คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1
ตอนที่ 1
เกือบตีหนึ่งที่การซ้อมละครเวทีเสร็จสิ้นลง ทิฟฟานี่เดินออกจากห้องซ้อมเพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสำหรับเดินทางกลับไปยังหอพัก เธอใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำประมาณห้านาทีซึ่งสำหรับผู้หญิงแล้วเป็นเวลาที่ไม่นานเลย แต่เมื่อเดินออกมากลับต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อพบใครบางคนยืนพิงกำแพงรออยู่ด้านนอก
“โอ๊ย! ตกใจหมด” หญิงสาวยกมือทาบอกเมื่อเห็นฮยอกแจยืนนิ่งๆ อยู่เพียงลำพัง ไฟตามทางเดินก็ปิดเกือบหมดแล้วเพราะคนอื่นก็รีบทยอยกลับบ้านของตัวเองเพื่อพักผ่อนให้เพียงพอ และเตรียมมาซ้อมในวันรุ่งขึ้น
หมับ!
เขาไม่พูดพร่ำทำเพลง แล้วคว้ามือทิฟฟานี่เอาไว้แน่น
“นายจับมือฉันทำไมเนี่ยฮยอกแจ?”
“พี่จะพาเธอกลับหอพัก” เขาตอบเสียงเรียบ
“แต่ฉันขับรถมาเองนะ”
“มันอันตราย!” ฮยอกแจหันมาตอบด้วยสีหน้าจริงจังจนหญิงสาวนิ่งงันราวกับถูกแช่แข็ง ถึงเขาจะเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่แล้วก็เถอะ แต่กลิ่นเหงื่ออ่อนๆ ที่ได้มาจากตอนซ้อมเต้นก็ไม่ได้ลดลงไป
ที่สำคัญมันไม่ใช่กลิ่นเหม็นสาบเหมือนเพื่อนผู้ชายของเธอตอนที่คนพวกนั้นเตะบอลกันใหม่ๆ ทิฟฟานี่เบิกตาโพลง ไม่นะ เธอเคยอ่านเจอในหนังสือว่า...
เมื่อเราสนใจใคร เราจะสนใจสูดดมกลิ่นเหงื่อของเขาอย่างไม่รู้ตัว
“ทำหน้าตกใจทำไม?” ร่างสูงโปร่งโน้มลงเข้ามาถาม ทิฟฟานี่ยกมือขึ้นทุบเขา
“ออกไปห่างๆ ฉันได้ไหม เหม็นเหงื่อจะตายอยู่แล้ว” เธอบอกแล้วเดินนำลิ่วออกไปนอกอาคารทันที เธอไม่ได้ตั้งใจสูดดมหรือสนใจในกลิ่นเหงื่อของเขาสักนิด
กลิ่นเหงื่อประหลาดๆ ของเขานั่นแหละที่โชยมาแตะจมูกเธอเอง
ฮยอกแจคนบ้าเอ๊ย!
“ทิฟฟานี่” ฮยอกแจวิ่งเหยาะๆ ตามมา ก่อนจะคว้ามือเรียวของร่างบอบบางเอาไว้อย่างถือวิสาสะ เธอหันขวับไปมองเขาอย่างเอาเรื่อง แต่แทนที่รุ่นพี่หน้าไก่จะรู้สึกผิด กลับยิ้มระรื่นเหมือนลูฟี่ในการ์ตูนวันพีชไม่มีผิด
“ปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้” เธอออกคำสั่ง แต่เป็นคำสั่งที่ไม่มีอำนาจเอาเสียเลย เพราะทันทีที่พูดจบ ฮยอกแจก็ลากเธอขึ้นไปนั่งบนรถของเขาเสียแล้ว “ปล่อยนะฮยอกแจ ฉันบอกให้ปล่อย!”
“ถ้าพี่ปล่อยเธอไป เธอก็ไม่ยอมให้พี่ไปส่งที่หอน่ะสิ”
“แล้วทำไมนายจะต้องไปส่งด้วย”
“ก็เธอเป็นผู้หญิงของพี่ไง” คำตอบเรียบๆ ของเขาทำให้ทิฟฟานี่อึ้งไปเกือบสามวินาที หลังจากเธอรู้ตัว ฝ่ามือเรียวบางก็ทุบไหล่หนาของเขาไม่ยั้ง
“ไอ้บ้าฮยอกแจ ฉันไปเป็นผู้หญิงของนายตั้งแต่เมื่อไรกันห๊ะ!”
“ตอนนี้ไม่เป็น แต่อีกหน่อยก็จะเป็น เธอควรจะทำตัวให้ชินนะ” ฮยอกแจพูดแล้วโน้มเข้ามาใกล้ๆ
“จะ...จะทำอะไรน่ะ?!” สาบานได้ว่าเธอไม่ได้คิดไปไกลเลยนะ แต่หัวใจมันเต้นแรงขึ้นเองต่างหาก แค่เขาเข้ามาใกล้ อ๊าก! ทิฟฟานี่...เธอกำลังจะเป็นผู้หญิงบ้าบอเพราะผู้ชายคนนี้เหรอ
“พี่แค่จะใส่เข็มขัดนิรภัยให้ ยัยหื่นเอ๊ย!”
