คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Episode 1 : คำมั่นสัญญา [ 100% ]
1
คำมั่นสัญญา
ฉันสอบติด...
นี้ฉันดูอะไรผิดหรือเปล่าเนี่ย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“ สะ...สอบติดแล้ว!! ” ฉันที่ถึงกับกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ
จนคนในบ้านนี้ถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงกรี๊ดร้องอันแสนดังสนั่น
ก่อนที่จะเข้ามาดูกันทันทีที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้าฉัน
“ ยินดีด้วยนะลูก ” แม่ฉันเอ่ยอย่างยิ้มๆ
ก่อนที่จะลูบศีรษะฉันเบาๆด้วยความเอ็นดู
“ เก่งมากปันฝัน ” พ่อส่งยิ้มมาให้ฉันบางๆ
มันทำให้ฉันถึงกับยิ้มตามเลย
หลังจากที่ฉันเห็นผล ฉันก็รีบโทรหา ‘ เปียโน ’ เพื่อนสนิทของฉันทันที
แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะกดโทรหาเธอเลย เปียโนก็โทรเข้ามาฉันเสียก่อนแล้ว
ทำให้ฉันต้องรีบกดรับสายทันที
“ ฮัลโหล ”
[ แก! ฉันติดแล้ว
ฉันสอบติดนิเทศฯแล้ว กรี๊ดดดดดด ]
“ ฉันก็ติดแล้วเหมือนกัน ยินดีด้วยนะย่ะ ”
[ ยินดีเหมือนกันนะแก
เราจะได้เรียนด้วยกันแล้วนะ ]
“ อย่างนี้ต้องฉลอง เย็นนี้เจอกันหน่อยไหม ”
[ จัดไป! เออแก
ฉันขอเอาเพื่อนไปคนนึงด้วยนะ มันก็สอบติดคณะเดียวกับเราเหมือนกัน ]
“ ก็ได้ ยังไงก็เพื่อนกัน จะได้รู้จักกันไงเนอะ ”
[ โอเค แล้วเจอกัน ที่ร้าน XXY
นะ ]
“ เค ” ฉันตอบกลับไปแค่นั้น ก่อนที่จะกดตัดสายไป
แล้วปิดคอมเตรียมตัวสำหรับตอนเย็นทันที รอคอยแทบไม่ไหวแล้วกับตอนเย็น
เย็นนี้สนุกแน่
ร้าน XXY
ฉันมานั่งรอในร้านประมาณสิบห้านาทีกว่าได้
ก็เห็นร่างเล็กๆเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลดำยาวตรงถึงกลางหลัง กำลังก้าวเข้ามาในร้าน
ดวงตากลมโตสีทองที่หันหน้ามาสบตากับฉันอย่างยิ้มๆ ฉันรู้ดีเลยว่าเป็นใคร
ก็เปียโนไงล่ะ มือข้างขวาก็ลากผู้ชายคนนึงหน้าน่ารักมาเสียด้วย เขามีเรือนผมสีน้ำตาลทอง
กับดวงตาเรียวสีครามที่แสนเสน่ห์นั้น
ฉันยิ้มให้เขาเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะยิ้มกลับให้เช่นกัน
“ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะเปียโน ” ฉันเอ่ยทักขึ้น
หลังจากที่ทั้งสองมานั่งที่โต๊ะฝั่งตรงข้ามของฉัน
“ นั้นสิ เออนี่ กีตาร์ เพื่อนฉันเอง
ส่วนกีตาร์นี้ปันฝันเพื่อนฉันเหมือนกัน ” เปียโนแนะนำให้ฉันและกีตาร์รู้จักกัน
เขายิ้มให้ฉันเล็กน้อยกลับมา
“ ยินดีที่ได้รู้จักนะ ปันฝัน ”
“ เช่นกันนะกีตาร์ ” ฉันตอบกลับอย่างเป็นกันเอง
“ ดีจังเลยเนอะ ได้เรียนที่เดียวกัน
แถมยังคณะเดียวกันอีก ” เปียโนเอ่ยขึ้นมาอย่างยิ้มๆ พวกเราทั้งสามคนต่างพูดคุยและทำความรู้จักกันจนสนิทกันพอสมควรแล้ว
