ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่4 กาลครั้งหนึ่งในความทรงจำ
าลรั้หนึ่ในวามทรำ
สายลมพัพริ้วพาอาาศเย็นๆเ้าประทะผิวายน้อระับผ้าลุมไหล่ให้แน่นึ้นอีนิ ร่าบาระหยืนโ้ลมอยู่บนระเบียว้าอห้อเ่าสุหรู าลมเหม่อมอไปยัท้อฟ้าว้าไลยาม่ำืนที่ประับไป้วยวาวมามายเปล่ประายระยิบระยับสวยาม มือเรียว่อยๆเอื้อมออไป้าๆสุแนล้าย้อาระับ้อาววสวยที่เปล่ประายสุสะาวที่สุบนท้อฟ้า าววนี้เหมือนับยฮวาอปป้า เปล่ประายสใส าม แ่ไม่สามารถรอบรอหรือับ้อไ้แม้ะพยายามเอื้อมให้สุแน ระโให้สูสุแรเท่าใ็าม
มือน้อยสั่นระริอฮยอน่อยๆเลื่อนฝ่ามือให้มาอยู่ในระับสายาอัวเอเพื่อใ้บบัาววนั้นที่เธอ้อมออยู่ หรือว่านี่ือสิ่ที่เธอวรทำันนะอูฮยอน...
เ้าวันใหม่่าเ็มไป้วยบรรยาาศที่สวยาม อาาศที่สื่นบริสุทธ์่าาในเมือหลว แ่สภาพอารม์อเธอูะไม่สใสเท่าที่วร ว่าะ่มานอนให้หลับลไปไ้็ินเวลาไปึืนเสียแล้ว ฮฮยอนอรถส่วนัว้าๆอย่าระมัระวัเป็นปิวิสัยอเธอ สมอยัิววนเรื่อราวอใรบานอยู่ไม่เปลี่ยน ยฮวายัโทรมาหาเธอทุวันแ่เป็นเธอเอที่ไม่ยอมรับสายเา นานๆทีถึะรับสายยอมพูุย้วยนิๆหน่อยๆแล้วอ้าิธุระอว่าสายอย่ารวเร็ว ทั้ๆที่วามริแล้วเธอเออยาพูุย อยาไ้ยินเสียอเาใแทบา ทุรั้ที่อยาะทำามใ ามวามรู้สึอัวเอแ่ำพูอเมเนฯส่วนัวอยฮวา็ทำให้เธอหยุวามิเห็นแ่ัวเหล่านั้นเอาไว้ทันที
เสียเาะระรถทำให้อฮยอนสะุ้น้อยๆอย่าใ เธอหันไปมอ้านอัวรถเห็นุป้าฮวายอพยายามมอมา้าในอย่าเป็นห่วเพราะระรถอเธอิฟิล์มำทั้ันึทำให้น้านอมอเ้ามา้าในไ้่อน้ายา
อฮยอน้าลารถอย่ารวเร็วพร้อมับยิ้มบาๆให้นที่เธอเารพ เธอ้มหัวทัทายอย่ามีมารยาท่อนะถาม้วยวามสสัยว่าทำไมป้าฮวายอถึมาหาเธอแ่เ้า
"ุปัามีอะไรหรอะถึมาหาหนูถึที่นี่แ่เ้า"เินไปับแนแล้วพาเินเ้าไปในบ้านอัวเอที่อนนี้แ่ไปเือบ90%แล้ว
"โอ้โห เสร็เร็วเหมือนันนะเนี้ย ูสิเริ่มเ้าที่เ้าทาเือบหมแล้ว..."ุฮวายอหันไปมอรอบๆบ้านอย่าื่นมับวามสามารถออฮยอน
"ออมาสวยมาๆ้วยสิ ป้าัอยาแ่บ้านใหม่เหมือนันแล้วนะเนี้ย"หันไปบออฮยอน้วยรอยยิ้มอ่อนโยน
"บ้านุป้ายัสวยอยู่เลยะ ถ้าแ่ใหม่น่าเสียายแย่"อฮยอนบอออมารๆ
"อืม...นั่นสิ น่าเสียายั"ุฮวายอบ่นออมาอย่าเสียาย เพราะบ้านออฮยอนที่ออแบบและร่วมวบุมทุอย่า้วยัวเอออมาสวยมาริๆ นี่สินะที่เาเรียว่าสร้าบ้าน้วยวามรั
