ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่4 วันแสนหวาน
บทที่4 วันแสนหวาน
ที่สำนักงานทนายความของทราวิทย์ "มนต์ครับ ไปนั่งรอผมตรงห้องรับแขกก่อนนะครับ ผมขอคุยงานกับคุณคาริดาก่อน"
"ค่ะ" และทราวิทย์กับคาริดาก็เดินไปที่ห้องทำงานของสำนักงาน
"สรุป เรื่องราวมันเป็นยังไงเหรอครับ?"
"คือเมื่อคืนวันนั้นหลังจากที่เขาข่มขืนฉัน เขาก็หนีไปทันที แต่แล้วอีกวันหนึ่งเขาก็ไปมอบตัวกับตำรวจ แถมยังยอมรับผิดทุกข้อกล่าวหาอีกด้วยค่ะ แล้วพรุ่งนี้ก็จะถึงวันที่เขาจะต้องไปขึ้นศาลด้วย..."
"ถ้าอย่างนั้นเขาก็จะได้ลดโทษกึ่งนึงนะครับเพราะว่าเขายอมมอบตัวแถมยังยอมรับผิดทุกข้อกล่าวหาอีก ว่าแต่คนร้ายกับคุณรู้จักกันมาก่อนรึเปล่าครับ?"
"คือว่า..." คาริดาทำท่าทางลังเล
"บอกผมมาเถอะครับ"
"อะ...เอ่อ คือ...เขาเป็น แฟนเก่าของฉันน่ะค่ะ คือเมื่อปีก่อนเรากำลังจะแต่งงานกันน่ะค่ะ แต่ฉันจับได้ว่าเขาคบชู้จึงเลิกกับเขาไป วันนั้นเขาพยายามมาอธิบายให้ฉันฟัง แต่ฉันไม่อยากยุ่งกับเขาอีก เขาจึง...ทำแบบนั้นกับฉันน่ะค่ะ"
ทางด้านของพิษา แฟนเก่าของคาริดา ซึ่งตอนนี้อยู่ในคุกก็ได้พูดคุยกับทนายที่จะมาว่าความเพื่อลดโทษให้กับเขาในวันพรุ่งนี้
"สวัสดีค่ะ ฉันฟานะคะ ฟาลัตติภา เป็นทนายที่จะมาว่าความให้คุณค่ะ"
"ครับ ผมพิษนะครับ พิษา"
"ค่ะ เรื่องราวเป็นยังไงคะ?"
"ก็วันนั้นผมเดินตามผู้หญิงคนนั้นไป แล้วผมก็ข่มขืนเขา"
"ค่ะ แล้วคุณกับผู้หญิงคนนั้นรู้จักกันมาก่อน รึเปล่าคะ?"
"ไม่ครับ...ไม่รู้จัก" พิษาตอบด้วยท่าทางลังเลไม่ต่างจากที่คาริดาตอบกับทราวิทย์
"บอกฉันมาเถอะค่ะ อาการของคุณมันฟ้องว่าคุณมีความเกี่ยวข้องกับเธอ"
"เฮ้อ...ผมคงปิดคุณไม่มิดสินะ ผมเคยเป็นแฟนเก่าของเธอน่ะครับ เรากำลังจะแต่งงานกัน แต่เธอก็เข้าใจผิดว่าผมมีคนอื่น แต่จริงๆแล้วคนคนนั้นเป็นน้องสาวของผม แล้วผมกับเธอก็เลิกกัน จนถึงวันนั้น ผมพยายามอธิบายให้เธอฟังแต่เธอไม่ยอมฟังเลย ผมก็เลย..."
