คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่2ความจริงและจอมเวทย์แห่งการรักษา
“อื้อ~~”เสียงของกาเซลร้องออกมาเล็กน้อยแล้วตื่นขึ้นมาและคนที่เห็นเป็นคนแรกก็คือ....
“ตื่นแล้วหรอกาเซล”เบิร์นนั้นเอง
“ที่นี้ที่ไหน”กาเซลพูดออกมาด้วยความเจ็บปวด
“ที่นี้ห้องพยาบาล”เบิร์นตอบ
“แล้วคนอื่นล่ะ”กาเซลถามต่อ
“กลับบ้านไปหมดแล้วล่ะก็เย็นแล้วนิ”เบิร์นก็ตอบ
“ทำไมล่ะ...แล้วทำไมนายยังไม่กลับ”กาเซลถาม
“ก็อยู่ดูแลเธอไงล่ะแล้วเราก็อยู่บ้านเดียวกันด้วยก็เลยรอ”เบิร์นพูด
ตั้งแต่จบการแข่งขันฟุตบอลอินเตอร์เนชั่นแนลทั้ง2ก็คิดที่จะกลับมาอยู่ที่ญี่ปุ่นแต่ก็ไม่มีที่อยู่เงินก็ไม่พอที่จะเช่าบ้านอยู่แล้วทันใดนั้นทั้ง2ก็ไปเจอกับคน2คนมาชักชวนให้ไปอยู่ด้วยกันแต่ก็ไม่ใช่บ้านที่ร่ำรวยอะไรมากนักมีห้องนอน2ห้องบ้านธรรมดาๆแต่ก็ให้ความอบอุ่นอย่างมากพวกเค้าก็แบ่งห้องให้นอนแต่ว่าเบิร์นกับกาเซลก็ต้องนอนด้วยกัน(โรแมนติก..//ผู้แต่ง)เพราะทั้ง2เป็นสามีภรรยากัน(อธิบายเองงง??เองอะ=[]=//ผู้แต่ง)
“ทำไมล่ะ...ทำไมต้องอยู่ดูแล้วด้วยก็นาย...เกลียดฉันไม่ใช่หรอ”
“เกลียดงั้นหรอฉันยังไม่เคยคิดกับเธอแบบนั้นเลยนะเคยคิดแต่ว่าเธอคือ...OxO’’เบิร์นเงียบไปทำให้กาเซลสงสัย
“คืออะไรงั้นหรอ?”กาเซลถาม
“คือ..คือๆโอ้ย!ช่างมันเถอะว่าแต่ว่าเมื่อตอนกลางวันมันอะไรกันหรอ”เบิร์นไม่ตอบและย้อนถามเมื่อตอนกลางวัน
“เอาไว้ค่อยเล่าพรุ้งนี้ล่ะกันนะพวกเรากลับบ้านกันเถอะ”กาเซลพูดแล้วลุกขึ้นแต่ยังไม่ทันสุดตัวก็ทรุดลงไป
“นี้กาเซลเป็นอะไรมั้ย?”เบิร์นถามอย่างเป็นห่วง
“อืม..เจ็บเท้านิดหน่อยนะแต่คงเดินไม่ไหวแล้วละจะทำยังไงดีแบบนี้ก็กลับบ้านไม่ได้นะสิ”กาเซลพูดด้วยใบหน้าเศร้าๆ
“อืม~อ้อ!งั้นเอาอย่างนี้ล่ะกัน”เบิร์นพูดจบก็นั่งยองและหันหลังให้กาเซล
“นายจะทำอะไรน่ะ?”กาเซลงงกับท่าทีของเบิร์น
“อ้าวก็ขี่หลังไงล่ะถ้าไม่ใช้วิธีนี้แล้วจะให้ทำไงล่ะเอ้าขึ้นมาสิ”เบิร์นพูดจบก็เรียกให้กาเซลขึ้นหลัง
“อะ...อืม”หลังจากนั้นกาเซลก็ขึ้นหลังของเบิร์นแล้วกลับบ้านไป
ณ บ้านโทโมโยชิ(บ้านที่กาเซลกับเบิร์นอยู่)
แอ๊ด~
