คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : -Featuring 3-
-Featuring 3-
งานการกุศลเพื่อคนพิการทางการได้ยิน XX
เบื่อสุดๆ คยองซูจำกัดความได้แค่นี้ ไม่รู้เกิดบ้าอะไรขึ้นกับชีวิตพ่อกับแม่ของเขาถึงได้ลากมาออกงานสังคมด้วย ทั้งที่ปกติหน้าที่นี้จะเป็นของพี่ชานยอลไม่ก็พี่เทาพวกชอบงานโชว์หน้าตาแบบนี้มากกว่า ส่วนพี่คริสถ้าไม่ใช้ชีวิตในบริษัทก็อยู่นู่นพวกโรงทานสำหรับคนยากจนตามชนบท ถ้าให้พูดถึงตัวเองคยองซูเลือกที่จะนอนอยู่บ้านดีกว่าหรือไม่ก็ไปตามสถานที่รื่นเริงอารมณ์มากกว่าจะมาเดินยิ้มจนเงือกแห้งกับพวกคุณหญิงคุณนายพวกนี้
“ทำหน้าดีๆ สิคยองซู”
เสียงเข้มๆ เอ่ยขึ้นข้างหูบอกให้คนตัวเล็กยิ้มดีๆ ไม่ใช่ฉีกยิ้มเหมือนเบื่อโลกแบบนี้ แต่ใช่ว่าคนตัวเล็กจะสนคนอื่นจะมองยังไงก็เรื่องของพวกนั้น ก็คนมันเบื่อจริงจะให้มาทำหน้าตาปลื้มปริ่มการแสดงของพวกลูกคนใหญ่คนโตที่แสดงละครใบ้กันอยู่บนเวทีนั่นน่ะเหรอ
เหอะ!! บ้าบอ…
งานการกุศลจริงรึเปล่าก็ไม่รู้ทั้งๆ ที่ชื่องานบอกว่าทำเพื่อผู้พิการทางการได้ยินแต่ทำไมละครนั่นเหมือนกำลังดูถูกพวกเขาอยู่ก็ไม่รู้ แล้วแม่เหล่าไฮโซพวกนี้ก็ปรบมือเห็นดีเห็นงามด้วยแบบนั้นน่ะเหรอ คยองซูไม่เห็นด้วยเลย!!
“พ่อบอกให้ทำหน้าดีๆ ทำไมได้รึไงโตซะเปล่าคิดไม่ได้!!”
ผู้เป็นพ่อก้มมากระซิบชิดใบหูเล็ก เหล่าคนภายนอกต่างมองมาแล้วยกยิ้มที่นักธุรกิจใหญ่อย่างคุณโดดูแลเอาใจใส่ลูกชายคนเล็กอย่างดี แต่ใครจะรู้ล่ะว่าเรื่องจริงมันไม่ใช่แบบนั้น
“ขอตัวนะฮะ”
ในเมื่อไม่อยากทำคยองซูก็จะไม่ทน ร่างเล็กดันตัวลุกขึ้นยืนแล้วพูดออกมาเสียงเรียบ ไม่รอให้ใครได้ถามไถ่อะไรขาเล็กรีบเดินพาร่างของตนเองออกมาจากตรงนั้นทันที คยองซูเลี้ยวเข้าห้องน้ำหวังจะล้างหน้าล้างตาสักหน่อย แต่แล้วคนตัวเล็กก็ชนกับใครบางคนตรงประตูทางเข้าจนร่างของตัวเองเกือบล้มไปกองพื้นโชคดีที่คนคนนั้นรวบร่างของตนเองเอาไว้ทัน
“เจอกันอีกแล้วนะครับ คนเก่งของผม”
คนตัวเล็กเบิกตากว้างเมื่อเห็นคนที่ตัวเองเดินชนเป็นใคร มือเล็กดันอกแกร่งหวังจะให้อีกคนปล่อยร่างของตนเอง แต่ผิดคาดพี่เขายิ่งรัดร่างของตัวเองจนแทบรวมร่างกันได้
“คุณแบคฮยอนปล่อยนะฮะ!”