"อ้อ!! ป้ามัวแ่วนุยนลืมธุระไปเลย ยฮวาเาฝานี่มาให้หนู้วย๊ะ"ุฮวายอยื่นอใส่บัรอนฯโนวีไอพีอลูายที่เ้าัวฝาำับนัำับหนาว่า้อเอามาให้อฮยอนให้ไ้ แล้วที่สำัเธอ้อเลี้ยล่อมให้อฮยอนไปร่วมมอนฯอยฮวาให้ไ้้วยเ่นัน
มือเรียวเปิอทีุ่ฮวายอเอามาใหู้ เมื่อเห็นว่าเป็นบัรอนฯอยฮวาที่ำลัะัึ้นในเร็วๆนี้ ็อที่ะยินีไม่ไ้ที่เาส่มันมาให้เธอ แ่พอิถึำพูอเมเนฯร่าให่วามลัเลใ็เิึ้นในทันที
"เอ่อ...ุป้าะ ือหนู..."เธอพยายามที่ะหาเหุผลปิเสธเพื่อไม่ไปอนเสิร์อยฮวา
"ไปเถอะนะ อีั้หลายวันว่าอนเสิร์ะเริ่มยัมีเวลาเรียมัวั้เยอะ"ุฮวายอพูัหน้าอฮยอนเพราะลัวเธอะไม่ไป
"รีบเลียร์านหาเวลาว่าสัวันสอวันแล้วไปูอนเสิร์อพี่เาับลุับป้าหน่อย นแ่สอนไปูอนเสิร์ร็อมันแปลๆยัไไม่รู้นะลู ไปเป็นเพื่อนลุับป้าหน่อยนะ"
"ะ ไป็ไ้ะุป้า"อฮยอนใอ่อนอีามเยเมื่อเห็นุป้ายสารพัเหุผลมาอ้า โยที่เธอลืมไปว่ายฮวามีอนเสิร์แทบทุปีและรอบรัวอเา็มัะามไปให้ำลัใลอนเป็นเรื่อปิไปแล้ว
หลัาพาุป้าฮวายอมบ้านทุอทุมุมเสร็เรียบร้อยแล้วเธอ็อาสาเินไปสุ่ป้าที่บ้านพร้อมับอบำถามมามายที่นอายุเยอะว่าถามอย่าเป็นห่ว
"่วนี้หนูับยฮวามีปัหาอะไรันรึปล่าวลู ทะเลาะันหรอ"ุฮวายออไม่ไ้ที่ะถามสิ่ที่้าาใออมาเมื่อเห็นว่าใล้ถึบ้านอัวเอเ้าไปทุที
"ยฮวาโทรมาหาป้าทีไร ถามหาหนูทุทีนป้า้อไล่ให้มาโทรถามหนูเอาเอ รายนั้น็อบเสียอ่อยว่าหนูไม่่อยว่ารับโทรศัพท์เา"
"เปล่าะ ไม่มีอะไร ่วนี้หนูไม่่อยว่าริๆ"อฮยอนหลบา่อนะปิเสธออมาเสียเบา เธอไม่อยาโหใรเลย
"ป้าะเื่อว่าสิ่ที่หนูพูเป็นวามริ แม้ว่ามันะไม่ริ็าม"ุฮวายอพูออมา้าๆ ัเน
"หนูอาหลอนทั้โลไ้ แ่หนูหลอัวเอไม่ไ้ เพราะวาอหนูมันบอวามริับป้าออมาทุอย่า"
"ป้าไม่รู้ว่าใรพูอะไรับหนูไว้บ้าแ่สิ่หนึ่สำหรับป้าือป้ารัและเอ็นูหนูไม่่าาลูแท้ๆสำหรับยฮวาเอใระบอว่าเาเป็นนัยัไ มีื่อเสียมาแ่ไหนแ่สำหรับป้าที่เป็นแม่อเา เลี้ยูเามาั้เาเิ ยฮวา็ือลูอป้าที่ป้าหวัและปราถนาให้เามีีวิที่ี มีวามสุที่สุ"มือเหี่ยวย่นน้อยๆามอายุลูบลบนลุ่มผมหนานุ่มอหิสาวอย่ารัและเอ็นูสุหัวใ
"ป้าเห็นนะ...เวลาที่ยฮวาเาอยู่ับหนู เามีวามสุแ่ไหน เาลายเป็นแ่ผู้ายธรรมาาๆนหนึ่ทีู่เป็นัวอัวเอ ูเาสบายใ ผ่อนลายที่ไ้ใ้เวลาร่วมับหนู แล้วถึแม้ว่าป้าะอายุเยอะแ่็ไม่ไ้หู าฝ่าฟานมอไม่เห็นแววาที่หนูใ้มอยฮวา ไม่รู้ว่าหนูรู้สึยัไับยฮวาเพราะสายาอหนูที่มอยฮวามันเป็นสายาเียวันับที่ป้าใ้มอุลุพ่ออยฮวายัไล่ะ"ยิ้มให้สาวสวยรหน้าอย่าเอื้อเอ็นูเมื่อเห็นสีหน้าอใออฮยอน เมื่อถูับวามรู้สึที่แท้ริไ้