“ว่าไงนะ? ฉันหื่นเหรอ นายนั่นแหละที่หื่น ดูหนังโป๊บนเครื่องบิน แถมยังเก็บไว้ในไอแพดตั้งเยอะแยะ นายนั่นแหละที่หื่นที่สุดในโลก” ทิฟฟานี่เถียงเพราะแค่ต้องการเอาชนะ แต่เขากลับขับรถออกไปแล้วเอ่ยคำๆ หนึ่งที่ทำให้เธอรู้สึกตัวได้ว่าปล่อยไก่ตัวเบ้อเริ่มให้เขาเห็นเสียแล้ว
“เธอก็สนใจเรื่องของพี่เหมือนกันเหรอ ดีใจจัง!”
“ฉันรู้เพราะดูรายการทีวีหรอก” หญิงสาวพยายามเถียง
“ถึงขั้นติดตามรายการที่พี่ออกไปออกเชียวเหรอเนี่ย ซึ้งใจมากๆ”
“คนอะไรหลงตัวเองที่สุด”
“พี่ก็เป็นแบบนี้แหละ” เขายักไหล่ ก่อนจะเอ่ยต่อ “แต่เดี๋ยวอีกหน่อยจะมีคนหลงพี่เพิ่มอีกคน”
“ไม่ใช่ฉันแน่ๆย่ะ”
“ของแบบนี้มันต้องพิสูจน์!”
แล้วรถคันนั้นก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะกวนประสาทของฮยอกแจกับเสียงโวยวายของทิฟฟานี่ไปตลอดทาง คนอะไรกวนได้ทุกประโยคจริงๆ
อย่าเชียวนะทิฟฟานี่ อย่าไปตกหลุมพรางที่เขาทำไว้เด็ดขาด
สิบนาทีต่อมา
“เอ๊ะ! นี่มันไม่ใช่ทางกลับหอพักของฉันนะ” หญิงสาวดีดตัวนั่งหลังตรงอย่างตกใจเมื่อเห็นฮยอกแจเลี้ยวรถไปอีกทาง
“พี่จะไปธุระนิดหน่อย”
“ไปไหน?” หญิงสาวถามสวนขึ้นมาในทันที
“อยู่นิ่งๆ เถอะน่า เดี๋ยวไปถึงก็รู้เองแหละ”
“ฉันก็ต้องรู้ก่อนสิ ฉันเป็นผู้หญิงนะ ถ้านายพาฉันไปขายแล้วฉันจะทำยังไงเล่า”
คำพูดของหญิงสาวทำให้ฮยอกแจหันมาประเมินเธอศีรษะจรดขาอ่อน มันไม่ถึงเท้าหรอกเพราะตอนนี้เธอนั่งอยู่ในรถแคบๆ นี่นา สายตาของฮยอกแจก็หยุดแค่เพียงขาอ่อนของทิฟฟานี่เท่านั้นแหละ และเมื่อหญิงสาวเห็นสายตาเจ้าเล่ห์ของเขาก็เตรียมจะต่อว่า แต่เสียงของฮยอกแจเอ่ยขึ้นมาก่อน
“ถ้าเอาขาเธอไปทำขาหมูน้ำแดง คงจะได้ราคาดีนะ”
“ไอ้...” ทิฟฟานี่กำลังจะด่าเขาออกไป แต่ทว่าฮยอกแจกลับเลี้ยวรถเข้าไปในโรงพยาบาล เธอย่นคิ้วฉับอย่างแปลกใจ ทำไมเขาถึงมาที่นี่ในเวลาแบบนี้นะ
“จะลงไปกับพี่หรือว่าจะรออยู่ในรถ?” เสียงทุ้มเอ่ยถามหลังจากจอดรถยนต์ที่หน้าโรงพยาบาล
“ฉันนั่งรออยู่ที่นี่ดีกว่า ฉันไม่ค่อยถูกกับโรงพยาบาล” ทิฟฟานี่ว่า ก่อนจะเอนหลังพิงเบาะ ฮยอกแจพยักหน้ารับแล้วเดินเข้าไปด้านใน ดวงตาคู่สวยมองตามเขาจนสุดสายตา ทำไมฮยอกแจถึงมาที่นี่นะ มาโรงพยาบาลในเวลาดึกดื่นแบบนี้ต้องเป็นเรื่องที่ไม่ดีแหงเลย
ผ่านไปเกือบสิบนาที ฮยอกแจก็เดินกลับมาขึ้นรถ เขามีสีหน้าเศร้าสร้อย ไม่พูดไม่เล่นหัวเหมือนก่อนลงไป ชายหนุ่มเหยียบคันเร่งแล้วมุ่งตรงไปส่งเธอที่หอพักทันที
รถเก๋งขนาดกะทัดรัดของฮยอกแจจอดลงที่หน้าหอพักของโซนยอชิแด ทิฟฟานี่ปลดเข็มขัดออก ก่อนจะรีบกระโจนลงจากรถ แต่แทนที่เขาจะปล่อยเธอไปง่ายๆ ร่างสูงโปร่งกลับลงไปคว้าข้อมือเธอเอาไว้แล้วเอ่ยถาม
“คำขอบคุณล่ะ?”
