ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    LET'S GO!!! 2PM

    ลำดับตอนที่ #2 : LET'S GO!!! 2PM ep.2 // 100%

    • อัปเดตล่าสุด 2 ธ.ค. 55


    Minjun's part
    
    
    
    
    
     ที่หอนักเรียนชายโรงเรียนเจวายพี ห้อง 0431                                                                                 กริ๊งงงงงงงงง 
    นาฬิกาส่งเสียงเตือนชายที่กำลังนอนอยู่อย่างสบายใจ
    โอย.... จะปลุกทำไมวะไอนาฬิกาเนรคุณ ไม่เห็นหรอเนี่ย เจ้าของแกนอนอยู่นะ เมื่อคืนกว่าไอโฮจะยอมกลับห้องมันก็เที่ยงคืนละ...เห้ออ                                                      กริ๊งงงงงงงงงงงง 
    แน่ะ ยังดังอีก เดี๋ยวจับกินแทนไม่ไผ่ซะเลยนี่ เอ้ย ไม่ใช่สิ นี่ผมโดนจุนโฮไซโคจนถึงขั้นนี้แล้วหรอ =__= อนาถตัวเองว่ะ .....เห้ย นี้กี่โมงแล้ววะ!?                                                                                                                                     ไม่รีรอ ผมกระเด้งตัวออกมาจากเตียงแล้วมองที่นาฬิกา                      08:36......ห๊ะะะะะะ นี้มันแพนด้าอะไรรรรรร ทำไมสายงี้วะเนี่ย ตายๆ อยากจะกรี๊ดเป็นภาษาอิตาลี โดนพี่จินย็องยอง(?)ด่าแน่กู =[]=!!!!!!!!!
    .....ห้านาทีผ่านไป.....
    ผมรีบวิ่งออกจากหอหลังจากแปรงฟันและเปลี่ยนชุดด้วยความเร็วแสง ข้าวเช้าก็ไม่ทันกิน...
    แฮ่กๆ...ทำไมวันนี้โรงเรียนมันดูไกลจังเลยวะเนี่ย วิ่งมาสิบชาติละ ว่าแต่อีจุนโฮนะ! ไม่มาปลุกกันเลย! แค้นโว้ยยยย ถ้าเจอนะ จะเปิดเพลงเรนให้มันฟังสักร้อยรอบ!! เอาให้มันลงไปชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นเลย เห้ออออออ โดนพี่จินยองด่าแน่กู...//อ่อ ลืมบอกไป พี่จินยองคืออาจารย์ใหญ่ฮะ แต่เค้าไม่ชอบถูกเรียกว่าอาจารย์เพราะมันดูแก่ ไม่เข้ากับหน้าของเขา -..-//                                                                                         ไม่นานนัก ผมก็มาถึงโรงเรียน แล้วก็อย่างที่คิดไว้เลย...พี่จินยองยืนอยู่หน้าประตู(ดูๆไปแล้วเหมือนยักษ์วัดแจ้ง- -"")         "คิม มินจุน!!!"        ...นั่นไง งานเข้าแล้วกู = = แต่ยังไงก็ทำเนียน ยิ้มสู้ไว้ก่อน!!             "พี่จินยอง อรุณสวัสดิ์ครับ^^~ แหม วันนี้หล่อเหมือนเดิมเลยนะครับ แต่วันนี้หน้าดูเด็กกว่าเมื่อวานอีกน้า~~ อุ้ย แล้วนั่นรองเท้าใหม่ใช่ม้าา ส๊วยสวย~~" (พี่จินยองเค้าบ้ายอครับ ชมๆหน่อยเดี๋ยวก็หายโกรธ เว้นแต่กรณีเดียว...)                 "มินจุน...ไม่ต้องมาประจบประแจงอีเด็กสตรอว์เบอร์รี่!! แล้วอีกอย่าง ฉันใส่รองเท้าคู่นี้ทุกวันโว้ยยยยย"               เอ่อะ.... ปรกติ วิธีนี้ได้ผลนะ แสดงว่า......
    "วิ่งรอบสนามยี่สิบรอบ ปฏิบัติ!!!"                        "เดี๋ยว ผมขอเดา...มีคนเรียกพี่ว่าอาจารย์ใช่มะ ถึงได้อารมณ์เสียขนาดนี้ - -..." //กรณีนั้นแหละ ประจบยังไงก็ไม่อารมณ์ดีขึ้นหรอก                          "แกจะตอกย้ำฉันหรอ!? หึ! ใช่สิ ฉันคงดูแก่มากในสายตาเด็กม.ปลายอย่างพวกแกหนิ T^ T....สามสิบรอบ!!"     ชัวร์............              อ๊าา ผมรู้ดีว่าถ้าพี่เค้าสั่งอะไรตอนที่เขาอารมณ์ไม่ดีแบบนี้ ถ้าไม่ทำตาม...ตายแน่ครับ!!! ผมเลยวางกระเป๋าแล้วเริ่มวิ่งรอบโรงเรียนT^T                                    วิ่งมาเรื่อยๆจนมาถึงรั้วด้านหลังตึกเรียน ผมก็ได้ยินเสียงเพลง...แปลกจัง ไม่ค่อยมีใครมาแถวนี้นะ แต่เสียงมันอยู่ใกล้ๆนี่เองอ่ะ...ไปดูต้นเสียงดีป่าววะ                      ว่าแล้ว ผมก็ไปดูต้นเสียงของเพลงนั่น........ และก็เห็นผู้ชายคนนึงกำลังเต้นอยู่ เหมือนกับว่า เขากำลังอยู่ในโลกส่วนตัวของเขา สเต็ปการเต้นของเขาพลิ้วไหวอย่างชำนาญ แต่แปลก..เขาดู 'พิเศษ' เหมือนกับว่าเขากลายเป็นหนึ่งเดียวกับเสียงเพลงและทำนอง มันดู มีชีวิต... เขามีพรสววรค์....
    ยิ่งดูไป ผมก็ยิ่งอยากรู้ว่าเขาคือใคร(เขาหันหลังให้ผมอยู่) อยากรู้จริงๆ ใครกันนะ?                                    ตึง ตึ่ง ตึ๊ง ตึง...อ๊ะ ถึงเวลาพักแล้วหรอเนี่ย นี่ผมยืนตรงนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ รีบไปเข้าห้องเรียนก่อนดีกว่า//ก่อนที่จะเจอพี่จินยองอีก -_-"// ใช่สิ! เป้าหมายต่อไปคือ อี จุน โฮ!!!!!ไม่ปลุกกูดีนัก มึงตายยยยยยยยยยยยยย ผมรีบวิ่งไปที่ห้องเรียนก่อนที่พี่จินยองจะมาเจอซะก่อน - -""
     