มันทำให้ฉันได้รู้ว่าในขณะที่ฉันไม่อยู่สองคนนี้สนิทกันแค่ไหน
และฉันเชื่อว่าต่อจากนี้ไปเราจะสนิทกันมากขึ้น
แลดูชีวิตดี๊ดีเนอะ กลับมาไม่นานก็มีเพื่อนแล้ว
ฉันละสายตาจากทั้งคู่มองไปนอกร้านก่อนที่จะสังเกตเห็นร่างสูงๆเจ้าของเรือนผมสีเงินที่กำลังเดินเข้ามาในร้านนี้พร้อมผู้หญิงอีกสองคนที่คิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนของเขา
ก่อนที่เจ้าของเรือนผมสีเงินนั้นจะรู้สึกตัวว่าถูกจ้องจึงหันมองทางฉันและสบตาเข้ากับฉันพอดี
ดวงตาเรียวคมสีฟ้าคู่นั้นจ้องลึกเข้ามาในดวงตาฉันด้วยความสงสัยอย่างนึกคิด
ก่อนที่จะทำท่าเหมือนอ่อจำได้แล้วว่าเป็นฉัน
ไม่คาดคิดมาก่อนเลยนะว่าจะได้เจอกับเขาเร็วขนาดนี้
รู้ตัวอีกทีฉันก็ลุกขึ้นยืนเตรียมจะไปหาเขาเสียแล้ว
“ แกจะไปไหนวะปันฝัน ”
กีตาร์เอ่ยทักฉันขึ้นพลางเลิกคิ้วด้วยความสงสัย แล้วหันไปมองตามสายตาฉันที่กำลังจ้องมองผู้ชายคนนั้นอยู่
ฉันไม่รอให้ใครถามอะไรทั้งแล้ว
เมื่อเห็นหน้าเขามันก็ทำให้ฉันนึกถึงคำมั่นสัญญาที่เขาเคยให้กับฉันไว้
ฉันยิ่งเป็นพวกยึดมั่นในคำสัญญาเสียด้วย
ฉันส่งยิ้มให้ผู้ชายตรงหน้าเล็กน้อยเป็นเชิงทักทายแล้วเรียกชื่อเขา
“ พี่ซิวเวอร์ ”
“ ว่าไงครับน้องปันฝัน ”
ซิวเวอร์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นกว่าเดิมแล้วตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
มันก็ไม่ได้ใกล้เกินไปขนาดนั้นหรอกนะ แต่ก็ไม่ได้ไกลมากนักเท่าไหร่
มันทำให้ฉันรู้สึก...เขิน
“ พี่...จำสัญญาที่ให้ไว้กับน้องได้ไหม ”
“ ที่บอกว่าสอบติดแล้วจะเลี้ยงนะเหรอ ”
“ กรี๊ดดด ปันฝะ... ”
เสียงผู้หญิงคนนึงที่อยู่ข้างหน้าซิวเวอร์หันมาเจอฉันพอดีและกำลังจะเรียกชื่อฉันถูกพี่ซิวเวอร์ปิดปากไว้ให้เงียบ
ส่วนผู้หญิงอีกคนที่ได้ยินก็หันมาเห็นฉันแล้วถึงกับตาค้างด้วยความอึ้ง
“ หุบปาก ห้ามกรี๊ดเด็ดขาดเลยนะไอ้รีอา ” ซิวเวอร์เอ่ยบอกกับผู้หญิงคนนั้นขึ้น
ร่างเล็กๆพยักหน้างึกๆเป็นการตอบรับดวงตากลมสีทองนั้นกำลังจ้องเข้ามาในดวงตาฉันด้วยความตะลึง
แต่ฉันนี้สิตะลึงยิ่งกว่าผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้โครตน่ารักเลย อีกทั้งเรือนผมยาวสีน้ำตาลอ่อนยาวถึงกลางหลังนั้นก็แลดูสวยเป็นธรรมชาติมาก
เมื่อซิวเวอร์ค่อยๆเอามือที่อุดปากผู้หญิงที่ชื่อรีอาออก
ก็ทำให้ฉันได้เห็นใบหน้าเธอชัดขึ้น
“ ปะ...ปัน... ”
เสียงของผู้หญิงอีกคนที่กำลังจะเอ่ยเรียกฉัน แต่แล้วก็ต้องกล้ำกลืนคำนั้นลงไปในคอ
เมื่อเจอสายตาห้ามปรามของซิวเวอร์ ดวงตากลมโตคู่สวยสีน้ำตาลอ่อนจ้องมองฉันด้วยความอึ้ง
นี้ก็อีกคน สวยไปไหนกันนะ
ไหนจะเรือนผมสีน้ำตาลยาวเข้มนั้นที่ถูกดัดให้ลอนเล็กน้อยนั้นอีก
คือผู้หญิงข้างกายพี่ซิวเวอร์จำเป็นสวยขนาดนี้ไหม....