“ขอบคุณอะไร ฉันไม่ได้ขอร้องให้นายมาส่งสักหน่อย นายอยากมาส่งฉันเองต่างหาก” เธอเชิดหน้าบอก ทว่าในใจกลับรู้สึกแย่ที่ไม่ได้เอ่ยคำขอบคุณแก่เขา
“เอ๊ะ! นั่น...” เสียงหญิงสาวอีกคนหนึ่งดังขึ้นอย่างตกใจเมื่อเห็นทิฟฟานี่และฮยอกแจยืนอยู่ด้วยกัน หญิงสาวรีบชักมือออกก่อนจะมองคนมาใหม่หน้าซีดเผือดทันที “สองคนนี้...กลับมาด้วยกันได้ยังไง?” ชเว ซูยองชี้นิ้วไปทางฮยอกแจและทิฟฟานี่สลับกันไปมา
“เอ่อ...รถฉันสตาร์ทไม่ติดน่ะ เลยขอให้เขามาส่ง” ทิฟฟานี่รีบโกหกเพราะไม่อยากให้เพื่อนๆ ในวงรู้ แต่ฮยอกแจหันขวับมามองอย่างไม่เข้าใจ
“แล้วเธอล่ะซูยอง ลงมาทำไมดึกดื่นแบบนี้ ไม่กลัวโดนฉุดบ้างหรือไง” ฮยอกแจต่อว่ารุ่นน้องด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงอย่างเห็นได้ชัด คราวนี้ทิฟฟานี่จึงตวัดหางตากลับไปมองเขาบ้าง
คนอะไรหว่านเสน่ห์ให้ผู้หญิงไปทั่วเลย ช่างไม่อายฟ้าอายดินเอาเสียเลย
“ฉันเล่นเกมแพ้ เลยต้องลงมาซื้อขนมโซจูให้พวกนั้นน่ะสิ” ซูยองตอบ ก่อนจะชูถุงพลาสติกที่บรรจุโซจูเป็นสิบขวด
“พวกเธอดื่มเหล้ากันเหรอ?”
“แปลกตรงไหน เราบรรลุนิติภาวะกันหมดแล้วนะ” สาวร่างสูงโปร่งยักไหล่ราวกับว่าเรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องธรรมดา ทว่าฮยอกแจกลับเหล่มองคนข้างๆ
“แล้วดื่มกันบ่อยหรือเปล่า?” เขาถามอีกครั้ง
“วันนี้เราเพิ่งได้ที่หนึ่งในรายการเพลง ฉันกับเพื่อนๆ เลยฉลองกัน ถ้าไม่มีเหตุผลเราก็ไม่ดื่มเหล้าหรอก พี่เป็นอะไรเนี่ยอี ฮยอกแจ” ซูยองเอ่ยถามหลังจากที่สงสัยคำซักไซ้ของเขาที่พรั่งพรูออกมาไม่หยุดหย่อน
“แล้วยัยนี่ดื่มด้วยหรือเปล่า?” ฮยอกแจพยักพเยิดไปทางทิฟฟานี่ที่ยืนอยู่ข้างๆ กัน แต่เพียงแค่นั้นก็ทำให้คนฉลาดปราดเปรื่องอยากชเว ซูยองเดาเรื่องได้หมดแล้ว เธอยิ้มชั่วร้ายแล้วเอ่ยขึ้น
“มิยองอ่ะนะ เธอดื่มเก่งที่...อุ๊บ” ซูยองพูดต่อไม่ออกเมื่อหมีทิฟฟานี่กระโจนไปตะปบปากของเธอไว้ หญิงสาวขายาวได้แต่ดีดดิ้นอย่างอึดอัด แต่ทิฟฟานี่รีบหันมาบอกชายหนุ่มที่ยืนส่งสายตาอาฆาตมาทางเธอ
“นายก็รีบกลับหอพักได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องไปซ้อมตั้งแต่เช้านะ” เธอรีบๆ ไล่เขาให้กลับไปก่อนจะได้ฟังคำพูดจากคนปากมากอย่างซูยองอีก
เมื่อทิฟฟานี่ขึ้นไปบนหอพัก เสียงเตือนข้อความในโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
คุณได้รับข้อความจาก อี ฮยอกแจ...
ถ้าพรุ่งนี้พี่ได้กลิ่นเหล้าจากตัวเธอ เธอตายแน่!
มาเสิร์ฟอีกตอนนะค้า...
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ และสำหรับทุกคนที่เข้ามาอ่านแต่ไม่ได้เม้นท์ก็เช่นกันค่ะ
ซีนจะพยายามแต่งฟิคเรื่องนี้ให้จบน้า...
ความคิดเห็น