    พรวด!!! 
    ....."อะไรของมึงวะจุน เปิดประตูซะดังเลย" ยังมีหน้ามาถามอีกไอโฮ -[]-!!
    "อีจุนโฮ มึงตายยยยยยยย" ผมกระโจนเข้าไปหามันด้วยความรวดเร็วและจัดการทำสิ่งที่มันเกลียดที่สุด ฮึๆๆๆ วะฮ่าๆๆๆๆๆๆ (มินจุนโกรธจนเสียสติไปแล้วค่ะ...) 
    "เฮ้ยยยยย หยุดเลยนะไอจุนนนน เอาหูฟังมึงออกไปปป ปิดเพลงนั่นเดี๋ยวนี้ T^T!!!"
    วะฮะฮ่าๆๆๆๆ  ทุกคนคงจะสงสัยสินะครับ สิ่งที่ผมทำก็คือ เปิดเพลงเรนที่มันสุดแสนจะเกลียดยังไงล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ ดูสิ มันดิ้นอยู่บนพื้นแล้วเนี่ย สะใจโว้ยยยยยยยยย //ท่าทางจะบ้าไปแล้วจริงๆ  
    พอผมพอใจแล้ว ก็ปิดเพลงและรอให้มันหยุดดิ้นเหมือนปลาขาดน้ำ//หืม?
    "ดิ้นพอยัง มึง?"
    "ไอแพนด้า นี่มันอะไรวะ มึงจะฆ่ากูหรอออออ"
    "เปล่า กูแค่ลงโทษมึง เพราะมึงไม่ปลุกกูตอนเช้า"
    "เหอะ! กูรีบมาโรงเรียนเพราะอยากปรึกษาพี่จินยองเรื่องชมรม ก็เลยไม่ได้ปลุกมึง เข้าใจ๊? แล้วดูมึงทำกับกู อีเวร- - "
    เอ่อะ....ทำไมผมรู้สึกผิดวะเนี่ย = = 
    "เออ งั้นกูขอโทษ ว่าแต่ พี่เค้าว่าไง?"
    "พี่เค้าบอกว่า ถ้าเราจะเปิดชมรมอ่ะ เราต้องมีสมาชิกอย่างน้อยหกคน"
    ".....แล้วเราจะไปหามาจากไหนวะ" 
    
