ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    วุ่นนักหอพักอลเวง !!!!

    ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2 เปิดเทอมวันแรกกก

    • อัปเดตล่าสุด 4 พ.ย. 50


    ฉันก็จรลีไปเปิดทีวีนั่งดูละครน้ำเน่าตอนกลางวันทันที

    ฟึด

    ตัวอะไรวิ่งผ่านฉันไปเนี่ย

    ฉึบ

    “โย้ววว ได้รีโมทแล้ว เจ๊ติมไปไหนก็ไปไป เค้าจะดูหนัง” อ๊ายยยยยยย นี่หรอ

    น้องชายบังเกิดเกล้าของฉัน แกกล้าแย่งทีวีไปจากช้านหร๋ออออออออออ 

    อ๊ายยยยยยยยย ไอติมไม่ยอม

    “อิ๊กคิว พี่มาก่อนแกนะ ลุกไปเดี๋ยวนี้นะ” ฉันไล่ไอ้น้องชายตัวแสบจอมกวนตีน

    ตัวดีให้ออกไป

    “ไม่ ใครบอกเจ๊มาก่อน เค้ามาก่อน เจ๊อะมีรีโมทในมือหรอถึงบอกว่ามาก่อนอะ 

    แต่เค้ามีรีโมทในมือแถมยังนั่งโซฟาก่อนเจ๊ด้วย เพราะฉะนั้น เค้า-มา-ก่อน” น้อง

    ชายตัวแสบของฉันทำหน้ากวนตีนมากกกกกกกกกก แถมยังลงบนโซฟาอย่าง

    สบายใจอีก อันที่จริงก็ถูกของมัน ฉันไม่มีรีโมทแถมยังไม่ได้บนโซฟาอีก แต่จะ

    เป็นไปได้ไงก็ไอ้น้องชายฉันมันวิ่งมานี่ ขี้โกงฉะมัด เออก็ได้ ครั้งนี้แกรอดตัวไป

    นะ แต่ครั้งหน้าฉันเอาแกตายแน่ ไอ้น้องบ้า !!!!
     
