ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สองคน
อนเยัสินใเ้าเรียนที่โรเรียนอพ่อเธอ
วันนี้เป็นวันแรที่ไ้เ้าเรียน อนเยเรียนห้อเียวับฮโยยอน เพื่อนสมัยประถม
"เป็นไบ้าสบายีไหม อนเย"ฮโยยอนเอยถามเพื่อนเ่า"อืม สบายี แล้วเธอล่ะ"
"็ีอ่ะ อ่อแ่เธอเยบอันว่าะไปเรียนเมือนอไม่ใ่หรอ ทำไมมาเรียนนี่ล่ะ"
"็ว่าะไป แ่พ่อันไม่อนุา แ่ที่นี่็ีนะมีอะไรสนุๆให้ันทำ"ร่าบายิ้มเ้าเล่ห์
ฮโยยอนมออย่าๆ"นี่ ไปหาอะไรที่โรอาหารินันไหม"อนเยพยัหน้า
"ะินอะไรรึป่าว อนเย"อนเยส่ายหน้า"ไม่อ่ะ ันไม่หิว เธอไปเถอะ ันนั่รอรนี้แหละ"ฮโยยอนพยัหน้าแล้วเินไป
รี๊...รี๊ เสียรี๊ัมาา้านหน้าอนเย ร่าบามออย่าสนใ ฮโยยอนเินลับมาเห็นอนเยเอาแ่สนใลุ่มน
ที่ส่เสียรี๊
"อยารู้เหรอ ว่าเารี๊อะไรัน"ร่าบาพยัหน้า แ่ายัมอไปที่นลุ่มนั้น
"เป็นธรรมา พวนัเรียนฮอทๆที่เนี่ยเินไปทาไหน็มีแ่นรี๊ทั้นั้น"อนเยรุ่นิ
"นัเรียนฮอทเหรอ"ฮโยยอนพยัหน้า"อืม นัเรียนที่ฮอทมาๆในโรเรียนเรามีอยู่สอน นหนึ่ื่อ ิมยูบิน นเนี้ยเท่สุๆ"
รอยยิ้มปราบนหน้าสวย"ิมยูบินเหรอ"
"ส่วนที่นรุมล้อมอยู่เนี่ย ปาร์ เยอึน นเนี่ยฮอทมา ๆ ทำอะไร้อเป็นที่หนึ่เสมอ แถมเ้าู้เป็นที่หนึ่้วย"
อนเยฟัอย่าวสนใ"ันอยาเห็นหน้าั"ร่าบาลุึ้นเินรไปที่ลุ่มนรหน้า
เินเบียแทรเ้าไป หยุมอนรหน้าอย่าสนใ สาวร่าสู าม ผมแ สมแล้วที่ใรๆ็อบ
อนเย้อมอร่าวสูไม่วาา
"นี่เยอึน นนั้นเามอแให่เลย"แทยอนสะิเยอึน
"แล้วไ ัน็มีนมอทุวันแหละ"เยอึนไม่สนใ
"แ่นนี้สวยมาๆ เฮ้ยเินมาแล้ว"แทยอนสะิเยอึนแรึ้น เยอึนหันไปวาแทยอน"อะไรอแว่ะ"
ร่าสูะัไปเล็น้อยเมื่อเห็นนรหน้า ่อนที่รอยยิ้มะปราบนหน้าสวย
อนเยเินมาหาเยอึน ส่สายาหวานเยิ้มมาให้"ันมินอนเย่ะ"อนเยเอื้อมมือให้เยอึนสัมผัส
ร่าสูยิ้มพอใ"ันปาร์ เยอึน"สอนสบาันอย่าเิวนและท้าทาย
"ยินีที่ไ้รู้ั หวัว่าเราไ้เอันอีนะ่ะ"ร่าบาส่สายายั่วยวนให้เยอึน่อนะเินออไป
ิะยั่วันเหรอ ล้าีนี่ นอย่า ปาร์เยอึนไม่เยปิเสธใรอยู่แล้ว ร่าสูมอามร่าบาไป
"เธอไ้เอันแน่มินอนเย"ร่าสูแสยะยิ้ม
"เี๋ยวอนเย เธอะทำอะไร"ฮโยยอนวิ่ามอนเย
"อะไร อ่อ เรื่อเยอึนนะเหรอ ็แ่อยารู้ั"ฮโยยอนมออนเย"เธอสนใเาใ่ไหม"
ร่าบาระุยิ้ม"ใ่ันสนใ"ฮโยยอนใับำอบออนเย
"ระวัะเ็บัวนะอนเย เยอึนบใรพอเบื่อ็ทิ้"ฮโยยอนเป็นห่วอนเย
"ันไม่เป็นไรหรอ แ่สนุๆนะ"นอย่ามินอนเยไม่เยเสียใเพราะวามรั เพราะเธอไม่เยริัับใร