"โอเคค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว งั้นพรุ่งนี้เจอกันในศาลนะคะ ฉันจะพยายามช่วยคุณให้เต็มที่ค่ะ"
"ขอบคุณครับ"
หลังจากที่คาริดาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ทราวิทย์ฟังจนจบ ทราวิทย์ก็พามนต์ทิราไปที่แห่งหนึ่งซึ่งเป็นที่ที่เขาชอบไปบ่อยๆ
"ว้าว! สวยจังเลยค่ะ" มนต์ทิราพูดหลังจากที่ลงจากรถ ที่ที่ทราวิทย์พาเธอมานั้นเป็นทุ่งดอกไม้แห่งหนึ่งมีดอกไม้หลากสีสันแถมแถวๆนั้นก็ยังมีแม่น้ำไหลผ่านยิ่งทำให้บรรยากาศดีขึ้นไปอีก และเวลาที่ทราวิทย์พาเธอมานั้นก็เป็นเวลาที่พระอาทิตย์ใกล้จะตกดินพอดีอีกด้วย
"สวยมากใช่ไหมล่ะครับ ที่นี่ผมชอบมาตอนที่กำลังจะว่าความน่ะครับ มันทำให้ผมสบายใจแล้วก็มีความมั่นใจมากขึ้นด้วยนะครับ"
"โห ดีจังเลยนะคะ ที่นี่ก็ทำให้ฉันมีไอเดียหลายอย่างเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่พาฉันมา ว่าแต่ทามพาฉันมาอย่างนี้จะมีสมาธิเหรอคะ?"
"มีสิครับ มนต์เดินเล่นได้เลยนะครับ"
"ค่ะ ฉันอยากถามอย่างนึงนะคะ"
"อะไรเหรอครับ?"
"ที่นี่มีชื่อว่าอะไรเหรอคะ?"
"เวทย์มนต์แห่งรักครับ ที่นี่ท้องฟ้ามีสีเหมือนอำพันราวกับมีเวทย์มนต์ แถมมีคู่รักหลายคู่ที่มาพบรักกันที่นี่ เลยได้ชื่อนี้น่ะครับ"
"โห ชื่อก็เพราะ แถมสวยมากด้วยนะคะเนี่ย" มนต์ทิราพูดอย่างมีความสุข
ผ่านไปไม่นานมากนักมนต์ทิราก็คิดไอเดียตัดชุดออก
"มนต์เบื่อรึยังครับ?"
"ยังค่ะ นั่งเล่นที่นี่ก็เพลินดีเหมือนกันนะคะ"
"มนต์อยากฟังเรื่องคดีของผมรึเปล่าครับ?"
"อยากฟังค่ะ" เมื่อมนต์ทิราไม่รู้ว่าจะทำอะไรแล้วจึงยอมนั่งฟังทราวิทย์เล่าเรื่องงานของเขาให้ฟัง
"คุณคาริดาโดนข่มขืนน่ะครับ โดยแฟนเก่าของเธอเอง"
"โห น่าสงสารจัง"
"ใช่ครับ พรุ่งนี้ผมก็จะช่วยเธอให้เต็มที่เลย"
"สู้ๆนะคะ"
"ครับ ไหนผมขอดูแบบชุดหน่อยสิครับ"
"นี่ค่ะ"
"ยัยเค้กต้องชอบแน่เลย สวยมากเลยครับ"
"ไอเดียนี้มาจากที่นี่เลยนะคะ" ชุดแต่งงานของพลอยนาราเป็นแบบเกาะอกเรียบสีขาวประดับด้วยอำพันพร้อมกับเครื่องประดับที่ทำมาจากอำพัน กับกระโปรงสีขาวและมีลูกไม้สีชมพูอ่อนประดับอยู่ที่ชายกระโปรง
"แต่ฉันยังออกแบบพวกรายละเอียดยังไม่เรียบร้อยนะคะ"
"แค่นี้ก็สวยมากแล้วนะครับ"
"ขอบคุณนะคะ"
"ไปครับ"
"หืม ไปไหนคะ?"
"ไปเดินเล่นกัน แถวๆนี้มีร้านขนมอร่อยๆเยอะเลยครับ"
"ก็ได้ค่ะ แต่คราวนี้อย่าลืมที่จอดรถอีกนะคะ เมื่อคืนเดินหาแทบตายเลย" มนต์ทิราพูดติดตลก
"พอเลยครับมนต์ รอบนี้ผมไม่ลืมแน่นอน งั้นไปกันเลยมั๊ยครับ?"
"ค่ะ ไปค่ะ"
ที่ร้าน Sweet sugar
"มนต์ชอบทานขนมอะไรเหรอครับ?"
"บลูเบอร์รี่ชีสเค้กน่ะค่ะ ทามล่ะคะ?"
