คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Episode 7 : มาจบข่าวกัน [ 100% ]
7
มาจบข่าวกัน
สามวันต่อมา
ฉันว่าฉันต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว ถึงแม้ว่าข่าวฉันกับพี่ซิวเวอร์จะเริ่มซาลงไปบ้างแล้วก็ตาม
แต่ก็ยังไม่จบข่าวกันแบบจริงๆจังๆสักที หลังจากที่เป็นข่าวมาสักพัก ก็เริ่มมีคนที่สนใจพี่ซิวเวอร์มากขึ้น
เพราะสืบกันจนรู้แล้วว่าผู้ชายปริศนาคนนั้นเป็นใคร
แล้วพอรู้ว่าเป็นพี่ซิวเวอร์ทุกคนต่างก็พากันแชร์รูปพี่แกกันเต็มไปทั่ว พร้อมกับกรี๊ดกราดในความหล่อและความน่ารักของเขาเมื่อได้เห็นใบหน้าเขาอย่างชัดๆ และเพราะความหล่อและน่ารักของพี่เขาเนี่ยแหละที่ทำให้เขาโดนผู้หญิงหลายคนรุมล้อมเข้าหาขนาดนี้
“ เอาไงดีวะ ” ฉันเอ่ยพึมพำกับตัวเองเบาๆ
แล้วถอนหายใจพร้อมกับตักข้าวกินต่อในทันทีด้วยความหิว
แต่ก็ไม่พ้นคนหูดีอย่างเปียโนจนได้
“ เอาไงอะไร ” เปียโนเอ่ยถามกลับในทันทีที่ได้ยินเสียงฉันบ่น
“ เปล่า ไม่มีอะไร ”
“ ไม่มีอะไรแปลว่าต้องมีแน่ๆ ” กีตาร์เอ่ยขึ้นอย่างรู้ทัน
“ ก็เออ มีก็มี ”
จนท้ายที่สุดฉันก็จนมุมยอมรับจนได้ “ เฮ้อ
สงสารพี่ซิวเวอร์วะ ”
“ ที่พี่แกโดนรุมเข้าหาอะหรอ ”
“ ก็ใช่นะสิ นี่ก็อยากจะช่วยเขาอยู่หรอกนะ
แต่ไม่รู้จะช่วยยังไง ”
“ ไม่เห็นจะยาก ” เปียโนเอ่ยขึ้นพร้อมกับยกยิ้ม “
แกก็แค่ประกาศไปเลยสิว่าพี่ซิวเวอร์กับแกกำลังคบหาดูใจกันอยู่ หรือไม่ก็บอกไปเลยว่าเป็นแฟนกัน
”
“ จะบ้าหรอ!! ฉันจะทำแบบนั้นได้ไง ”
“ หรือจะไม่ทำ? ” กีตาร์เอ่ยตอบกลับพลางย่นคิ้ว ก่อนที่จะเอ่ยพูดต่อ “ ก็แค่แกล้งเป็นแฟนกันปลอมๆกลบข่าวเอง
ไม่เห็นต้องคิดอะไรมากมายเลย ”
นั้นสิ ทำไมฉันถึงคิดวิธีนี้ไม่ได้นะ
แค่ขอให้พี่เขาช่วยเป็นแฟนกลบข่าวให้หน่อย แกล้งเป็นแฟนก็ได้
ไม่ถึงกับต้องเป็นแฟนกันจริงๆหรอก ข่าวพวกนี้จะได้จบกันเสียที
คร่าวหน้าคร่าวหลังเวลาไปไหนมาไหนกับพี่แกก็จะได้ไม่ต้องมีคนสงสัย ถ่ายไปทำข่าวอีก
และก็...