           ฉันเดินปึงปังมายังชั้นสองของบ้าน บ้านของฉันใหญ่โตมโหฬารมาก อยู่

    กันแค่เพียงพ่อของฉัน ไอ้น้องชายตัวแสบนามว่าอิ๊กคิว ฉัน ป้าทิพย์ซึ่งเป็นแม่

    บ้าน ลูกจ้างอีก 2 คน บอร์ดี้การ์ดอีก 3 นาย อยู่กันแค่นั้น ส่วนแม่ของฉันกับอิ๊ก

    คิวจากไปตั้งฉันอายุ5ขวบ และอิ๊กคิว4ขวบ อันที่จริงเรื่องย้ายโรงเรียนนะ พ่อ

    อยากให้ย้ายอยู่แล้วเพราะไอ้อิ๊กมันก็อยู่โรงเรียนที่ฉันจะย้ายมา2ปีแล้ว มันเข้า

    ตอน ม.1 ไม่รู้ทำไมมันอยากเข้าที่นี่หนักหนา เพราะอยู่ดีดีมันก็วิ่งโล่ไปบอกป๊า

    ว่าจะเข้าโรงเรียนนี้แล้วก็จะอยู่ประจำที่หอพักของโรงเรียนเองอีกด้วย ป๊าก็ตาม

    ใจจัดการให้อยู่โรงเรียนนั้น แล้วก็อยู่ประจำทันทีเลย แต่ฉันไม่ได้อยู่โรงเรียน

    เดียวกับมันหรอก ก็เพิ่งจะถูกพ่อบังคับให้มาอยู่กับมันเพราะเหตุผลนานา

    ประการนี่แหละค่ะ แต่ฉันว่าถ้าฉันย้ายโรงเรียนบางทีอาจจะสนุกบ้างก็ได้นะ ลอง

    อยู่ดูมันก็ไม่เสียหายอะไรนี่ ฉันคิดเรื่องนี้มาจนถึงห้องของตัวเอง

     
    กิ๊ก

    ฉันบิดลูกบิดประตูและเดินเข้าไป ดีหน่อยที่ฉันไม่ต้องแย่ง

    ทีวีกับไอ้อิ๊กนัก เพราะห้องของฉันก็มีทีวีเหมือนกัน ฮิฮิ ดู

    ห้องตัวเองก็ได้เชอะ จะว่าไปอีกเดือนกว่าก็จะเปิดเทอม

    แล้วนะฉันเองก็จะต้องย้ายไปโรงเรียนใหม่ มีเพื่อนใหม่ ใส่

    ชุดนักเรียนใหม่ และก็ต้องอยู่หอพักใหม่เองอีกด้วย และ

    บางทีอาจจะมีศัตรูใหม่ก็ได้นะ แต่คุณหนูไอติมคนนี้ไม่เคย

    กลัวใครหรอก อยากจะบอกนะคะว่าฉันเรียนยูโด คาราเต้ 

    เทคอนโด้ และการป้องกันตัวต่างๆนานา เพราะอะไรนะ

    หรอ เพราะฉันสวยไง อิอิ (นังนี่หลงตัวเอกเกงมากๆ
    : ผู้

    แต่ง) ปะป๊าบอกว่า ฉันกับไอ้อิ๊กนะเป็นลูกของนักธุรกิจโด่ง

    ดังล้นฟ้าอย่างป๊าของฉันกับไอ้อิ๊กเพราะฉันนั้นคู่แข่งทาง

    ธุรกิจอาจจะเล่นงานลูกสาวแสนสวยกับลูกชายสุดซื่อบื้อ

    อย่างฉันกับไอ้อิ๊กก็ได้ แต่ให้ตายเถอะนี่ฉันนั่งเล่นดูทีวีใน

    ห้องตั้งแต่กลางวันยัน2ทุ่มเลยหรอ เฮ้อ..........ยังไม่ได้กิน

    ข้าวเย็นเล้ย ไม่กงไม่กินแล้วดีกว่า ไม่หิวแล้ว นอนดีกว่าถ้า

    ดึกกว่านี้ตาของฉันได้เป็นหมีแพนด้าแหงๆเลยนอนดีกว่า 

    ฉันจะใช้เวลาเดือนกว่าในช่วงปิดเทอมนี้ให้สนุกสุดมันส์

    ก่อนจะไปใช้ชีวิตเริ่มต้นมัธยมปลายในหอพักของโรงเรียน

    แสนธรรมด๊าธรรมดา ที่ป๊าบังคับให้ฉันย้ายไปอยู่ คอยดูนะ

    ถ้ามันไม่สนุกละก็ ฉันจะย้ายโรงเรียนให้ดูเลย 

    ฮึ่ย......................

     
    วันเปิดเทอม

          ก็ผ่านมาเดือนกว่าแล้วนะ ในช่วงปิดเทอมฉันก็ไม่ได้ทำอะไรมาก จะมีก็แต่

    ไปเที่ยวห้าง ช้อปปิ้ง แล้วก็ทำอะไรที่มันสนุกๆนั่นแหละค่ะ และเมื่อ2วันก่อนวัน

    เปิดเทอมคือวันเสาร์เพราะวันนี้วันจันทร์ ฉันก็จัดแจงจัดของใช้ เสื้อผ้า ของจุก

    จิกอย่างอื่น เพราะต้องเอาไปเก็บไว้ที่หอพักประจำที่โรงเรียนก่อนเปิดเทอม

          เช้าวันจันทร์ วันเปิดเทอมวันแรกฉันมาโรงเรียนโดยมีนายโรบอทบอดี้การ์

    ดส่วนตัวของป๊าฉันมาส่งแต่เช้าเลย  วันนี้ฉันปล่อยผมที่แสนตรงซอยปลายนิดมี

    ผมหน้าม้าหน่อยและสีผมน้ำตาลอ่อนแกมทองอันเจิดจรัส พอดีฉันเป็นคนไม่

    ชอบมัดผมน่ะ อันที่จริงที่ฉันมาเช้าก็เพราะว่ากลัวหาห้องเรียนไม่เจอนะสิ ไม่งั้น

    หน้าแตกแน่เลย ส่วนไอ้อิ๊กเดี๋ยวมันมาโรงเรียนเอง ก็ดูเอาซิมันตื่นมา7.15น. 

    ฉันกำลังจะไปโรงเรียนพอดี ฉันขี้เกียดรอมันเพราะไอ้อิ๊กนะกว่าจะเสร็จแล้วถึง

    โรงเรียนนะก็คงจะเข้าแถวพอดีแหง วันแรกของการเรียนฉันไม่อยากโดนทำ

    โทษด้วยหรอกนะ แต่เสียอย่างหนึงนะไม่มีไอ้อิ๊กแล้วฉันจะไปดูบอร์ดรายชื่อ

    ห้องที่ไหนเนี่ย.............. ลองถามคนแถวนี้ดูเอาก็ได้
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×