ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    สาวสุดแสบปิ๊งหนุ่มสุดฮ๊อต~

    ลำดับตอนที่ #1 : กลับมาแล้ว+เทพบุตร 100%

    • อัปเดตล่าสุด 1 ม.ค. 50





    กรุงโซล ประเทศเกาหลี


    "เดี๋ยวเสาร์นี้เรากับแม่จะกลับไปเมืองไทยแล้วนะ"แม่พูดกับฉันขณะที่กำลังกินข้าวอยู่ในบ้านพัก ณ กรุงโซล


    "หา!!กลับเหรอ กลับไปทำไมอะ...ที่ไทยมีเรื่องอะไรป้ะ"ฉันถามขึ้นด้วยสีหน้างงๆ


    "พ่อเขาคิดถึงน่ะ นี่เราก็อยู่นี่กันมาตั้งแต่แกม.ต้นแล้วนะ น่าจะกลับไปเมืองไทยบ้าง ส่วนเรื่องเรียน เดี๋ยวฉันจะจัดการให้เองไม่ต้องห่วง"


    "อืม....งั้นก็ได้"ฉันตอบตกลงไป ก็ดีเหมือนกัน เพราะฉันก็ไม่ได้เจอพ่อมาตั้งนานมากแล้ว กว่าพ่อจะกลับมาเยี่ยมที่เกาหลีก็นานๆจะมาทีหนึ่ง คงเพราะงานที่บริษัทยุ่งมาก ถ้ากลับไป ก็คงได้อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาซักที อีกอย่างฉันก็เรียนที่นี่มาตั้งนานแล้วด้วย น่าจะกลับไปประเทศบ้านเกิดตัวเองบ้าง....


    ----------------------------------------------------------------------------------------


    เสาร์ 30 ธันวาคม

     

    "แม่! เมื่อไหร่จะเก็บของเสร็จซักทีเนี่ย ก็บอกแล้วไงว่าพวกน้ำหอมน่ะ ไม่ต้องเอาไปหรอก มันหนักเปล่าๆ-___-"ฉันพูดพลางส่ายหน้าเล็กน้อย..เหอะ!จะอะไรหนักหนา น้ำหอมบ้าบออะไรก็ไม่รู้ตั้งเยอะตั้งแยะเต็มไปหมด ของเก่าก็เยอะอยู่แล้วก็ยังซื้อใหม่มาอีก ห่วงสวยจริงๆแม่ฉัน(จะวัยทองอยู่แล้วเชียว-_-)


    "อย่าบ่นไปน่ายัยเมย์ จะเสร็จแล้ว แกไม่ช่วยก็นิ่งๆไปเลย"

     

    "........อ๊ากกกกกกกก วิ่งเลยแม่!!!!!!"


    แฮ่กๆๆๆๆ เหนื่อยเป็นบ้าเลย เกือบไม่ทันเครื่องแล้วมั้ยล่ะ ก็เพราะไอ้กระปุกน้ำหอมที่แม่ขนมานั่นแหละ ปากก็บอกว่าจะถือเอง สุดท้าย ฉันเนี่ยแหละต้องแบกหมดเลย เครื่องสำอางเพียบ!!


    ๑สนามบินสุวรรณภูมิ๑


    "ยัยเมย์ลูกพ่อออออออออออออ!~~~~"เสียงที่คุ้นเคยดังมาจากประตูทางออกของสนามบิน ฉันหันขวับไปมองอย่างไม่ต้องสงสัย พ่อนั่นเอง


    "พ่ออ้วนขึ้นแหน่ะ"(ช่างเป็นคำทักที่ยอดเยี่ยม เธอน่าจะได้ถ้วยรางวัลลูกดีเด่น[น้อย]จริงๆนะยัยเมย์!)


    "จริงด้วยๆ ดูซิเนี่ย พุงย้อยเป็นลิงอุรังอุตังเลย อ้อๆแล้วชั้นไม่อยู่เนี่ยแอบไปก้งมีกิ๊กที่ไหนหรือเปล่า แล้วกลับคอนโดดึกรึเปล่า ติดเหล้าอยู่มั้ย เลิกได้แล้วนะเหล้านะ อ้อจริงสิ ฉันซื้อโสมมาบำรุงร่างกายให้ด้วยนะคุณ"


    "โหนี่ที่รักกกกก~ กะจะไม่หายใจเลยหรือไงกันมาถึงก็เทศนาเลยนะ เหอะ พ่ออ้วนขึ้นเพราะสุขภาพดีอยู่หรอกนะ ก้งกิ๊กอะไรไม่มีเลย พ่อรักแม่คนเดียวอยู่แล้ว"


    "พอทั้งคู่เลย เลี่ยนค่ะเลี่ยนน~"ฉันพูดพลางทำสีหน้าเหมือนคนแพ้ท้อง ทีเวลาทะเลาะกันบ้านแทบพัง!! พอรักกันก็หวานซะจนมดขึ้นเชียว

     