เสียงประตูบ้านหลังนี้ดังลั่นจนคนในบ่นได้นยินกันหมดในบ้านหลังนี้มีกันแค่2คนเป็น2สามีภรรยาใจดีที่รับเบิร์นกับกาเซลมาดูแลโดยไม่เสียค่าที่อยู่
“กลับมาแล้วครับ”เบิร์นพูด
“เอ้ากลับมาแล้วหรอฮารุยะคุงฟุสึกิจัง”เสียงของผู้เป็นภรรยาชื่อว่าโทโมโยชิ เอริ
“แล้วนั้นหนูฟุสึกิเป็นอะไรล่ะ”เสียงของผู้เป็นสามีชื่อว่าโทโมโยชิ ไค
“หกล้มนิดหน่อยนะค่ะแต่ก็ไม่เป็นไรหรอกนะ”กาเซลตอบแล้วยิ้มให้เล็กน้อง
“งั้นผมพากาเซลขึ้นห้องก่อนนะครับ”เบิร์นพูดแล้วเดินขึ้นห้องไป
เมื่อขึ้นไปถึงห้องเบิร์นก็วางกาเซลลงบนเตียงแล้วไปเอากล่องปฐมพยาบาลมาทำแผลให้กาเซลและ
~The end~
~~~~~~~~
~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~
(ยังโว้ยมันยังไม่ถึงไหนเลยนะจะตัดจบเลยไง!//เบิร์น)(555เล่นต่อๆ//ผู้แต่ง)
“ขอบใจนะ”กาเซลกล่าวขอบคุณเบิร์น
“อืมไม่เป็นไรหรอ”เบิร์นพูด
“แค่นี้คงจะเดินไหวแล้วล่ะงั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะ”กาเซลพูดแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ
20นาที่ผ่านไป~
“เบิร์นๆ”หลังจากที่กาเซลไปอาบน้ำอยู่นานพอออกมาเบิร์นก็สลบคาพื้นไปแล้ว
“zzzz~”เบิร์นยังไม่ตื่น
“เบิร์น!”กาเซลตะโกนข้างหูเบิร์นทำให้เบิร์นสะดุ้งตื่น
“อะไรล่ะเนี่ย”เบิร์นพูด
“ยังไม่ได้อาบน้ำเลยจะนอนได้ไงแล้วนอนที่พื้นเนี่ยนะ?”กาเซลพูด
“เออ..จะรีบไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้แหละ”แล้วเบิร์นก็เดินไปเข้าห้องน้ำและทันใดนั้นกาเซลก็ทำท่ารู้สึกเจ็บปวดและกุมที่หน้าอกด้านซ้าย
‘พอไม่มีผลึกเวทย์แล้วใช้พลังเวทย์มนต์มันกัดกินชีวิตเร็วขนาดนี้เลยหรอเนี่ย’กาเซลคิด
10นาทีผ่านไป~
เบิร์นก็ออกมาจากห้องน้ำและมานั่งบนเตียงข้างๆกาเซล
“นี้เป็นอะไรหรือเปล่าสีหน้าไม่ค่อยดีเลยนี้”เบิร์นอย่างเป็นห่วง
“อืม~ไม่เป็นไรหรอกแค่เจ็บนิดหน่อยนะ”กาเซลพูด
“เรื่องเมื่อกลางวันหรอ”เบิร์นพูดทำให้กาเซลตกใจ
“ปะ..เปล่าสักหน่อย”กาเซลแย้งแล้วหลบหน้าเบิร์น
“เธอหลอกฉันไม่ได้หรอกนะแล้วท่าทางอย่างนั้นโกหกชัดๆ”เบิร์นพูดแล้วจับไหล่กาเซลให้หันไปทางเค้า
“( -////-)”กาเซลยังไม่ทันสบตาเบิร์นก็หน้าแดงเพราะรู้สึกอายและโกรธที่ชอบรู้ดีไปทุกเรื่อง
“ฮ่าๆๆๆๆเอ้านอนกันดีกว่าน่ะ”เบิร์นพูดก่อนที่จะทิ้งตัวลงนอน
