ตอนที่ 13 : 12 : รางวัล!?
12
รางวัล!?
“ แต่ฉันจะเอา! ไม่ให้ไม่ปล่อย ” ผมเอ่ยขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้ ใครมันจะไปยอมแพ้ง่ายๆว่ะ
“ ถ้าไม่ปล่อยก็ไม่ให้โว้ย!! ”
“ แล้วถ้าปล่อยจะให้ใช่มั้ย ?? ”
“ เออดิ!! ไม่ปล่อยก็ไม่ให้ ถ้าปล่อยค่อยให้ ”
“ ก็ได้... ” ผมเอ่ยขึ้นอย่างยอมๆ หลังจากนั้นก็ปล่อยตัวเธอออกจากอ้อมกอดของผม แล้วจับที่ข้อมือเธอเอาไว้ ไม่ให้หนีไปไหน แล้วก็เอ่ยต่อ “ แต่ต้องภายในวันนี้นะ! ห้ามเบี้ยวเด็ดขาด! เข้าใจ?? ”
“ รู้แล้ว!! ” สิ้นเสียงของเธอ ผมก็ถือโอกาสจับมือกับเธอไปเดินเล่นสะเลย ส่วนเธอก็เงียบ เงียบ แล้วก็เงียบ คิดอะไรอยู่เนี่ย
[ C-Vic ]
ฉันอยากจะบ้าตาย!! ง้อภาษาอะไรของเขาเนี่ย !! นี้มันบังคับชัดๆๆ ไอ้บ้า!! นายมันบ้าที่สุด หึ้ย!! ที่สาธารณะก็ยังไม่เว้น ตาย ตาย ฉันจะทนได้อีกเท่าไหร่เนี่ย ไอ้หัวใจไม่รักดีของฉันก็เต้นแรงมากสะด้วยเวลาอยู่ใกล้ซีเค แล้วฉันจะรอดมั้ยเนี่ย??
“ เดินมาสักพักแล้วเหนื่อยมั้ย?? ”
“ เหนื่อย!! ” ฉันตอบอย่างประชดเล็กน้อย มันจริงก็อยู่นิดหน่อยอ่ะ เหนื่อยใจไงล่ะ
“ เหนื่อยไร!? ”
“ เหนื่อยใจ เหนื่อยมากก ”
“ งั้นฉันจะทำไงให้เธอหายเหนื่อย?? ”
“ - -* แล้วแต่จะคิด ” ถามคิดไม่ได้ก็ไม่รู้จะว่าไงล่ะ แค่ไม่ต้องให้ฉันให้รางวัลนายก็จบ ^0^ แต่ไม่พูดดีกว่า ให้ลองคิดเองดู...
“ งั้นไปซื้อเครปที่ร้านนั้นกันเถอะ เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง เวลาอารมณ์ไม่ดี ต้องกินขนมหน่อยถึงจะอารมณ์ดี ^^ ”
“ ฉันไม่ใช่เด็กสามสี่ขวบนะ ที่พอเจอลูกอม อมยิ้มหน่อยก็อารมณ์ดีขึ้นเอง - -* แต่ก็...ตามใจนายล่ะกัน ” ฉันตอบอย่างปัดๆ ToT ไอ้เราก็นึกว่ามันจะคิดได้ ที่ไหนได้ ไปซื้อเครปกินเนี่ยนะ
“ ฮ่าๆๆๆ งั้นไปกินเถอะ ” ว่าจบเขาก็ลากฉันมาที่ร้านเครปแห่งหนึ่ง หืม...ร้านนี้ก็สะอาดดีนะ แถมลูกค้าก็เยอะดีด้วย น่าจะอร่อยใช้ได้เหมือนกันแหะ เมื่อมาถึงร้านเขาก็บอกให้ฉันรอเขาแปปนึง ก่อนจะเดินไปสั่งเครปให้ฉัน หวังว่าคงจะไม่พิสดารนะ - -* หลังจากที่เขาสั่งเครปให้ฉันและเขาได้เสร็จ เขาก็เดินตรงมาที่ฉันพร้อมยืนเครปมาให้ฉันอันนึง
“ กินได้เปล่าเนี่ย!? ” ฉัน
“ ทำไมจะกินไม่ได้ล่ะ -*- ฉันไม่ได้ใส่อะไรลงไปสะหน่อย ”
“ แน่ใจ?? ”
