Icezii Lover รักป่วนใจยัยน้ำแข็ง

ลำดับตอนที่ #1 : Icezii lover : Ice e ee~

ทุกคนเคยนึกกันบ้างมั้ยค่ะว่าสิ่งที่เราต้องกินมันอยู่ทุกวัน ซึ่งมันเป็นเพียงสิ่งที่เล็กน้อย และทุกคนอาจมองข้าม จะสร้างรายได้อย่างมหาศาล ' น้ำแข็ง ' อาจดูเป็นเพียงสิ่งที่เล็กน้อย แต่รู้มั้ยนั่นคือขุมทรัพย์อันมีค่าเชียวล่ะ

นี่คือจุดเริ่มต้นเล็กๆที่ก่อเกิดมูลค่ามากมาย ไม่ว่าจะอยู่ที่แห่งไหน คุณก็ต้องการมัน ไม่ว่านั่นจะเป็นฤดูร้อน ฤดูหนาว หรือฤดูฝน คุณขาดมันไม่ได้หรอก และนั่นเองที่ทำให้เกิด ' PNN Ice Lover' และคงไม่มีใครไม่รู้จักชื่อนี้แน่นอน เพราะได้มีเครือข่ายไปทั่วประเทศ จากตอนแรกที่เป็นเพียงแค่ร้านขายน้ำแข็งร้านเล็กๆ แต่เนื่องจากพ่อของฉันเป็นคนที่หัวการค้า จึงทำให้ธุรกิจในด้านนี้เติบโตและแพร่หลายเป็นที่รู้จักอย่างรวดเร็ว

ร้านน้ำแข็งเล็กๆนั้นมันก่อตั้งขึ้นมาตอนที่ฉันอยู่ ป. 2 และก็ต้องมีหน้าที่คอยช่วยพ่อและแม่ ในการขาย หรือการทำความสะอาด เริ่มจากการที่ฉันต้องคอยช่วยทอนเงิน เก็บถุงน้ำแข็งที่ใช้แล้วนำไปล้าง ทำความสะอาดบริเวณที่มันสกปรกจากการเปื้อนโคลน  และชีวิตของฉันก็ดำเินินไปแบบนี้ทุกๆวัน จนกระทั่งตอนนี้มันกลับกลายเป็นคนล่ะแบบ ฉันแทบจะไม่ต้องหยิบจับอะไรเลย เพราะมีลูกจ้างนับร้อยๆคน ฉันจึงกลายเป็นคุณหนูภายในพริบตา

"พี่ค่ะ ตรงนั้นยังไม่สะอาด มันยังเปื้อนโคลนอยู่เลย อ๊ะ !!! วางเบาๆหน่อยได้มั้ย มันจะพังหมดแล้ว ค่ะ " พวกนี้ทำงานไม่ได้เรื่องเล๊ย ฉันล่ะเมื่อยปากจริงเชียว

"ว่าไง ฮึ!! มาเป็นผู้กำกับเลยนะเรา "

"ก็ไอซ์เห็นแล้วมันขัดจิตนะค่ะ ทำอะไรกันไม่ค่อยจะเกลี้ยงเกลาเลย ไม่เหมือนตอนที่พวกเราทำเลยนี่ค่ะ "

"มีได้ก็ต้องมีเสียลูก อย่าไปกังวลเลย ไอ้เรื่องเล็กๆน้อยๆพวกนี้ เราเอาสมองไปคิดการใหญ่ดีกว่ามั้ย ? "

"ค่ะพ่อ ^^ นี่จะบ่ายสายแล้วนี่น่า เดี๋ยวไอซ์ไปเรียนพิเศษก่อนนะค่ะพ่อ"
ฉันกอดพ่อหนึ่งทีแล้วรีบให้คนขับรถไปส่งที่สยาม

ฉันขอแนะนำตัวหน่อยแล้วกันนะ ฉันคนนี้ชื่อ ' ไอซ์ อนินทยา วงศ์วาน'
ฉันเป็นสายวัย 16 ย่าง 17ฉันเป็นลูกคนแรก มีน้องชื่อ 'โอ๊ต' ชีวิตของสาววัยรุ่นมันควรจะต้องไปเดินช๊อปปิ้ง ดูหนัง ฟังเพลง กับเพื่อนๆ แต่ฉันกับแตกต่าง ฉันไม่ค่อยจะชอบมันสักเท่าไร มันดูเป็นเรื่องแสนไร้สาระ เวลาทั้งหมดของฉันก็มีแค่เรียนพิเศษ ไปโรงเรียน ดูแลกิจการ ฉันหวังเอาไว้ว่าเมื่อฉันเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ฉันจะต้องเป็นผู้ใหญ่ที่มีหัวคิด ชิ้งๆ x x