“นายนี้น่า~”กาเซลพูดออกมาอย่างโกรธก่อนที่จะนอนลงไปตามเบิร์น
เช้าวันรุ่งขึ้น
“เบิร์นๆ!ตื่นได้แล้วนะเดี๋ยวก็สายหรอก”กาเซลพูดแล้วเขย่าตัวเบิร์น
“อะไรล่ะ(ครับ)กาเซล(เปลี่ยนจากกาเซลเป็นแม่)วันนี้มันวันอาทิตย์นะให้ตายสิเฟ้อะฟะจริงๆเลย(ลอกเค้ามาทั้งดุ้นเลย)(ถ้าใครดูกินทามะจะคุ้นมาก)”เบิร์นพูดออกมาอย่างหงุดหงิด
“วันนี้มันวันอังคารเฟ้ย!เดี๋ยวก็สายหรอกรีบไปอาบน้ำได้แล้ว”กาเซลพูดออกมาด้วยอารมณ์ฉุนสุดขีด
“ฮ่าๆๆๆโทดทีๆลืมเดี๋ยวจะรีบไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้แหละ”เบิร์นพูดก่อนที่จะรีบไปห้องน้ำ
“เฮ้อ~จริงๆเลยน่า~อึ้ย!”กาเซลพูดก่อนที่จะทรุดตัวลงไปแล้วกุมที่หน้าอกด้านซ้าย
‘ผลข้างของการใช้เวทย์มนต์เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆแล้วสิถ้าจะรักษาก็ต้องกลับไปที่โลกเวทย์มนต์หรือไม่ก็ต้อง....’กาเซลคิดแล้วสักพักก็หายเป็นปกติ
หลังจากนั้นสักพัก
“กาเซลรีบไปกันเถอะอีก15นาทีก็8โมงแล้วนะ”เบิร์นพูด
“อืมไปกันเถอะ”กาเซลพูด
ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆ~!
เสียงเท้าของทั้ง2คนวิ่งลงมาจากชั้น2
“ไปแล้วนะครับ”เบิร์นพูดกับคุณเอริและคุณไคแล้วออกไป
“สวัสดีค่ะ”กาเซลหันมาโค้งงามๆก่อนที่จะออกไป
“กาเซลรีบวิ่งเร็วเข้าจะไม่ทันแล้วนะ”เบิร์นพูดแล้ววิ่งอย่างสุดกำลัง
“อืม~แต่ชักจะเหนื่อยแล้วสิ”กาเซลพูด
“น่าๆถึงแล้วล่ะนะ”เบิร์นพูดแล้ววิ่งกันเข้าไปในโรงเรียนทันเข้าแถวพอดี
กรี๊ง~!
เสียงกรี๊งหมดคาบเช้าแล้ว
“เฮ้อ~ทำไมคณิตศาสตร์มันถึงยากอย่างนี้น้า~”เบิร์นบ่นออกมาทำให้กาเซลรำคาญ
“จะบ่นอะไรนักหนาเล่า”กาเซลพูดออกมาก่อนที่จะลุกขึ้น
“แล้วจะไปไหนล่ะนั้น”เบิร์นถาม
“ก็ชมรมไงไม่ไปไง”กาเซลพูด
“เออจริงด้วยลืมไปเลย”เบิร์นก่อนที่จะลุกตามไป
พอเดินไปได้สักพักมาถึงใกล้สนามฟุตบอลทันใดนั้นกาเซลก็ทำท่าเจ็บปวดและกุมที่หน้าอกด้านซ้าย
“อ้า!”กาเซลอวดครวญออกมาด้วยความเจ็บปวดแล้วล้มลงไป
“กาเซล!”เบิร์นตะโกนทำให้คนในชมรมหันมาสนใจแล้วก็รีบพาไปห้องพยาบาล
ณ ห้องพยาบาล
“อื้อ~~”กาเซลค่อยๆลืมตาออกมาก็เห็นทุกคนในชมรมมายืนรอบตัว
“อ้ะ!~กาเซลตื่นแล้วล่ะ”คาเซมารุพูดขึ้นทำให้ทุกคนหันมา
