คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ซ่า!!...
ในสายฝนที่ร่วงหล่นลงบนพื้นอิฐสีแดง ทำให้ฝุ่นที่เคยฟุ้งร่วงลงสู่พื้นอีกครั้ง ถึงมันจะไม่ดีในเวลาปกติแต่ถ้าฝนตกอย่างน้อยก็พออำพรางตัวได้ผมคิดอย่างนั้น ผมเดินอยู่ท่ามกลางน้ำฟ้าที่ตกอย่างกับเขื่อนแตก ชุดกางเกงสีแดงที่ผมซ่อนด้วยเสื้อแขนสั้นสีขาวสลับดำซึ่งผมใช้ฮู๊ดคลุมศีรษะเอาไว้ ผมกำลังหา 'เหยื่อ' รายแรกที่จะ 'เขมือบ' ในวันนี้ ผมเดินไปเรื่อย ๆ อย่างไร้จุดหมาย จริงสิ ผมมันไม่มีจุดหมายอยู่แล้วนี่
ผมหยุดฝีเท้าย้ำบนแอ่งน้ำขังกึก พลางแหงนหน้ามองตึกสูงเสียดฟ้าที่สูงจนมองไม่เห็นดาดฟ้า มันสูงก็จริง แต่ก็ไม่อาจเทียบเท่ากับความแค้นดั่งเพลิงที่แผดเผาทุกอย่างให้มอดไหม้
"มาแล้วสินะ...นักฆ่าร้อยศพ เดวิด" เริ่มแล้วสินะผมหันไปยังผู้มาใหม่ เหล่าชายฉกรรจ์ถืออาวุธครบมือ 6 คน แหม...มีอาหารมาเสิร์ฟแล้วสินะ หึ ๆ
"ตัวแค่นี้ยังทำอวดเบ่งได้ กลับไปกินนมแม่แล้วนอนซะนะไอ้หนู ฮ่า ๆ!!" พวกมันระเบิดเสียงหัวเราะเยาะ แต่ผมไม่สนเรื่องนั้น จะชำแหละชิ้นส่วนพวกมันคนไหนก่อนดีน้า...
"อย่าลืม ไปเล่นกระดานลื่นที่สนามเด็กเล่นนะ ฮ่า ๆ!!" อืม...คนทางขวานี้ ไม่ ๆ ต้องทางซ้ายสิ อืม...หรือสี่คนข้างหลังดีน้า...
"พอ ๆ เดี๋ยวฉันจัดการเอง" หนึ่งในสี่คนด้านหลังเดินแทรกกลางเข้ามา อืม...เอาเป็นคนหัวหน้าก็แล้วกันนะ หึ ๆ
"เอาล่ะ ไอ้หนู เผยใบหน้าของแกแล้วเอาศักศรีดิ์ที่แกมีส่งมาให้พวกเราซะ" เจ้าตุ๊กตาอันแสนจะน่าสงสารชะตาขาดตรงหน้าของผมยื่นมือจะถอดฮู๊ดของผม หึ คิดตื้น ๆ
ฉับ!!!
"อ๊าก!!!" มันกุมแขนที่ขาดสะบั้น แขนขวาของมันกระเด็นไปอีกทิศ เสียงกรีดของไอ้ลูกหมาดังเข้ามาในโสตประสาทของผม มือที่เปรอะเปื้อนไปด้วยโลหิตสีแดงก่ำผมเลียมันหนึ่งครั้ง อ๊า...น่าลิ้มลองจริง ๆ คาตะนะในมือเตรียมพร้อมขยี้ทุกสิ่งที่ขวางหน้า ผมตั้งท่าซามูไรพร้อม
"ละ...ลูกพี่!! หนอยแก! ฆ่ามัน!!!!" รองหัวหน้าออกคำสั่ง พวกหนูน้อยหมวกแดงที่กำลังจะถูกหมาป่ากลืนกิน นายพรานจะมาช่วยไหมน้า...
ผมพุ่งออกไปในเสี้ยววินาที ใบมีดคาตะนะเลื่อนผ่านพวกมันไปอย่างรวดเร็ว ในแบบที่คุณผู้อ่านดูไม่ทันแน่นอน เวลาเหมือนหยุดนิ่ง เศษชิ้นเนื้อ เลือด ลูกตา สมอง ฯลฯ กองสู่พื้นอย่างไร้ประโยชน์
"ไม่เห็นสนุกเลย ฉันน่าจะหาเหยื่อรายใหม่ ในสถานใหม่ ๆ ได้แล้ว แต่ก่อนอื่น..." ผมควักซองจดหมายสีแดงพร้อมใช้ทักษะการปลอมแปลงลายมือ เขียนลงไป
"หึ ๆ!! Goodbye,my little doll." ผมหัวเราะบ้าคลั่ง โยนซองสีแดงลงบนกองเศษเนื้อ
I am The Murderer.
เอาล่ะ ไหน ๆ ก็...บอกชื่อไว้ละกันผมชื่อ โซระ ทุกคนก็พอจะรู้แล้วสินะว่าผมคือใคร เพราะฉะนั้น..ปิดปากของคุณให้สนิทเมื่อรู้ว่าผมเป็นอะไร ไม่อย่างนั้น คืนนี้ผมจะไปกดออดหน้าบ้านคุณ... :)
ความคิดเห็น