"ถ้ามีปัหาอะไร็พูันรๆ อย่าปล่อยทิ้ไว้ให้ปัหามัน้าาเพราะาปัหาเรื่อเล็ๆมันะลายเป็นเรื่อให่ไ้"บอแนะนำอย่าหวัี
วันานอนเสิร์อหนุ่มๆที่ัึ้นในประเทศี่ปุ่นึ่ถือเป็นารเปิัวารทัวร์อนเสิร์ทั่วโลอย่าเป็นทาาร ท่ามลาผู้มนับแสนที่มามหนุ่มๆเล่นอนเสิร์อย่าสุมัน
อฮยอนนั้เีย้าุฮวายออย่าสนิทสนมพูุยอย่าเป็นันเอับนในรอบรัอยฮวานทำให้แฟนๆบาส่วนที่นั้ใล้บริเวนั้นหันมามออย่าสสัยปนสนใ เมเนฯร่าท้วมฟัำรายานอผู้่วยเมเนฯที่บอเล่าว่าอนนี้แฟนๆหนุ่มๆ ำลัับามอหิสวยสาวปริศนาที่นั้ร่วมับรอบรัวอยฮวาอย่าสนิทสนม
ยฮวาใส่พลัเ็มที่ับารแสบนเวที าม้อมอมายัที่นั้บนั้นวีไอพีบ่อยรั้พร้อมรอยยิ้มอ่อนๆอย่าอารม์ีนหลายนรู้สึสสัยแ่เาไม่สนใ
เาเห็นเธอนั้อยู่รนั้นับรอบรัวอเา าลมโ้อมายัเาอย่าั้อั้ใ บารั้ยัเห็นเธอร่วมร้อเพลไปับเา้วย....
"วันนี้เป็นวันพิเศษสุอีวันหนึ่อผม ที่มีนที่รัผมและนที่ผมรัมาร่วมให้ำลัใผมมามายที่สำัอบุนพิเศษอผม....รอบัวอผม"เาพูวามรู้สึอบุ่อนะสู่บมายัโนวีไอพีท่ามลาเสียรี๊อแฟนๆที่ัระหึ่ม หลายนหันมามอยัโนวีไอพีอย่าอยารู้อยาเห็น พอีับที่นาเอสาวื่อัำลัเินเ้านั้รที่ว่าภายในโนวีไอพีท่ามลาบรราาร์รัษาวามปล่อยภัยและทีมานที่เลียร์พื้นที่วามสะวให้
ทันทีที่เห็นนาเอสาวู่ิ้นอนัร้อหนุ่ม็ทำให้แฟนๆบานถึลับรีร้อ้วยวามื่นเ้น เมื่อิว่ายฮวาบอรัเพื่อนสนิทผ่านเสียเพล......าววน้อยอยฮวา
เสียเรียนในรอบรัวอยฮวาพร้อมับารทัทายที่่อน้าเป็นันเอทำให้หัวใออฮยอนเ้นแผ่วลนล้ายนหมแร ทำไมเธอะไม่รู้ัาราสาวสวยนนี้ เพื่อนสนิทอยฮวาอปป้าที่มี่าวราววามสนิมสนมเินว่าำว่าเพื่อนันมาลอั้แ่เริ่มเบิ้วส์ านแฟนลับอทัู้่็เยอะแยะมามามายที่่อยเียร์ให้ทัู้่บันริๆ
นนี้สินะ...าววน้อยๆในใอยฮวาอปป้าเหมือนับเพลที่เาำลัร้ออยู่บนเวทีอย่าอ่อนหวาน เ้า่อนอนเสิร์ส่้อวามมาบอับเธอว่า ให้ั้ใฟัเพลนี้ให้ีเพราะเพลนี้เาแ่ทั้ำร้อ และทำนอ้วยัวเอ ใ้เวลาแ่ในวันหยุแ่วันเียวเสร็เพราะมีแรบัาลใที่ีมาๆอยู่้าๆ ยฮวาอปป้าแ่เพลนี้อนที่อยู่ับเพื่อนสนิทสินะ