“กาเซล!ไม่เป็นไรนะ”ทุกคนพูด
“อืม~ไม่เป็นไรแล้วล่ะ”กาเซลตอบ
“ที่เป็นแบบนี้เพราะเรื่องเมื่อวานสินะ”โกเอนจิพูด
“หึรู้ดีจังเลยนะแต่...ก็ใช่แล้วล่ะเพราะการใช่เวทย์มนต์เมื่อวานทำให้ฉันกลายเป็นแบบนี้”กาเซลพูด
“ตกลงเมื่อวานคือเวทย์มนต์จริงๆสิน่ะ”เอนโดถาม
“อืม..ไหนๆก็ไหนๆแล้วฉันจะเล่าให้ฟังเลยล่ะกันทั้งเรื่องของฉันและเวทย์มนต์กับคนๆนั้นอยากถามอะไรก็ถามมาได้เลยนะ”กาเซลพูด
“เธอเป็นใครกันแน่”นัตสึมิถาม
“ฉันนะที่จริงไม่ใช่คนของโลกมนุษย์หรอกนะแต่เป็นคนของโลกเวทย์มนต์”กาเซลพูด
“นิขอถามเกี่ยวกับโลกเวทย์มนต์หน่อยสิแล้วก็เกี่ยวกับปราสาทแห่งความมืดด้วยนะ”ฟุยุกะพด
“อืม~โลกเวทย์มนต์คือโลกที่มีเผ่าพันธุ์ทั้ง3มารวมกันคือ มนุษย์ เอลฟ์ และสัตว์ ถ้าใครใน3เผ่าพันธุ์นี้มีสิ่งที่เรียกว่าริงเกอร์คอร์หรือแสงที่อยู่ในตัวสิ่งนั้นคือจุดกำเนิดพลังเวทย์คนผู้นั้นก็จะถูกเรียกว่านักเวทย์ คนผู้นั้นจะไม่ถูกยอมรับจากเผ่าของตนเองและถูกไล่ออกจากเผ่าจนมีนับไม่ถ้วนจนเกิดโลกอีกมิติหรือโลกแห่งเวทย์มนต์นั้นเอง โลกแห่งเวทย์มนต์จะมีธาตุทั้ง4เป็น คือ ดิน น้ำหรือน้ำแข็ง ลม และไฟ และจะมีธาตุในตำนานอีก2ธาตุคือ แสงและนภา และในธาตุทั้ง4จะมี4คนที่ถูกเลือกให้เป็น‘จอมเวทย์ผู้พิทักษ์’ ส่วนปราสาทแห่งความมืดคือผู้คนที่รับไม่ได้ที่ตัวเองถูกไล่ออกจากเผ่าหรือมีความทุกข์สะสม นักเวทย์ผู้นั้นจะถูกความมืดครอบงำมีแต่ความคิดที่จะทำลายเผ่าพันธุ์ทั้ง3และโลกเวทย์มนต์และจอมเวทย์ผู้พิทักษ์ก็มีหน้าที่ปกป้องไม่ให้ความมืดมาทำลายเผ่าพันธุ์ทั้ง3และโลกเวทย์มนต์และคอยชำระล้างคนพวกนั้นให้ความมืดหายไปและฉันก็เป็น1ในจอมเวทย์ผู้พิทักษ์”กาเซลพูด(บรรยาย=w=//ผู้แต่ง)
“ช่างน่าสงสารและไม่น่าเชื่อ”อากิพูด
“และเรื่องของเธอล่ะกับครอบครัวของเธอ”คิโดถาม
“ครอบครัวของฉันท่านพ่อและท่านแม่ตายไปตั้งแต่พวกเรายังเด็กก็เลยไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรสักเท่าไหร่และตอนที่ฉันอายุได้7ขวบก็ตัดสินใจที่จะมาที่โลกมนุษย์และทิ้งน้องไว้ที่โลกเวทย์มนต์เพื่อไม่ให้เธอพบกับอันตรายแต่การทำแบบนี้กับทำให้เธอโดนความมืดครอบงำฉันนี้มันแย่จริงๆ”กาเซลพูด