“ 100% ”
“ - - กินล่ะนะ ” ฉันเอ่ยเสร็จ ก็กัดไปหนึ่งคำ อื้ม....รสชาติก็ใช้ได้แหะ อร่อยดี
“ รสชาติเป็นไง?? ”
“ ก็ใช้ได้ ” ฉันเอ่ยขึ้นอย่างเรียบๆ แล้วเดินเล่นไปซีเค จะว่าไปการอยู่กับนายนี้ไม่ใช่ว่าจะร้ายเสมอไปนะ ก็...อบอุ่นดีด้วยนิดนึง -////- นิดเดียวจริงๆนะ หลังจากที่เดินเล่นไปได้ชั่วโมงกว่าๆ ซีเคก็ชวนฉันกลับทันที เพราะฟ้าเริ่มมืดแล้วล่ะ ระหว่างที่นั่งรถไป เขาก็เอ่ยถามฉันขึ้น
“ วันนี้เป็นไง ^^ สนุกป่ะ ”
“ สนุกบ้านนายสิ - -* ” กล้าถามเนอะ แกล้งคนอื่นแล้วยังจะมาถามอีก หน้าไม่อาย -*-
“ แสดงว่าก็โอเคสินะ ”
“ ก็งั้นๆอ่ะ -*- ”
“ อย่าลืมล่ะ ^^ ”
“ ลืมอะไร?? ”
“ รางวัลสำหรับคนเก่งไง ^0^ ”
[ CK ]
ฮ่าๆๆๆในที่สุดก็สำเร็จ CK WIN ฮ่าๆๆ ถึงแม้ว่าการเอาชนะของผมจะเหมือนการบังคับไปหน่อยก็เถอะ -*- ( เขาเรียกว่าบังคับเลยแหละย่ะ - -* ) แต่มันก็สำเร็จแหะ คุ้มอีกตั้งหาก ได้หอมแก้มไปด้วยตั้งหลายที -////- อ้า~~~ กลิ่นยังติดอยู่เลย หอมชะมัด -////- ( ไอ้โรคจิต!! ) รางวัลจะขออะไรดีนะ ขอให้เธอจูบผมมั้ยเนี่ย แต่ผมว่ามันก็เกินไปนะ เอาแค่หอมแก้มก็พอมั้ง -////- ลดให้หน่อยล่ะกัน ว่าแต่จะบอกเธอดีมั้ยน่ะ หรือจะให้เธอคิดเอาเอง งั้นให้เธอคิดรางวัลเอาเองดีกว่า น่าสนุกดี ฮ่าๆๆๆๆ ผมขับรถพาเธอกลับมาที่บ้านพัก แล้วเดินลงจากรถ อ้อมไปอีกฝั่งหนึ่งเพื่อที่จะเปิดประตูรถให้เธอ แต่เธอดันเปิดลงมาเองสะก่อน
“ ฉันเปิดลงเองได้ มีมือ ไม่ได้พิการ - -* ”
“ -*- ก็แค่อยากช่วยเปิดให้เฉยๆ ”
“ เหรอออ เชื่อตายล่ะ ”
“ พอๆ กลับบ้านพักได้แล้ว เดี๋ยวหมาเธอรอตายก่อนพอดี ”
“ หมาตัวไหนล่ะ ชื่ออะไร ”
“ ก็หมาเธอไง ดีมอลต์น่ะ ”
“ อ่อเหรอ...เจ้าดีมอลต์นี้เอง ”
“ ถามทำไมแปลกๆ เธอก็มีหมาตัวเดียวหนิ ”
“ ใครว่าฉันมีหมาตัวเดียว ตอนนี้ฉันมีหมาสองตัวล่ะนะ ^^ ”
“ แล้วอีกตัวชื่อไรล่ะ ”
“ อีกตัวหนึ่งก็ชื่อซีเคไง ฮ่าๆๆๆๆ ” เธอเอ่ยขึ้นอย่างสะใจเล็กน้อย แล้วเดินไปที่บ้านพักทันที ทิ้งให้ผมยืนอึ้งอยู่ตั้งนาน ว่าไงนะ!! หมางั้นหรอ นี้หลอกด่าว่าผมเป็นหมาหรอ หน็อย!! ยัยตัวแสบ เธอเจอดีแน่
[ C-Via ]
