คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : MISSION II - Fifth
MISSION II – Fifth
ฝูงมินเยี่ยนแตกกระเจิงไปหมดแล้ว ทิ้งไว้เพียงเศษซากอารยธรรมที่เคยเกิดขึ้น กองท่องไม้และขวานโง่ๆที่โดนฟาดทีก็เจ็บแสบเหมือนกัน กองซากกล้วยที่บ้างก็เหลือแต่เปลือก บ้างก็เหลือเป็นลูก ซากศพบางส่วนของมอนสเตอร์ประหลาดหน้าตาอัปลักษณ์ถูกแทะโดยฝูงแร้งของโรเซนเดลที่ทำเอานีวาร์ต้องเบ้หน้าใส่
“โอ้ย!” จู่ๆทั้งร่างของนีวาร์ก็ล้มลงไปกองกับพื้นเมื่อก้าวเดินไปข้างหน้า เขาหันกลับไปมองวัตถุต้องสงสัยตาขวางด้วยความโมโห เขาสะดุดเปลือกกล้วยด้วยความโง่ของตัวเอง โถ่เว้ย! เจ็บก้นกบ!
ร่างโปรงที่กำลังหันไปหาเรื่องกับเปลือกกล้วยที่นอนแอ้งแม้งไม่รู้เรื่องรู้ราวใดๆบนโลกก็ชะงักนิ่ง บางทีเขาก็เพิ่งคิดได้ว่าควรขอบคุณกล้วยพวกนี้ที่ทำให้ภารกิจนี้สำเร็จลุล่วงไปได้...ด้วยดี
เขาปราบฝูงเยียนนับพันได้แล้ว....ด้วยกล้วยนั่นแหละ
นักมายากลถอนหายใจดังเฮือก มันไม่ได้ง่าย แต่ก็ไม่ได้ยากเท่าไหร่ ไม่รู้แน่ว่าคนอื่นๆจะเป็นอย่างไรกันบ้าง บางทีอาจจะชิวกว่าเขา? หรือบางทีอาจจะบาดเจ็บสาหัสปางตายไปแล้วก็เป็นได้ทั้งนั้น
พูดแล้วเขาก็นึกเป็นห่วงยัยเพื่อนเก่าที่รับภารกิจแถวๆแบล็คฟอเรสต์ เธอเดินทางออกไปพร้อมกับแอร์เชเบท ป่านนี้ไม่รู้จะเป็นตายร้ายดียังไงบ้างแล้ว ได้ข่าวว่าภารกิจหินน่าดู ขอแค่อย่ากลับมาแบบทุพลภาพก็พอ
‘Rest in Peace นะกล้วย’ ป้ายไม้กากๆที่นีวาร์ทำขึ้นเองถูกปักลงหลุมขนาดใหญ่ ที่เขาใช้-กลอะไรสักอย่าง-ดึงเอาเปลือกกล้วยทั้งหมดที่ตายในหน้าที่ลงไปฝังในหลุมลึก ก่อนที่ดินจะกลบเองอัตโนมัติ
ในขณะเดียวกันที่เขาปล่อยให้ซากเยียนถูกทารุณกรรมอย่างน่าอนาถโดยฝูงแร้ง ตอนแรกเขาคิดว่าแร้งจะไม่กินมันฝรั่ง แต่ก็ลืมนึกไปว่าเยียนไม่ใช่มันฝรั่ง มันแค่มีรูปร่างเหมือนมันฝรั่งในความคิดของนีวาร์ก็เท่านั้น
นีวาร์เงยหน้าขึ้นมองบนท้องฟ้า เสียงนกแร้งดังจนหนวกหู เขาเริ่มรำคาญเสียงพวกนี้จึงจับไม้กวาดและจะเริ่มออกเดินทางกลับเสียที เขากำลังคิดถึงเตียงนอนนุ่มๆเสียแล้วสิ...อา แล้วก็น้ำอุ่นๆที่นอนอาบอย่างสบายตัว
ฉับพลัน เขาก็รู้สึกได้ถึงเงาบางอย่างที่เคลื่อนอยู่เหนือหัว ฝูงอีแร้งนับสิบกำลังรุมกันแย่งอะไรสักอย่างที่ดูเหมือนจะส่องแสงได้ท่ามกลางแสงอาทิตย์ พวกมันเกาะกันเป็นแพ แย่งสิ่งนั้นด้วยความกระเหี้ยนกระหือรืออย่างน่าประหลาด
นีวาร์ตะโกน “เฮ้ๆ!” แล้วเขาก็ปากล้วยหนึ่งลูกขึ้นไปบนท้องฟ้า