“น่าสงสารจัง”ฟุยุกะพูด
“ขอถามเกี่ยวกับเวทย์มนต์แล้วก็ที่กาเซลเป็นอย่างนี้หน่อยสิ”ฮิโรโตะถาม
“อืม~สำหรับคนที่เป็นนักเวทย์จะมีผลึกเวทย์ของแต่ละคนแล้วพลังของมันก็ขึ้นอยู่กับการฝึกฝนและธาตุที่ใช้อย่างฉันธาตุน้ำและน้ำแข็งเวทย์ที่ใช้ก็เวทย์เปลี่ยนอาวุธ เวทย์แห่งการรักษา เวทย์พรางตา เวทย์แช่แข็ง เวทย์เปลี่ยนสิ่งของ แล้วก็เวทย์พื้นฐานแค่นี้แหละ(แค่นี้หรอใช้คำว่าแค่นี้หรอแค่นี้งั้นหรอตั้งเยอะนะเนี่ย=[]=//ทุกคน)ของธาตุลมก็คือการควบคุมสายลม ธาตุไฟคือการเผาผลาญ และธาตุดินก็คือการระเบิด ส่วนผลึกเวทย์มีไว้ผนึกพลังเวทย์ไม่ให้เข้ามาทำลายตัวเอง สำหรับนักเวทย์ที่ไม่มีผลึกเวทย์แล้วใช้เวทย์มนต์เวทย์มนต์นั้นก็จะหันกลับมาทำลายตัวเองโดยพลังเวทย์นั้นก็จะมากัดกินชีวิตของผู้ที่ใช้มันจะกัดกินไปเรื่อยๆจนกว่าจะตาย”กาเซลพูด
“งั้นแสดงว่าที่เธอใช้เมื่อวานก็ไม่มีผลึกน่ะสิ”ฟุบุคิพูดทำให้ทุกคนตกใจ
“อืม~ใช่แล้วล่ะเวทย์มนต์นั้นกำลังกัดกินชีวิตของฉัน”กาเซลพูด
“แล้วไม่มีทางรักษาเลยหรอค่ะ”ฮารุนะพูด
“มันก็มีอยู่นะแต่คงจะเป็นไปได้ยาก”กาเซลพูด
“แล้วมันคืออะไรล่ะถ้าทำได้พวกเราจะช่วยเอง”มิโดริคาว่าพูด
“ก็ต้องกลับไปที่โลกเวทย์มนต์หรือไม่ก็ต้องตามหาจอมเวทย์แห่งการรักษาที่อยู่ที่โลกมนุษย์”กาเซลพูด
“แล้วเค้าชื่ออะไรล่ะอายุเท่าไหร่”โซเมโอกะพูด
“อายุเท่าพวกเรานี้แหละชื่อเคียวรู้สึกว่าในโลกมนุษย์จะชื่อ...โอสาคาเงะ คานะ”กาเซลพูด
“เอ๋!โอสาคาเงะ คานะงั้นหรอ!?”อิจิโนเสะพูดออกมาอย่างตกใจ
“นายรู้จักหรอ”กาเซลพูด
“รู้จักสิก็นั้นนะเค้าพึ่งเข้ามาเรียนใหม่วันนี้เองนะ”อิจิโนเสะพูด
“งั้นนายก็รีบพาเค้ามาที่นี้เร็วเข้าไม่มีเวลาแล้ว”กาเซลพูด
“อืมจะรีบพามาเดี๋ยวนี้แหละ”อิจิโนเสะพูด
5นาทีผ่านไป~
“พามาแล้วล่ะคนนี้ใช่มั้ย”อิจิโนเสะพูดแล้วพาผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามา
“เคียว”กาเซลพูด
“กาเซลจังไม่เป็นไรนะเดี๋ยวจะช่วยฟื้นฟูให้เดี๋ยวนี้แหละ”เคียวพูด
“อืม ช่วยทีนะ”กาเซลพูด
“ทุกคนช่วยถอยออกไปด้วยค่ะ”เคียวหันไปทางคนอื่นแล้วพูด
“อืม”ทุกคนพูดแล้วถอยหลังออกไป