“ แกด้วยไอ้ซีเวียร์
อย่าแม้แต่จะเรียกชื่อน้องเสียงดังเชียวนะ ” ซิวเวอร์เอ่ยห้ามปรามเพื่อนของเขา
“ ทำเป็นขู่ ” พี่คนที่ชื่อรีอา*ถึงกับทำหน้ามุ่ย
“ ไม่ได้ขู่ แค่ไม่อยากให้น้องเขาเดือดร้อน
เวลามีคนมาเบียดเพื่อขอถ่ายรูปน้อง พวกแกจะช่วยน้องเขายังไงวะ คิดสิวะ คิด ”
“ เป็นห่วงกันเสียด้วย
แสดงว่าเคยเจอกันมาก่อนแล้วเหรอ ” พี่คนที่ชื่อซีเวียร์**เอ่ยตอบกลับพร้อมกับเลิกคิ้วด้วยความอยากรู้
“ เออ ก็เคย ”
[ Note : * รีอา จากเรื่อง Play Game เกมส์ร้ายรัก ต่อต้านหัวใจยัยตัวดี
** ซีเวียร์ จากเรื่อง Love Happiness ความสุขของรักเริ่มต้นด้วยเกมส์
เรื่องนี้ไม่ได้อยู่ในเซ็ทเดียวกับซีเวียร์และรีอานะคะ
เป็นเหมือนเรื่องต่อที่แยกออกมาค่ะ ]
50%
“ แล้วทำไมแกไม่บอกพวกฉัน!
แกก็รู้นี้ว่าฉันกับยัยเวียร์ชอบน้องเขามากแค่ไหน ” พี่รีอาถึงกับโวยออกมาทันที
มันทำให้ฉันถึงกับแทบกลั้นขำไว้ไม่อยู่เลย
“ ถ้าบอกละเป็นแบบนี้ ก็ไม่อยากบอกหรอก ”
พี่ซิวเวอร์ถึงกับเบะปากมองบนทันที เห็นแล้วตลกชะมัดเลยนะ
ไม่ค่อยเห็นผู้ชายทำท่าทางแบบนี้เสียเท่าไหร่ เห็นแล้วมันก็....
น่ารักดีนะ
“ เดี๋ยวจะตบเข้าให้ ”
พี่ซีเวียร์เอ่ยขึ้นพร้อมกับส่งสายตาพิฆาตไปให้พี่ซิวเวอร์
ฉันที่เห็นแบบนั้นเองก็ถึงกับสะดุ้งเลย
น่ากลัวอะไรขนาดนั้น......