ุฮวายอมอาราสาวที่มาใหม่อย่าแปลใ ยฮวาบอว่าอนเสิร์วันนี้นที่นั้โนวีไอพีมีแ่รอบรัวหรือนพิเศษอบรราสมาิในวเพื่อวามเป็นส่วนัว แ่ทำไพัินเฮถึมาร่วมนั้ที่นี่้วยหรือว่ายฮวาเป็นนวน ถ้าเป็นอย่านั้นแล้วหนูอฮยอนอเธอล่ะ
เมเนเอร์ร่าท้วมถอนหายใออมาอย่าโล่อที่าราสาวเพื่อนสนิทอยฮวามาไ้รัหวะเป๊ะ ยอมรับว่าเรียั้แ่ที่ยฮวาลั่นล้าเล่นับโนวีไอพีบ่อยรั้ึู่ไม่แปลอะไรในเมื่อรอบรัวอพวเานั้อยู่รนั่น แ่ที่แปลือมีสาวสวยแปลหน้านหนึ่นั้รวมอยู่้วยอย่าสนิทสนมนเินเหุับรอบรัวอยฮวาแล้วยัพูาวนิลอารแสอี่าหา
เาเป็นนส่บัรอนเสิร์ให้ับาราสาวแล้วบอว่ายฮวาบอให้เอามาให้และอร้อให้มาร่วมมอนเสิร์ับรอบรัวอยฮวาที่ี่ปุ่น้วยันึ่าราสาว็ยินีเป็นอย่ามาที่ไ้มาร่วมมอนเสิร์ แม้เาไม่้อารให้ยฮวาเป็น่าวเรื่อู้สาวแ่ถ้า้อเป็นริๆอย่าหลีเลี่ยไม่ไ้ ผู้หินนั้น้ออยู่ในระับเียวันับยฮวาเท่านั้น อย่าน้อย็สามารถับพอร์ื่อเสียในวารอยฮวาไ้ ไม่ใ่ผู้หิโนเนมนอวารทั่วไป
อนเสิร์ยัำเนินไปอย่าสนุสนาน่อนะบลอย่าประทับใอทุนที่มีส่วนร่วมในอนเสิร์รั้นี้ รอยยิ้มและเสียหัวเราะอบรราหนุ่มๆที่พูุยับรอบรัวอัวเออย่าอบอุ่นภายในห้อรับร้อที่มีแ่นพิเศษและนสนิท
ุฮวายอยืนับมืออฮยอนไว้ลอเวลาั้แ่ออพาันเินมายัห้อพัศิลปินเพราะลัวสาวน้อยะิ่หนีไปะ่อน สีหน้าอหนูอฮยอนเริ่มแย่ั้แ่มีาราสาวเพื่อนสนิทอลูายเธอมาร่วมมอนเสิร์ วาลมๆที่บ่อยรั้แอบเอ่อลอหยน้ำาน้อยๆ นาอนอนเสิร์บลยัทำท่าะิ่อัวออไป่อนถ้าเธอไม่ึมือไว้ไม่ทัน
ยฮวายิ้มว้าเินมาอสมาิในรอบรัวทุนอย่าอารม์ี่อนะหยุยืนเีย้าอฮยอนพลามอสาวน้อยนสวยอย่าีใปนน้อยใแ่อนนี้เาอารม์ี มีวามสุเินว่าะเ็บเอาเรื่อที่อฮยอนไม่ยอมรับโทรศัพท์อเามเป็นอารม์
มือให่ถือวิสาสะับูมือเล็อย่าเป็นเ้าเ้าอ่อนะับูพาไปพูุยับนโน้นนนี้อย่ามีวามสุ เาแนะนำอฮยอนับสมาิในวและะรอบรัวอสมาิในวอเา้วยรอยยิ้มว้าล้ายับแสวามเป็นเ้าอไปในัว เมื่อเห็นสายาอบรราผู้ายที่มอมายัสาวน้อยแ้มป่ออเาอย่าสนอสนใ แม้แ่ฮยอนที่ไม่่อยสนใใรเท่าไหร่็ยัมออฮยอนาไม่ระพริบ
เสียประูเปิาม้วยร่าอาราสาวนสวยทำให้ทุนหันไปมออย่าแปลใ เพราะในลิส์รายื่ออแวีไอพีวันนี้ำัเพาะนพิเศษและนในรอบรัวเท่านั้น
บรราสมาิในวหันไปมอพี่ายพร้อมส่สายาเป็นเิถามว่าใรเป็นนวนผู้หินนี้มาัน
ินเฮียิ้มว้าทัทายทุนในห้ออย่าุ้นเย ่อนเินเ้ามาหาลุ่มอายหนุ่มที่มีสาวสวยหุ่นียืนอยู่เีย้ายฮวาอย่าสนิทสนม โยเพาะมือเรียวอเาทีุ่มมือผู้หินนั้นอย่าไม่แร์สายาใรในห้อ