ฉันเดินกลับเข้ามาในบ้านอย่างสบายใจ ฮ่าๆๆๆ สะใจชะมัด ได้ด่าหมอนั้นสักที มีความสุขจริงๆ เลย ฉันเดินเข้าไปในห้องรับแขก เพื่อที่จะดูว่าดีมอลต์อยู่หรือเปล่า จะได้เล่นกับมันหน่อย ^^ เอ๊ะ...นั้น เจอพอดีเลย นางกำลังนอนหลับอย่างสบายเลย พอนางเห็นฉันเข้ามาในห้อง นางก็ตื่นทันที แล้ววิ่งตรงมาที่ฉัน
“ คิดถึงแกชะมัดเลยดีมอลต์ วันนี้นะฉัน.... ” ยังไม่ทันทีฉันจะพูดจบ อีกเสียงหนึ่งก็แทรกเข้ามา ขัดจังหวะจริงๆ -*-
“ เมื่อกี้เธอด่าว่าไงนะ!! ”
“ ได้ยินไม่ชัดหรือไง ถามอยู่นั้นแหละ ”
“ เธอด่าฉันว่าหมาหรอ!! ”
“ เออ!! ก็ได้ยินชัดแล้วหนิ ยังจะมาถามอีก ประสาท - -* ”
“ เธอเจอดีแน่ซีเวียร์ ”
“ จะทำอะไรฉันอีกล่ะ ขอบอกไว้ก่อนเลย ว่าถ้าทำอะไรฉันอีก คราวนี้จะไม่ให้รางวัลแล้ว ต่อให้โดนบังคับแค่ไหนก็จะไม่ยอม!! ”
“ ยัยซีเวียร์!! ”
“ อะไร!! เรียกชื่อฉันทำไม ฉันจำชื่อตัวเองได้อยู่แล้ว ไม่ต้องบอกซ้ำหรอก ”
“ ยะ...... ”
“ จะอะไรอีกล่ะ!! ” ฉันแทรกขึ้น เริ่มรำคาญแล้วนะเว้ย
“ เธอนี้มันจริงๆเลย ”
“ นายจะไปทำอะไรก็เรื่องของนายก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันกะว่าจะทำอะไรนิดหน่อยน่ะ ”
“ ทำไรล่ะ ”
“ ยุ่งไรด้วย!! ”
“ เออๆ จะทำไรก็ทำ ฉันอาบน้ำให้สบายตัวก่อนดีกว่า ” ว่าจบเค้าก็เดินเข้าไปในห้องทันทีเพื่อที่จะอาบน้ำ
ปัง!!
จะกระแทกไรนักหนาเนี่ย เดี๋ยวไม่ให้รางวัลสะเลยหนิ ตอนนี้ก็เหลือแค่ฉันกับสุนัขของฉันล่ะ -*- ทางสะดวกหน่อยแหะ
“ ไปทำรางวัลให้หมอนั้นกันเถอะ ^^ ” ว่าจบฉันก็เดินไปที่ครัวเพื่อที่จะทำอาหาร คงสงสัยกันล่ะสิ ว่าลูกคุณหนูอย่างฉันจะทำอาหารเป็นด้วย ฮ่าๆๆ จริงๆก็พอทำได้อ่ะน่ะ พอดีว่าตอนเด็กๆฉันชอบทำอาหารเล่นน่ะ สนุกดี ^^ ว่าแต่ฉันจะทำอะไรดีล่ะเนี่ย งั้นเป็น สปาเก็ตตี้ไวท์ซอส ล่ะกัน ง่ายดี หลังจากนั้นฉันก็เดินไปหยิบอุปกรณ์ และส่วนผสมในการทำมาเริ่มทำเลย
------- ผ่านไป 30 นาที -----------
เสร็จล่ะ หน้าตาใช้ได้เลยแหะ ฉันจัดการตักใส่จานทั้งสองจานทันที ก่อนจะนำไปวางไว้โต๊ะอาหาร เดี๋ยวเขาก็มากินแหละมั้ง ฉันเดินไปวางที่โต๊ะอาหารเสร็จ ก็เดินเข้าห้องเพื่อที่จะอาบน้ำต่อทันที แต่พอเปิดมา...ฉันก็ถึงกับช็อก =[]= อีตาบ้าซีเคอยู่ในสภาพที่ล่อแหลมมาก เพราะเขาพันแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวตรงส่วนร่าง ส่วนด้านบนโชว์เรือนร่างที่แสนสวยงาม กล้ามเป็นมัดๆ ผิวขาวสะอาด ที่สำคัญซิกแพค!! โอ้!! พระเจ้า ตายล่ะ อะไรจะขนาดนี้ อาบน้ำแต่งตัวตั้งนาน ยังไม่ใส่เสื้อผ้าอีก
