คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สับสน
ร่างบางนั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟา แต่ใจกลับไม่ได้สนใจหนังสือในมือเลย
จนใบหน้าคมที่นั่งข้างๆสังเกตเห็น"ซอนมิ เป็นอะไรรึป่าว"
ร่างบางสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเรียกของซอนเย"ค่ะ พี่ซอนเย"
ใบหน้าคมมองร่างบางด้วยความเป็นห่วง"ดูไม่มีสมาธิเลย คิดอะไรอยู่เหรอ"ร่างบางส่ายหน้า
ตาสวยมองไปในตากลมโตคู่นั้น"เป็นห่วงเยอึนสินะ"ซอนมิอึ้งๆนิดที่รู้ว่าซอนเยรู้ว่าเธอคิดอะไร
ร่างบางพยักหน้า"พี่เยอึนออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว ตอนนี้ก็เที่ยงแล้ว พี่เขายังไม่กลับมาเลยติดต่อก็ไม่ได้
ซอนมิเป็นห่วงพี่เยอึน"ใบหน้าคมยิ้มอ่อนโยนแล้วดึงร่างบางมาก่อนไว้ มือสวยลูบผมร่างบาง
เบาๆ เพื่อเป็นการปลอบใจ
"เยอึนคงมีธุระเดี๋ยวมันก็กลับมา อย่าห่วงไปเลยนะ"ซอนเยกอดซอนมิแน่นขึ้น
ร่างบางรู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้คนๆนี้ "ขอบคุณนะค่ะ"
คำพูดแผ่วเบาจากปากร่างบาง แต่กลับดังในใจของซอนเยอย่างชัดเจน
อาจจะดูเป็นคำพูดที่ไม่มีค่าอะไร แต่กลับทำให้รู้สึกดีได้สำหรับเธอ
ห้องซ้อม โซยอชิแด
"นี่ เดินวนไปมาวนมาอยู่นั้นแหละ ฉันเวียนหัวจะแย่อยู่แล้ว"เสียงหวานโวยใส่เพื่อน
"ก็ ฉันเป็นห่วงเจสนี่น่า ป่านนี้ยังไม่มาอีก ยิ่งมีข่าวอยู่"ยูริบ่นอย่างหงุดหงิด
"เป็นห่วงจริงนะเจสอ่ะ ไม่เห็นเจสจะห่วงเธอบ้างเลยยูล"ทิฟฟานี่แขวะยูริ
แทยอนหันมาค้อนทิฟฟานี่ซึ่งเป็นคนรักของตน ทิฟฟานี่มองแทยอนอย่างขัดใจ
ก่อนจะเดินสะบัดออกไป แทยอนถอนใจกับความเอาแต่ใจของคนรัก
"ไม่เป็นไรหรอกยูล เจสคงไม่สนใจกับข่าวไร้สาระพวกนี้หรอก อย่าห่วงเลย"
ยูริพยักหน้าอย่างเข้าใจ
แอ๊ด เสียงเปิดประตูดึงความสนใจของร่างสูงให้หันไปมอง รอยยิ้มกว้างเผยออกมาอย่างดีใจ
ร่างบางเดินเข้ามาด้วยใบหน้าเรียบเฉย "เจส ทำไมมาช้าจัง ฉันเป็นห่วงเธอรู้ไหม"
เจสสิก้ายิ้มอ่อนๆ"ฉันมีธุระนิดหน่อย"เจสสิก้าโกหกยูริ เพราะจริงๆแล้ว เธออยู่กับเยอึนตลอด
อยากใช้เวลาอยู่กับคนรักของเธอมากๆก็เท่านั้นเอง
"เธอไม่ได้คิดมากเรื่องข่าวใช่ไหม"ร่างบางส่ายหน้า
"ไม่เห็นจะต้องแคร์เลย มันไม่ใช่เรื่องจริงสักหน่อย ฉันกับเธอไม่ได้เป็นอะไรกันนี่น่า"
เจสสิก้าพยายามพูดตอกย้ำความสัมพันธ์ของเธอกับยูริ
ยูริพยักหน้าเศร้า ๆ เธอไม่เคยยอมรับความรักและความห่วงใยที่ฉันมีให้เธอเลยใช่ไหม ทำไมไม่เปิดใจให้
ฉันบ้าง ร่างสูงได้แต่เก็บความรู้สึกไว้ในใจ ก่อนจะเดินไป
ร่างบางมองตามร่างสูงแววตาเย็นชาอ่อนลง อย่าทำดีกับฉันเลย ฉันมีคนรักอยู่แล้ว
อย่าทำให้ฉันลำบากใจได้ไหม
หอพัก wg
ร่างสูงเดินเข้ามาในบ้านอย่างอารมณ์ดี แล้วเดินไปหาร่างบางที่นั่งอยู่คนเดียวที่โซฟา
ร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งข้างๆซอนมิ แต่ร่างบางกลับขยับหนี เยอึนมองร่างบางอย่างงุนงง
ตาคมจ้องมองร่างบาง โกธรเหรอ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์แฝงบนใบหน้าสวย
ร่างสูงคว้าร่างบางมากอดไว้ ซอนมิขัดขืนร่างสูง
"เป็นอะไรห๊า ทำไมทำห่างเหินแบบนี้หล่ะ"ร่างบางหันหน้าหนี
"โกธรพี่เหรอ"ร่างบางส่ายหน้า พยายามแกะมือร่างสูงออก ตาคมมองร่างบางนิ่ง
ซอนมิที่เห็นว่าเยอึนนิ่งไปก็เงยหน้าขึ้นมอง ใบหน้าที่อยู่ห่างกันแค่คืบ สายตาที่ประสานกัน
ส่งให้ใจของร่างบางเต้นรัว ร่างสูงส่งยิ้มอ่อนโยน กระชับกอดแน่นขึ้น
ถ้าพี่ทำอะไรให้เธอโกธร พี่ขอโทษนะซอนมิ"ร่างบางสบตาร่างสูงมือสัมผัสใบหน้าสวย
รอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าร่างบาง"ทีหลังพี่อย่าหายไปแบบนี้อีกนะ ฉันเป็นห่วงพี่รู้ไหมค่ะ"
ร่างสูงยิ้มพยักหน้าให้ร่างบาง แต่แววตาเต็มไปด้วยความรู้สึกสับสน
ความสัมพันธ์ของเยอึนและซอนมิที่บางครั้งก็เหมือนคนรักแต่บางครั้งก็เหมือนพี่น้อง
เป็นความสัมพันธ์ที่ไม่มีใครรู้นอกจากหัวใจของคนสองคน
มาแบบสั้นๆ แก้จนเละ แค่นี้ก่อนแล้วกัน
อย่างงนะ ไรท์เตอร์ ไม่ได้บอกนะว่า เยสิก อาจจะ อึนซอนก็ได้555 เยสองทางอ่ะ แต่คนที่เยรักมีคนเดียวเท่านั้น
ความคิดเห็น