“เอาล่ะนะ...ข้าจอมเวทย์แห่งการรักษาพลังของข้าพลังแห่งการฮิวจงฟื้นฟูพลังให้กับคนตรงหน้าข้าพลังแห่งการฟื้นฟูชีวิต ‘ลิเคาเวอรี่ ไลฟ์’จงทำงาน”ทันใดนั้นก็มีแสงสีขาวอยู่รอบตัวกาเซล
“ขอบใจนะเคียวดีขึ้นเยอะเลยล่ะแต่กว่าจะหายเป็นปกติก็พรุ้งนี้สิน่ะ”กาเซลพูด
“อืมใช่แล้วหล่ะแล้วกาเซลจังรู้อยู่แล้วว่าถ้าไม่มีผลึกแล้วใช้เวทย์มนต์จะเป็นแบบนี้แล้วทำไม...”เคียวพูด
“กาเซล่า...กาเซล่าโดนพลังแห่งความมืดนะสิ”กาเซลพูด
“เอ๋!กาเซล่านะหรอ”เคียวพูด
“อืม”กาเซล
“อืม~ช่างมันเถอะตอนนี้อะนะ”เคียวพูด
“อืม”กาเซล
“แล้วพวกนายเป็นใครกันหรอ”เคียวันไปถามพวกคนในชมรมฟุตบอล
“พวกเราคือชมรมฟุตบอลโรงเรียนไรมง”เอนโดพูด
“ฉันจอมเวทย์แห่งการรักษาระดับssคลาสธาตุแสงชื่อเคียวหรือโอสาคาเงะ คานะ แล้วพวกนายล่ะชื่ออะไร”เคียวพูด
“ฉันเอนโด มาโมรุเป็นกัปตันทีม ส่วนคนนั้นชื่อ~~บลาๆๆๆๆๆๆๆอีหย่าๆหยองแหย็งปู๊ดป๊าดๆๆกึกกักๆๆถุยๆๆ~~~ตู้ม!(อะไรฟร่ะเนี่ย= =’’//ผู้อ่าน)(ขี้เกียจบรรยายมันเยอะ(มาก)//ผู้แต่ง)”เอนโดแนะนำตัวทุกคนจนหมด
“อืมยินดีที่ได้รู้จักนะทุกคน^^”เคียวพูดแล้วยิ้มให้
“เธอนะเผ่ามนุษย์หรอ”นัตสึมิถาม
“ไม่ใช่นะฉันนะ...”เคียวพูดแล้วดีดนิ้ว
แปะ~ปุ๋ง~
ทันใดนั้นก็มีหูกับหางออกมา
“อยู่เผ่าสัตว์ตังหากล่ะ^^”เคียวพูดทำให้ทุกคนอึ้งเพราะไม่เคยเห็น
“เอ๋!?”ทุกคน
“พอได้แล้วน่าเคียวเก็บหูกับหางด้วย”กาเซลพูด
“จ้าๆ”เคียวพูดพูดแล้วดีดนิ้วหูกับหางก็หายไป
“นี้เคียวช่วยอะไรหน่อยสิ”กาเซลพูด
“อะไรหรอ”เคียวพูด
“ช่วยเอาผลึกเวทย์ของฉันมาให้หน่อยได้มั้ย”กาเซลพูด
“คงไม่ได้หรอกเพราะผลึกเวทย์ของเธอตอนนี้นะอยู่กับจอมเวทย์ผู้พิทักษ์แห่งดินเห็นว่าท่านราชินีจะให้เค้าลงมาตามหาเธอกับจอมเวทย์ผู้พิทักษ์แห่งไฟที่โลกมนุษย์อะนะเลยให้เอาผลึกเวทย์ไปด้วย”เคียวพูด
“แล้วเค้าอยู่ที่ไหนล่ะ”กาเซลถาม
“อีกไม่นานก็คงจะถึงแล้วล่ะมั้ง”เคียวพูด
“แล้วเค้าชื่ออะไรล่ะ”กาเซลถาม
“เห็นว่าชื่อ..อาร์ฟิเลียชื่อในโลกมนุษย์ก็โยชิวาระ อาซางิ”เคียวพูด
จากผู้แต่ง
เสร็จแล้วค่ะบทที่2 อาจจะงงเล็กน้อยนะค่ะไม่ต้องห่วงเพราะไรเตอร์ก็งง(อ้าว?= =’’)อาจจะมีคำผิดบ้างนะค่ะก็ต้องขอโทษด้วยแต่ก็จะพยายามต่อไปค่ะ>O<
ความคิดเห็น