"ยฮวาอนเสิร์วันนี้สุยอไปเลยนะ"ินเฮื่นมยฮวา้วยรอยยิ้มอ่อนหวานพลาลอบพิาราสาวน้อยที่ยืน้าๆยฮวาอย่าอที่ะอิาไม่ไ้แม้ะอยู่ในเรื่อแ่ายธรรมาๆแ่ลับูีเินหน้าเินา
"เธอมา้วยเหรอ"ยฮวาถามอย่าสสัยพลามวิ้วับท่าทีออฮยอนที่พยายามึมือออาารอบุมอเาอย่าสสัย อฮยอนูะ่อ้านเาทันทีที่เห็นินเฮเินเ้ามา
"มาสิ็นายอุส่าห์ส่บัรอนฯไปให้ันเอนี่น่า ไม่มาไ้ไล่ะ"เธออบยฮวายิ้มๆ แ่ยฮวาลับไม่สนใะมอหรือฟัเธอสันินอายุ่วุ่นวายับารไล่ับไม้ับมืออสาวสวยหุ่นีอย่าอารม์ีปนหยอล้อ
"ันเนี้ยนะ...ส่บัรอนฯไปให้เธอ"เาำลัไล่ะรุบมือบานุ่มนิ่มอสาวน้อยแ้มป่ออย่าสนุสนานยิ่เห็นปาิ้มลิ้มนั้นเม้มแน่นอย่าัอัใเายิ่สนุับารหยอเย้า แ่หู็ไ้ยินำพูอินเฮเือบทุำ
ิ้วเรียวมวอย่าุนว่าเาเนี้ยนะส่บัรอนฯไปให้ินเฮ ั้แ่อนไหนันเาไม่ไ้ทำานหนันสมอเลอะเลือนนาำไม่ไ้ว่าใรเป็นนพิเศษในีวิเาบ้า ่อนะหันไปเห็นเมเนฯร่าให่ที่ยืนมอมายัเาและอฮยอนอย่าไม่่อยพอใึ่พอะทำให้ยฮวาเ้าใอะไรๆึ้นมาไ้ทันที
สมาิทุนนัแนะเพื่อที่ะไปหาอะไรื่ม ินันหลัาบอนฯอย่ารื้นเรเพื่อเิมพลัให้ับบรราทีมานทุนที่มีส่วนร่วมในอนฯรั้นี้ แ่หนุ่มๆอแยัวไปทานับนในรอบรัวเพื่อวามเป็นส่วนัวโยเพาะ ึ่ทีมานทุน็เ้าใีเพราะศิลปินนานๆทีะมีเวลาร่วมับรอบรัว
ร้านอาหารเล็ๆแู่ีมีระับใล้ับที่พัส่วนัวอพวเาที่อยู่ิับายหายาม่ำที่อนนี้เปิบริารพิเศษให้ับวร็อหนุ่มโยเพาะ แน่นอนว่าอภิสิทธ์พิเศษนี้ไ้มาเพราะเ้าอร้านเป็นเพื่อนสนิทอพวเานั้นเอ
ทุนร่วมทานอาหารอย่ามีวามสุ รอบรัวอสมาิแ่ละนพูุยันอย่าสนิทสนมแน่นอนว่ามีอฮยอนและินเฮนั้ร่วมทานอาหาร้วย
อฮยอนนั้ทานอาหารแทบไม่รู้รส ลิ้นอเธอ้านาไปหมยิ่เห็นินเฮพูุย ล้อเล่นับทุนอย่าุ้นเยยิ่ทำให้เธอรู้สึอึอัและแปลแย
เธอไม่รู้ัใรเลยนอารอบรัวอยฮวาอปป้า ผิับินเฮทีู่ะเ้าับทุนไัีนน่าอิา
รอบรัวอยฮวาเอ็รู้สึถึวามอึอัออฮยอนึพยายามวนเธอุยเพื่อไม่ให้เธอเหา หนุ่มๆในวเอ็หาเรื่อวนอฮยอนุยลอแม้ะูอึอัแปลๆเพราะพวเาเอ็ใ่ว่าะุ้นเยับหิสาวเสียเมื่อไหร่โยเพาะอย่ายิ่สาวสวยที่หาัวับยานาอฮยอน แ่พอวนุยสนิทสนมมาไปหน่อย็โนสายาวาๆอยฮวาฮยอมอัอยู่ลอเวลา
