้คุณทามเลือกดีกว่าว่าอยากจะให้ใครเป็นคนทำงานนี้" ปณิตาออกความเห็น
"เดี๋ยวนะครับ นี่แปลว่าพวกคุณรับงานผมแล้วจริงๆเหรอครับ?"
"ใช่ค่ะ" ทั้งสี่คนพูดพร้อมกัน
"ว่าแต่คุณจะเลือกใครเหรอคะ?" ปวฤทธิ์ถาม
"งั้นผมเลือก..."
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
ตอนนี้ไรต์กำลังกลับมาอัพเรื่องนี้แล้วน้าา สามารถเข้ามาคอมเมนต์ติชมกันได้เลย!!!
และถ้าใครชอบก็กดเป็นfavouriteได้เลยน้าา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น