Ice and dark

ข้อมูลเบื้องต้น

                                                             แนะนำตัวกันนะครับ


1. ฟรีเดิร์ต แอรอน หญิงสาวผู้ที่มีจิตใจดีและน่าตาดีชีวิตของฟรีเดิร์ตเกิดแล้วอาภัพ ฟรีเดิร์ตไปตกหลุมรักชายหนุ่มทหารคนนึงชื่อ อิลิเต้ เฮเว่น เธอรักผู้ชายคนนี้สุดหัวใจของเธอ



2.อิลิเต้ เฮเว่น ชายหนุ่มที่น่าตาดีและเป็นทหารของสังกัด ได้ไปเจอฟรีเดิร์ตเข้าแล้วก็รักฟรีเดิร์ตตั้งแต่แรกเห็น อิลิเต้เป็นชายหนุ่มที่อดทน แข็งแรง ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ มียศเป็นจอมพล



3.วินเซนต์ อิริค เพื่อนสนิทของอิลิเต้อยู่สังกัดเดียวกับอิลิเต้เหมือนกันแต่ยศน้อยกว่า วินเซนต์เป็นทหารหนุ่มที่น่าตาดีไม่แพ้อิลิเต้ นิสัยก็คล้ายๆกับอิลิเต้แต่ต่างกันที่ว่าวินเซนต์ชอบรักแฟนคนเดียวกับที่อิริเต้รัก มียศเป็นจ่าสิบตรี

เนื้อเรื่อง

ณ หมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่งในเมืองที่ห่างไกลจากในตัวเมือง หมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านที่ไม่ค่อยใหญ่มากนักมีบ้านเล็กๆ

อยู่ไม่ถึง20หลัง และมีโบสถ์อันเด่นเป็นสง่าตั้งอยู่ตรงท้ายหมู่บ้าน หญิงสาวผมสีน้ำตาลนาม ฟรีเดิร์ต เดินออกมา

ตากผ้าอยู่บนระเบียงของบ้านชั้น2ของเธอ วันนี้แดดอ่อนๆเหมาะแก่การที่จะตากผ้าเป็นอย่างยิ่ง หญิงสาวผมสี

น้ำตาลหยิบตระกร้าผ้าเล็กๆมาวางไว้ข้างๆตนและเริ่มหยิบผ้ามาหนีบไว้บนราวเรียงกัน ฟรีเดิร์ตหยิบผ้าเช็ดหน้าลาย

ดอกกุหลาบสีแดงและมีรูปผีเสื้อ2 3 ตัว ตอมอยู่บนดอกไม้มาตาก แต่ทันใดนั้นลมก็พัดแรงขึ้นจนทำให้ฟรีเดิร์ตทำ

ผ้าเช็ดหน้าลายกุหลาบแดงหล่นลงไปข้างล่าง ฟรีเดิร์ตตกใจจึงรีบลงไปข้างล่างอย่างรวดเร็ว ผ้าเช็ดหน้าตกสู่พื้น

ดินเป็นที่เรียบร้อยแต่ทันใดนั้นก็มีชายหนุ่มรูปงามผมสีน้ำตาลอ่อนใส่เสื้อทหารก้มลงเก็บผ้าเช็ดหน้าแล้วชายหนุ่มก็

มองหาเจ้่าของ ฟรีเดิร์ตรีบลงมาแล้วหยุดชะงักก่อนที่จะพูดว่า "เอ่อ..นั่นผ้าเช็ดหน้าของชั้นเองค่ะ" ชายหนุ่มหันไป

มองเสียงที่อ่อนหวานและนุ่มของเธอแล้วพูดว่า "นี่ของเธอหรอ.." "ใช่ค่ะ..." "ทีหลังระวังหน่อยนะ" ชายหนุ่มยิ้ม

หวานให้กับฟรีเดิร์ต หญิงสาวผมสีน้ำตาลหน้าแดงไม่กล้าสบสายตาของชายหนุ่ม ชายหนุ่มยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เธอ

ฟรีเดิร์ตหยิบผ้าเช็ดหน้าจากมือของชายหนุ่มอย่างช้าๆ "เฮ้!!!อิลิเต้!! ฉันได้ของตามที่นายอยากได้แล้วนะ"เสียง

ชายปริศนาอีกคนนึงที่กำลังวิ่งมาทางอิลิเต้ ทั้งคู่หันไปมองพร้อมกัน อิลิเต้พูดขึ้นมาว่า "อ่อ..ขอบใจนะวินเซนต์"

"เออๆ...ไม่เป็นไร อ่าว...แล้วสาวน้อยนี่ใครอ่ะ" ชายหนุ่มปริศนาหน้าตาดีอีกคนถามกับอิลิเต้ด้วยความงงๆ ฟรีเดิร์ต