จะได้ไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้ามายุ่งวุ่นวายกับพี่แกอีกด้วย
“ งั้นทำก็ได้ ” ฉันตอบกลับไปในทันทีพร้อมกับหลุดรอยยิ้มออกมาเพียงไม่กี่เสี้ยววินาที
แต่ก็ไม่พ้นสายตาจากคนเป็นเพื่อนที่กำลังมองมาอยู่
“ เห็นนะว่าแอบยิ้มอะ ” เปียโนเอ่ยแซวในทันทีที่เห็นแบบนั้นพร้อมกับหลุดยิ้มออกมาอย่างขำๆ
แหม นี่ก็สายตาดีจังเลยนะ
“ แหม นอกจากสายตาดีและยังฉลาดอีกนะเนี่ย
ยังไงก็ขอบคุณทั้งสองคนมากนะ ” ฉันเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดี
ก่อนที่ยกโทรศัพท์ขึ้นมาเข้าโปรแกรมไลน์ส่งข้อความหาพี่ซิวเวอร์ทันที
Punfan : พี่ซิวเวอร์คะ
Silver : ว่าไงครับ
Punfan : พี่เลิกเรียนกี่โมงหรอ
ฉันตั้งหน้าตั้งตารอคอยข้อความตอบกลับของเขาด้วยความตื้นเต้น
ไม่นานนักเขาก็ตอบกลับมา มันทำให้ฉันถึงกับยิ้มกว้างก่อนที่จะพิมพ์ประโยคต่อไป
Silver : ประมาณ 15.00 น.
Silver : มีอะไรหรือป่าว
Punfan : หนูขอนัดเจอพี่ได้ไหมคะ
Punfan : มีเรื่องจะคุยด้วย
“ อยากเจอพี่เขาละสิ ”
กีตาร์เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มหลังจากที่แอบเหลือบตามองดูข้อความที่ฉันคุยกับเขาพร้อมกับส่งสายตาล้อเลียนมาให้
“ รู้ทันเก่ง ” ฉันเอ่ยตอบกลับไปพร้อมรอยยิ้ม
Silver : ได้สิ
Silver :
งั้นหลังเลิกเรียนพี่จะไปหาที่ตึกคณะน้องนะ
Punfan : ได้เลยยยยยยย
Punfan : ขอบคุณค่ะ
Punfan : ไว้เจอกันนะคะ
“ รวดเร็วทันใจจริงๆ ”
เปียโนเอ่ยแซวขึ้นหลังจากที่เห็นข้อความสุดท้ายของฉันที่ส่งไปให้เขาพร้อมกับยกยิ้มแล้วมองมาที่ฉันด้วยความหมั่นไส้
“ นิดๆหน่อยๆเอง ”
“ เขินแหละ ดูออก ”
“ ก็เขินอยู่นิดนึงแหละ ”
ฉันส่งยิ้มให้เพื่อนทั้งสองอย่างอารมณ์ดีและยอมรับออกมาตามตรง ความจริงฉันก็ไม่ได้เขินนิดนึงหรอกนะ
แต่จะแสดงออกว่าเขินมากมันก็ยังไงอยู่
ถึงจะอยากกรี๊ดออกมาดังๆแค่ไหน แต่ก็ทำได้แค่กรี๊ดในใจไปก่อนนั้นแหละ
15.00 น.
ฉันยืนรอพี่ซิวเวอร์อยู่คนเดียวที่หน้าคณะ
ไม่นานนักก็มีรถคันหนึ่งขับมาจอดตรงหน้าฉัน เจ้าของรถค่อยๆเลื่อนกระจกลง
ทำให้ฉันเห็นว่าเป็นพี่ซิวเวอร์ที่เพิ่งมาถึงนี่เอง
“ ขึ้นรถได้แล้วครับปันฝัน ”
เสียงเรียกของพี่ซิวเวอร์เอ่ยทักฉันขึ้น พร้อมกับบอกให้ฉันขึ้นรถ
ส่วนฉันก็ไม่รอช้ารีบเดินไปประตูหน้าคนขับแล้วขึ้นรถอย่างรวดเร็ว ซิวเวอร์ที่เห็นแบบนั้นก็ออกรถในทันที ก่อนที่จะเอ่ยคุยกับฉันในเวลาต่อมา “
