คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ทิ้งท้าย...
วันจบการศึกษา…
เมื่อรับประกาศนียบัตรเสร็จ ทุกคนร่วมถ่ายรูปด้วยกันเป็นที่ระลึก
และเตรียมตัวสำหรับงานพรอมคืนนี้
ผู้หญิงทั้ง 9 คน กำลังแต่งตัวอยู่ด้วยกัน
“ก่อนเที่ยงคืนฉันต้องกินแฟนยัยจียอนให้ได้” เจสสิก้าเอ่ยพร้อมทาเล็บ
“หน้าดีหรอ? หรือว่าอย่างอื่นดี?” ยูริถาม
“ไม่มีอะไรดี แค่หมั่นไส้ยัยนั่น ฉันเดินผ่านนางทีไรนะ นางเบ้ปากใส่ฉันตลอด”
“ตบเลยมะ” ซูยองยุ
“ตบมันก็แค่เจ็บตัว แต่ฉันจะทำให้มันเจ็บใจ” เจสสิก้ายิ้ม
“อยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ เที่ยงคืนนี้ก็หมดโควต้าละ” ซอฮยอนบอก
“มาหาอะไรสนุกๆทำด้วยกันมะ?” ทิฟฟานี่ทำหน้าเจ้าเล่ห์
“ก็ดีนะ ถือว่าเป็นการส่งท้าย พวกเราว่าไง?” แทยอนถาม
“ฉันร่วมด้วย” ทุกคนตอบรับแทบจะทันที
ตอนนี้ไม่ว่าพวกเธอจะขยับตัวไปไหนหรือทำอะไร หนุ่มๆก็ไม่สามารถละสายตาจากพวกเธอได้
“สวัสดีชานยอล” เจสสิก้าเข้าไปทักชานยอล
“สวัสดีสิก้า” ชานยอลยิ้ม
“วันนี้ฉันดูเป็นไงบ้างหรอ”
“เธอสวยมากเลย”
“เราไปหาที่เงียบๆคุยกันหน่อยมั้ย”
“เอ่อ…”
“หรือว่า..กลัวจียอนงั้นหรอ”
“ป่าวสักหน่อย ทำไมฉันต้องกลัวด้วยหล่ะ”
“งั้นขึ้นไปหาอะไรกินบนห้องแลปเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ” เจสสิก้าลูบไล้แขนชานยอลเบาๆ
“ข้างบนมีอะไรให้กินด้วยงั้นหรอ” เขาทำหน้ากรุ้มกริ่ม
“มีให้นายกินแบบบุฟเฟ่เลยหล่ะ” เธอกระซิบที่ใบหูเขา
เจสสิก้าเดินนำขึ้นไปที่ห้องแลปชั้น 2 ของห้องโถงจัดงาน ส่วนชานยอลมองดูจียอนก่อนจะเดินตามไปแบบห่างๆ
“ดูยัยเจสสิได้กินนายชานยอลแล้วอ่ะ” ยูริคุยกับเพื่อนๆ
“ทำไม รึว่าเธออยากกินใครบ้าง?” ฮโยยอนแซว
“ฉันอยากกินคริสอีกสักครั้งเป็นบ้าเลยหล่ะ” ยูริกัดปาก
“นี่ๆยูริ เพื่อนรักเธอมาหน่ะ” ซูยองชี้
“หึ! ยัยฮาร่า” ยูริสบถ
“เดี๋ยวก็จะไม่เจอกันแล้วนะ จะไม่ทำอะไรเป็นที่ระลึกให้นางหน่อยหรอ” ซูยองถาม
“ฉันทำแน่นอนอยู่ล่ะ ไม่ต้องห่วง” ยูริยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วเดินไปหาฮาร่า
ทันทีที่ยูริเดินมาหาฮาร่า
“วันนี้เธอสวยดีนะ” ยูริเข้าไปอย่างเป็นมิตร
“ขอบใจนะ เป็นปกติของฉัน ถ้าไม่สวยจริง คงแย่งคริสจากเธอไม่ได้” ฮาร่ายิ้มกวน
“อื้ม ก็จริงของเธอนะ คริสเขาเหมาะกับเธอมากเลย” ยูริหน้าเจื่อนลง
ฮาร่ายิ้มกลับแบบกวนประสาท