“ เอ่อ...คือ...พี่ซิวเวอร์คะ ”
ฉันตัดสินใจเรียกเจ้าตัวอีกครั้ง
ทำให้ซิวเวอร์ถึงกับหันมามองฉันแล้วตอบรับด้วยท่าทีสุภาพต่อทันที
“ ครับ? ”
“ อย่าลืมสัญญาที่ให้ไว้กับน้องในวันนั้นนะ ”
“ สอบติดแล้วเหรอ ถึงทวงสัญญา ” พี่ซิวเวอร์เอ่ยขึ้นพลางเลิกคิ้ว
ก่อนที่ฉันจะสังเกตเห็นรอยยิ้มที่มุมปากนั้นเล็กน้อย
“ ถ้าไม่ติดก็ไม่กล้ามาทวงหรอกค่ะพี่ ”
ฉันตอบกลับไปอย่างมาดมั่นพร้อมกับรอยยิ้มอย่างชัยชนะ
พี่ซิวเวอร์ถึงกับอึ้งไปสามวิเลยทีเดียวเมื่อเห็นฉันตอบกลับมาแบบนั้น
แล้วส่งยิ้มหวานมาให้
โอ๊ยย
คนอะไรก็ไม่รู้แค่ยิ้มก็หล่อจนใจจะละลายแล้ว
“ ขอดูหลักฐานหน่อยได้เปล่าว่าติดจริงไหม
ไม่ใช่ว่าจะหลอกพี่นะ ” ซิวเวอร์เอ่ยขึ้นอย่างติดตลก แล้วทำท่าแบมือขอดูผลของฉัน
ส่วนฉันก็ไม่รอช้าเปิดโทรศัพท์ให้เขาดูผลในทันที
พี่ซิวเวอร์มองผลในโทรศัพท์ฉันแล้วนิ่งไปสักพักก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาสบตากับฉัน
“ หลักฐานชัดไหมคะ ” ฉันฉีกยิ้มให้อย่างอารมณ์ดี
“ ชัดมากครับ เก่งมากเลยน้อง ” พี่ซิวเวอร์เอ่ยอย่างยิ้มๆ
ฝ่ามือใหญ่ของเขาถูกวางลงบนหัวฉันแล้วขยี้มันเบาๆด้วยความเอ็นดู
ก่อนที่เขาจะก้มหน้าลงมากระซิบข้างๆหูฉัน “ ยินดีด้วยนะครับ ”
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
ฉันขอกรี๊ดบ้างได้ไหมเนี่ย
“ ขะ...ขอบคุณค่ะ ” ฉันตอบกลับเขาแล้วรับโทรศัพท์คืนทันที
รู้สึกได้ถึงสายตาจากพ้องเพื่อนที่กำลังจ้องมองมาทางฉันด้วยความอยากรู้
ไหนจะสายตาจากพี่ซีเวียร์และพี่รีอาอีก
ปันฝันอยากจะบ้าตาย
“ ส่วนเรื่องสัญญานั่นน่ะ ไม่ต้องกังวลนะ ”
พี่ซิวเวอร์เอ่ยขึ้นก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมากดอะไรสักอย่าง สักพักก็มีไลน์เข้ามาในเครื่องฉัน จึงทำให้ฉันต้องก้มหน้าลงไปดูข้อความ
Silver : (ส่งสติ๊กเกอร์ถึงคุณ)
นะ...นี่มัน...!
“ พะ...พี่.... ”
ฉันเงยหน้าขึ้นมาสบตากับคนตัวโตกว่าด้วยความอึ้งก่อนที่จะได้รับคำตอบจากเขาในระยะประชิดที่ข้างหู
“ พี่เป็นคนให้ไลน์น้องแอดพี่ไปเองแหละ
แล้วพี่ก็รับเรียบร้อยแล้ว ” ซิวเวอร์กระซิบด้วยความแผ่วเบา
ก่อนที่จะถอยห่างออกมาเพื่อรักษาระยะห่างเล็กน้อย “ มีอะไรก็ทักมาคุยได้เลยนะ ”
“ เอ่อ...ค่ะ ”
“ สัญญาก็ด้วย
อยากให้เคลียร์ตอนไหนก็ทักมาคุยกันได้เลย ”
“ ของที่สั่งได้แล้วค่ะ ” พนักงานเอ่ยขัดขึ้น
ก่อนที่พี่ซีเวียร์จะหันไปรับของแล้วส่งให้พี่รีอากับพี่ซิวเวอร์ที่กำลังยิ้มให้ฉันอยู่
“ งั้นแยกกันตรงนี้เลยเนอะ ขอตัวก่อนนะคะ ”
ฉันตอบกลับเขา ก่อนที่จะยกมือไหว้สวัสดีอย่างเคารพพวกพี่เขาทั้งสามคน
แล้วกลับมานั่งที่โต๊ะทันที
บ้าไปแล้ว
นี้ฉันกำลังเขินพี่ซิวเวอร์เข้าแล้วจริงๆใช่ไหมเนี่ย