    "อืม..เมย์ เราจะพักกันที่บ้านของคุณน้าศรีนะ น้าศรีเป็นเพื่อนของแม่เขาเองล่ะ มีบ้านพักสำหรับแขกใหญ่โตเลยน้าเขาเลยชวนเราไปอยู่ครอบครัวเราก็ไม่ได้มีกันเยอะ แค่พ่อแม่แล้วก็แกเท่านั้น ไว้พ่อหาซื้อบ้านได้แล้วเราค่อยย้ายกันไปก็ได้"


    "ค่ะ"ฉันตอบรับอย่างว่าง่าย จะเรื่องมากก็ไม่ได้หรอก..มีที่ให้ซุกหัวนอนก็ดีถมแล้ว

     

    พ่อขับรถจากสนามบินมายังบ้านพักที่เราจะต้องอยู่กัน โหยยย~^O^หรูเป็นบ้าเลย ใหญ่โตอลังการสุดๆ นี่ฉันจะมีบุญได้อยู่ในบ้านอย่างนี้หรือเนี่ย โฮ่ะๆ สวรรค์บนดินชัดๆ ถ้าแถมผู้ชายหล่อๆอีกคนก็ดีสิ..(=___=;;ตัดสินใจดีแล้วใช่มั้ยที่เอายัยนี่มาเป็น'นางเอก')


    "สวัสดีเจ้า^O^ ยินดีต้อนรับสู่ บ้าน บดินธรานนท์ เจ้า"เสียงหนึ่งทักขึ้นหลังจากที่ฉันก้าวขาลงมาจากรถ โอ๊วว>O< เธอเป็นคนเชียงใหม่รึเนี่ย สงสัยจะเป็นแม่บ้านของที่นี่แน่ๆ ฉันยิ้มๆนิดๆให้คุณแม่บ้าน ก่อนจะเดินไปทางหลังรถเพื่อช่วยพ่อยกกระเป๋าที่มีตั้งมากตั้งมาย แต่คุณแม่บ้านก็ยกมือปรามๆเป็นเชิงให้ฉันหยุด สักพักก็มีคนงานผู้ชายอีกสองสามคนมาช่วยยกลงมา แถมยังมีรถเข็นบริการยังกับอยู่โรงแรมห้า
    ดาวเลยแฮะ  สบายชะมัดเลย


    ในตัวบ้านตกแต่งด้วยสไตล์เรียบๆ ไม่ดูหรูหราจนเกินไป แต่มันก็ดูดีไปอีกแบบเหมือนกัน แต่บ้านที่ฉันจะอยู่เป็นอีกหลังหนึ่ง เป็นบ้านพักสำหรับแขกโดยเฉพาะ


    "อ๊ะ นี่ใช่หนูเมย์หรือเปล่าจ้ะ"เสียงผู้หญิงอายุราวๆ40ต้นๆเดินเข้ามาพูดกับฉันอย่างสนิทสนม แต่ฉันไม่ยักกะรู้จักแฮะ สงสัยต้องเป็นคุณน้าเพื่อนของแม่แน่ๆ

     

    "เอ๋??...ค่ะ"


    "แหม เห็นปรางค์เล่าให้ฟังอยู่บ่อยๆ พึ่งจะเห็นตัวเป็นๆก็คราวนี้แหละ หนูเมย์จ้ะ นี่น้าศรีนะจ้ะ เป็นเพื่อนสนิทของแม่หนูนั่นแหละ"น้าศรีพูดยิ้มๆ ก่อนจะเดินเข้าไปคุยกับแม่ตามประสาเพื่อนเก่า ส่วนพ่อก็ถูกลุงธนาพาตัวไปคุยเช่นเคย ลุงธนาที่ว่าก็คือเจ้าของบ้านหลังนี้นี่แหละรู้สึกจะเป็นเพื่อนพ่อด้วย เพราะฉันเคยเห็นหน้าอยู่ครั้งนึงตอนสมัยเด็กๆ ส่วนฉันได้แต่ยืนดูบ้านนี้ไปเรื่อยๆ มองเพดาน มองพื้น... ก็มันไม่มีเพื่อนจะคุยนี่นา..เฮ้อ!


    "อ้าวแชมป์! มาพอดีเลยลูก"เสียงของน้าศรีดังขึ้น ปรากฏให้เห็นเด็กหนุ่มที่อายุน่าจะมากกว่าฉันสักปีสองปี(20-21)ชุดนักศึกษานั่นบ่งบอกให้รู้ถึงสถานะของเด็กมหาวิทลัยอย่างแน่ชัด ใบหน้าเรียวยาวดูดี กับคิ้วหนาพอสมควรเหนือดวงตาสีดำคู่นั้น..จมูกโด่งเป็นสันได้รูปเข้ากับริมฝีปากสีชมพูอ่อนเป็นอย่างดี ทั้งยังลำตัวสูงโปร่ง(มาก) รูปร่างดีไม่อ้วนหรือผอมจนเกินไป...เขาทำให้ฉันนึกถึง เทพบุตรในฝัน!!!

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×