จะไปคุยกันที่ไหนดี ”
“ คุยกันในรถก็ได้ค่ะ ”
“ แล้วเราจะแวะไปไหนหรือเปล่า เดี๋ยวพี่ไปส่ง ”
“ ว่าจะไปแวะไปซื้อของที่ห้างใกล้ๆบ้านอะคะ ”
ฉันเอ่ยตอบกลับเขา ก่อนที่จะเลื่อนสายตามามองคนตัวสูงที่กำลังตั้งใจขับรถแล้วพูดต่อ
“ พี่ซิวเวอร์ไปด้วยกันไหมคะ จะได้แวะกินข้าวด้วยกันด้วย ”
“ ก็ได้ครับ กำลังหิวพอดีเลย ”
ซิวเวอร์เอ่ยตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่จะนึกได้และเข้าเรื่องในทันที “
ว่าแต่...เราจะคุยกับพี่เรื่องอะไรหรอ ”
“ อ่อ...คือว่า... ” ฉันเอ่ยขึ้นด้วยความรู้สึกตื่นเต้น
แล้วสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ ก่อนที่จะพูดออกไปด้วยความกล้าหาญมากที่สุดในชีวิตแล้ว “ พี่เป็นแฟนหนูหน่อยได้ไหมคะ ”
30%
“ หะ!? ”
“ เอ่อ...คือ... ”
“ ขอฟังอีกรอบได้ไหม เมื่อกี้เราว่าไงนะ ”
ซิวเวอร์ถึงกับเอ่ยขอฟังอีกรอบ เพื่อความแน่ใจ
เขาเองก็คงจะตกใจไม่น้อยและเหลือเชื่อน่าดูที่ได้ยินอะไรแบบนี้จากฉัน
“ ช่วยเป็นแฟนหนูชั่วคราวหน่อยได้ไหมคะ ”
[ Silver
Part ]
“ !! ”
“ ว่าไงคะ ”
“ งั้นขอเหตุผลหน่อยได้ไหมครับ ”
ผมเอ่ยถามกลับเธอในทันทีที่ได้สติ
อยู่ๆน้องก็มาบอกช่วยเป็นแฟนน้องชั่วคราวหน่อยแบบนี้ขึ้นมาเฉย เป็นใครก็ต้องตกใจอยู่แล้ว
แล้วทำไมต้องเป็นแฟนกันชั่วคราวด้วย ลึกๆผมก็แอบเสียดายอยู่นะ เป็นยาวๆเลยไม่ได้หรอ
“ คือฝันก็แค่อยากจบข่าวเรื่องของเราค่ะ ”
เธอเอ่ยบอกเหตุผลที่แท้จริงของเธอพร้อมกับอธิบายต่อให้ผมเข้าใจ “
ยังไงเราก็คงอาจจะต้องเจอกันบ่อย
ฝันก็เลยคิดว่างั้นปล่อยข่าวพี่เป็นแฟนหนูไปเลยดีกว่า จะได้ไม่ต้องมีคนมาสงสัย แล้วก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนมารุมล้อมพี่ด้วย ”
“ ... ”
“ พี่คิดว่ายังไงคะ ”
ได้ยินอย่างนั้นผมก็ถึงกับนั่งนิ่งคิดไปชั่วครู่ มันก็จริงอย่างที่น้องว่านั้นแหละ
เพราะตั้งแต่เป็นข่าวกับน้องมาก็มีแต่คนสงสัยและสนใจผมเข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ ถ้าข่าวที่ผมคบกับน้องออกไป
ก็คงจะไม่มีใครสงสัยหรือมายุ่งวุ่นวายผมและน้อง
“ ก็ได้นะครับ พี่ตกลง ”
“ ขอบคุณนะคะ ”
น้องตอบกลับผมด้วยความยิ้มอย่างน่ารัก จนทำให้ผมถึงกับยิ้มตาม
“ งั้นตอนนี้เราคบกันแล้วนะ ”
“ ค่ะ ”
“ ชั่วคราวนี่ถึงเมื่อไหร่กัน? คบกับพี่นี่ยังต้องมีคำว่าชั่วคราวด้วยหรอ ” ผมตอบกลับไปอย่างขำๆ ก่อนที่จะพูดต่อด้วยรอยยิ้ม “ คบกับพี่แล้วพี่ไม่อนุญาตให้เลิกง่ายๆหรอกนะ ”