“ กรี๊ดดด....ไอ้บ้า ทำไมยังไม่ใส่เสื้อผ้าอีกล่ะเนี่ย มัวทำไรอยู่เนี่ย ” ฉันหันหลังขวับทันที
“ เลือกเสื้อผ้าอยู่ - -* ”
“ กับอีแค่ชุดนอนเนี่ยนะ จะเลือกไรนักหนา หยิบๆไปใส่ได้แล้ว ฉันจะอาบน้ำต่อแล้ว >///< ”
“ ให้ฉันอาบให้ป่ะ *0* ” ทำตาแพรวพราว
“ ไม่ต้อง!! ฉันทำเองได้ นายน่ะ รีบๆใส่ แล้วออกจากห้องไปแล้ว!! ”
“ เออๆ รู้แล้วนะ ” ว่าจบเขาก็จัดการใส่เสื้อผ้าทันที บ้าจริง! ตาฉันจะเป็นไรมั้ยเนี่ย ทนมองไปได้ไงว่ะไอ้ซีเวียร์ ผ่านไปสักพัก ฉันก็เอ่ยถามเขาอีกทีเพื่อความแน่ใจ
“ เสร็จยัง?? ”
“ เสร็จแล้ว หันมาได้แล้ว ” หลังจากนั้นฉันก็หันไปมองเขา พบว่าเขาสวมใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ค่อยโล่งหน่อย ไม่งั้นฉันตายแน่
“ ดี งั้นออกจากห้องไปได้ล่ะ ” ว่าจบเขาก็เดินออกจากห้องไปทันที เฮ้อ! รอดตายสักที เกือบเห็นอะไรที่มันอุบาทตาแล้วมั้ยล่ะ - -^ เวรกรรมจริงๆ
[ CK ]
ฮ่าๆๆ ผมฮาแตกทันทีเมื่อเดินออกมาจากห้อง ผู้หญิงบ้าอะไร พอเห็นผู้ชายอยู่ในสภาพแบบนั้นก็หลบหน้า หันหลังไม่มองทันที โดยเฉพาะเรือนร่างของผม -/////- มีผู้หญิงหลายคนอยากมอง อยากสัมผัส แต่ก็ไม่ได้ แต่นี้ผมอุส่าห์จะโชว์ให้ดูทั้งที ดันไม่รู้จักดูอีก ว่าแต่ผมบ้า หรือเธอบ้ากันนะ ( -*- แกนั้นแหละบ้า โรคจิต ) ผมเดินไปที่โต๊ะอาหารเห็นจานสปาเก็ตตี้วางอยู่สองโต๊ะ อย่าบอกนะว่านี้คือรางวัลของผมน่ะ O0O ไม่อยากเชื่อแหะ คนอย่างซีเวียร์ทำอาหารเป็นด้วย แถมหน้าตาน่าทานเหมือนคนทำเลย แล้วมันจะใช่ของผมจริงมั้ยเนี่ย ?? เอาว่ะ ถามเจ้าของไม่ได้ ถามหมาแทนล่ะ - -**
“ นี้! ดีมอลต์ อาหารที่วางอยู่บนคือของฉันกับซีเวียร์ใช่ป่ะ?? ”
~~โฮ้ง โฮ้ง ~~
“ แล้วนี้รางวัลฉันใช่มั้ย?? ”
~~โฮ้ง โฮ้ง ~~
“ ฉันเข้าใจล่ะ ” เอ่ยจบผมก็เดินไปที่โต๊ะอาหารทันที เพื่อจะรอมากินข้าวด้วยกัน ระหว่างรอ ผมก็คิดแผนอะไรเล่นๆในการแกล้งเธอ สะหน่อย จะแกล้งอะไรดีล่ะเนี่ย
-------- ผ่านไป 40 นาที ------------
ผมมองเธอเดินออกมาจากห้อง แล้วเดินตรงมาที่ผม เพื่อที่จะนั่งฝั่งตรงข้ามกับผม ผมจ้องเธอ เธอจ้องผม เราสองสบตากันเพียงแวบหนึ่ง ก่อนที่เธอจะเป็นฝ่ายถามผมก่อน....
