คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3
ตอนที่ 3
เพราะว่าเขาฉุดแขนเธออกมาจากห้องซ้อมอย่างรวดเร็ว หญิงสาวจึงไม่มีเวลาแม้แต่จะหยิบกระเป๋าสตางค์ของตัวเองออกมาด้วย ตอนนี้ทั้งคู่กำลังยืนอยู่ในร้านสะดวกซื้อ ร่างสูงหยุดยืนอยู่หน้าตู้เครื่องดื่มอยู่นานสองนาน ดวงตาคมกริบจ้องมองผ่านกระจกเพื่อพิจารณาเครื่องดื่มในนั้น
“ยืนจ้องอยู่ได้ รีบๆ หยิบออกมาสิ” ทิฟฟานี่เอ่ยเมื่อยืนข้างๆ เขาอยู่นานเช่นกัน ฮยอกแจจึงหันมาหา
“พี่ต้องเลือกให้พอกับจำนวนคน จะได้ไม่ต้องใช้เงินมากจนเกินไป”
“งก!” นั่นไง ปากของเธอไวแบบนี้เสมอแหละ แต่แปลกจัง กับคนอื่นก็ไม่ได้เป็นถึงขนาดนี้ ทำไมเธอถึงตั้งแง่กับเขาจนตัวเองยังนึกแปลกใจไม่ได้นะ
“ถ้าเธอมีเงินมากนัก เธอก็จ่ายเองเลยสิ”
“นายก็มีงานตั้งเยอะ...เยอะกว่าฉันอีก แถมยังเป็นผู้ชายด้วย จะมาโบ้ยให้ฉันได้ยังไง” ทิฟฟานี่พูดจบแล้วก็สะบัดหน้าหนีหลบสายตาเขา ก็เธอไม่ได้หยิบกระเป๋าสตางค์มานี่ จะให้เธอเอาเงินที่ไหนมาจ่ายเล่า
“แต่พี่ต้องเก็บเงินไปสู่ขอคนที่พี่รักนะ” ฮยอกแจบอกแล้วคว้าข้อมือเธอเอาไว้ เขาจ้องมองเข้ามาในดวงตาพราวระยับของเธอด้วยความเสน่หา มองอยู่นานเสียจนหญิงสาวต้องเป็นฝ่ายหลุบสายตาลงต่ำอย่างเขินอาย ทว่าคนตัวสูงกว่ากลับทำเสียบรรยากาศ “คนที่พี่รักมีหลายคนซะด้วยสิ อา...ต้องใช้สักกี่ร้อยล้านวอนมันถึงจะพอนะ” เขาแสร้งเคาะนิ้วกับขมับเพื่อใช้ความคิด แต่แขนเรียวบางกลับชักออกจากการเกาะกุมของเขาแล้วทุบอกแกร่งอย่างแรง
“ตาบ้า!”
“เอ๊า! จะมาด่ากันทำไมเนี่ย พี่ทำอะไรผิด?” เขาทำหน้าตาเหลอหลาในขณะที่เธอหมุนตัวเดินเผ่นออกไปจากร้านทันที
“รีบๆ ซื้อแล้วกัน ฉันจะไปยืนรออยู่ด้านนอก”
ห้านาทีผ่านไป
“กลับกันเถอะ พี่ซื้อเสร็จแล้ว” ร่างสูงโปร่งเดินออกมานอกร้าน ก่อนจะเอ่ยบอกหญิงสาวที่นั่งรออยู่เก้าอี้ข้างๆ ประตู เธอคล้อยตาไปยังถุงหิ้วที่บรรจุด้วยกระป๋องน้ำดื่มมากมาย ก่อนจะเอ่ยถาม
“นายซื้อโค้กมาให้ฉันหรือเปล่า?”
