คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Sweetie Love ❤ INTRO
ร่างเล็กของเด็กชายอายุสิบหกนั่งรอคุณพ่อคนเก่งหัวหน้าทีมโค้ชทีมฟุตบอลประจำชาติเกาหลีใต้ ที่กำลังวางแผนและออกแบบรูปแบการเล่นในนัดที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ คยองซู ลูกชายคนเล็กของหัวหน้าโค้ชซีวอนกำลังนั่งหน้ามุ่ยคยองซูเป็นเด็กที่ไม่ชอบอากาศร้อนเลยจริงๆ แต่ด้วยความที่คนตัวเล็กเป็นเด็กเงียบๆ ออกแนวไปในทางเย็นชาด้วยซ้ำทำให้เจ้าตัวไม่กล้าพูดบอกพ่อของตัวเองไปว่าจะไม่มาดูพ่อซ้อมวันนี้ซึ่งปกติคยองซูไม่เคยเหยียบมาที่นี่สักครั้งแต่ด้วยวันนี้พี่ชายของเขาอย่าง มินซอก ชายหนุ่มตัวเล็กไม่ต่างจากคยองซูนักวัยยี่สิบสามเกิดติดประชุมที่บริษัททำให้มารับคยองซูที่โรงเรียนไม่ได้ พ่อก็เลยต้องไปรับแทนแล้วพามานั่งดูการซ้อมที่คยองซูไม่เคยเข้าใจเลยว่ามันต้องเล่นยังไง น่าตลกมั้ยล่ะเป็นลูกของโค้ชใหญ่แต่เล่นฟุตบอลไม่เป็น
“คยองซูพี่มินซอกมารับแล้วลูก อยู่ข้างนอกน่ะออกไปสิ”
ระหว่างที่คยองซูคิดอะไรเพลินๆ เสียงของพ่อก็ตะโกนเข้ามาทำให้คยองซูเงยหน้าพยักหน้าเข้าใจไปสองสามที ขาเล็กเดินออกมาตามทางออกของสนามฟุตบอลคนตัวเล็กเอาแต่เดินก้มหน้ามองจอโทรศัพท์ของตัวเองพลางไล่ดูโปรแกรมแชทไลน์ที่มีเพื่อนเพียงแค่สี่คน นั่นก็คือพ่อของเขาแม่และก็พี่มินซอกบอกแล้วไงว่าคยองซูน่ะเป็นเด็กเงียบๆ ไม่ชอบเข้าสังคมแม้กระทั่งเพื่อนสักคนยังไม่มีเลย
“อ๊ะขอโทษฮะ!”
เสียงหวานใสเอ่ยขอโทษออกมาทันทีที่มัวแต่เดินก้มหน้าไม่ได้มองทางทำให้เขาเดินชนเข้ากับใครบางคน ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นนักฟุตบอลนี่ล่ะเพราะชุดบอลและรองเท้าสตั๊ดล่นไปอยู่ที่พื้นด้วย ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นมามองบุคคลที่เขาชนปรากฏใบหน้าหล่อตี๋แต่ดูเย็นชาน่าดูตัวของเขาสูงกว่าคยองซูเยอะเลย คนตัวสูงก้มลงเก็บข้าวของที่ล่นอยู่บนพื้นคยองซูดูเป็นเด็กไม่มีมารยาทหรือเปล่าที่ยืนมองเฉยๆ แล้วให้เขาเก็บคนเดียวน่ะ แต่จะบอกอะไรให้นะว่าคยองซูไม่เคยมีความรู้สึกนี้กับใครมาก่อนเลยแม้กระทั่งพี่มินซอก
‘หัวใจเต้นแรง’
“ไม่เป็นไรครับ”
ถึงแม้จะยิ้มแค่มุมปาก็เถอะแต่คยองซูกลับคิดว่ามันเป็นยิ้มที่ดีที่สุดเลยในชีวิตที่เคยเจอมา จะเป็นอะไรมั้ยนะถ้าอยากจะรู้จักชื่อของคนคนนี้
“พะ พี่เอ่อชื่ออะไรเหรอฮะ”
ถามออกไปแล้วคยองซูถามออกไปแล้ว ใบหน้าที่อยู่ดีๆ ก็เห่อร้อนขึ้นมามันคืออะไรกันนะ
“พี่ชื่อ บยอน แบคฮยอน ครับตัวเล็ก”
ตอบคำถามพร้อมกับลูบหัวของคยองซูอย่างเอ็นดู คยองซูมองพลาดหรือเปล่านะเมื่อกี้เขาว่าเขาเห็นว่าคนตัวสูงนี่ยิ้มกว้าเอามากๆ เลยนะ พอละมือออกคนตัวสูงก็ขอตัวเดินไปแต่มีเด็กตัวเล็กคนหนึ่งนี่แหละที่ยังยืนอยู่เฉยๆ แล้วมองตามคนตัวสูงนั่นไปจนสุดทาง
มินซอกล่ะรู้สึกผิดมากๆ เลยที่ต้องผิดนัดกับคยองซูน้องชายของเขา วันนี้กะว่าจะพาคยองซูไปกินไอศกรีมด้วยกันแท้ๆ แต่บริษัทกับนัดประชุดเสียดาย คนตัวเล็กเร่งขับรถให้ไวขึ้นเขารู้ว่าคยองซูไม่ชอบอยู่ในอากาศที่ร้อนๆ แล้วสนามฟุตบอลแบบเปิดกว้างแบบนั้นคยองซูต้องไม่ชอบแน่
เอี๊ยดดดด!