    
    "นั่นดิ....เออ มึงอาจจะพูดถูกก็ได้ว่ะ กูคงไร้สาระไปเองแหละ เลิกเหอะว่ะ" 
    
    
    "เห้ย! อย่ายอมแพ้ดิวะ อุปสรรคแค่นี้มึงจะยอมแล้วหรอ!?" 
    เราสองคนนิ่งไปพักใหญ่ และผมก็พูดขึ้นมา
    
    
    "กูอยากจะเสนอคนนึงว่ะ"
    
    
    "ใคร บอกมาๆ"
    
    
    "แต่กูไม่รู้ว่าจะเจอเขาได้เมื่อไหร่อะดิ - -""
    
    
    "อ่าว แล้วนี่มึงเจอเค้าได้ไงล่ะวะ"
    
    
    "กูเจอเมื่อเช้า...."
    
    
    "เห้อออ งั้นก็หมดโอกาสละมึง โอย กูจะบ้า"
    
    //เย็นวันนั้น ระหว่างที่เดินกลับหอกับจุนโฮ// 
    
    ให้ตายสิ ผมนั่งคิดมาทั้งวันเลยนะเนี่ย จะชวนใครดีวะ!? ไม่ค่อยรู้จักใครซะด้วยสิ...โอยยยยย 
    
    
    และตอนนั้นเอง ผมได้ยินเสียงเพลงที่คุ้นหู เห้ย! นี่มันเพลงเมื่อเช้านี่หว่า ผมหยุดเดินทันทีและพยายามหาต้นเสียงให้เจอ 
    
    
    "อะไรจุน? หยุดเดินทำไม?"
    
    
    "เดี๋ยว มึงฟังดิ๊ เสียงมันมาจากไหน"
    ผมและโฮตั้งใจฟัง...
    "มาจากสวนสาธารณะ!!"
    
    
    ไม่รอช้าให้เสียเวลา ผมและโฮรีบวิ่งไปที่ต้นเสียง และเราก็พบกับเด็กหนุ่มที่กำลังเต้นอย่างชำนาญ ไม่ผิดแน่! คนนี้แหละ!!! 
    