อฮยอนอัวมาเ้าห้อน้ำเพื่อเลี่ยมาล้ามือที่เลอะอสาอุบัิเหุเล็ๆ น้อยๆาวามนอยฮวาอปป้าที่พยายามแย่อาหารในานอเธอไปทาน ทั้ๆที่อาหารในานอเา็มีอยู่เ็มาน เธอเยหน้าึ้นมอาราสาวสวยที่เินเ้ามาในห้อน้ำพลาส่ยิ้มอ่อนๆให้ ามารยาท่อนะเินไปึระาษทิู่
ินเฮมอสาวสวยที่ยืนเ็มือ้าๆผ่านระหน้าอ่าล้ามือ่อนะัสินใพูอะไรบาอย่าออมา
"ุอฮยอนูสนิทับยฮวาัเลยนะะ"เธอวนุย้วยรอยมุมปาบาๆ
"ยฮวาเยเล่าให้ันฟับ่อยๆว่า เาเอ็นูุเหมือนน้อสาวแทัๆันีใที่ไ้เอุนะะ"พร้อมรอยยิ้มหวานหยที่ส่รไปให้อฮยอน
"ยฮวาเาเป็นนใี ี้สสารเป็นพิเศษหลายรั้ที่นิสัยอเาแบบนี้ทำให้ผู้หินอื่นิว่าเามีใให้ทั้ๆที่วามริแล้วเาไม่ไ้ิอะไร้วยเลยสันิ"่อนะเินออาห้อน้ำไป้วยท่าทาเิหยิ่ปล่อยให้หิสาวอีนยืนนิ่ับำพูเสียแทล้ายับำ่อว่า....อย่าิไปเอนเียว
บรราหนุ่มสาววนันออมาเินเล่นายหายาม่ำอย่าผ่อนลายปล่อยให้ลมทะเลเย็นๆพัพาสิ่่าๆออไปาวามิหนัอึ้ั่วะ
มินฮยอวิ่ามมา้วยยิ้มว้า สใสพร้อมับูอในมือให้ทุนูว่าเามีอเล่นที่น่าสนใมาอวทุน....หนุ่มๆแ่ละนเินไปรุมทึ้ แย่อเล่นันอย่าสนุสนานลบภาพลัษ์อร็อเอร์หนุ่มไปนหม
ยฮวาวิ่มาหาอฮยอนพร้อมับอไม้ไฟ พรุเล็ๆเ็มมือ่อนะูมือสาวน้อยแ้มป่อแยออมาาลุ่มอย่า้อารวามเป็นส่วนัว โยไม่สนใินเฮเลยสันิปล่อยให้เธอยืนมอามเาไป้วยวามน้อยใ
ร่าสอร่านั้ลบนท่อนไม้แถวายหาที่่อน้าบนเป็นส่วนัวที่เาอบแอบมานั้เป็นประำเวลาที่เายัายหาแห่นี้ มือเรียวี้วนให้อฮยอนูอเล่นมามายอย่าสนุสนาน
"ฮยอนเยเล่นอะไรแบบนี้มั้ย"เาถามอย่านึสนุ ยิ่เห็นสีหน้าเหว่อๆอเธออนที่มอบรราสารพัอไม้ไฟ ยิ่นึเอ็นูวาลมที่มออย่าหวาๆ ปนอยารู้อยาเห็น
"สนุนะ แล้ว็ไม่อันราย้วยเพราะพี่เลือมาเพาะอันที่เล่น่ายๆ ปลอภัยเท่านั้น"พร้อมับยืนแท่พรุอันยาวให้อฮยอนแล้วเรียมุไฟ
"ว๊าย!! อย่าเพิ่ะอปป้า"ร้อห้ามออมาทันที พร้อมับรีบเบี่ยมือที่มีพรุอันให่หนีไฟแ็ในมืออยฮวาอย่าหวาๆ ส่วนมือว่าอีมือฟาพลั่วะไปที่ไหล่หนาอน้าๆอย่าหมั่นใส้
"โอ้ย!! ฮยอนีพี่ทำไม เ็บนะรับเนี้ย"ยฮวาออน้าๆเสียอ้อน
"ีสิะ วันนี้อปป้าแล้ันมาหลายรอบแล้ว อีอย่าพรุมันอันรายนะะ อยู่ีๆะมาุแบบไม่ให้ั้ัวัน็ลัวสิ"อฮยอนรัวำพูออมานแทบลืมหายใ เาเบิามอนรหน้าอย่าแปลในี่สาวน้อยแ้มป่ออเาำลัแปลร่าเป็นแร็ปเปอร์สาวไปแล้วใ่มั้ย่อนะปล่อยเสียหัวเราะออมาอย่าถูอถูใ