“คิดถึง…”
อีกคนเลือกที่จะเมินคำสั่งของคยองซู หากยิ่งเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้หวังจะสัมผัสจูบริมฝีปากอิ่มชมพูของคนน้องสักทีให้หายคิดถึง คยองซูเป็นเหมือนกับสารเสพติดตั้งแต่วันนั้นที่ผับแบคฮยอนเฝ้าแต่คิดถึงผิวเนื้อนุ่มนิ่ม และความเก่งกาจด้านนั้นของคยองซูอยู่ทุกวัน พอจะหาใครมาทำเรื่องอย่างว่าด้วยภาพคยองซูก็มักจะขึ้นแทรกเข้ามาจนบางทีเขาเผลอครางชื่อของคนตัวเล็กนี่ออกไปด้วยซ้ำ
“ไม่เอาฮะ เดี๋ยวคนมาเห็น”
“ไม่มีหรอกน่า”
ว่าจบริมฝีปากร้อนชื้นของชายหนุ่มก็ประกบลงมาอย่างเอาแต่ใจ ตอนแรกคยองซูเองก็ผลักดันหน้าอกแกร่งของอีกคนให้ถอยออกไป แต่ในที่สุดคยองซูเองก็ยอมแพ้ยอมรับว่าสัมผัสของแบคฮยอนยังดีเยี่ยมมากเหมือนเดิม คยองซูเองตั้งแต่วันนั้นเขาก็ยังไม่ได้ร่วมหลับนอนกับใครเลยสักคน
“อื้อออ!”
คยองซูครางอื้อบอกอีกคนว่าตนเองเริ่มที่จะหายใจไม่ทัน คนพี่ก็ใจดีผละออกมาให้เขาได้กอบโกยอากาศเข้าปอดก่อนจะทาบทับจูบแสนเร่าร้อนลงมาอีกครั้ง ลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กอย่างโหยหา คยองซูยังคงเก่งกาจเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน คนตัวเล็กตอบรับกลับมาอย่างน่าลุ่มหลง ปลายลิ้นเล็กหยอกล้อทั้งสลับพันเรียวกับลิ้นร้อนของคนที่กอดรัดร่างของตนเองอย่างไม่ยอมแพ้ เสียงของการดูดดุนดังทั่วบริเวณของห้องน้ำโชคดีที่เวลานี้ผู้คนคงกำลังตื่นตากับละครอยู่เลยไม่มีคนผ่านมาทางนี้ ยังถือว่าละครนั่นมีประโยชน์อยู่บ้างสินะ
“หายคิดถึงมั้ยฮะ”
เสียงหวานเอ่ยขึ้นมาหลังจบสมรภูมิอันเร่าร้อน คยองซูเขย่งปลายเท้าจูบที่ปลายคางของอีกคนอย่างยั่วยวน มือเล็กไล้ตามปกเสื้อเชิ้ตภายใต้สูทสีดำเรียบหรูนั่นจนมาถึงไหล่กว้าง ดวงตากลมโตช้อนขึ้นมองนักร้องหนุ่มด้วยแววตาขบขัน
“ขนตรงนี้จะขึ้นรึยังนะ อยากเห็นจังคิ!”
คยองซูจิ้มนิ้วลงไปตรงระหว่างแขนของแบคฮยอน คนพี่นึกหมั่นไส้กับความยั่วยวนไม่เข้าเรื่องของเด็กตัวน้อย นี่ถ้าไม่ติดว่าเขาจะต้องขึ้นร้องเพลงต่อจากละครใบ้นั่นนะ แบคฮยอนสาบานเลยว่าจะลากคยองซูเข้าไปในห้องน้ำให้เด็กตัวเล็กได้พิสูจน์ไปเลยว่ามัน’ขึ้น’แล้วรึยัง?
“อยากเห็นก็รอจบงานนะครับ เดี๋ยวพี่จะให้ดูจนหนำใจเลยละ”
แบคฮยอนกระชับร่างของคนตัวเล็กให้เข้ามาใกล้ขึ้นพลางก้มลงไปกระซิบข้างใบหูเล็กนั่น คยองซูเองก็ว่าง่ายซบหน้าลงที่ไหล่แกร่งแล้วพยักหน้ารับรู้ จนแบคฮยอนเองทนไม่ไหวอดไม่ได้ที่จะเสียดสีกลางลำตัวเข้ากับจุดอ่อนไหวของคนตัวเล็กเข้าให้
เด็กมันยั่วเอง!
“ฮ่าๆ อดทนหน่อยสิฮะงานยังไม่จบเลยนะ”
“ก็ยั่วทำไมล่ะหื้ม?”