ฉันมัวแต่เล่าประวัติส่วนตัว มันเลยเวลาเรียนมาเกือบชั่วโมงแล้ว อ๊าก ก !!!
คิดได้ฉันก็ใส่เกียร์สุนัข วิ่งโล๊ด ด ~


"แฮก ก ๆ เอ่อ ขอโทษค่ะ " ฉันโค้งตัวเพื่อขอโทษขอโพยคนคุมห้อง เพราะที่นี่เป็นที่เรียนพิเศษเเบบห้องวิดีโอ ฉันไม่ชอบเรียนสดเท่าไร ก็ดูสิ คนมาสายประจำอย่างฉัน ไม่เหมาะซะเลยกับห้องเรียนสด

"อีกแล้วนะ ถ้าครั้งหน้ายังสายอีก ฉันคงต้องโทรบอกผู้ปกครองของเธอแล้วล่ะ" อ๊ะ !! คิดว่าดิฉันจะตกใจรึไงกัน หึหึ เชิญตามสบายเลยย่ะ พ่อฉันไม่มีทางว่าหรอก โห๊ะ ๆ

เวลาอันแสนช้าก็ค่อยๆผ่านไปแล้วก็จบลง 

"ไอซ์ซึ ยู สา บาย ดี มั๊ย " อยู่ดีๆ ก็มีฝรั่งปนญี่ปุ่นที่ไหนมาทักฉันก็ไม่รู้ โฮก ก  ฉันไม่รู้จักยู

"Who ??? ?"

"เฮ้ ยู จาม ไอ ม่าย ด่าย หรอ ไอซ์ซึ " โอ๊ย ย ถ้าฉันจำได้ ฉันจะถามยูไปเพื่ออะไรเล่า เอ๊ะ !! แต่ทำไมรู้จักชื่อฉันหว่า

"NO you ???" นึกยังไงฉันก็นึกไม่ออกสักนิด

"ไอ คือ เมลีน จาม ด้าย หรือ ยาง ง งง ง"

"เอ๋ ??? เมลีนงั้นหรอ อ๊าก ฉันจำได้แล้ว เธอมานี่ได้ไงย่ะ"

"So happy ยู จำ  ไอ ได้แล้ว ว  ไอมากับแด๊ดดี๊ "

ฉันกับเมลีนก็คุยทักทายตามประสาเพื่อนรักเก่า แต่ที่ฉันจำเค้าไม่ได้น่ะ ก็เพราะว่าเค้าเปลี่ยนไปเยอะมากๆ สวย ใส เหมือนสาวญี่ปุ่นเลย แหมก็แม่คุณเล่นไปอยู่ที่ญี่ปุ่นนานเกือบสิบปีจะไม่ให้สวยวันสวยคืนได้ไงกัน
พอทักทายกันได้พักใหญ่ เมลีนก็ขอแยกย้ายไปที่บ้านเก่า และก็มีข่าวดีคือ เมลีนจะย้ายมาเรียนที่ไทยและก็โรงเรียนเดียวกับฉันด้วยนะสิ ดีใจสุดโคร่ยไปเลย ^^

"คุณหนูค่ะ ตื่นเถอะค่ะ ได้เวลาทานอาหารเช้าแล้วค่ะ "

"แง่ม ๆ ง่ำ ๆ"

"คุณหนูค่ะ สายแล้วนะค่ะ เดี๋ยวจะทานอาหารเช้าไม่ทันเอานะค่ะ"

"อ่า า  า า า  เดี๋ยวลุกไปทานเองค่ะ" คนกำลังหลับ กวนใจนี่ผิดศีลนะย่ะ !!

"ไม่ได้ค่ะ ต้องลุกเดี๋ยวนี้และตอนนี้ด้วย คุณพ่อให้มาตามค่ะ เพราะมีเรื่องด่วน" อะไรอีกล่ะน่ะ ฉันง่วงจะตายอยู่แล้ว ว ว

ในที่สุดฉันก็จำยอมต้องลุกไปอาบน้ำด้วยความว่องไว และไวที่สุด เวลาที่พ่อโมโหนี่ฉันแทบจมดินเลยล่ะ

ฉันเดินลงมาชั้นล่างก็พบกับสิ่งที่แปลกใหม่ไป คือ ทำวันนี้ดูพ่อจะเงียบขรึมผิดปรกติกว่าทุกวัน เท่าที่จำได้ฉันก็ไม่เคยไปทำเรื่องเสียหายนี่น่า เอ๊ะ !!~ หรือว่าเรื่องเมื่อที่ฉันเข้าเรียนสาย ไหนบอกว่าจะรอให้ฉันไปสายอีกรอบไงถึงจะโทรบอกพ่อ อ๊าก ชีวิตลูกหาไม่แล้วไง ไมนะ แต่เมื่อวานเราก็วุ่นๆกับธุรกิจที่บ้านอยู่ พ่อน่าจะเข้าใจสิ หรือว่า า า.......