"ผมชอบทานเค้กนะครับ งั้นเดี๋ยวผมไปสั่งให้นะครับ"
"ค่ะ" หลังจากที่ทราวิทย์เดินไปสั่งขนมอยู่นั้นมนต์ทิราก็นั่งคิดอะไรเพลินๆ นี่ขนาดเธอพึ่งเข้ามาอยู่กับทราวิทย์เพื่อตัดชุดให้พลอยนาราได้แค่ไม่กี่วันแต่การกระทำและทุกๆอย่างที่ทราวิทย์ทำให้กับเธอก็ทำให้มีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นในหัวใจของมนต์ทิรา มันเป็นความรู้สึกที่เธอเองก็อธิบายไม่ได้ว่ามันคืออะไร แต่เธออยากอยู่กับเขา อยากคุยกับเขา
"มนต์ครับ"
"ห้ะ! คะ?"
"เหม่ออะไรอยู่เหรอครับ?"
"อ๋อปะ...เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร"
"งั้นก็ทานเถอะครับ เดี๋ยวขนมก็เย็นชืดหมดหรอก"
"ค่ะ แหะๆ" และมนต์ทิราก็ตักขนมเข้าปากอย่างมีความสุข
"หืม อร่อยจังเลยค่ะ"
"ผมดีใจนะครับที่มนต์ชอบ
ขณะที่ทั้งคู่กำลังเดินออกจากร้าน
"มนต์ครับ"
"คะ?"
"คือผมจำที่จอดรถไม่ได้น่ะครับ"
"ห้ะ!" มนต์ทิราพูดพร้อมกับสีหน้าตกใจ
"ฮ่าๆๆ ผมล้อเล่นครับ"
"นี่แหนะ อย่าล้อเล่นสิคะ ฉันตกใจหมด" มนต์ทิราพูดพร้อมกับตีแขนของทราวิทย์ที่ยืนอยู่ข้างๆ
"ขอโทษครับ ไปครับกลับบ้านกัน"
"อะ...อื้ม"
บนรถของทราวิทย์
"ในเมื่อมนต์ได้แบบชุดของยัยเค้กแล้ว งั้นพรุ่งนี้ก็ไม่ต้องไปเก็บข้อมูลแล้วน่ะสิครับ?"
"ก็ยังขาดข้อมูลอีกอย่างนะคะ"
"อะไรเหรอครับ?"
"ข้อมูลเรื่องขนาดตัวน่ะค่ะ"
"จริงด้วย เอ้อวันนี้มนต์ถ่ายรูปที่สวนไว้ด้วยหนิครับ ขอดูหน่อยสิครับ"
"ค่ะ นี่ไงคะ เป็นไง สวยมั๊ย?"
"สวยครับ แล้วมนต์ชอบสวนที่นี่รึเปล่าครับ?"
"ชอบค่ะ"
"งั้นวันหลังผมจะพามาอีกนะครับ แล้วก็จะพามนต์ไปกินขนมหวานแถวๆนั้นอีกด้วย"
"นี่กะจะให้ฉันอ้วนตายเลยใช่มั๊ยคะ?"
"เปล่านะครับ อีกอย่างมนต์ผอมจะตาย"
"แหะๆ" วันนี้เป็นวันแสนหวานสำหรับมนต์ทิรา ไม่ใช่เพราะร้านขนมหวานที่ทราวิทย์พาเธอไป แต่เพราะทุกๆสิ่งที่ทราวิทย์ทำให้เธอ ถึงแม้เมื่อตัดชุดเสร็จแล้วทั้งสองอาจไม่ได้เจอกันอีก แต่ทั้งสองคนก็เลือกที่จะใช้ช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันให้ดีที่สุด
ภาพประกอบสวน 'เวทย์มนต์แห่งรัก' จ้าาา
cr.รูปภาพ : pinterest
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
จบบทที่5แล้วจ้าา ขอโทษนะค้าา ที่อัพช้าาา ฝากติดตามด้วยจ้าาาา ลืมบอกไปนิยายเรามีแนะนำตัวละครแล้วน้าาา เข้าไปดูได้ที่หน้าหลักนิยายเลยจ้าาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น