“ฉันขอคุยอะไรกับเธอหน่อยได้ไหม แบบสองคน ฉันแค่อยากขอโทษเรื่องราวที่ผ่านมา”
“ห๊ะ! นี่ฉันหูฝาดไปรึเปล่า คนอย่างยูริเนี่ยหรอจะมาขอโทษฉัน”
“ฉันพูดจริงๆนะ ฉันจะไปรอเธอที่สวนหลังตึกนะ”
ยูริยิ้มให้น้อยๆแล้วเดินออกไป ฮาร่าสะใจที่เอาชนะยูริได้จึงเดินตามออกไปให้ยูริขอโทษ
ทั้งคู่เดินมาถึงสวนหลังตึก ยูริยืนหันหลังให้
“หันหน้ามาขอโทษฉันสักทีสิ ฉันเตรียมอัดคลิปเธอไว้ล่ะ” ฮาร่าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาตั้งกล้อง
“ให้ฉันขอโทษเธอ ฉันยอมตายยังดีกว่า” ยูริหันมาพร้อมสีหน้าเจ้าเล่ห์
“ฉันว่าละ ว่าคนอย่างเธอไม่มีทางขอโทษฉันแน่”
“ฉันแสดงดีใช่มั้ยละ จนเธอเกือบเชื่อสนิทว่าฉันจะดีกับเธอ”
“อยากได้รางวัลตุ๊กตาทองมั้ยละ ฉันจะจัดให้”
ฮาร่าเดินเข้าหายูริง้างมือจะตบเธอ แต่ยูริจับไว้ได้ทัน
“ฉันชอบเธอมากเลยรู้มั้ยฮาร่า ฉันชอบศัตรูที่พร้อมจะสู้กับฉันทุกเมื่อแบบเธอจริงๆ” ยูริเหวี่ยงฮาร่าล้มลง
ฮาร่าทำท่าจะลุกขึ้นมาสู้แต่โดนยูริเอาเท้ายันลงไปกับพื้นพร้อมนั่งคร่อมทันที
“แกต้องการอะไร!” ฮาร่าถาม
“แกว่าคนที่เขาเกลียดกันเขาต้องการอะไรล่ะ!”
“แกจะมาเกลียดฉันเพราะเรื่องคริสไม่ได้หรอกนะ เพราะแกสู้ฉันไม่ได้ ยอมรับซะ!”
“ถุย!!” ยูริถ่มน้ำลายใส่หน้าเธอ
“กรี๊ดดด! นังยูริ อีขี้เหร่ แกกล้าทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง!”
“ปากเก่งนักนะ!”
เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!
“กรี๊ดดดดดดดดด” ฮาร่าร้องลั่น
“เก่งนักไม่ใช่หรอ สู้สิ สู้ฉัน!”
“ต่อให้แกจะตบตีฉันกี่ครั้งคริสเขาก็ไม่กลับไปหาแกรู้ไว้!” ฮาร่าถีบยูริออกแล้วรีบลุกขึ้น
เธอเดินไปจิกผมยูริ
เพี๊ยะ!
“อย่าคิดว่าฉันจะไม่กล้าทำอะไรแก!”
“แค่นี้คิดว่าเก่งแล้วหรอ?” ยูริยิ้ม แล้วมองไปด้านซ้ายขวาตัวเอง
ฮาร่ามองตามพบกับซันนี่และฮโยยอนค่อยๆเดินเข้ามา
“นี่พวกแกจะทำอะไร แน่จริงอย่ารุมสิ” ฮาร่าโวย
ซันนี่กับฮโยยอนเดินมากระชากแขนเธอด้วยใบหน้านิ่งเฉย ตอนนี้ฮาร่าถูกทั้งสองคนล็อคไว้
“อยากพูดอะไรก่อนไม่ได้พูดมั้ย” ยูริถาม
“แกจะทำอะไร” ฮาร่าเสียงสั่น
ยูริดึงผมด้านบนจนฮาร่าเงยหน้าตาม เธอหยิบคัตเตอร์ออกมาสไลด์ปลายมีดขึ้นต่อหน้าฮาร่า
“ยูริ อย่านะ!”
“ร้องขอฉันสิ ขอร้องฉันสิ”
“อย่าทำฉันเลยนะ นี่เราเรียนจบแล้วนะ จะไม่เจอกันแล้ว ต่างคนต่างอยู่เถอะ นะๆยูรินะ” ฮาร่าน้ำตาพราก
“ยิ่งไม่เจอกันฉันยิ่งต้องทำ!”