ไม่ว่ายังไงผมก็จะไม่ยอมเลิกกับน้องง่ายๆหรอกนะ
ผมจะทำให้น้องเปลี่ยนใจจนรู้สึกแบบนั้นกับผมขึ้นมาจริงๆให้ได้
“ แล้วถ้าพี่อยากเลิกเองละ ”
“ พี่จะอยากเลิกกับเราทำไม มีแฟนน่ารักขนาดนี้ ”
“ หยอดเก่ง ” ปันฝันเอ่ยขึ้นพร้อมกับอมยิ้ม
ก่อนที่ผมจะแอบเหลือบมองใบหน้าสวยที่ตอนนี้กำลังยิ้มเขิน
จากที่เห็นผมว่าน้องเองก็คงมีความรู้สึกดีๆกับผมอยู่บ้างละนะ
“ แค่กับน้องคนเดียวแหละครับ ”
“ ให้มันจริงเถอะค่ะ ”
“ งั้นเริ่มจากไปหาอะไรกินกันไหม ”
ผมเอ่ยเสนอขึ้นด้วยความตื่นเต้น “
เดทแรกของเราไง ”
“ ก็ได้ค่ะ ” น้องตอบรับผมอย่างว่าง่าย ส่วนผมที่ได้ยินอย่างนั้นก็ถึงกับยิ้มแก้มบานเลย
ในที่สุด!!
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงแล้วครับทุกท่าน
ผมถึงกับฉีกยิ้มออกมาด้วยความดีใจ ก่อนจะเลี้ยวรถเปลี่ยนเส้นทางไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
ซึ่งเป็นร้านอาหารของโรงแรมครอบครัวผมนั้นเอง
“ ว่าแต่จะไปร้านไหนหรอคะ ”
ปันฝันเอ่ยถามขึ้นหลังจากที่เห็นผมเลี้ยวรถเปลี่ยนเส้นทาง ไปในทิศทางที่เธอไม่คุ้นเคย
“ ไปร้านของครอบครัวพี่เองครับ ”
ผมตอบออกไปในทันทีพร้อมกับหันมายิ้ม
“ แล้วอย่างนี้ฝันจะเจอครอบครัวพี่ไหมเนี่ย ”
เธอตอบกลับผมอย่างขำๆ ก่อนที่ผมจะหันหน้ามาสบตากับคนตัวเล็กด้วยรอยยิ้ม
“ อยากเจอไหมละ เดี๋ยวพี่โทรบอกให้ ” ผมตอบกลับเธอพลางแกล้งหยิบโทรศัพท์มาเตรียมจะกดเบอร์โทรหาคนที่บ้าน
“ ไม่ๆ ยังไม่ใช่ตอนนี้สิค่ะ ”
เธอตอบกลับผมด้วยความตกใจ ก่อนที่จะรีบคว้าโทรศัพท์ในมือผมมาไว้ที่ตัวเองทันที
ส่วนผมที่เห็นแบบนั้นก็ถึงกับหลุดขำในความน่ารักของน้อง
จนน้องถึงกับหันหน้าขวับมามองผมด้วยสายตาดุๆ
“ ขำอะไรคะ ”
“ ขำน้องนะสิ ทำไมครับ กลัวอะไรหรอ ”
“ ฝันไม่ได้กลัวอะไรสักหน่อย ก็แค่... ”
“ แค่อะไร ”
“ มันเร็วเกินไป ”
“ ... ”
“ เราเพิ่งตกลงคบกันวันนี้เองนะพี่ซิวเวอร์ จะคบกันได้นานแค่ไหน ยังไงอะไรก็ยังไม่รู้เลย
ไม่มีอะไรเป็นหลักแน่นอนเลย ฝันอยากไปเจอพ่อแม่พี่และพาพี่ไปแนะนำพ่อแม่ฝันตอนที่ทุกอย่างมันแน่นอนแล้วจริงๆมากกว่า
แบบนี้ไม่ดีกว่าหรอคะ ไม่เสียเวลาด้วย ”
“ โอเคครับๆ พี่ยอมแล้ว จริงจังไปได้นะเรา
พี่แค่แกล้งเราเล่นเอง ” ผมตอบกลับไปอย่างยอมแพ้ เหตุผลของน้องมันก็ถูกทุกประการ