“ จะมองอะไรอีกนานป่ะ ”
“ มองเธอไงล่ะ นานได้เท่าไหร่ยิ่งดี ”
“ - -* กินๆเข้าไปได้ล่ะ รางวัลน่ะ ฉันอุส่าห์ทำให้เลยนะ ถือว่าเป็นรางวัล ”
“ นี้รางวัลหรอเนี่ย แล้วอย่างเธอเนี่ยนะทำเอง!? ”
“ -*- ก็บอกไปแล้วว่าทำเองไง พูดไม่รู้เรื่องหรือไง กินๆไปได้แล้ว ”
“ เธอไม่รู้จริงๆหรือไง ว่ารางวัลที่ฉันอยากได้คืออะไร ”
“ ความจริงก็พอรู้อยู่อ่ะนะ แต่ไม่ให้อ่ะ มีไรป่ะ เลยทำอาหารให้แทนน่ะ ”
“ - -*** ว่าไงนะ ”
“ รีบๆกินไปสะ เดี๋ยวอาหารเย็นหมด ฉันจะกินล่ะ ” ว่าจบเธอก็จัดการหยัดใส่ปากเขาไปคำหนึ่ง
“ ที่จริง....อยากกินเธอมากกว่าอาหารอีกนะ ^^ ” ทันทีที่ผมพูดจบเธอถึงกับสำลักทันที ผมยิ้มเล็กน้อยอย่างพอใจ ฮ่าๆๆ
“ คะ..แค่กๆ... นายว่าไงนะ -//////- ”
“ ฉันบอกว่า ‘ อยากกินเธอมากกว่าไง ’ ล่ะ ชัดเจนยัง?? ”
“ ไอ้....ไอ้บ้า...ตกลงจะกินมั้ยเนี่ย ไม่งั้นเอาไปให้ดีมอลล์กินล่ะนะ ”
“ กินก็กิน ” ผมเอ่ยจบก็จัดการกินทันที บ้าจริง!! เสียแผนหมด อด อด อดโดนซีเวียร์หอมแก้มอ่ะ ToT ดันรู้สะอีก ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้เนี่ย!! แผนหล่มสลายหมดเลย TT สงสัยผมประเมินเธอต่ำไปหน่อย คิดว่าเธอจะยอม ที่ไหนได้ ไม่ยอม ....จะว่าอาหารฝีมือยัยซีเวียร์ก็อร่อยดีแหะ -0- เหลือเชื่ออยู่หน่อยๆที่ยัยนั้นทำอาหารเป็น แถมทำอาหารอร่อยถูกปากผมอีก มันทำให้ผมเริ่มรู้สึกอยากชิมตัวเธอสะแล้วสิ ว่าจะอร่อยและหอมหวานขนาดไหน แต่ผมคงได้แต่รอ! ไม่รู้จะมีวันนั้นได้จริงๆหรือเปล่า??
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
ToT โทษทีที่ไม่ได้อัพตั้งนาน พอดีเปิดเทอมมาแล้วงานเยอะมากเลยอ่ะค่ะ ยังไงก็ติดตามกันหน่อยนะค่ะ อย่าเพิ่งเลิกติดตามนะ T^T คอมเม็นต์กันเยอะๆหน่อยนะค่ะ อ่อ..... นามปากกาเราเปลี่ยนใหม่แล้วนะค่ะ เป็น Amy07 ค่ะ นามปากกาแรก คือ รอยยิ้มของความสุขนะค่ะ แต่มันยาวเกินไป เลยเปลี่ยนอ่ะค่ะ 555 แต่ก็เป็นคนเดียวกันนะค่ะ
BY : Amy07
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