ยูริจับคัตเตอร์กรีดไปที่หน้าฮาร่า
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด”
“เสียงร้องน่ารำคาญสิ้นดี”
เธอลงมือกรีดไปที่ปากของหล่อนให้เป็นรุ่ยๆ จนเลือดเต็มหน้าเต็มปากไปหมด
“เห้อ! ผลงานฉันใช้ได้เลย” ยูริมองหน้าฮาร่าแล้วหยิบทิชชูขึ้นมาเช็ดเลือดที่คัตเตอร์
ซันนี่กับฮโยยอนปล่อยแขนหล่อน ฮาร่าล้มลงไปร้องไห้อยู่กับพื้นอย่างทุรนทุราย
“บ๊ายบาย” ยูริก้มลงจูบหัวฮาร่าแล้วเดินออกไปพร้อมกับเพื่อนของเธอ
“สวัสดีค่ะอาจารย์มินอู” ซอฮยอนเดินเข้าไปหาอาจารย์หนุ่ม
“ว่าไง ซอฮยอน วันนี้เธอสวยมากๆเลยนะ เอ้อเพื่อนเธอด้วยสวยทุกคนเลย”
“ขอบคุณค่ะอาจารย์ พอดีว่าหนูมีเรื่องอยากจะคุยกับอาจารย์หน่ะค่ะ”
“เรื่องอะไรหรอ?”
“เรื่องที่อาจารย์..โทรหาหนูเมื่อคืนก่อนหน่ะค่ะ … แล้วก็เรื่องบนโรงยิม”
“เดี๋ยวนะอย่าเพิ่งพูด ตามฉันมา” อาจารย์มินอูเห็นคนเยอะจึงเดินนำออกไปด้านนอก
ซอฮยอนเดินตามอาจารย์มินอูมาที่หน้าห้องน้ำชาย เป็นที่ที่ปลอดคนที่สุด ณ ตอนนี้
“เรื่องบนโรงยิม? ทำไม? ฉันยังไม่ได้ทำไรเธอเลยนะ”
“ก็เกือบไม่ใช่หรอค่ะ”
“ก็แค่เกือบแต่ฉันไม่ได้ทำไรเธอสักหน่อย เธอหนีไปทันหนิ”
“ใช่ค่ะ ฉันหนีไปทัน แต่…ฉันก็กลับมาคิดว่าทำไม…อาจารย์ไม่ยื้อฉันไว้สักนิด” เธอจู่โจมเข้าหามินอู
ตอนนี้หน้าอกเธอและหน้าอกเขาติดกันสนิท
“หมายความว่าไง?”
“อาจารย์ต้องการฉันใช่มั้ยค่ะ ที่อาจารย์โทรหาฉันให้ฉันฟังเรื่องอย่างว่าของอาจารย์”
เธอทำเสียงเซ็กซี่ พร้อมมือไม้ที่ลูบไล้ไปทั่วตัวเขา
“เอ่อ..” เขาขนลุกไปทั้งตัว
“เรามาสนุกกันเถอะค่ะ” เธอดึงมินอูเข้าไปในห้องน้ำ
“ซอฮยอน เธอชอบแบบนี้ทำไมไม่บอก”
เขาบรรเลงไซร้ลงไปที่ซอกคอเธอ เธอปลดกระดุมเขาอย่างรวดเร็ว
“เธอนี่เก่งดีจัง”
เธอผลักเขาไปชนกำแพง แล้วหยิบกุญแจมือขึ้นมา
“อะไรหน่ะ?”