จริงๆผมก็ไม่ได้จะทำแบบนั้นจริงหรอก ก็แค่อยากแกล้งเธอเล่นเฉยๆ
แต่ดูเหมือนว่าผมจะเล่นแรงไปหน่อย เล่นทำคนข้างๆถึงกับหน้างอ
“ นี่พี่ไม่จริงจังกับหนูหรอ ” ปันฝันตอบกลับผมด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ
พร้อมกับน้ำตาคลอ
“ ไม่ใช่ พี่จริงจังกับหนูอยู่แล้ว ” ผมถึงกับเลิ่กลั่กไปไม่เป็น เอาละไง
“ แล้วพี่พูดแบบนี้กับหนูได้ไงอะ
หนูเสียใจนะที่พี่คิดว่าหนูไม่จริงจังกับพี่ ”
“ พะ...พี่ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ”
“ หนูจริงจังกับพี่นะคะ ”
ผมถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
ก่อนที่จะรู้สึกใจพองโตที่ได้ยินคำนี้จากปากผู้หญิงข้างกายผม คาดไม่ถึงเลยว่าเธอจะพูดออกมาต่อหน้าผมแบบนี้
“ พี่ก็จริงจังกับหนูนะ ”
“ ... ”
“ ง้อๆนะครับ อย่างอนนะ
ใกล้จะถึงร้านแล้วพี่จะพาไปกินของอร่อยๆนะครับ ” ผมตอบกลับเธอพร้อมกับขับรถให้ถึงร้านเร็วที่สุดและปลอดภัยที่สุด
เพื่อที่จะได้พาเธอไปกินของอร่อยให้อารมณ์ดี
ใช้เวลาพอสมควรกว่าจะถึง เนื่องจากร้านอาหารในโรงแรมผมอยู่ต่างจังหวัด
ในที่สุดตอนนี้ก็ถึงสักที!!
“ นี่มัน...โรงแรมนี่คะ ”
ปันฝันถึงกับหันหน้ามามองผมด้วยความตกใจ
“ ครับ เป็นร้านอาหารในโรงแรมของครอบครัวพี่เอง ”
“ ทำไมพี่ไม่เคยบอกฝันอะว่าโรงแรมนี่คือของครอบครัวพี่อะ
”
“ ก็เพิ่งบอกไปนะครับ ” ผมถึงกับหลุดยิ้มกับท่าทางตกใจของคนตรงหน้า
“ เอาน่ะ ยังไงตอนนี้ก็รู้แล้วนะครับ
พี่ไม่ได้บอกใครง่ายๆนะเรื่องนี้นอกจากคนในกลุ่มเพื่อน ไม่มีใครรู้เลยนะครับ ”
“ ... ”
“ แต่ตอนนี้น้องรู้แล้วนะ ”
“ ก็พี่เพิ่งจะบอกฝัน ” ปันฝันตอบกลับผมด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
ก่อนจะหลบสายตาผมที่มองเธอด้วยรอยยิ้มอย่างพึงพอใจแล้วถามต่อ “ แล้วนึกยังไงถึงยอมบอกฝัน ”
“ อ้าว
ก็เราเป็นคนพิเศษพี่ พี่ก็ต้องบอกสิ ” ผมตอบกลับเธอด้วยรอยยิ้ม
ก่อนที่จะดับรถแล้วเปิดประตูลง
แล้วเดินไปฝั่งตรงข้ามเพื่อเปิดประตูให้ปันฝันที่กำลังจะเปิดพร้อมๆกับผม
แต่ผมดันชิงเปิดได้เสียก่อน ผมส่งยิ้มไปให้อย่างอารมณ์ดีก่อนที่จะค่อยๆยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ๆเธอ “ ดังนั้นหายงอนนะคะ ”
“ ไม่หายค่ะ ”
“ ... ”
“ ฝันไม่ได้งอนอะไรพี่ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
ไม่มีอะไรต้องหายงอน ” ปันฝันตอบกลับผมด้วยรอยยิ้มพร้อมยักคิ้วซ้ายขึ้นนิดนึงอย่างอารมณ์ดีที่เห็นสีหน้าเหวอของผมเมื่อรู้ความจริง