"แ่สนุเหรอ แล้วทำไม้อเป็นเยอึน"ร่าบายิ้มเ้าเล่ห์
"นที่มีนรุมล้อมอย่า ปาร์เยอึน ถ้าไ้มาเป็นอัวเอ็ะีไม่ใ่เหรอ"อนเยรุ่นิ
ิมยูบิน ปาร์เยอึน นัเรียนสุฮอทอโรเรียน แ่ิ็สนุแล้ว
ฮโยอนมอแววาอนเย อัวลไม่ไ้ว่าอนเยะทำอะไร
เวลาเลิเรียน
"ฮัลโล เยอึนอยู่ไหนมา้าั เสรออยู่นะ"เสสิ้าวาสายไปอย่าหุหิ
"เฮ้อ มีแฟนิวยาว็อย่านี้แหละน้า"เสียวนประสาทอใรบานัึ้น
เสสิ้าหันไปมอในิๆ" ใเหรอ เห็นหน้าแฟนเ่า ทำยัหน้ายัับเห็นผี"เสสิ้าพยายามไม่่อปา่อำับยูริ
"้อารอะไร"ยูริแสยะยิ้ม"ถ้าันบอว่า้อารเธอล่ะ เธอะให้ันไหม"
เสสิ้ายิ้มเย้ยหยัน"ฝันไปเถอะยูริ เยอึนเาีว่าเธอทุอย่าทำไมัน้อลับไปหาเธอ้วย"
ยูริำหมัแน่น"่อให้เธอพยายามมาแ่ไหน เธอ็เป็นไ้แ่อเล่นอเยอึนเท่านั้น"
"เพี้ย อย่ามายุ่ับันอี"เสสิ้าเินหนีไปทันที
ยูริเอามือุมหน้า "สัวันเธอ้อลับมาหาัน เสสิ้า"
เสสิ้าเินไปเอเยอึนที่มารับเธอพอี ร่าบาโผล่เาอร่าสู
"เป็นอะไร เส"เสสิ้ามอหน้าเยอึน "ันเป็นแ่อเล่นอเธอเหรอเยอึน"ร่าสูสะอึ
เสสิ้ายอมทิ้ยูริเพื่อมาหาเธอ แม้รู้ว่าเยอึนเ้าู้แ่ไหน ทำให้วามเป็นเพื่อนอเยอึน ยูริ สั่นลอน
แ่เยอึน็พยายามูแลเสิ้าอย่าี แม้เธอะมีผู้หิอื่น แ่็ไม่ลืมให้วามสำัับเสสิ้า แ่ไม่ใ่เพราะรั
แ่สสาร เสสิ้าเท่านั้น
"อย่าิมาเลย เราลับันเถอะ"เสสิ้าเินามเยอึนไป ไม่พอใที่ร่าสูไม่ให้ำอบเธอ
ยูบินมาัรออนเย ทันทีที่ร่าบาเินมายูบิน็พูทัทาย
"ะลับแล้วเหรออนเย"ร่าบายิ้มหวานให้
"เธอมาัรอัน ะีบันเหรอ"ร่าบาสบายูบิน มีเพียรอยยิ้มบนใบหน้ายูบิน
"ันยัไม่ลืมว่าเธอเยปิเสธ ันยัไบ้า เธอวรพยายามมาว๋านี้นะ
ร่าบาเินเ้าหานรหน้า แนโอบรอบอยูบินไว้ ระิบที่้าหูแผ่ว"ทำให้ันเห็นสิ ว่าเธอ้อารัน"
ำพูแผ่วเบาแ่แฝไป้วยวามนัยทำให้ยูบินแทบลั่ อนเยำลัยั่วเธอใ่ไหม
ยูบินึร่าอนเยมาใล้ ้มหน้าะูบอนเย ร่าบายมือห้ามไว้"ใเย็นสิ "ยูบินถอยอออย่าเสียาย
อนเยห้ามแ่สายายัยั่วยูบินไม่หยุ ันัหลเสน่ห์เธอเ้าริๆแล้วสิอนเย"ให้ันไปส่บ้านนะ"
อนเยหันมอ"แ่ไปส่นะ" ยูบินอมยิ้มเินามอนเยไป
เยอึนที่ับรถะไปส่เสสิ้า มอสอนที่เินไป้วยันอย่ารุ่นิ
"สอนนี้เป็นอะไรัน" แววาเ้าเล่ห์ายออมาทันที "มันไม่สำัหรอ ยัไันะ้อเอาผู้หินนี้มาเป็นอัน
ให้ไ้"
เยสิ้า ยูมิน ฮ่าๆๆๆๆๆ ไม่ใ่ๆๆๆๆๆๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น