“ทำไมพี่ต้องซื้อล่ะ ก็เธอไม่ได้บอกนี่” คำพูดของเขาทำให้เธอชักสีหน้าทันที แต่จะพูดออกไปได้ยังไงล่ะว่าให้เขาซื้อให้ เธอไม่ยอมไปยืมเงินไอ้หมอนี่หรอก เจอเขาแค่ชาติเดียวมันก็พอแล้ว
“งั้นกลับกันเถอะ” เขาพูดแล้วเดินนำออกไปทันที
“นี่!”
“มีอะไรอีก?”
“นายไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย ทำไมซื้อน้ำให้คนอื่นแต่ไม่ซื้อโค้กให้ฉัน” ทิฟฟานี่ทำหน้าง้ำงอ ฮยอกแจจึงสาวเท้ากลับมาอยู่ตรงหน้าของเธอ แล้วเอ่ยถาม
“ทำไมเธอไม่ซื้อเองล่ะ มันก็แค่โค้กกระป๋องเดียว” ดูสิ...แค่ขอให้ซื้อให้ ยังกวนประสาทไม่เลิก
“ก็แค่โค้กกระป๋องเดียว ทำไมซื้อให้ฉันไม่ได้”
“พูดแบบนี้ คงไม่ได้หยิบกระเป๋าสตางค์มาสินะ” ทิฟฟานี่ผงะเล็กน้อยเมื่อเขารู้ทัน ชายหนุ่มจึงยิ้มร้ายเมื่อเห็นปฏิกิริยาตกใจจากใบหน้าหวานของเธอ เขาจึงเอ่ยต่อ “ถ้าอยากให้ซื้อให้ เธอก็เรียกพี่ว่า ‘อปป้า’ ก่อนสิ”
“อะ...อะไรนะ?!”
“เรียก...ว่าพี่ชายไง” คราวนี้ไม่บอกเปล่า ฮยอกแจยังยื่นหน้าคมคายเข้ามาใกล้ ใกล้เสียจนรู้สึกลมหายใจอุ่นๆ ของเขาที่กำลังรินรดใบหน้าเธอ
ทำไมหมอนี่ชอบทำให้คนอื่นใจสั่นอยู่เรื่อยเลย
“ไม่มีวันหรอกย่ะ”
“งั้นเรียกว่าที่รักก็ได้” เอากับเขาสิ คำว่าที่รักมันยากกว่าเดิมเสียอีก
“ไม่!” ทิฟฟานี่ยืนยันหนักแน่น
“งั้นก็ตามใจ ถ้าเธอไม่เรียก พี่ก็ไม่ซื้อโค้กให้เธอ” เขาบอกและดูเหมือนว่าจะทำตามที่พูดจริงๆ เสียด้วย ร่างผอมสูงหมุนตัวหันหลังและเดินจากไป ทิ้งให้เธอยืนนิ่งอึ้งอยู่หน้าร้านสะดวกซื้อ ทิฟฟานี่เม้มปากแน่น ก่อนจะค่อยๆ เผยอขึ้นมาเล็กน้อย
“อึน...อึนฮยอกอปป้า!” ทิฟฟานี่หรี่ตาลงอย่างอับอาย ทำไมเธอต้องยอมทำอะไรตามที่เขาสั่งแบบนี้ด้วยเนี่ย ส่วนฮยอกแจน่ะเหรอ ตอนนี้ก็ค่อยๆ หันมาช้าๆ แถมยังตีหน้าขรึมใส่เธออีก ขี้เก๊กชะมัดเลย
“เรียกพี่ทำไมเหรอ?” เขาถาม ดูเหมือนกำลังจะกลั้นยิ้มหรือกลั้นหัวเราะเอาไว้ก็ไม่ปาน เพราะใบหน้าคมคายทั้งตึงทั้งเห่อแดง