“ แล้วเมื่อกี้ที่เหมือนจะร้องไห้นั่น... ”
“ มันคือการแสดงค่ะ ”
[ Punfan
Part ]
ฉันถึงกับหลุดขำออกมาในทันที
หลังจากที่เห็นสีหน้าเหวอของพี่ซิวเวอร์ คิดไม่ถึงละสิว่าจะโดนฉันแกล้งกลับ
“ ...!! ”
“ แต่ที่บอกว่าจริงจัง...คือเรื่องจริงนะคะ ” ฉันตอบกลับด้วยรอยยิ้มพลางแลบลิ้นใส่เล็กน้อยอย่างล้อเลียน
เล่นทำคนตัวสูงถึงกับหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อเล็กน้อย
“ แกล้งพี่อะ ”
“ ก็พี่แกล้งหนูก่อนอะ ”
“ ร้ายจริงๆเลยนะ ”
“ นี่พี่เขินหรอ ”
“ เปล่า อากาศมันร้อน ”
ซิวเวอร์ตอบกลับมาพลางเอามือพัดลมเข้าหาตัวประกอบด้วย
ก่อนที่จะหันหน้ามาพูดกับฉันต่อหลังจากที่เห็นฉันขยับตัวลงจากรถเรียบร้อยแล้วก็ถอยห่างให้
ก่อนที่พี่เขาจะปิดประตูและล็อครถ “
ไปกันเถอะ ”
“ ร้อนจริงหรอ ”
ฉันตอบกลับไปพร้อมกับเลิกคิ้วด้วยความสงสัย ด้วยความที่ตอนนี้เป็นตอนเย็น
อากาศมันไม่ได้ร้อนขนาดนั้นเลยสักนิด
“ ไม่รู้สิ ” คนตัวสูงตอบกลับมาพลางยักไหล่
แล้วเดินเข้าไปในร้านพร้อมกับฉัน พูดคุยกับพนักงานเสร็จสรรพ
ก็พาฉันไปนั่งที่โต๊ะด้านบน
“ ร้อนหรือเขิน เอาดีๆ ”
ฉันเอ่ยถามกลับอีกครั้งในทันทีที่ได้นั่งโต๊ะแล้วพลางใช้สายตามองเขาด้วยความอยากรู้อย่างจริงจัง
พี่ซิวเวอร์ที่เห็นแบบนั้นก็หันหน้าจากการมองวิวทิวทัศน์มาสบตากับฉันแทนแล้วตอบกลับด้วยความจริงจังเหมือนกัน
“ เขินครับ ”
“ น่ารักชะมัด ”
“ อะไรนะ ไม่ค่อยได้ยินเลย ” พี่ซิวเวอร์เอ่ยตอบกลับฉันด้วยความรู้สึกดี
แล้วขอให้ฉันพูดอีกรอบ
“ น่ารักค่ะ ได้ยินชัดแล้วนะคะ ”
ฉันตอบกลับด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันไปมองวิวริมทะเลด้านนอก
ลมเย็นๆพัดมากระทบเข้าผิวกายให้ความรู้สึกสดชื่นและผ่อนคลายดีจัง
นานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่ได้มาทะเลสวยๆแบบนี้
“ อากาศดีเนอะ ”
“ ค่ะ ดีมากๆเลย ”
“ ชอบไหมที่ที่พี่พามาวันนี้ ” ซิวเวอร์เอ่ยถามขึ้นพร้อมกับหน้ามามองฉันที่กำลังกวาดสายตามองวิวทิศทัศน์ที่สวยงามและลมทะเลด้วยความเย็นสบาย
“ ชอบมากเลยค่ะ ”
ฉันหันหน้ามาสบตากับเขาพร้อมกับการตอบกลับด้วยรอยยิ้มที่กว้างกว่าเดิม
ตอนนี้ฉันมีความสุขมากและดีใจมากอย่างบอกไม่ถูกเลยจริงๆ “ ขอบคุณมากเลยนะคะ ”
“ ขอบคุณอะไรครับ ”
“ ขอบคุณที่พาหนูมาที่นี้ และก็...”