"หัวเราะทำไมะอปป้า หยุหัวเราะเี๋ยวนี้นะ มันไม่ใ่เรื่อน่าำเลยสันิ หยุะอปป้า หยุ นี่แน่ะๆๆ"ร้อห้ามอย่าหุหินปนเินอาย เมื่อารห้ามไม่ไ้ผลึลไม้ลมืออย่าอไม่อยู่เสียร้อโอโอยปนเสียหัวเราะอสอหนุ่มสาวอย่าสนุสนานท่ามลาายหาทอยาวยาม่ำืนที่มี วาวเ็มท้อฟ้า
เสียเรียเ้าสมาร์ทโฟนทำให้อฮยอนปลีัวออมาพูุยเพราะยฮวาุพรุเสีย่อน้าัอยู่้าๆ อฮยอนทัทายพี่สาวนสนิทที่โทรมาทัทายา่าประเทศเสียสใส มีวามสุนนปลายสายอสสัยไม่ไ้ว่าอะไรทำให้อฮยอนูมีวามสุไ้มานานี้หลัาสูเสียรอบรัวไปาอุบัิเหุ
อฮยอนยอมเล่าเรื่ออยฮวาให้ฟัหลัาไ้ยินำู่มามายปนำอออ้อน้วยวามอยารู้อนที่เธอนับถือเหมือนพี่สาวแท้ๆ้วยรอยยิ้ม แน่นอนว่าพี่สาวอเธอเอ็รู้เรื่อที่ยฮวาเป็นรัแรอเธอ ท่ามลาเสียรีร้ออย่าื่นเ้นับเรื่อเล่าอเธอ ุยันไ้ไม่เท่าไหร่พี่สาวเธอ็รีบิ่วาสาย้วยเหุผลที่ว่า อฮยอนวรใ้เวลาร่วมับพ่อหนุ่มรัแรอเธอใหุ้้มะีว่าถ้าเมื่อไหร่ที่ว่าริๆ่อยโทรมาหาพี่สาวนสวยแล้วัน านั้น็ัสายไปื้อๆ
เสีย้อวามเ้ามาาพี่สาวที่ส่ประโยำพูบาประโยที่เธอเยไ้ยินมันเมื่อนานมาแล้ว...
"When you love someone, say it. Say it loud. Say it right away, or the moment...just passes you by."
[เมื่อไหร่ทีุ่รัใรสัน บอเา บอไปเลยัๆ ว่า ุรัเามามายแ่ไหน อย่าปล่อยทิ้ไว้นถึวันที่เาไม่อยู่ใหุ้บอรั]
เสียพูุยอนสอนที่ะเบาแ่ลับไ้ยินัเนท่ามลาวามเียบที่มีเพียเสียลื่นทะเลัสา นานๆรั้ะมีเสียพรุแว่วมาบ้าแ่็ไม่สามารถลบเสียพูุยอายหนุ่มหิสาวไ้เลย
"นายอบเ็นนั้นหรอยฮวา"เสียหิสาวถาม
"ถามทำไม"ายหนุ่มอบลับห้วนๆ
"แ่อยารู้....ูนายแร์เธอเป็นพิเศษเินว่านปิทั่วไป"
"ันเอ็นูอฮยอนเหมือนน้อสาวนหนึ่เท่านั้นแหระินเฮ นี่ือำอบที่เธออยารู้ใ่มั้ย"
"รู้มั้ยว่าแฟนลับที่สนับสนุนันับนายมีเยอะนาไหน หลายแสนนเลยนะแล้วนายิว่านสอสามแสนนที่เารู้เรื่อผู้หินนั้น ะเิอะไรึ้น
ิให้ีว่านที่วรบ วรรั เหมาะสมที่ะยืนเีย้านายือใร นาย็รู้ว่าันิยัไับนายมาลอ....เราทัู้่เหมาะสมันะาย ริมั้ย"
"อืม.....ที่เธอพูมามัน็ถู ั้นเราทัู้่มาลอบันูมั้ยล่ะ"เสียอายหนุ่มเียบหายไปสัพั่อนะเอ่ย้อเสนอออมา้วยน้ำเสียแ็ๆ
"ริเหรอยฮวา นายพูริใ่มั้ย"เสียอหิสาวที่ฟัูื่นเ้นีใ มีวามสุสุๆ
"อื้อ!!" เสียอบรับในลำออายหนุ่มเหมือนับมีใบมีมารีลบนหัวใวน้อยอเธออย่า้าๆ มันเริ่ม้วยอาาราหนึบ่อนะ่อยๆแผ่ระายวามเ็บปวอออมาอย่าสาหัส เ็บนแทบาใแ่น่าแปลที่ไม่มีน้ำาไหลออมาาวาเธอสัหย บาทีอาเป็นเพราะหัวใเธอำลัร้อไห้อยู่็เป็นไ้ น้ำาอเธอมันไหลอยู่ในในน้ำา้านอมันไม่มีให้ไหลออมาสัหย