ฟัดแก้มขาวเนียนนุ่มนั่นแรงๆ อีกหนึ่งที อาจจะดูบ้ามากที่เขาหลงเด็กคนนี้จนมีความคิดที่จะครอบครองเรือนร่างเล็กนี่ตลอดเวลา แต่ถ้าเป็นคนอื่นก็คงจะทำเหมือนกันเพราะคยองซูน่ะไม่ได้แค่ยั่วธรรมดา แต่เด็กคนนี้โคตรยั่วแถมยังยั่วถูกจุดด้วยสิ
“ใครยั่วคยองเปล่านะ”
“เหรอครับ?...แล้วที่จับของพี่เล่นอยู่นี่คืออะไรคนดี”
ยังมีหน้ามาหัวเราะอีกคนตัวเล็กส่งค้อนไปให้ยกใหญ่ ก่อนที่แผนแกล้งคืนจะเข้ามาในหัวคยองซูยกยิ้มในใจคิดว่าแกล้งเขาได้คนเดียวรึไง
“โอ้ย!!”
นักร้องหนุ่มคำรามลั่นเมื่อหัวมังกรของเขาโดนฟันกระต่ายของเจ้าตัวดีขูดเข้าเต็มๆ ใบหน้าคมเหยเกจนคยองซูอดขำไม่ได้ แต่ยังไม่ทันที่แบคฮยอนจะได้จัดการกับน้องเสียงโทรศัพท์ก็แผดลั่นจนดังไปทั่วห้องน้ำ คนพี่ยกนิ้วชี้คาดโทษคยองซูเอาไว้ก่อนจะกดรับสาย
“ครับ…โอเคเดี๋ยวผมไป”
ใบหน้าหล่อเหลาบึ้งลงทันทีเมื่อปลายสายแจ้งความต้องการมา มือกร้านเก็บแกนกายของตัวเองให้เข้าที่เดิมพร้อมกับรูดซิปปิดทั้งที่ยังไม่ทันได้ปลดปล่อยความต้องการ นักร้องหนุ่มหันตัวเข้าหากระจกพลางเช็คความเรียบร้อยของตนเองอีกครั้งก่อนจะหันกลับมาหาน้องที่ยืนงงกับเหตุการณ์ตอนนี้
“หมดเวลาเล่นแล้วน่ะสิ” แบคฮยอนโอบเอวบางเข้าหาตัวแล้วกดจูบที่มุมปากอิ่ม “ไม่ต้องมาทำหน้าหงอยเลย เรานั่นแหละมัวแต่เล่นอยู่ได้”
“ก็ใครทำคยองจะอ้วกเล่า!”
กำปั้นเล็กๆ ทุบลงที่หน้าอกแกร่งเบาทีหนึ่ง ใครเล่นกันล่ะก็แบคฮยอนก่อนไม่ใช่รึไงที่เริ่มก่อน เขาก็แค่เอาคืนแค่นั้นเอง แล้วนี่ถ้าแบคฮยอนไปทำงานเขาก็เหงาอีกแล้วน่ะสิ
“อ่า ก็มันได้อารมณ์นี่เลยเผลอตัวไปหน่อย”
“ไม่หน่อยแล้วแบบนั้นน่ะ”
คนน้องเบะปากทำหน้าเหมือนกำลังจะร้องไห้อยู่รอมร่อจนแบคฮยอนอดเอ็นดูไม่ได้ โดคยองซูแบบเด็กขี้แยก็น่ารักไปอีกแบบนะ
“ขอโทษครับ คราวหน้าจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว” แบคฮยอนต้องยอมง้อคนตัวเล็กจนได้ คยองซูทำหน้าคิดอะไรสักพักก่อนที่เด็กตัวเล็กชูนิ้วก้อยขึ้นมาตรงหน้า แบคฮยอนระบายยิ้มแล้วยกนิ้วก้อยของตนเองขึ้นมาเกี่ยวบ้าง ใบหน้าหวานน่ารักยกยิ้มกว้างจนปากเป็นรูปหัวใจน่าจูบ “ขอกำลังใจไปทำงานหน่อยสิคนเก่ง”
“อะไรฮะ?”
“จุ๊บแก้มพี่ที สองข้างเลยนะ!”
◊ SQWEEZ
ความคิดเห็น