รีบเอ่ยขึ้นมาอย่างรวดเร็ว "ฟรีเดิร์ตคะ...ฟรีเดิร์ต แอรอน ขอโทษนะค่ะที่แนะนำตัวช้า" "ไม่เป็นไรครับ..ผมอิลิเต้ เฮ

เว่น ส่วนนี่วินเซนต์ อิริค" ชายหนุ่มหน้าตาดีที่ชื่อวินเซนต์ยิ้มให้ฟรีเดิร์ตแล้วฟรีเดิร์ตก็ยิ้มกลับให้ชายหนุ่มเช่นกัน

"แล้ว...คุณ2คนมาทำอะไรกันที่นี่ค่ะ" หญิงสาวเอ่ยขึ้นมาด้วยความสงสัย "อ่อ พวกเรามาตรวจความเรียบร้อยน่ะ

ครับ เพราะว่าตอนนี้พวกข้าศึกมันก็เริ่มเคลื่อนไหวกันแล้วและอีกอย่างพวกข้าศึกก็เริ่มบุกและโจมตีในตัวเมืองแล้ว

ผมว่าถ้าคุณกับชาวบ้านไม่หนีไปตอนนี้ผมคิดว่าพวกข้าศึกคงจะมาเผาหมู่บ้านของคุณแน่ๆ" หญิงสาวฟังที่ชายหนุ่ม

ผมสีน้ำตาลอ่อนพูดสีหน้าของเธอตอนนี้เต็มไปด้วยความกลัว "อิลิเต้..เรารีบไปตรวจหมู่บ้านอื่นเถอะ เร็วเข้า"

"อื้ม...ผมไปก่อนนะฟรีเดิร์ต" "เราจะได้เจอกันอีกไหม" ชายหนุ่มผมสึน้ำตาลอ่อนนิ่งซักพักและยิ้มเล็กๆ "เจอสิ

เราต้องได้เจอกันอีกแน่ผมสัญญา" หญิงสาวยิ้มเล็กๆแล้วโบกมือลาชายหนุ่มทั้ง2 เมื่อเวลาผ่านไปสงครามก็ยิ่งเริ่ม

คลืบคลานเข้ามาเรื่อยๆ ฟรีเดิร์ตรอเวลาที่จะพบอิลิเต้อีกครั้งบวกด้วยตอนนี้เธอก็กลัวสงครามที่กำลังจะมาถึงเหมือน

กัน หญิงสาวเดินออกไปข้างนอกและพยายามมองหาอิลิเต้ ฟรีเดิร์ตเหลือบไปเห็นเงาเล็กๆสองคนกำลังเดินตรงมา

หมู่บ้าน ฟรีเดิร์ตรู้ทันทีว่านั่นต้องเป็นอิลิเต้แน่ๆ อิลิเต้เดินเข้ามาในหมู่บ้านและเข้าไปกอดฟรีเดิร์ตหญิงสาวร้องไห้

ออกมาโดยไม่มีสาเหตุและมือของหญิงสาวก็กอดอิลิเต้กลับ "คุณกลับมา..คุณกลับมาหาชั้นจริงๆด้วย" "ผมบอกแล้ว

ไง..ว่าผมสัญญา" หญิงสาวร้องไห้บวกรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุข "ฟรีเดิร์ต..." "คะ?" "แต่งงานกับผมนะ"

หญิงสาวถอนกอดจากอิลิเต้แล้วมองหน้าชายหนุ่มทั้งๆที่ยังมีคราบน้ำตาอยู่ "คุณว่าไงนะ.." "ผมบอกว่า..แต่งงานกับ

ผมนะผมรักคุณตั้งแต่แรกเห็น...ตกลงคุณจะแต่งงานกับผมไหม" หญิงสาวร้องไห้ออกมาแล้วยิ้มเล็กๆก่อนที่จะเข้าไป

กอดชายหนุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนอีกที "ค่ะ..ชั้นจะแต่งงานกับคุณค่ะ" ชายหนุ่มและหญิงสาวกอดกันอย่างมีความสุข

ส่วนวินเซนต์รู้สึกเกลียดและไม่ชอบขี้หน้าอิลิเต้มากๆ คิ้วของวินเซนต์เริ่มขมวดเข้าหากันเพราะวินเซนต์ก็รักฟรีเดิร์ต

เหมือนกัน แต่ว่าความสุขก็คงมาได้เท่านี้เพราะเสียงระเบิดและเสียงปืนเริ่มดังเข้ามาเรื่อยๆ ทั้ง3คนต่างตกใจและหัน