มือเย็นเอื้อมมาแะไหล่เธอเบาๆ อฮยอนสะุ้ใ่อนหันไปมออย่ารวเร็ว เมื่อเห็นว่าเป็นใรึผ่อนลมหายใออมา้าๆอย่าโล่อแล้ว้าวถอยหลัออมาเล็น้อยเพื่อสร้าระยะห่า
ฮยอนเอ็ไ้ยินประโยสนทนานั้นพร้อมๆับอฮยอน วามริเาแอบเินามอฮยอนมาสัพัแล้ว้วยวามเป็นห่วที่เห็นเธอยืนุยโทรศัพท์อยู่ในที่่อน้ามืนเียว แม้ที่นี่ะปลอภัยแ่็ประมาทไม่ไ้ยิ่ับผู้หิสวยๆแล้วยิ่อันราย เาึเลือเินามเธอมานไ้ยินประโยสนทนานั้น้วยเ่นัน
"ันอยาะุยบาอย่าับยฮวาอปป้าสัรั้...มันเป็นำที่ันเ็บไว้มาลอสิบปีที่ผ่านมา"อฮยอน้มหน้าหลบสายาที่มอมายัเธออย่าเห็นใ
"แมุ้ะรู้ำอบนั้นีอยู่แล้ว็ามหรอ"ฮยอนถามออมาอย่าอไม่ไ้ ถ้าพูออไปแล้วเ็บปวสู้ไม่เ็บมันไว้ให้อยู่ในใลอไปไม่ีว่าหรือไ
"ะ...แม้ะรู้ำอบนั้นีแ่ัน็อยาพู เพราะบาทีหลัาวันนี้ันอาไม่มีโอาศหรือไม่มีวามล้ามาพอที่ะพูมันออมา"อฮยอนอบ้วนน้ำเสียหนัแน่น มั่น
"ั้นไปันเถอะ ผมะเินไปสุ่เอ"ฮยอนผ่ายมือให้อฮยอนออเินนำหน้าเาไป ลึๆแอบื่นมวามล้าอหิสาวัวเล็ๆ ที่แม้แ่ผู้ายัวโๆอย่าเายัอาย
ยฮวาหันมามออฮยอนที่เินมาพร้อมับฮยอนอย่าแปลใ ปนวามไม่พอใลึๆที่น้อายร่วมวูะให้วามสนใอฮยอนอเาเป็นพิเศษ
"ุินเฮรับผมมีเรื่อะุย้วยอเวลาสัรู่ไ้มั้ย"ฮยอนวนินเฮพู เพื่อเบี่ยเบนวามสนใแล้วเอ่ยวนออเินออไปหาอไม้ไฟมาเพิ่มแม้หิสาวะอึอัไม่อยาไปามำวนแ่็ไม่ล้าเอ่ยัใออมา ึหันมามอยฮวาเพื่อให้เา่วยแ่ายหนุ่มลับไม่หันมามอเธอเลยสันิ
ินเฮับฮยอนเินออไปไลพอสมวรแล้ว มือเรียวเอื้อมมาหยิบไฟเย็นแท่ยาวที่ยัเหลืออยู่ึ้นมาูอย่าพินิพิารา่อนะอมยิ้มน้อยๆ
"อปปัาะ ันมีเรื่ออะไระเล่าให้ฟั"อฮยอนหยุไปสัพั
"่วยฟัสิ่ที่ันพูให้บหน่อยะไ้มั้ยะ"
เฮือ!!!!!ยาวเฟื้อยมา่ะ
ะบอนนี้แ่ไม่สามารถ(อีแล้ว) ยาวโฮ!!
อนหน้าบแน่นอน อนเฟิร์มบวฟันธ(มั้)
หลายนสสัยอิพี่ยว่าทำไมสมอเฮียถึาโอเม้าสามนานี้
ือนที่มีื่อเสียโ่ัมาั้แ่อายุยัน้อยอะะ แล้วประมาว่าทุนที่เ้ามาในีวิ่า็เ้ามา้วยผลประโยน์ส่วนัวที่ัอาราื่อเสียโ่ัอุายทั้นั้น
อิพี่ยเลยเยินับวามสัมพันธ์เพื่อผลประโยน์มาว่าอะไรทำนอนี้
ถูหล่อหลอม ล้าสมอมาให้ิแบบนี้ไะ....เลยว่าะรู้ว่าอะไรือรั็นะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น