“มันจะได้สนุกขึ้นไงค่ะ” เธอใส่กุญแจมือที่มือเขาข้างนึงส่วนอีกข้างใส่ไว้กับราวแขวนผ้า
“เธอนี่เด็ดจริงๆ” เขายิ้มด้วยความหื่น
“วันนี้ฉันจะจัดชุดคอมโบให้อาจารย์เลยล่ะค่ะ”
แปะ! แปะ! เมื่อซอฮยอนปรบมือมีกลุ่มผู้ชายกว่า 7 คน เดินเข้ามา
“นี่มันอะไร?” มินอูหน้าตาเลิ่กลั่ก
“ก็บอกแล้วไงว่าฉันจะจัดชุดคอมโบให้ สนุกให้เต็มที่นะค่ะ”
เธอจูบหน้าผากเขา
“ฝากด้วยนะ หนุ่มๆ” เธอหันไปบอกกับกลุ่มผู้ชาย
“ครับ!” พวกขับด้วยเสียงหนักแน่น
ซอฮยอนเดินออกมาจากห้องน้ำ เธอได้ยินเพียงเสียงครางปนโหยหวนด้วยความเจ็บปวดของมินอู
“แจอี” ทิฟฟานี่เรียก
“ว่าไงหรอฟานี่” ผู้หญิงที่ (เหมือนจะ) เรียบร้อย
“เธอได้เป็นตัวแทนเต้นรำหรอ?”
“ใช่จ่ะ” เธอยิ้มหวานแล้วเดินออกไป
ทิ้งทิฟฟานี่ให้ยืนหมั่นไส้อยู่คนเดียว
“ฉันเกลียดสีหน้ายัยนั่นจริงๆ” ยุนอาเข้ามาสมทบ
“นั่นสิ ไม่รู้จะแอ๊บไปถึงไหน อยากให้คนอื่นเห็นธาตุแท้มันจริงๆ”
“นางใส่ชุดนี้เต้นรำหรอ ไม่เห็นจะสวย”
“ไม่ใช่อ่ะ เดี๋ยวนางต้องไปเปลี่ยนอีก ฉันได้ยินพี่สต๊าฟคุยกันเมื่อกี้”
“งั้น..” ยุนอาทำหน้าเจ้าเล่ห์
“เธอก็คิดเหมือนฉันใช่มั้ย” ฟานี่หันไปยิ้มให้
ยุนอายิ้มตอบ ทั้งสองเดินไปที่ห้องคอสตูมอย่างระมัดระวังไม่ให้ใครเห็น
“ว้าว ชุดอลังการน่าดู” ฟานี่ยิ้มแสยะ
“อีกไม่กี่นาทีมันก็ไม่อลังการแล้วมั้ง” ยุนอาเสริม
ทั้งสองลงมือเนรมิตชุดราตรียาวแสนสวยให้กลายเป็นชุดแสนจะเซ็กซี่
“น้องสองคนทำอะไรอะค่ะ?” สต๊าฟเดินเข้ามาด้วยความตกใจ
ยุนอาและทิฟฟานี่ผงะ สต๊าฟชะโงกหน้าไปดูชุดพบกับชุดที่เปลี่ยนไป
“นี่น้องสองคนทำอะไรอ่ะ นี่มันชุดเต้นรำของคืนนี้นะ พี่จะออกไปบอกผู้ใหญ่ข้างนอก” สต๊าฟหัวเสียสุด
“เดี๋ยว!”
ทันทีที่สต๊าฟหันมายุนอาคว้าตุ๊กตาม้าที่สลักด้วยหินหนักทุบเข้าไปที่หัวของสต๊าฟจนแนนิ่ง
“ทันใจดีหนิ” ฟานี่หันไปชมยุนอา
ยุนอาจัดการลากร่างของสต๊าฟเข้าไปไว้ในตู้เก็บรองเท้าแล้วปิดล็อคกุญแจ พร้อมโยนลูกกุญแจทิ้งอย่างรอบคอบ
“โยนทิ้งเลยหรอ?”
“ก็ให้มันทรมานเล่นๆ แต่ถ้าเป็นยิ่งกว่านั้น ก็ถือว่าถึงคราวล่ะกัน ฮ่าๆ” ยุนอาตอบ
ทั้งสองเดินออกไปรอในงานอย่างปกติ มองดูแจอีวิ่งเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องคอสตูม
และแล้วเวลาแห่งการรอคอยก็มาถึง….
‘ขอเชิญพบกับตัวแทนเต้นรำฝ่ายหญิง แจอี’
เสียงปรบมือดังสนั่น แต่เมื่อแจอีเดินออกมาทุกคนถึงกับปรบมือไม่ออก ได้แต่ยืนอ้าปากค้างกันเป็นแถว
คงมีแต่ยุนอาและทิฟฟานี่ที่ยิ้มอย่างภูมิใจกับผลงานทั้งคู่
“นี่มันชุดอะไรของเธอ กลับเข้าไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้เลยนะ!” อาจารย์ใหญ่ไล่แจอีกลับไป
“ก็นี่มันชุดที่พี่คอสตูมเตรียมให้หนูนี่ค่ะ” แจอีเถียง
“ชนี่มันไม่ใช่ชุดเต้นรำ นี่มันชุดดาวยั่วชัดๆ ไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้!”