นกแร้งตัวหนึ่งที่ถูกทำร้ายด้วยวัตถุนุ่มนิ่มสีเหลืองหันมาทำตาขวาง มันแว้งใส่ร่างโปร่งอย่างฉุนเฉียว “ไม่ชอบกล้วยแฮะ” เขาพึมพำ
นักมายากลปัดฝุ่นออกจากลำตัวเบาๆ เขาดีดนิ้วแล้วไม้กวาดนิมบัส 2014 รุ่นท็อปก็ช้อนตัวมาด้านหลังให้เขานั่งคร่อม ไอพ่นที่ต่อเติมติดกับไม้กวาดทำให้มันมีความเร็วเพิ่มขึ้นจนทำให้นีวาร์มาถึงโรเซนเดลได้ในครึ่งวัน แต่สภาพเยินแบบนี้ก็ไม่ทราบแน่ว่าขากลับจะมีความเร็วกี่กิโลเมตรต่อชั่วโมงกันแน่
ร่างบางลอยขึ้นเหนือพื้นดิน ฝูงแร้งดูท่าทีตระหนกหน่อยๆ แต่มันก็ยังไม่หยุดโหวกเหวกโวยวาย หมวกทรงนักมายากลสีดำที่มีริบบิ้นสีแดงคาดอยู่ถูกหยิบออกมาจากศีรษะ เขาหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากในนั้น รูปร่างมันเหมือนกับขัน? ขันเงินขันทองที่เขาใช้ประกอบพิธีทางศาสนาสักอย่าง ข้างในมีเมล็ดข้าวสาลีที่ดูเหมือนข้าวสาลีปกติทุกประการ แต่ตรงขันถูกติดป้ายไว้ว่า
‘ข้าวสาลีเสก โดยอ.แปะ กินกาแฟปะ’
นักมายากลกำข้าวพวกนั้นไว้ในกำมือแน่น แล้วปาใส่แร้งพวกนั้นอย่างแรง แต่มันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นใดๆทั้งสิ้น กลับกัน ฝูงนกแร้งทั้งฝูงกลับหันมามองเขาเป็นตาเดียว!
“ชิบหาย หลอกขายกันนี่หว่า” นีวาร์สบถออกมาดังลั่น
“แกว๊กกกก!!” แล้วแร้งก็คลั่ง มันบินพุ่งมายังร่างโปร่งอย่างรวดเร็ว เขากำไม้กวาดไว้แน่นแต่มันก็หลบไม่พ้น นีวาร์หลับตาปี๋
แร้งตัวหนึ่งจิกขันตกลงพื้น ก่อนที่ทั้งฝูงจะมะรุมมะตุ้มลงไปจิกกินเมล็ดข้าวสาลีเสกตราอืมกินดิอย่างบ้าคลั่ง ทิ้งนักมายากลให้นั่งงงบนไม้กวาดไว้อย่างนั้น
ยังดีที่ใช้ได้ผล...
เขาถอนหายใจออกมาอีกรอบ แล้วสายตาก็ปะกับวัตถุรูปร่างแปลกตาเพราะมันสะท้อนกับแสงอาทิตย์จนรำคาญตา มันไม่ใช่กล้วย เพราะลงไปอยู่ในหลุมหมดแล้ว นีวาร์ขับไม้กวาดลงไปคว้าสิ่งนั้นที่อยู่บนพื้นขึ้นมา
เครื่องราง? ...ของเยียนหรือ?
ก็คงใช่ นีวาร์ทำให้มันผุดหายไปในผ้าคลุม เก็บไว้ก่อนก็คงไม่เสียหาย ไว้ค่อยให้เชสตรวจสอบก็แล้วกันว่ามันทำอะไรได้บ้าง...
ว่าแล้วทั้งร่างก็ดีดตัวขึ้นสู่ท้องฟ้า นีวาร์ปรับไม้กวาดเป็นระบบออโต้ไพล็อท ก่อนจะทิ้งทั้งตัวลงนอนกับไม้กวาดวิเศษที่มีไอพ่นอยู่ข้างหลัง ไม่ทันไรเขาก็หลับลงด้วยความเหนื่อยล้าตลอดทางกลับบ้าน
คานิวอลยังมีอยู่มั้ยนะ...อยากกินแอ็ปเปิ้ลเคลือบช็อคโกแลตจังแฮ...
------------------------------------บลัย
ความคิดเห็น