“ช...ช่วยซื้อโค้กให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ?” เธอก้มหน้างุด แต่เมื่อเห็นฮยอกแจเงียบอยู่นาน จึงค่อยๆ เงยหน้าขึ้นไปมองเขา ให้ตายเถอะ นี่เขากลั้นหัวเราะจนหน้าแดงหูแดงไปหมด ท่าทางของเธอมันตลกมากหรือไงกัน
“ยัยบ๊องเอ๊ย! เธอคิดว่าฉันจะไม่ซื้อโค้กมาให้เธอหรือไง ทำไมถึงคิดตื้นๆ แบบนี้นะ” ท้ายประโยคดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะพึมพำกับตัวเองเสียมากกว่า ในที่สุดทั้งคู่ก็กลับไปยังห้องซ้อมโดยที่ทิฟฟานี่ยกกำปั้นทำท่าจะตีหัวเขาอยู่ตลอดเวลา
หลังจากทานอาหารในพักกลางวันเสร็จแล้ว ทิฟฟานี่กะว่าเธอจะอยู่ซ้อมต่ออีกสักสองชั่วโมง แล้วหลังจากนั้นถึงจะไปอัดรายการที่ SBS หลายครั้งในขณะที่เธอซ้อม สายตาของหญิงสาวมักจะมองหาเขาอย่างไม่รู้ตัว จนกระทั่งมีคนจับได้และเอ่ยถามขึ้น
“มองหาอึนฮยอกเหรอ?” รุ่นพี่คนหนึ่งที่คอยสอนเรื่องการเต้นเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าหญิงสาวมองไปทางกลุ่มชายหนุ่มอยู่ตลอดเวลา
“ไม่ใช่หรอกค่ะ ฉันจะไปมองหาตานั่นทำไมล่ะคะ?” เธอทำไขสือ แต่ทว่าเขาตบมือลงบนไหล่เธอเบาๆ แล้วเอ่ยบอก
“วันนี้อึนฮยอกเขาขอเลิกซ้อมเร็วน่ะ เห็นบอกว่าจะไปซ้อมคอนเสิร์ตซูเปอร์โชว์”
“พี่นามิอ่ะ ฉันไม่ได้มองหาเขาจริงๆ นะคะ”
“เธอก็ไม่เห็นจะร้อนตัวขนาดนั้นเลยนี่นา” รุ่นพี่คนเดิมว่า ก่อนจะเดินจากไป ทิ้งให้ทิฟฟานี่ยืนนิ่งราวกับตกอยู่ในภวังค์ จะว่าไปแล้วเธอก็มองหาเขาตลอดเวลานั่นแหละ แต่ไม่ได้มองเพราะคิดอะไรกับเขาเสียหน่อย เธอกลัวว่าฮยอกแจจะเข้ามากลั่นแกล้งเธอต่างหากเล่า
เย็นวันนั้น ในขณะที่ทิฟฟานี่กำลังขับรถกลับหอพัก เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นฮยอกแจนั่นเองที่โทรมา ในทีแรกเธอว่าจะไม่รับสายเพื่อยั่วโมโหเขา แต่คิดไปคิดมาก็อดใจกดรับไม่ได้
[เธออยู่ที่ไหน ทำอะไร อยู่กับใคร ทำไมกลับไปแล้วไม่บอกพี่ก่อน?] ปลายสายตวาดดังลั่นอย่างน่ากลัว นี่เขาไปโมโหมาจากที่ไหนมาก่อนหรือเปล่านะ
“ฉันกำลังขับรถกลับหอ ใกล้จะถึงแล้ว”
[พี่บอกแล้วไงว่าไม่ให้ขับรถกลับเอง]
“แล้วทำไมฉันต้องเชื่อนายด้วย?”