แจอีรีบวิ่งไปเปลี่ยนชุดด้วยความขายหน้า แล้วสถานการณ์ก็กลับมาเป็นเช่นเดิม
“ฝีมือพวกเธอใช่มั้ย!” จนกระทั่งแจอีออกมาวีนใส่ฟานี่และยุนอา
ทุกๆ คนในงานหันมามองเหตุการณ์
“ฝีมืออะไร?” ยุนอาทำหน้างง
“เรื่องชุดนั่นไง เธอสองคนใช่มั้ย!”
“ตลกเหอะ ฉันสองคนจะทำทำไม แล้วถ้าฉันสองคนเป็นคนทำไหนล่ะหลักฐาน เธอจะมากล่าวหาฉันสองคนเพราะเธออยากให้คนอื่นเกลียดพวกเรา มันไม่แฟร์เลยนะ” ทิฟฟานี่สวน
“ฉันเชื่อว่าแกสองคนทำ! แกสองคนอิจฉาที่อาจารย์เลือกฉัน แต่ไม่เลือกแกสองคน!”
“เป็นไรมากป่ะ ไม่มีใครเค้าเจ้าคิดเจ้าแค้นแบบเธอหรอกนะ” ยุนอาสวนกลับ
“ไม่จริง กรี๊ดดๆ ไม่จริง”
“นี่สต๊าฟมาเอาตัวแจอีไปสงบสติอารมณ์ที” อาจารย์ใหญ่สั่ง
สต๊าฟเดินเข้ามาลากตัวแจอีไปสงบสติอารมณ์ชั้นสองห้องรับรอง
“ฉันต้องขอโทษเธอสองคนด้วยนะ รู้นี้ฉันน่าจะเลือกเธอทั้งสองคน อะไรมันคงจะดีกว่านี้” อาจารย์ใหญ่เดินมาหาทั้งสอง
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเข้าใจ” ทั้งสองตอบ
“อันยองแจอี” แทยอนขึ้นไปหาแจอีด้านบน
ขณะนี้แจอีนั่งสงบสติอารมณ์บนห้องโถงคนเดียว ไม่มีสต๊าฟคุม
“มาทำไม มาสะใจแทนเพื่อนแกหรอ!”
“นี่ฉันจะมาปลอบใจเธอนะ”
“โกหก! พวกแกมันก็เหมือนกันหมด เลว!”
“จริงหรอ ฉันดูเป็นแบบนั้นหรอ” แทยอนเดินเข้าไปใกล้เธอ
“พวกเธอมันยิ่งกว่านางมาร!!”
“รู้แบบนั้นแล้วทำไมยังคิดมาแข่งกับฉัน” ทิฟฟานี่เดินเข้ามาพร้อมยุนอาและซูยอง
“ทิฟฟานี่” แจอีสบถ
“ชุดที่ฉันกับยุนอาเตรียมให้ ถูกใจมั้ยล่ะ”
“แกสองคนจริงๆด้วย” หล่อนน้ำตาเอ่อ
“ร้องไห้ทำไม ใครตายหรอ?” ซูยองถาม
“ฮึกๆๆ” หล่อนร้องหนักขึ้น
“ถ้าจะมีใครตายก็คงเป็นแก!” แทยอนบอก
พร้อมซูยองและยุนอาล็อคตัวแจอีไว้
“แกจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ!” แจอีโวย
“อยู่เฉยๆ นิ่งนะคนดีแล้วจะได้ไปอย่างสงบ”
“อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันขอร้อง” หล่อนน้ำตาไหลพราก
“ใจเย็นๆนะ ดื่มนี่ซะ” แทยอนยื่นแก้วน้ำให้
“อะไรไม่เอาฉันไม่กิน”
“อ้าปาก! ฉันบอกให้อ้าปาก! ไม่อ้าใช่มั้ย ได้!”