ไปมองต้นตอของเสียง อิลิเต้รู้แล้วว่าพวกข้าศึกเริ่มเข้ามาไกล้เรื่อยๆแล้ว อิลิเต้รีบบอกให้หญิงสาวไปหาที่หลบภัย

แต่ฟรีเดิร์ตไม่ยอม อิลิเต้ไม่รู้จะทำยังไงเลยฝากฟรีเดิร์ตไว้ให้วินเซนต์ดูแล "วินเซนต์..ชั้นฝากฟรีเดิร์ตและคนอื่นๆ

ในหมู่บ้านด้วยนะ พาพวกเข้าไปที่ที่ปลอดภัย" "แล้วนายล่ะอิลิเต้" "ชั้นจะไปจัดการพวกมันก่อน เร็วเข้ารีบพาทุกคน

ไปที่ที่ปลอดภัย" "อิลิเต้...ชั้นจะไปกับเธอ!" "ฟรีเดิร์ตไปเถอะ" วินเซนต์รีบจับมือฟรีเดิร์ตและตะโกนให้พวกชาว

บ้านตามตนให้ไปที่ปลอดภัย ฟรีเดิร์ตขัดขืนยังไงแต่วินเซนต์ก็ไม่ยอมปล่อย ฟรีเดิร์ตหันไปมองแต่อิลิเต้อยู่ตลอด

เวลาพร้อมด้วยน้ำตาที่หลั่งไหลออกมา เมื่อถึงที่ที่ปลอดภัยแล้ววินเซนต์ก็สั่งให้ทุกคนอยู่ในความสงบและเงียบๆไว้

แต่วินเซนต์ไม่รู้สึกตัวเลยว่าฟรีเดิร์ตได้หายไป อิลิเต้รีบไปจัดการกับพวกข้าศึกด้วยดาบทองคู่ใจของเค้า แต่แล้ว

อิลิเต้ก็พลาดท่า ข้าศึกคนนึงใช้ดาบแทงไปที่ด้านหลังของอิลิเต้จนทะลุถึงด้านหน้า ชายหนุ่มล้มลงไปบนพื้นด้วย

เลือดที่ออกมามาก พวกข้าศึกก็รีบบุกไปทำลายหมู่บ้านต่อไปเรื่อยๆเมื่อเวลาผ่านไป ข้าศึกก็ไปทำลายที่อื่นเพราะที่นี่

ข้าศึกทำลายเรียบร้อยแล้ว ฟรีเดิร์ตวิ่งกลับมาถึงหมู่บ้านของตนเมื่อเธอเห็นแล้วเธอก็ต้องตกใจเมื่อหมู่บ้านที่เธอเคย

อยู่มาตั้งแต่เด็กตอนนี้กลายเป็นซากของหมู่บ้านที่เละจนดูไม่ออกว่าบ้านใครเป็นบ้านใคร  หญิงสาวแทบเข่าทรุด

แต่ตอนนี้ในหัวของเธอบอกว่าต้องตามหาอิลิเต้ให้เจอ เธอวิ่งและมองศพของพวกทหารและพวกข้าศึกที่ล้มตาย

เธอวิ่งไปและร้องไห้ไปและภาวนาว่าขอให้เจออิลิเต้ด้วย เมื่อเวลาผ่านไปฟรีเดิร์ตรู้สึกท้อและเหนื่อยตามหากี่ครั้ง

ก็ไม่เจอศพของชายหนุ่มที่ตนรักเลย เธอจึงรีบวิ่งไปที่โบสถ์และขอภาวนาแด่พระเจ้า หญิงสาวนั่งอยู่ตรงหน้ารูป

ปั้นพระเจ้าพร้อมกับสวดอ้อนวอน "ท่านพระผู้เป็นเจ้าได้โปรดช่วยให้แฟนของลูกปลอดภัยด้วยเถิด..ถ้าเกิดเค้า

เป็นอะไรไปขอให้เอาชีวิตของลูกไปให้เค้าด้วยเถิดเจ้าค่ะ" จู่ๆหญิงสาวก็ล้มลงไปตรงหน้าพระเจ้า วินเซนต์รีบวิ่ง

ออกมาจากเสาหินแล้วเข้าไปอุ้มร่างของฟรีเดิร์ตเขาจับที่ชีพจรและลมหายใจของหญิงสาวก็พบว่าฟรีเดิร์ตได้ตาย

ไปจากโลกนี้แล้ววินเซนต์ร้องไห้ออกมาต่อหน้าร่างที่ไร้วิญญาณของฟรีเดิร์ตและรูปปั้นพระเจ้า อิลิเต้ลืมตาตื่นขึ้นมา

