play me boy เดิมพันร้าย ล่าหัวใจ ยัยเพลย์เกิร์ล

“ม่ายยยยยยยยยย เหม่ยไม่หมั้นนะป๊า”

“ไม่ได้!”

“ไม่อาววววววววว ป๊ารู้รึเปล่าว่าถ้าเหม่ยหมั้นไปเเล้วเรตติ้งของเหม่ยจะตกขนาดไหน ชื่อเสียงความเป็นเพลย์เกิร์ลตัวเเม่ที่สั่งสมมาด้วยความยากลำบากก็จะละลายหายไปกับตาอะสิป๊า T^T”

“เเล้วไอ้ความเป็นเพลย์เกิร์ลของเเกมันทำให้เเกรวยรึไงห้ะ”

“เเต่มันคือความสุขของเหม่ยนะป๊า”

“ไม่ได้ ยังไงก็ไม่ได้ ยังไงเเกต้องหมั้นกับเวกัส” ป๊ายืนกรานเเบบไม่ฟังคำพูดของฉัน ฮือๆ สงสารตัวเอง นี่ยังดีนะที่เเค่หมั้น ถ้าจับฉันเเต่งหละก็ฉันจะฆ่าตัวตายให้ดู

“โธ่ป๊า~”

“เจ้าสัวครับ...คุณเวกัสมาเเล้วครับ” หย่งอวี้ ลูกน้องคนสนิดของป๊าเดินเข้ามารายงาน

“ป๊านัดเค้ามาหรอ O-o”

“เชิญเขาเข้ามาเลย” ป๊าพูด

“ครับ”

เเล้วผู้ชายที่ชื่อเวกัสก็เดินเข้ามาในชุดสูทเรียบหรูดูเท่ห์มีเสน่ห์ เขามีผมสีน้ำตาลเข้ม ผิวขาว เเละนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนซึ่งเหมาะกับเขามากๆๆๆๆๆ อยากจะบอกว่าหล่อลากไส้ >/////////<

เเต่เดี๋ยว นี่มีนไม่ใช่เวลามามานั่งกรี๊ดผู้ชายหล่อไม่ใช่หรอ สติๆเหม่ยหลงสติ

“สวัสดีครับ...” เขาทักด้วยน้ำเสียงเรียบ

“สวัสดีๆ” ป๊ารีบตอบ “นั่งก่อนสิเวกัส นั่งข้างๆเหม่ยหลงก็ได้”

“ครับ” เค้าหันมายิ้มให้ฉัน เเละนั่งข้างๆฉัน

“เคยเห็นเเต่ในทีวี กับนิตยสาร ไม่คิดว่าตัวจริงจะสวยขนาดนี้นะเนี่ย” เขาพูด

“...” เเววตาเจ้าชู้บวกเจ้าเลห์สุดๆ ฟันธง คาสโนว่าตัวพ่อชัวร์ๆ

“เอาหละ ฉันก็ขอเข้าเรื่องเลยเเล้วกันนะเวกัส” ป๊าพูด “ฉันอยากให้เธอหมั้นกับลูกสาวฉัน ซึ่งฉันคิดว่าคุณลีคงบอกเธอเเล้ว”

“บอกเเล้วครับ”

“อืม...เเล้วเธอจะว่ายังไง”

“ผมตกลงครับ...เเต่ผมคิดว่าคงต้องถามความคิดเห็นว่าที่คู่หมั้นของผมก่อน”

“ถามมาก็ดี ขอบอกตรงนี้เเบบชัดๆว่าฉันไม่หมั้น!”

“เหม่ยหลง!” ป๊าดุ

“เหม่ยเป็นเพลย์เกิร์ลมาทั้งชีวิต เเถมเรตติ้งก็ไม่เคยตกเลยสักครั้ง จู่ๆจะให้มาหมั้นอะไร เหม่ยไม่ทำหรอกนะ” ฉันพูดจบก็ลุกขึ้นเเละเดินหนีออกไปก่อนที่เวกัสจะเรียกฉันเอาไว้

“เดี๋ยวสิ”

กึก ฉันหยุดเดิน

“เดิมพันกันไหมหละ”

“...” ฉันหันควับไปทันทีที่ได้ยินคำว่าเดิมพัน

“เดิมพันอะไร”

“เดิมพันว่าฉันจะสามารถทำให้เธอหลงรักฉันได้ภายในเวลายี่สิบวันหนะสิ”

“...”

“หรือว่าไม่กล้า กลัวหลงรักฉันขึ้นมาหรอ”

“ไม่มีวัน ฉันจะมีวันหลงรักคนอย่างนายเด็จขาด”

“งั้นก็ลองดู...สิ่งเดิมพันคือตัวเธอนั่นเเหละ”

“...”

“ถ้าเธอหลงรักฉันขึ้นมา...เธอต้องเเต่งงานกับฉัน”

“ตกลง!”

“...”

“เเต่ถ้านายเป็นผ่ายตกหลุมรักฉัน นายต้องทำตามที่ฉันสั่งจนกว่าฉันจะพอใจตกลงไหม”

“ดูเธอมั่นใจมากเลยนะ”

“เเน่นอน ฉันมันเพลย์เกิร์ลตัวเเม่ที่คว้าหัวใจผู้ชายทั้งโลกได้เพียงเสี้ยววินาทีอยู่เเล้ว”

“งั้นหรอ”

“ใช่ หรือนายไม่กล้ากลัวตกหลุมรักฉันหรอ” ฉันพูดทวนคำของเขาเชิงกวนประสาท

“ได้ ตามนั้น” เค้าพูดเเละยกมุมปากขึ้นน้อยๆเหมือนจะเริ่มสนุกกับเดิมพันที่เราวางกันเอาไว้

“งั้นยี่สิบวัน เริ่มเกมเดิมพันตั้งเเต่พรุ่งนี้”

“ฉันว่าเธอคงตกหลุมรักฉันตั้งเเต่สามวันเเรกเเล้วหละ”

“ชิ หลงตัวเอง เเน่จริงก็คว้าหัวใจฉันเเล้วกันนะ เเล้วก็จับไว้ให้ดีๆหละ หัวใจดวงนี้พร้อมหนีทุกสถานการ” ฉันขยิบตาให้เขา

“...”

“...” เราจ้องหน้ากันเเบบไม่มีใครยอมใคร จนกระทั่งป๊าที่เงียบอยู่นานเอ่ยขึ้นมา

“ตกลงกันได้ก็ดี...หย่งอวี้ ไปส่งคุณเวกัสหน่อย”

“ได้ครับ...เชิญครับคุณเวกัส...” เวกัสเดินตามหยงอวี้ไปเเละหันมายิ้มอย่างนึกสนุกให้ฉันก่อนจะเดินออกไป

ฉันจึงเดินออกไปบ้าง

“จะไปไหนเหม่ยหลง” ป๊าถาม

“เสริมสวยให้สวย เริด เชิด จะได้คว้าหัวใจอีตาจอมหลงตัวเองนั่นได้ไวๆไงคะป๊า~” ฉันตอบเเบบไม่หันหลังกลับไปมองเเล้วตรงไปที่ห้องสปาร์ทันที

เกมนี้ชักจะสนุกขึ้นมาเเล้วสินะ...