[ทิฟฟานี่...] ดูเหมือนว่าฮยอกแจกำลังระงับอารมณ์โกรธ แต่ทว่าทิฟฟานี่กลับไม่เข้าใจว่าเธอทำผิดอะไรเขาจึงต้องโมโหมากขนาดนี้ และตอนนี้เธอก็เริ่มจะโกรธเขากลับแล้วด้วย ทำไมเขาจะต้องตะคอกเธอเหมือนเธอเป็นเด็กๆ ไม่มีผิด
หญิงสาวตัดสินใจกดวางและถอดแบตออก ก่อนจะหักรถยนต์ส่วนตัวเลี้ยวเข้าไปจอดด้านในหอพัก ทว่าในขณะที่กำลังจะเดินขึ้นไปด้านบนนั้น จู่ๆ พายุใต้ฝุ่นลูกใหญ่ก็พัดเข้ามาจนร่างงามระหงไม่ทันตั้งตัว
พายุที่ว่าก็คืออี ฮยอกแจนั่นแหละ
“นาย! มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงเนี่ย?” เสียงหวานโพล่งถามอย่างตกใจเมื่อจู่ๆ เขาก็มาคว้าข้อมือเธอเอาไว้ ใบหน้าคมคายเรียบเฉย จ้องมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างละเอียดถี่ถ้วน ก่อนจะเอ่ยถาม
“เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”
“แล้วฉันจะต้องเป็นอะไรล่ะ ฉันก็ขับรถด้วยตัวเองมาตั้งนานแล้ว”
ชายหนุ่มมองเธอนิ่งๆ อยู่นาน ก่อนจะคว้ากุญแจรถยนต์ที่เธอถือเอาไว้ไปหน้าตาเฉย
“เอาไปทำไมน่ะ?!” เธอแว้ดลั่นทันที พยายามจะแย่งกุญแจคืนจากเขา แต่ด้วยความสูงที่ต่างกันทำให้เขายึดกุญแจไปได้ง่ายๆ
“ต่อไปนี้ ห้ามใช้รถยนต์ของตัวเองอีก ห้ามไปไหนโดยที่ไม่มีพี่”
“แล้วงานส่วนตัวของฉันล่ะ?”
“นั่นมันอีกกรณี ถ้าไปรถของบริษัทหรือออกไปกับเพื่อนๆ เธอจะต้องโทรมารายงานพี่ก่อนทุกครั้ง”
“รายงาน! นายเป็นผู้ปกครองของฉันตั้งแต่เมื่อไรกันยะ?!”
“บอกให้ทำก็ทำเถอะน่า” เขาเริ่มจะหงุดหงิดนิดๆ ที่เธอช่างดื้อแพ่งเหลือเกิน ทิฟฟานี่เชิดใบหน้าหวานขึ้นมองสบตาเขาอย่างไม่เกรงกลัว ก่อนจะเอ่ยถามออกไป
“ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วยไม่ทราบ”
“หึ ก็เพราะเธอเป็นผู้หญิงของพี่ไง!”
“พี่อึนฮยอกใจร้าย!!!!!!” เสียงที่ตะโกนดังขึ้นทำให้ฮยอกแจและทิฟฟานี่หันไปมองอย่างพร้อมเพรียงกัน สมาชิกโซนยอชิแดคนอื่นๆ กำลังทยอยลงมาจากรถของบริษัทหลังจากไปถ่ายรายการวาไรตี้ร่วมกันมา ในขณะที่ฮโยยอนเดินมาเห็นเหตุการณ์ที่ชายหนุ่มพูดกับเพื่อนร่วมวงของเธอพอดี น้ำตาของหญิงสาวเอ่อนองเต็มใบหน้า ในขณะที่ฮยอกแจทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก
“ฮโยยอน...คือ...ไม่...”
โฮะๆๆๆๆ มันจะดราม่างั้นเรอะ?!
ไม่หรอกค่า ไม่ดราม่าแน่นอน
อย่าถามหาคู่รอง...เพราะเรื่องนี้มีแต่อึนฟานี่เท่านั้น
ด้นสด!!! ไม่มีพล็อต ไม่มีสคริปท์ แต่จะแต่งแค่ 12 ตอนเท่านั้น!!!!!!
ขอบคุณที่ติดตามนะค้า...
ความคิดเห็น