“ ไอ้ปันฝันนี้มันเรื่องอะไรกันย่ะ ”
เปียโนถึงกับสอบสวนด้วยความอยากรู้ทันที และไม่มีเพียงแต่เปียโนเท่านั้นที่อยากรู้
กีตาร์เองก็เช่นกัน
“ ก็ไม่มีอะไรสักหน่อย ฉันแค่รู้จักกับพี่เขาเฉยๆ
”
“ พี่ซิวเวอร์อะนะ ไปรู้จักกันตอนไหน ”
กีตาร์ถามกลับบ้าง
“ ก็รู้จักกันตอนวันรับสมัครนั้นแหละ
ว่าแต่...แกรู้จักพี่ซิวเวอร์ด้วยหรอ ” ฉันถามกีตาร์กลับไปบ้างด้วยความอยากรู้
“ รู้จักดิ พี่เขาเป็นถึงเดือนคณะบริหารฯเชียวนะ ไม่รู้จักก็บ้าแล้ว
” กีตาร์ตอบกลับอย่างนั้น
“ แถมหล่อด้วย ตัวจริงหล่อกว่าในรูปตั้งเยอะเลยนะเนี่ย
” เปียโนเอ่ยตอบกลับมาพร้อมกับทำท่าทีเขินอาย
ต่อมกระดี๊กระด๊านี้ทำงานใหญ่เลยนะเพื่อนฉัน
“ เก็บอาการหน่อยคะเปียโน ”
ฉันตอบกลับด้วยรอยยิ้มพร้อมกับส่ายหน้าอย่างระอา ก่อนที่ฉุกคิดถึงคำพูดที่เปียโนพูดมาเมื่อสักครู่
คือ...พี่เขาก็หล่อจริงๆอะแหละ
ทำให้ฉันใจเต้นได้ขนาดนี้อ่ะ
[ Silver Part ]
ผมก้มมองแชทไลน์ตัวเองอย่างพึงพอใจ
ก่อนที่จะแอบยกยิ้มมุมปากขึ้นอย่างอารมณ์ดี จนสองสาวข้างๆผมก็สังเกตเห็นได้
“ นั่งมองแชทน้องเขาอยู่หรือไง ” ซีเวียร์เอ่ยทักผมขึ้น
ก่อนที่รีอาจะสมทบทุนตามหลังมา
“ มองละก็ยิ้มเป็นคนบ้าเลยนะ ”
“ ก็คนมันอารมณ์ดี ทำไม? มีปัญหาหรอ? ”
ผมตอบกลับไปก่อนที่จะเลิกคิ้วใส่เพื่อนผมทั้งสองคนที่กำลังทำท่าทีหมั่นไส้ผม แหม
ไอ้พวกนี้.....
ทีพวกมันคุยกระดี๊กระด๊ากับแฟนตัวเอง ผมยังไม่แสดงออกขนาดนี้เลยนะ
“ เปล่านี้ แค่สงสัยอะไรนิดหน่อย ”
รีอาเอ่ยขึ้นพลางยักไหล่ แต่สายตาของเธอนั้นกำลังจ้องมองที่ผมอย่างจับผิด
“ สงสัยอะไร ” ผมถามกลับไปแบบนั้น
“ สงสัยว่าแกกับน้องปันฝันไปรู้จักกันได้ยังไง ”
“ และสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ” ซีเวียร์เอ่ยถามกลับหลังจากที่รีอาพูดจบ
“ ก็รู้จักกันตอนวันรับสมัคร
ส่วนสนิทนี้ยังไม่แน่ใจคิดว่ายังไม่ถึงขั้นสนิทขนาดนั้นหรอกมั้งนะ
ก็แค่คุยกันได้ตามประสารุ่นพี่รุ่นน้องก็เท่านั้นเอง ” ผมตอบออกไปตามความจริง
เพราะผมกับปันฝันเพิ่งรู้จักกันเพียงไม่นาน จะบอกว่าสนิทกันมันก็ไม่ใช่อยู่ดี
ผมกดดูรูปโปรไฟล์ของปันฝัน
แล้วก็อดยิ้มไม่ได้จริงๆ สายตาของผมไล่มองรูปเธอตั้งแต่ดวงตากลมสีชมพูเข้มที่ทรงเสน่ห์ของเธอเป็นดั่งมนต์สะกด
อีกทั้งผมหยักศกยาวหยิกเล็กน้อยสีน้ำตาลเข้มทองแดงนั้นด้วย ทำให้ผมถึงกับแอบใจเต้นเบาๆเลยล่ะ
ในรูปว่าสวยแล้วใช่ไหมครับ
อยากบอกเลยว่าตัวจริงสวยกว่านั้นเยอะ แถมนิสัยยังน่ารักมากๆด้วย
ไม่เหมือนพวกคนดังคนอื่นๆเลยที่มักจะหยิ่งและถือตัว แต่คนนี้นี่...ไม่เลยสักนิด
ไม่แปลกใจเลยจริงๆ ที่ทำไมปันฝันถึงมีคนรักเธอมากขนาดนี้
เธอไม่ได้ดีแต่เพียงแค่ในจอ แต่นอกจอเธอก็ดีมากด้วยเช่นกัน มันทำให้ผมรู้สึก........