“ และก็อะไร? ”
“ ขอบคุณที่ยอมช่วยเป็นแฟนหนู ”
รอยยิ้มฉันที่ยิ้มกว้างค่อยๆลดลงเล็กน้อย
เอาจริงๆฉันเองก็เริ่มไม่แน่ใจตัวเองแล้วเหมือนกันว่าจะอยู่ในสถานะนี้กับพี่เขาได้นานขนาดไหน
ตอนนี้ใจฉันมันเริ่มหวั่นไหวกับการกระทำของเขามากขึ้นเรื่อยๆแล้วสิ
“ ไม่เป็นไรหรอก พี่ยินดีช่วย ” ซิวเวอร์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มอย่างใจดี
ไม่นานนักอาหารก็ถูกมาวางตรงหน้า
กลิ่นหอมน่าทานของอาหารทะเลลอยเตะจมูกฉัน สายตาฉันกวาดมองไปยังอาหารตรงหน้าด้วยแววตาเป็นประกาย
“ น่ากินจังค่ะ ”
“ กินเลยครับ มื้อนี้พี่เลี้ยงเอง ”
รอยยิ้มของคนตรงหน้าทำให้ฉันฉีกยิ้มกว้าง ก่อนที่จะเริ่มตักอาหารมาใส่จานแล้วเอาเข้าปาก
อร่อยมากจริงๆ!!
“ ขอบคุณนะคะ อาหารอร่อยมากเลย ”
ฉันตอบกลับพร้อมกับหยิบกุ้งเผาในจานมาหนึ่งตัวแล้วแกะเปลือกออกจนหมดจด
ก่อนที่จะวางกุ้งตัวนั้นลงในจานของเขา
“ ขอบคุณครับ ” เขาตอบกลับด้วยรอยยิ้มอย่างน่ารักเหมือนเช่นเคย
เป็นรอยยิ้มที่ทำให้ใครเห็นต่างก็ต้องยิ้มตามทั้งนั้น
รวมถึงฉันก็ด้วย
เราสองคนนั่งทานอาหารเย็นรับลมทะเลด้วยกัน
บรรยากาศดีๆทำให้ทั้งฉันและเขาต่างรู้สึกผ่อนคลาย และได้พูดคุยกันมากขึ้น
รู้จักกันมากขึ้น
จนกระทั่งทานกันจนอิ่มแล้ว ฉันก็ตัดสินใจที่จะชวนเขาถ่ายรูปเพื่อลงโซเชียลให้ทุกคนได้รู้ว่าตอนนี้ฉันคบกับเขาแล้วจริงๆ
และอีกไม่นานข่าวพวกนี้ก็จะหายไป
“ ถ่ายรูปคู่กันหน่อยไหมคะ? ”
ฉันเอ่ยขึ้นพร้อมกับยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโชว์ให้เขาดู
“ โอเคครับ ” ซิวเวอร์ตอบตกลงฉันในทันที พร้อมกับลุกขึ้นเดินย้ายมาทางฝั่งฉัน
แล้วพูดต่อด้วยรอยิ้ม “ ไปถ่ายริมระเบียงตรงนั้นดีไหมครับ ”
พร้อมชี้นิ้วไปทางระเบียง
“ ได้ค่ะ ” ฉันตอบรับเขาพลางยื่นมือเล็กๆส่งไปให้คนตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม
เขาที่เห็นแบบนั้นก็ถึงกับยิ้มเขินแล้วยอมจับมือดึงฉันลุกขึ้นมาจากที่นั่ง
แล้วเดินจับมือกันไปถ่ายที่ระเบียงตรงหน้าในทันที หากรู้ไม่ว่า ฉันได้แอบถ่ายตอนเขาจับมือฉันไว้ด้วยความรวดเร็วเก็บไว้ด้วย
ไว้รอเซอร์ไพรส์เขาตอนลงรูปแล้วกัน
“ ขออนุญาตนะครับ ”
พี่ซิวเวอร์เอ่ยขอฉันด้วยความสุภาพ ก่อนที่เขาจะค่อยๆยกแขนขึ้นมาคล้องคอฉันเอาไว้
แล้วเอาหน้าเข้ามาใกล้กันมากขึ้น
ฉันยื่นกล้องในมือถือออกไป