ปังงงงงงง!
มินซอกมัวแต่ใจลอยคิดถึงแต่น้องชายในทางเลี้ยวที่จะเข้าซอยของสนามฟุตบอลแล้วเชียว แต่เขาไม่ได้มองรถจนรถของตัวเองไปเฉี่ยวกับรถของใครอีกคันที่ขับออกมาจากซอย คนตัวเล็กรีบลงจากรถหวังจะลงไปขอโทษคู่กรณีและจะเรียกประกันมาเคลียร์แต่เมื่อเห็นสีหน้าของคู่กรณีแล้วมินซอกก็รู้ทันทีว่ามันไม่จบง่ายๆ แน่
“ขอโทษนะครับ”
แต่ยังไงก็ต้องขอโทษตามมารยาทมินซอกน่ะถือเรื่องนี้ที่สุดแล้ว
“ขับรถยังไงของคุณ ไม่เห็นหรือไงว่าผมขับออกมารถผมเพิ่งจะไปออกมาใหม่นะ สภาพอย่างคุณจะมีจ่ายผมหรือเปล่าก็ไม่รู้ วันหลังนะถ้าขับรถไม่เป็นก็ไม่ต้องมาขับ”
มินซอกได้แต่ยืนทำหน้าเจื่อนนี่กะจะไม่ให้เขาพูดเลยหรือไงกัน แล้วคนอย่างมินซอกด้วยแล้วนอกจากเรื่องงานกับที่บ้านแล้วมินซอกแทบไม่พูดกับใครเลยด้วยซ้ำ
“เอ่อ เดี๋ยวผมเรียกประกันนะครับ”
“ฉันกะไว้แล้วว่าต้องเรียกประกัน พอประกันมานายก็จะบอกว่านายไม่ผิดใช่มั้ย พวกประกันมันก็พูดยากไม่อยากเสียเงินให้หรอกแบบนี้เสียทั้งเวลาเสียทั้งเงิน”
“ไม่หรอกครั…”
“จะเอาเท่าไหร่บอกมา”
เสียของมินซอกถูกขัดด้วยเสียงทุ้มที่ดังขึ้นข้างหลัง คนตัวเล็กรีบหันไปโดยไม่ทันระวังใบหน้าหวานน่ารักเลยชนเข้ากับอกแกร่งจนร่างกายของเขาจะล้มดีที่ยังมีเจ้าของอกแกร่งนั่นประคองเอาไว้ไม่ให้ล้ม มินซอกรีบเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของอ้อมกอด ใบหน้าของผู้ชายคนนี้หวานคล้ายผู้หญิงแต่ก็ดูหล่อเหลาในคราเดียวกัน
“คุณเป็นใครครับ”
“ชู่ว” คนตัวสูงเอานิ้วชี้จุ๊ปากตัวเองให้เขาหยุดพูดแล้วหันไปพูดกับคู่กรณีของมินซอกต่อทั้งที่ยังไม่คลายอ้อมกอด “บอกมาสิจะเอาเท่าไหร่เดี๋ยวฉันจะจ่ายให้”
“สองหมื่น!”
มินซอกเบิกตากว้างแค่เฉี่ยวเท่านั้นเองรถก็ไม่ได้บุบมีแค่ถลอกเท่านั้น ทำสีใหม่ก็คงไม่ถึงห้าพันด้วยมั้งทำไมถึงได้เรียกเยอะจัง
“มันไม่เยอะไปเหรอครับ”
คนตัวเล็กแย้งขึ้นมาทำให้สีหน้าของคู่กรณีดูเดือดดาลเข้าไปอีก ร่างสูงที่กอดมินซอกคลายอ้อมกอดออกพร้อมกับเดินไปที่รถของเขาไม่นานก็กลับมาพร้อมกับใบเช็ค
“สองหมื่นเช็คไม่เด้งรับรองได้”
คู่กรณีพยักหน้าเข้าใจก่อนจะเดินกลับรถไป มินซอกได้แต่สงสัยว่าทำไมเรื่องทุกอย่างถึงจบง่ายแบบนี้อย่างน้อยคู่กรณีของเขาก็น่าจะขอชื่อหรือไม่ก็เบอร์โทรไม่ใช่เหรอถ้าเช็คเกิดเด้งขึ้นมาจะทำยังไง
“ไม่ต้องสงสัยขนาดนั้นหรอกผมชื่อ ลู่หาน นักฟุตบอลทีมพ่อคุณนั่นแหละครับมินซอก”
#ฟิคเมียนักบอล
ความคิดเห็น