แทยอนบีบปากแจอีแล้วกรอกน้ำลงไปในปาก ยุนอาซูยองปล่อยแจอีล้มลงนอนดิ้นพล่าน
ฤทธิ์ของน้ำยาล้างห้องน้ำเข้าไปกัดในตัวเธออย่างรวดเร็ว
“ลากมันออกมา” ทิฟฟานี่สั่ง
ยุนอาซูยองช่วยกันลากตัวแจอีออกมาหน้าบันได
“เจอกันใหม่เมื่อชาติต้องการนะ แจอีย๊า” พูดจบทิฟฟานี่จัดการถีบแจอีลงมาจากบันไดชั้นสอง
“เราไปดูผลงานกันหน่อยดีกว่า” ซูยองกับยุนอาวิ่งลงไป
ยุนอาเอาเท้าไปเขี่ยๆร่างของแจอี
“คาดว่าน่าจะคอหัก ฮ่าๆๆ” ยุนอาหัวเราะ
“ไปกันดีกว่าพวกเรา ยังมีมิชชั่นร่วมกันที่ต้องทำอยู่นะ” แทยอนบอก
เจสสิก้าและชานยอลเดินลงมาจากห้องแลปด้วยกัน
“ชานยอล!” เสียงผู้หญิงปรี๊ดแตก
“จียอน!” ชานยอลดูจะตกใจมาก
“ฉันหานายให้ทั่วงานเลย นี่นายไปไหนกับยัยนี่มา!” เธอเบ้หน้ามาทางเจสสิก้า
“ไปหาอะไรกินข้างบนมาหน่ะ” เจสสิก้าตอบกวนๆ
“ข้างบนมีอะไรให้กินงั้นหรอ?”
“ไม่รู้สิ แต่มันแซ่บมากกกกกกก”
“เธอหมายถึงอะไร ชานยอลบอกฉันมาสิ ว่าที่ยัยนี่พูดหมายความว่าไง” จียอนเริ่มฉุน
“ฉันไปก่อนนะชานยอล คืนนี้ฉันมีความสุขม๊ากมาก” เจสหันไปจูบชานยอลแล้วเดินออกไป
ทิ้งให้จียอนยืนอึ้งพูดอะไรไม่ออก
ณ ตอนนี้ผู้หญิงทั้ง 9 คนเดินออกมาหน้างาน
“ซานนี่ ได้เวลาจบทุกอย่างแล้ว” ฮโยยอนบอก
“อ่ะนี่ จัดการให้ทั่ว” ซันนี่ส่งถังน้ำมันให้เพื่อนๆ
ทั้ง 8 คนช่วยกันเอาน้ำมันไปราดให้ทั่ว โรงเรียนรวมถึงอาคารห้องโถงที่กำลังจัดงานอยู่ ณ ตอนนี้ด้วย
“เรียบร้อยนะ ตอนนี้ 23:59 ได้เวลาจบมันล่ะ” ซันนี่ยกนาฬิกาขึ้นมาดู
เธอเดินไปหยิบไม้ที่พันด้วยผ้าชุบน้ำมัน เธอจุดไฟแล้วโยนมันไปที่อาคารทั้งหมด
ไฟลุกไหม้โชนไปทั่วตัวอาคารปิดทางเข้าทางออกทั้งหมด ไม่มีใครสามารถรอดออกมาได้นอกจากพวกเขาทั้ง 9 คนที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ด้านนอก
“ฮ่าๆๆ” ผู้หญิงทั้งเก้าต่างพากันหัวเราะชื่นชมผลงานตัวเอง
“ในเมื่อเราไม่อยู่ที่นี่แล้ว จะมีมันไว้ทำไม” ซันนี่พูด
“ฮ่าๆ กลับบ้าน เตรียมตัวไปทะเลพรุ่งนี้กันเถอะพวกเรา” ซูยองบอก
“ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ทะเลกัน” ซฮฮยอนกอดคอยูริ
“เราจะอยู่ด้วยกัน ย่ำไปด้วยกันจนแก่ เพราะเราเป็นเพื่อนรักกัน เราจะอยู่ด้วยกันเก้าคน” แทยอนกล่าว
พวกเขากอดคอกันขึ้นรถกลับบ้าน
โปรดติดตามตอนต่อไป.....
-ตอนแรกเป็นยังไงบ้างติชมกันได้นะค่ะ-
-อ่านแล้วเม้นเป็นกำลังใจด้วยน้า-
by nalyn
ความคิดเห็น