เพลิงอัปสรา

อินทรอุทัย นางรำแห่งเมืองยโศธรปุระในสมัยพระเจ้าสูรยวรมรรที่ 2 ได้เชือดคอตัวเองตายขณะรำบวงสรวงเทวดา ณ เทวาลัยวิษณุโลก วิญญาณของนางถูกจองจำไว้ในรูปสลักนางอัปสรา ผ่านวันเวลานับพันปีที่ดวงวิญญาณนั้นทนทุกข์ทรมาน

...ไม่อาจหลุดพ้น จำต้องรอคอย ให้ทุกชีวิตที่มีกรรมเกี่ยวเนื่องในอดีตกลับมาวนเวียนในสงสารวัฏอีกครั้งเพื่อสะสางความแค้นและเพื่อปลดปล่อย...

..............................

หลังจากที่ ครองภพ อรชุนี ปกเขต และสราลัน ไปเที่ยวที่ปราสาทนครวัดกลับมา ทั้งสี่เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติที่เกิดกับตน

ครองภพ ฝันเห็นนางรำแต่งกายคล้ายนางอัปสราที่อยู่ในปราสาทนครวัด ร่างกายอาบไปด้วยเลือดตรงลำคอมีแผลเหวอะหวะน่าสยดสยองกำลังฟ้อนรำให้เขาดู ทุกครั้งที่ฝันครองภพจะมีอาการอ่อนล้าหมดเรี่ยวแรงและขยับร่างกายไม่ได้ทีละส่วน

อรชุนี ได้ยินเสียงกรีดร้องโหยหวน และรู้สึกอึดอัดหายใจไม่ออกราวถูกปิดปากปิดจมูก ร่างกายถูกกดทับจนปวดร้าว ในทุกค่ำคืนที่เธอล้มตัวลงนอน

ปกเขต ฝันถึงหญิงสาวและเหตุการณ์ในดินแดนอันแปลกประหลาด ดวงตาโศกซึ้งของนางขณะร่ายรำทำให้เขารู้สึกเจ็บปวด รุ่มร้อน และคิดถึงนางรำปริศนาคนนั้นอย่างมากมายในทุกครั้งที่ลืมตาตื่น

สราลัน ฝันเห็นพิธีกรรมประหลาด เสียงสวดคาถาที่ฟังไม่ได้ศัพท์ และผ้านุ่งนางอัปสราลายพระอาทิตย์ ทั้งหมดคล้ายภาพตัดสลับฉาก วนเวียนซ้ำซากอยู่ในฝันของเธอทุกค่ำคืน

เมื่อวงล้อแห่งวัฏฏะหมุนวน กี่ความแค้นที่ทุกข์ทนจะขอทวงคืน