แล้วฉีกยิ้มกว้างพร้อมๆกับคนข้างๆ ก่อนที่จะกดชัตเตอร์ถ่ายภาพเก็บไว้หลายภาพจนพอใจ
เมื่อถ่ายเสร็จฉันก็หันหน้าไปมองคนตัวสูงกว่าที่กำลังกอดคอฉันด้วยรอยยิ้มและแววตาอ่อนโยนคู่นั้น
“ ขอบคุณนะคะ ”
“ ส่งให้พี่ด้วยละ ” ซิวเวอร์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มก่อนจะค่อยๆเอาแขนที่คล้องคอฉันไว้ออก
แล้วขยับออกห่างเพียงเล็กน้อย ก่อนที่ยกมือขึ้นมาขยี้หัวฉันด้วยความเอ็นดู “
พี่จะรอดูรูปของเรานะ ”
เพียงแค่นั้นแหละ
ฉันตัดสินใจเลือกสองสามรูปที่ดีที่สุดแล้วลงในไอจี พร้อมกับแท็กเขาไปทันที
“ เรียบร้อยแล้ว ไปดูได้เลยค่ะ ”
ฉันตอบกลับพร้อมกับขยิบตาให้หนึ่งทีอย่างที่คิดว่าน่ารักที่สุดเท่าที่จะน่ารักได้ให้กับเขา
100%
------------------------------------------------------------
มาต่อแล้วนะคะ อาจจะสั้นไปหน่อย เนื่องจากเพิ่งเขียนเสร็จสดๆแล้วก็รีบนำมาลงต่อเลยค่าา เดี๋ยวจะรีบมาอัพตอนนี้ต่อให้ครบตอนนะคะ ขอภัยด้วยนะคะที่มาช้า ถึงจะมาช้าแต่เราก็มาแน่นอนนะคะ 55555 ยังไงก็อย่าเพิ่งทิ้งกันไปไหนนะคะ รออ่านกันก่อนนะ จะมาอัพต่อในเร็วๆนี้แน่นอนค่ะ
ฝากเพจ Amy07 ด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
By : Amy07
15/6/20
-----------------------------------------------------------------------
มาต่อให้แล้วค่าาาา อันดับแรกเลยต้องขอโทษด้วยจริงๆนะคะที่อัพช้ากว่าที่คิด เนื่องจากมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นกับเรา เลยทำให้มาอัพต่อให้ช้า บวกกับบางทีก็ตันบ้าง คิดไม่ออกบ้าง ว่าจะทำยังไงให้งานเขียนชิ้นนี้ออกมาดีที่สุด ยังไงก็มาอัพให้อ่านต่อครบตอนแล้วนะคะ มาอ่านกันเยอะๆนะคะ อย่าเพิ่งหายไปไหนนะคะ T^T แม้ว่าบางทีทางเราจะมาอัพช้าไปบ้างก็ตาม เพราะเปิดเรียนแล้ว เวลาเขียนมาอัพต่อก็จะน้อยลงเป็นธรรมดา แต่เราจะไม่ทิ้งนิยายเรื่องนี้แน่นอนค่ะ มาอัพช้า แต่มาอัพชัวร์ ดังนั้นทุกคนก็อย่าเพิ่งทิ้งเราไปไหนนะคะ อยู่อ่านตอนต่อไปเรื่อยๆจนจบด้วยนะคะ
คอมเม้นต์เป็นกำลังใจให้กันบ้างนะคะนักอ่านที่น่ารักทุกคน ไรท์อยากได้กำลังใจบ้างค่ะ 5555 หรือจะติชม แนะนำกันก็ได้นะคะ ยินดีรับฟังทุกคอมเม้นต์เลยค่ะ
ขอบคุณมากนะคะ
By : Amy07
15/8/20
ขอฝากนิยายอีกเรื่องของเราด้วยนะคะ ไปตามอ่านกันได้นะ
ความคิดเห็น