แล้วลุกขึ้นมามองแผลและเหตุการณ์รอบๆ "ทำไม..ทำไมเรายังไม่ตาย ทั้งๆที่เราโดนแทงขนาดนั้ัน"อิลิเต้จึงค่อยๆ

ลุกขึ้นมาพร้อมกับรีบวิ่งกลับไปที่หมู่บ้านทันที"ฟรีเดิร์ต...เธออยู่ไหน!" ชายหนุ่มตะโกนไปพร้อมกับวิ่งไปที่หมู่บ้าน

เมื่อชายหนุ่มมาถึงหมู่บ้านก็แทบกับช๊อคเพราะหมู่บ้านเละไม่เหลือเค้าโครงบ้านเลย ชายหนุ่มเดินและมองไปรอบๆ

เพื่อที่จะหาแฟนสาวของเขา อิลิเต้มองไปที่โบสถ์ที่เด่นเป็นสง่าเขาเดินไปที่โบสถ์เพื่อที่ตนจะไปขอพรกับพระเจ้า

วินเซนต์ได้ยินเสียงคนกำลังเดินมาจึงรีบหันไปมองและวางฟรีเดิร์ตลงบนพื้นเบาๆก่อนที่จะวิ่งไปที่หลังเสาเช่นเดิม

เมื่ออิลิเต้เดินมาถึงโบสถ์ก็เดินเข้าไปแต่สายตาของอิลิเต้เห็นศพหญิงสาวที่ตนรู้จักดีนอนอยู่ตรงหน้ารูปปั้นของ

พระเจ้า "ฟรีเดิร์ต!!!!" ชายหนุ่มรีบวิ่งไปกอดร่างของหญิงสาวอย่างแน่นพร้อมกับร้องไห้โฮออกมา "ฟรีเดิร์ต!!!

ทำไมถึงทำแบบนี้...เธอสละชีวิตตัวเองเพื่อชั้นทำไม ฟรีเดิร์ต!!!!!!" ชายหนุ่มกอดและร้องไห้ออกมาด้วยความ

เศร้าเสียใจ เขาวิงวอนต่อพระเจ้า "ท่านพระผู้เป็นเจ้า ลูกของยกชีวิตคืนให้กับเธอ ในเมื่อเธอไม่อยู่แล้วลูกจะอยู่

ไปเพื่ออะไร ลูกขอคืนชีวิตให้กับเธอ"พระผู้เป็นเจ้าเห็นความรักของอิลิเต้และฟรีเดิร์ตที่มีให้กันก็เลยส่งวิญญาณ

ของทั้งคู่ไปเจอกันและได้ครองรักกันทุกภพและทุกชาติ เมื่อวินเซนต์เห็นแบบนั้นก็เดินออกมาจากหลังเสาแล้วเดิน

ไปที่ศพของทั้งคู่แล้วพูดว่า "ชั้นขอโทษ...ชั้นมันโง่เองที่ชั้นไปแย่งความรักจากพวกนาย ชั้นรู้แล้วว่าพวกนายรักกัน

มากแค่ไหน พระผู้เป็นเจ้าลูกขอสารภาพบาป...ลูกเป็นคนฆ่าอิลิเต้เอง!! ลูกเป็นคนที่ใช้ดาบแทงข้างหลังของมัน

เพราะลูกรักฟรีเดิร์ตลูกก็แค่อยากจะกำจัดมันไปซะเพื่อที่จะได้รักกับฟรีเดิร์ตแบบสบายๆ แต่ลูกมันโง่เองที่ไม่เห็น

ความรักของทั้งสองคนที่มีให้กัน ลูกของสารภาพต่อหน้าพระเจ้า!!" เมื่อสิ้นเสียงของวินเซนต์ฟ้าก็ผ่าลงมาและก็

มีเปลวไฟไหม้ลุกลามไปทั่วโบสถ์ เหมือนกับว่าพระเจ้าเป็นคนจัดงานศพให้กับฟรีเดิร์ตและอิลิเต้ส่วนวินเซนต์ก็นั่ง

สารภาพบาปต่อหน้าพระเจ้าโดยไม่วิ่งไปไหนและจู่ๆพื้นดินก็ค่อยๆแยกตัวออกมาและส่งวินเซนต์ลงไปใช้กรรมใน

นรก วิญญาณของฟรีเดิร์ตและอิลิเต้ก็ได้เจอกันบนสวรรค์และได้ครองรักกันทุกภพทุกชาติไป 


                                                                          End :)

ทุกท่านโปรดช่วยคอมเม้นด้วยนะครับ ช่วยติผมหน่อยนะ :) ผมจะได้เอาไปแก้ได้