    
    "คนนี้แหละเว้ย!!" ในที่สุดผมก็ได้เห็นหน้าเขาซะที เขาขาวมากเลยแหละ แก้มป่องๆ ดูแล้วน่าจะเด็กกว่าผม เขาหน้าตาน่ารักนะ แต่เวลาที่เขาเต้น ดูเท่มากเลยล่ะ
    
    
    โฮไม่ได้พูดอะไร เขาตั้งหน้าตั้งตาดูลีลาการเต้นของชายหนุ่มอย่างตั้งใจจนจบเพลง และผมจึงตัดสินใจเดินเข้าไปหาเขา 
    
    
    "น้องๆ"ผมเรียกเขาและเดินเข้าไปหา
    
    
    "ค...ครับ?" ท่าทางดูเขินๆแฮะ
    
    
    "เมื่อกี้ฉันเห็นนายเต้นแล้วล่ะ เก่งมากเลยนะ!"
    
    
    "แหะๆ ขอบคุณฮะ" ให้ตายสิ ดูเป็นคนละคนกับเมื่อกี้เลยจริงๆ กลายเป็นเด็กขี้อายไปซะแล้ว =__= แม่งเปลี่ยนร่างมาป่าววะ
    
    
    "อ้อ ฉันชื่อมินจุนนะ ส่วนนี่..." ผมกำลังจะแนะนำจุนโฮ แต่ปรากฏว่า....
    
    
    "นายเต้นโคตรเทพเลยว่ะ!!!!! เห้ย มาเข้าชมรมกับพวกฉันมาๆๆๆ" หมอนั่น...กอดคอน้องเค้าแล้วพล่ามยังกับรู้จักเค้ามาชาติกว่า....เพื่อนผม orz.. 
    
    หลังจากนั้นเราก็แนะนำตัวและอธิบายเรื่องชมรมไปเสร็จสรรพ เราจึงได้รู้มาว่าเค้าชื่อ 'จาง อูยอง' อยู่ชั้นเดียวกับพวกเรา (สรุปว่าจุนหน้าแตกที่เรียกเค้าว่าน้องสินะ555555)
    
    
    
    
    "จะว่าไป นี่ก็หกโมงแล้ว ขอโทษนะที่ชวนคุยซะนานเลย..แล้วนายอยู่หอไหนล่ะ? " โฮพูดขึ้น.
    
    
    "หอเดียวกับพวกนายแหละ"
    
    
    "อ๋อ....เห้ย เดี๋ยว นายรู้ได้ไงว่าเราอยู่หอไหน!?" สตอล์คเกอร์ป่าววะ!?//ไม่ใช่ละๆ คิดไปใหญ่ละคิมมินจุน - -"""
    
    
    "จริงๆแล้ว ฉันอยู่ห้องข้างๆนายพอดีเลยด้วย ห้อง 0430..."
    
    
    "เห้ยยยยย จริงดิ!?!?=[]=" ผมและโฮตะโกนออกมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย ทำเอาอูยองสะดุ้งและได้แต่พยักหน้าหงึกๆ 
    
    
    
    .......นี่มัน......เรื่องบังเอิญอะไรกันครับเนี่ย!?!?!?!?!? 
    
    
    
    @@@@@@@@@@@@@@@@@@@
    
    
    
    
    จบตอนสองแล้วจ้า เอ๊ะ แต่น้องยองยังไม่ได้ตอบรับคำเชิญเข้าชมรมเลยนี่นา จะเข้ามั้ยนะ? แล้วมินจุนกับจุนโฮจะไปหาสมาชิกจากที่ไหนกันนะ? แต่ที่แน่ๆ การที่เขาทั้งสาม คิมมินจุน อีจุนโฮและจางอูยองได้มาพบกัน คงจะไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญแน่ๆ หรือนี่อาจจะเป็นชะตาของพวกเขาอยู่แล้วนะ??  โปรดติดตามตอนต่อไปจ้า ^^ <3 ~~
    ..................................................................
     
    เดี๋ยวมาอัพให้ต่อนะคะ ไม่นานๆ รอหน่อยน้าาาา 
    ดีไม่ดียังไงก็เม้นท์บอกหน่ยนะคะ จะได้ปรับปรุงให้ดีขึ้น รักคนอ่านนะะะะ^^
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×