สนใจเธอ
[ Punfan
Part ]
ฉันกลับมาถึงบ้านก็พบว่านี่เป็นเวลาค่ำเอาเสียแล้ว
วันนี้มันเป็นวันที่รู้สึกดีมากเลยจริงๆ ทั้งดีใจที่ได้ประสบความสำเร็จ
ได้พบเพื่อน ได้รู้จักเพื่อนใหม่ และที่สำคัญ...
ได้เจอพี่ซิวเวอร์ด้วย!
ที่ฉันรู้สึกดีใจที่ได้เจอพี่เขานั้นก็เป็นเพราะว่า
ฉันดีใจที่พี่เขาไม่ผิดสัญญากับฉัน เขายังจำฉันได้และสัญญาระหว่างเราได้
จะได้เคลียร์สัญญากันสักที
Silver : น้องปันฝันครับ
Punfan : คะ?
Silver : สัญญาระหว่างเรา
Silver :
ถ้าอยากเคลียร์ตอนไหนก็บอกพี่นะ
Silver : เดี๋ยวพาไปเลี้ยง 555555
ฉันถึงกับยกยิ้มเลยล่ะ
นอกจะหล่อแล้วยังน่ารักอีกนะเนี่ย รู้จักทำตามคำสัญญาด้วย
Punfan : โอเคค่ะ
Punfan : ขอบคุณมากๆเลยนะคะ
Silver : จะเป็นไรไหมครับ
Silver : ถ้าพี่จะขอ.....
Punfan : ขออะไรหรอ
Silver : ขอเบอร์เราหน่อยอ่ะ
อ่อ ขอเบอร์นี่เอง ก็นึกว่าอะไร.... แต่เฮ้ย! เดี๋ยวนะ! ขอเบอร์กันเลยหรอเนี่ย
100%
---------------------------------------------------------------------
มาอัพแล้วนะจ๊ะกับตอนแรกของเรา 55555 เอาไปเพียงครึ่งแรกก่อนนะคะ เดี๋ยวครึ่งหลังเราจะตามมาทีหลังนะ ก็เพิ่งเปิดได้ไม่นานเนอะ ก็อยากให้ช่วยกันติดตามกันเยอะๆนะคะ โหวตหรือคอมเม้นต์เป็นกำลังใจให้ไรท์บ้างนะ แม้ว่าบางทีไรท์อาจจะมีหายไปนานบ้าง แต่ไรท์ไม่ได้หายไปแล้วหายไปเลยนะ ไรท์กลับมาแน่นอนจ้า แค่มาช้าไปหน่อยนึงเฉยๆ 555555
ฝากเพจ : Amy07
By : Amy07
----------------------------------------------------------
มาอัพต่อครึ่งหลังให้แล้วนะจ๊ะ 55555 ขอกรี๊ดบ้างได้ไหม แบบว่า...คุณพี่ซิวเวอร์คะ ได้ไลน์น้องปันฝันเขาไปได้ไม่เท่าไหร่ ขอเบอร์เขาต่อเลยหรอ!! 5555555 แม้ว่าจะมีบ้างที่ไรท์อาจจะมาอัพช้า แต่จะพยายามหาเวลามารีบเขียนและลงให้ทุกคนได้อ่านกันนะคะ ยังไงก็คอมเม้นต์เป็นกำลังใจให้กันบ้างนะคะ สัก 2-3คอมเม้นต์มันก็มีความหมายสำหรับเรานะ T^T แอด Fav. ติดตามกันด้วยนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ
By : Amy07
ฝากนิยายอีกเรื่องด้วยเด้อจ้าา ไปอ่านกันเยอะๆนะ
ความคิดเห็น