"มัวยืนคิดอะไรอยู่ได้ มานั่งสิ " แปลก ???

"วันนี้มีอะไรหรือเปล่าค่ะพ่อ ทำไมถึงรีบขึ้นไปเรียกไอซ์แต่เช้าเชียว "

"พ่อมีงานสำคัญให้ทำน่ะ คือบริษัท PNN ของเราจะทำัสัญญาลงเครื่องน้ำแข็งที่ประเทศญี่ปุ่น " อินเทอร์ชะมัด แต่...

"พ่อค่ะ ญี่ปุ่นเป็นประเทศเมืองหนาวนะค่ะ เค้าคงไม่จำเป็นต้องใช้น้ำแข็งหรอกมั้งค่ะ "

"จริงอยู่ลูก แต่คราวนี้เราจะทำน้ำแข็งให้อยู่รูปแบบใหม่ นี่แหละคือสิ่งที่พ่อเรียกลูกมาไง  " แหก แหกแล้วค่ะ [[ O ]]

"ไอซ์เนี๊ยะนะค่ะ จะช่วยอะไรพ่อได้ ????" คนอย่างฉันจะมีปัญญาอะไรเนี๊ยะ

"ได้สิ พ่อคิดว่าลูกทำได้แน่ อ่ะ เอานี่ไปเปิดดู เพื่อเป็นแนวทาง  แล้วเราก็ต้องจัดการทำให้เสร็จภายในหนึ่งเดือน"ฮ๊า า า าา า า า า

"พะ พ่อ อ  พ่อคิดอะไรอยู่คะ ไอซ์อายุแค่ 16 ย่าง 17 เองนะ จะมีปัญญาอะไรขนาดนั้น พ่อควรจะหาคนที่บรรลุนิติภาวะมากกว่านะค่ะพ่อ " ฉันอยากจะบ้าตาย เดี๋ยวเกิดฉันทำงานนี้ล่ม บริษัทไม่ล่มจมเลยเรอะ TT

"พ่อไม่ได้บอกว่าจะให้ลูกลงมือทำคนเดียวซะเมื่อไรเล่าา า " แหมได้ยินแล้วใจชื้นขึ้นมาบ้าง

"ลูกพอจำเมลีนได้ใช่มั้ย " ได้สิค่ะ เพิ่งเจอกันอยู่เืมื่อวาน อย่าบอกนะจะให้เมลีนช่วยคิด โห๊ะ ๆ i want want  อย่างน้อยเมลีนก็เรียนที่ญี่ปุ่นมาตั้งสิบปี สบ๊าย สบายอยู่แล้วล่ะ ฉันล่ะรักพ่อเ็ป็นที่สุดด  ด

"อย่าบอกนะค่ะ ว่าพ่อจะให้เมลีนช่วยไอซ์ทำงานชิ้นนี้ เวิร์คมากเลยค่ะพ่อ "

"ป่าว ??? แต่พ่อจะให้พี่ชายของเมลีนเค้าช่วยแทนตั้งหากล่ะลูก"
เอ๋ !! เมลีน มีพี่ชายด้วยหรอ ฉันไม่ยักรู้

"เมลีนมีพี่ชายด้วยเหรอค่ะ แล้วเค้าอายุเท่าไรค่ะ เีรียนที่ไหน นิสัยเป็นอย่างไง แล้ว ว ว "

"พรุ่งนี้ลูกจะได้รู้เองลูก เพราะพี่เค้าจะเดินทางมาถึงไทยในเช้าวันพรุ่งนี้ ที่สำคัญเรียนโรงเรียนเดียวกับลูก "

อย่าหาว่าฉันบ้าผู้ชายเลย การที่เราจะทำงานร่วมกับใครเราก็ควรจะต้องรู้จักนิสัยใจคอของผู้ร่วมงานก่อน โดยเฉพาะนี่เป็นงานใหญ่ ไม่ใช่เรื่องเล่น ฉันยังไม่เข้าใจเลย พ่อคิดอะไรอยู่กันแน่นะ  งานนี้มันหมายถึงความเป็นอยู่ของบริษัทเลยนะ โฮก ก ก ก TOT